O ήλιος και η υψηλή θερμοκρασία, ως εχθροί του κινητήρα μας
Με τις θερμοκρασίες να χτυπάνε κόκκινο στην Ελλάδα, υπενθυμίζουμε τρία-τέσσερα θέματα τα οποία είναι καλό να προσέχουμε για την υγεία όχι μόνο του αναβάτη, αλλά και του σκούτερ μας.
Δύο είναι οι βασικοί “εχθροί” μας το καλοκαίρι: η ζέστη και ο ήλιος, κι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε σε γενικές γραμμές για να τα αντιμετωπίσουμε είναι να τα αποφεύγουμε! Ας δούμε πώς.
Το κύριό μας θέμα είναι να μην αφήσουμε τον ήλιο και την αφόρητη ζέστη να βασανίζουν αναβάτη και σκούτερ για μεγάλα χρονικά διαστήματα, άρα θέλουμε να διατηρούμε τις χαμηλότερες δυνατές θερμοκρασίες… όσο είναι δυνατόν.
Πρώτα έρχεται ο αναβάτης, του οποίου ο μεγαλύτερος κίνδυνος έρχεται με τη μορφή της αφυδάτωσης ή του δερματικού εγκαύματος.
Καθώς το σώμα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την υψηλή θερμοκρασία και να την ισορροπήσει μέσω του ιδρώτα που φτάνει στο δέρμα, ο ιδρώτας εξατμίζεται, κι έτσι η θερμοκρασία του σώματος κατεβαίνει.
Η εφίδρωση με αυτόν τον τρόπο κατεβάζει, μειώνει το επίπεδο του νερού στον οργανισμό μας, κι έτσι επέρχεται η αφυδάτωση μαζί με κούραση, υπνηλία και δίψα.
Η έλλειψη νερού ή η όχι επαρκής αναπλήρωσή του αλλάζει τον τρόπο που κινούμαστε, αφού το σώμα είναι εξαντλημένο, κι έτσι ελαττώνεται η προσοχή και η ταχύτητα αντίδρασης. Αυτές οι συνέπειες καταλήγουν συνήθως σε λανθασμένες ή απερίσκεπτες αποφάσεις πάνω στην οδήγηση στο δρόμο, την πόλη, κ.λπ.
Πίνουμε πολλά νερά λοιπόν και πολλά υγρά, αλλά μην ξεχνάμε ότι τα αλκοολούχα ή οι καφέδες δεν μετράνε!
Επίσης – το έχουμε ξαναπεί και επιμένουμε – καλύπτουμε κάθε πιθαμή δέρματός μας από τις τρομερές και φοβερές ακτίνες του καλοκαιρινού ελληνικού ήλιου. Ξεκινώντας από τη φιμέ ζελατίνα του κράνους και φτάνοντας μέχρι τα καλοκαιρινό μπουφάν, γάντια, μακρύ παντελόνι (οπωσδήποτε) και κλειστά παπούτσια (ποτέ σανδάλια, σαγιονάρες και εκτεθειμένα δάκτυλα ποδιών!).
Παράλληλα φροντίζουμε να μην καθόμαστε χωρίς λόγο κάτω από τον ήλιο, αλλά να αναζητούμε διαρκώς σκιά ώστε να μην επιβαρύνουμε τον οργανισμό μας και το δέρμα μας. Για το τελευταίο είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να βάζουμε σε χέρια και πρόσωπο, κάθε πρωί πριν ξεκινήσουμε τη μέρα μας αντηλιακό! Ποιος είπε ότι οι αντηλιακές κρέμες είναι μόνο για τις παραλίες;
Έπειτα έχουμε το σκούτερ μας, στο οποίο πρέπει να φερόμαστε διαφορετικά το καλοκαίρι απ’ ό,τι τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου.
Πρώτα απ’ όλα δεν ζορίζουμε τον κινητήρα του πιέζοντάς τον επίμονα με υψηλές στροφές λειτουργίας. Οδηγούμε ηπιότερα και γενικά θυμόμαστε να ανοιγοκλείνουμε το γκάζι και όχι να το κρατάμε διαρκώς στο τέρμα του.
Δεν αφήνουμε τον κινητήρα να δουλεύει άσκοπα στο ρελαντί καθώς το σκούτερ είναι σταματημένο, με την υπερθέρμανση να καραδοκεί, ενώ καταναλώνουμε χωρίς λόγο βενζίνη και φυσικά επιβαρύνουμε την ατμόσφαιρα, χωρίς κανένα όφελος.
Όταν βρισκόμαστε σε περίοδο καύσωνα φροντίζουμε να ελαττώνουμε τις μετακινήσεις μας, αλλά και να τις “σπάμε”, να κάνουμε δηλαδή μικρότερες διαδρομές.
Αν ας πούμε η διαδρομή από τη μία δουλειά στην άλλη διαρκεί 30 λεπτά., δεν θα την διανύσουμε ολόκληρη, αλλά θα κάνουμε στο ενδιάμεσο ένα διάλειμμα, έστω και λίγων λεπτών, για να πιούμε εμείς λίγο νερό και κυρίως να αφήσουμε τον κινητήρα μας να ξεκουραστεί από την υπερθέρμανση.
Ακόμα και δυο-τρεις βαθμούς να ρίξουμε τη θερμοκρασία από τα καυτά μέταλλα του κινητήρα μας, θα αποβεί αυτό ευεργετικό και για την αξιοπιστία του και για την αντοχή του στο χρόνο.
