Σκούτερ και παπιά στο Διάστημα!
Δεν έφτανε στους Αμερικάνους που θα πατούσαν στη Σελήνη το 1969 – για να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερο ντόρο, ήθελαν να κάνουν βόλτες με σκούτερ! Ή μήπως με ένα παπί; Κι επειδή δεν μπορούσαν να αποφασίσουν τι από τα δύο, άρχισαν να τα εξελίσσουν και τα δυό.
Θυμίζει τις ιστορίες που αφηγούνται ηλικιωμένοι πάνω από ένα ποτήρι κρασί: “Α, και να ‘ξερες τι έχω κάνει εγώ στη ζωή μου; Ααα… Βόλτα με σκούτερ στη Σελήνη!”. Το αστείο είναι ότι πράγματι η NASA στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εξέλισσε δυο δίτροχα που δυνητικά θα μπορούσαν να κινηθούν στην επιφάνεια του φεγγαριού.
ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ βέβαια η μεγάλη ήττα των Αμερικάνων σε επικοινωνιακό, αλλά και τεχνολογικό επίπεδο από τους Σοβιετικούς, οι οποίοι είχαν προχωρήσει πολύ περισσότερο στη διαστημική τεχνολογία, έχοντας στείλει ήδη από το 1957 τον πρώτο δορυφόρο Sputnik 1 σε τροχιά γύρω από τη Γη και τον πρώτο άνθρωπο στο διάστημα, τον Γιούρι Γκαγκάριν, το 1961.
Άρα μια προσσελήνωση και μια βόλτα με κάποιο όχημα στο φεγγάρι από τους Αμερικάνους ήταν επιβεβλημένη, για να δείξουν την υπεροχή τους.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ δεν εκτελέστηκε στην πρώτη αποστολή των Armstrong-Aldrin το 1969, αλλά πραγματοποιήθηκε αργότερα και προτιμήθηκε “η ασφάλεια των 4 τροχών” για τους αστροναύτες, με το αυτοκίνητο Lunar Roving Vehicle να γίνεται το πρώτο μηχανοκίνητο μεταφοράς ανθρώπων έξω από τον πλανήτη Γη. Δυστυχώς.
Το πρόγραμμα “βόλτα με δυο τροχούς στη Σελήνη” ήταν έτοιμο από πλευράς προγραμματισμού ήδη από την πρώτη αποστολή του Apollo 11, στις 20 Ιουλίου του 1969, οπότε οι Αμερικανοί (και ο κόσμος) εισέπραξαν το “ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα” με τον πρώτο άνθρωπο να πατάει το πόδι του στο φεγγάρι.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΛΙΓΕΣ πληροφορίες σχετικά με τα δίτροχα που δοκίμαζε ο διαστημικός οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών (NASA), αλλά το πρώτο μοντέλο έμοιαζε πολύ με το Honda Z50 της εποχής (αλλά και με μικρό σκούτερ με φαρδείς τροχούς). Οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν τον Αύγουστο του 1969, και είναι από τις ελάχιστες που απεικονίζουν την εφεύρεση, με έναν αστροναύτη, περιτριγυρισμένο από τεχνικούς, να το “δοκιμάζει” μέσα σε ένα Boeing KC-135, που επέτρεπε δοκιμές με έλλειψη βαρύτητας.
Είναι εμφανές το μικρό μέγεθος του “σκούτερ” και η απλότητά του, με μικρό βάρος και ηλεκτρικό μοτέρ που μετέφερε την κίνηση στον πίσω τροχό. Φυσικά, είναι πολύ μπροστά από την εποχή του, ενώ σε άλλες φωτογραφίες, ένας αστροναύτης με πλήρη εξάρτυση εμφανίζεται πάνω σε ένα “παποειδές” Honda CT 90 (προγονός του CT 125 που μόλις κυκλοφόρησε στην ιαπωνική αγορά), σε έδαφος που προσομοιώνει το αμμώδες σεληνιακό τοπίο.
ΟΙ ΔΟΚΙΜΕΣ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ στο συμπέρασμα ότι ήταν δύσκολο να ξεπεραστεί το πρόβλημα της βαρύτητας για τα δίτροχα, αφού καθετί στη Σελήνη ζυγίζει μόλις το 16,6% του βάρους που έχει στη Γη!
Το “μοτοσυκλετιστικό πρόγραμμα” αντικαταστάθηκε τελικά από το τετράτροχο LVR που αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματικό στην αποστολή Apollo 15 του 1971, με τα δίτροχα να παραπέμπονται στο μέλλον, σε κάποια από τις επόμενες επισκέψεις στο διάστημα – κάτι που δεν συνέβη ποτέ επειδή η NASA θεώρησε ότι τα τετράτροχα ήταν πιο αποτελεσματικά.
Κι όπως γράφτηκε στο περιοδικό AMA News, της αμερικάνικης ομοσπονδίας μοτοσυκλετιστών American Motorcyclist Association, τον Μάιο του 1972: “Οχήματα τεσσάρων τροχών στο φεγγάρι ήταν αναγκαιότητα. Τα δίτροχα οχήματα μια πολυτέλεια”.
ΚΡΙΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ το καλοσκεφτείτε το να οδηγήσεις δυο τροχούς στη Σελήνη θα ήταν “ό,τι πιο cool μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στην ιστορία…” (εντάξει, το ακόμη πιο cool θα ήταν να γίνουν αγώνες ταχύτητας στο φεγγάρι).
Φωτογραφίες: NASA
