Ένα “όπλο” που δεν δοκιμάστηκε ποτέ
Δεν είναι δυστυχώς το Aprilia Leonardo 500 2T καινούργιο μοντέλο για το 2022. Πρόκειται για ένα σκούτερ concept (πρωτότυπο) που παρουσιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Yamaha ΤΜΑΧ, το οποίο ήταν ήδη best seller στην Ευρώπη.
Εκείνη την εποχή, μια ορεξάτη και δραστήρια Aprilia αποφάσισε να απαντήσει στην κυριαρχία ΤΜΑΧ με ένα υπερτεχνολογικό maxi scooter, εξοπλισμένο με δίχρονο κινητήρα 500cc, αλλά δυστυχώς η ιστορία δεν είχε αίσιο τέλος. Βρισκόμαστε στο έτος 2003, 19 χρόνια πριν.
Η Aprilia είναι μια εταιρία που βρίσκεται στα πολύ πάνω της σαν μάρκα, χάρη στη γκάμα των μεγάλων μοτοσυκλετών της που είναι εξοπλισμένες με τον γνωστό κινητήρα Rotax 1000 V-2, 60 μοιρών (RSV, Caponord, Tuono, Falco, Futura).
Ο Ivano Beggio, ιδιοκτήτης και επικεφαλής της εταιρίας, ήταν ο τύπος ανθρώπου που δεν του άρεσαν τα ημίμετρα κι έτσι η νέα πρόκληση έπρεπε να έχει και πάλι τη γεύση του στοιχήματος: να βάλεις έναν δίχρονο κινητήρα πάνω σε ένα maxi sport σκούτερ!
Η εμπειρία της Aprilia γύρω από δίχρονους κινητήρες και η τεχνογνωσία των αγωνιστικών μοτέρ οδηγούν στη δημιουργία ενός επαναστατικού μονοκύλινδρου κινητήρα 500, εξοπλισμένου με σύστημα τροφοδοσίας καυσίμου DiTech (το οποίο για πρώτη φορά φέρνει ηλεκτρονικό ψεκασμό στα δίχρονα) εξαιρετικό πλαίσιο αλουμινίου και γενικότερα δυναμική μοτοσυκλέτας. Το πρωτότυπο σκούτερ ονομάζεται Aprilia Leonardo 500.
Ποτέ άλλοτε δεν είχαν συνδυαστεί με τέτοιο τρόπο επιδόσεις και τεχνολογίες πάνω σε σκούτερ. Στα χαρτιά, το Leonardo είναι πραγματικά μια “βόμβα”, γιατί τα νούμερά του είναι συγκλονιστικά: 50 ίπποι μέγιστη ισχύς στις 6.500 rpm, για 175 κιλά βάρους (!), με την ανακοινώσιμη κατανάλωση στα 2,8 λίτρα στα 100 km… και συμμόρφωση με τις προδιαγραφές Euro3. Το 500 μάλιστα κάλυπτε τα 0-400 μέτρα σε 12,5 δευτερόλεπτα.
Σημειώνουμε βεβαίως πως το Yamaha TMΑΧ – ηγέτης στην αγορά – είχε ιπποδύναμη 34,5 ίππων και βάρος στα 214 κιλά. Καταλάβαμε τη διαφορά… ή να τα ξαναπούμε;
Το πλαίσιο του Leonardo 500 ήταν αλουμινένιο δύο δοκών, μερικώς εκτεθειμένο στην περιοχή του κεντρικού τούνελ και το ρεζερβουάρ ήταν χαμηλά τοποθετημένο, με τον κινητήρα κεντρικά τοποθετημένο. Η μετάδοση ήταν CVT με διπλή χαρτογράφηση και η τελική μετάδοση γινόταν με οδοντωτό ιμάντα.
Οι αναρτήσεις και τα φρένα έμοιαζαν με αυτά μιας αληθινής μοτοσυκλέτας, με το πίσω μονόμπρατσο ψαλίδι να υπογραμμίζει τη φινέτσα του έργου. Η αισθητική ήταν πιο μπροστά από την εποχή της λανσάροντας τις γραμμές που αργότερα θα περνούσαν στη δεύτερη γενιά των RSV 1000.
Το Aprilia Leonardo 500 ήταν ένα φιλόδοξο έργο και κάπως υπερβολικό, με τη μελέτη για τη δημιουργία του να έχουν προχωρήσει σε βάθος. Μπορούμε επίσης να πούμε – μιας και υπάρχουν ελάχιστες φωτογραφίες στο διαδίκτυο – ότι ήταν μια ολοκληρωμένη πρόταση για μελλοντική παραγωγή και όχι μια υβριδική ιδέα.
Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει συχνά με τα ωραία πράγματα, όλα κατέληξαν στη λήθη, γιατί το 2004 ήρθε η ανακοίνωση της εξαγοράς της Aprilia από τον Όμιλο Piaggio, που ανέτρεψε όλα τα σχέδια μελλοντικής παραγωγής της εταιρίας και έτσι η πορεία του κομψού Leonardo 500 έφτασε στο τέλος της.
Δεν ξέρουμε κατά πόσο θα μπορούσε να σταθεί στην αγορά ένα σκούτερ δίχρονο, με μονοκύλινδρο 500άρη κινητήρα και πόσο θα κόστιζε σε σύγκριση με το ΤΜΑΧ, όπως και δεν ξέρουμε με βεβαιότητα αν το σύστημα τροφοδοσίας DiTech θα ήταν τόσο αξιόπιστο, μιας και στο 50άρι της Aprilia όπου είχε εφαρμοστεί είχε παρουσιάσει πολλά προβλήματα.
Όπως και να έχει, μπορούμε μόνο να φανταστούμε τις επιδόσεις που θα είχε ένας τέτοιος πύραυλος εδάφους-εδάφους που καμωνόταν ότι ήταν σκούτερ…
