Scooter: Ένας “άλλος” τρόπος ζωής

του Βασίλη Αντζουλάτου

Λένε λοιπόν οι ψυχολόγοι ότι οι πιο ισορροπημένοι άνθρωποι στη σύγχρονη κοινωνία είναι αυτοί που μένουν με έναν σύντροφο για πολλά χρόνια. Δεν θέλουμε να μπούμε σε λεπτομέρειες, να αντικρούσουμε το κατεστημένο λέγοντας ότι αυτό ισχύει για το μικροαστικό υποσυνείδητο ή ότι αισθανόμαστε ευτυχισμένοι μόνο όταν ταυτιζόμαστε με σύμβολα που φυτεύονται από νωρίς στο μεγάλωμά μας. Ούτε θέλουμε να αναλύσουμε την προθυμία-ψυχαναγκασμό του καθενός να υποταχθεί σε έναν κενό τρόπο ζωής, που επιβάλλεται από το εκάστοτε σύστημα. Αμάν, στο φινάλε για σκούτερ γράφουμε… κι έτσι θα δεχτούμε “ασυζητητί” τα αποτελέσματα των ερευνών των “επιστημόνων”.

Άντε λοιπόν, ας δεχτούμε ότι αυτός κι αυτή, ζουν πολλά χρόνια μαζί (σύζυγος, συμβία, σύντροφος, άντρας, γυναίκα) ο ένας είναι για τον άλλο στήριγμα στο μάταιο τούτο κόσμο, και φυσικά είναι αγαπημένοι. Τι βοηθάει στο να είναι αγαπημένοι; Τα πράγματα που κάνουν μαζί, αυτά που τους ευχαριστούν, οι εμπειρίες που μοιράζονται. Και οι βόλτες πάνω σε δύο τροχούς; Είναι μια δραστηριότητα, μια εμπειρία που αξίζει να μοιραστούν; Αν είναι λέει… Έχουμε, ας πούμε τον τύπο με τη “μηχανάρα” του – έναν από τους λόγους που τον επέλεξε η κοπέλα του – που τον κάνει να ξεχωρίζει μέσα από το ανώνυμο, απρόσωπο πλήθος της καθημερινότητας. Το ζευγάρι περνάει πολύ καλά μαζί, μέχρι που έρχεται η στιγμή της πρώτης βόλτας.

Πλησιάζει μέχρι τη “μηχανάρα” η κοπέλα, κι εκεί συνειδητοποιεί ότι δεύτερο άτομο δεν χωράει πάνω της. Καταλάβατε που πηγαίνει αυτή η ιστορία; Τι μας διδάσκει το παράδειγμα; Ότι η μεγάλη και άνετη σέλα συνεπιβάτη, βελτιώνει τις σχέσεις και τις διατηρεί σε καλό επίπεδο, κάνει τους ανθρώπους να βελτιώνουν τη σχέση τους επειδή μοιράζονται πράγματα μαζί. Δεν είναι “ένας μόνος του” που πηγαίνει βόλτα, είναι δύο και περνάνε καλά. Συνήθως τις άνετες σέλες και θέσεις για συνεπιβάτες τις έχουν τα σκούτερ. Δύσκολα – και μόνο αν σπαταλήσεις πολλά χρήματα – μπορείς να βρεις τέτοιες ανέσεις για συνεπιβάτη σε μοτοσυκλέτα. Τα σκούτερ κερδίζουν τον αγώνα με κατεβασμένα χέρια. Από τα 300 κυβικά και πάνω, τα σκούτερ “αγαπούν” τους συνεπιβάτες. Αν ο σύνδεσμος συνεπιβατών έβγαζε μπλουζάκια υποστήριξης, το μότο θα έγραφε “We love scooters”.

Ατενίζοντας με αισιοδοξία τη ζωή... με σκούτερ φυσικά

Είναι το μεγεθος της σέλας, το αφρώδες της, τα πόδια που στήνονται σε άνετη θέση, το γεγονός ότι ανάμεσα και κάτω από τα πόδια δεν υπάρχει κάποιο “απειλητικό” εξάρτημα: ένας γυμνός τροχός που γυρίζει, μια εξάτμιση που ζεματάει, ένα ψαλίδι που ανεβοκατεβαίνει. Ο/η συνεπιβάτης δεν έχει στο νου του νερά και πετραδάκια που πετάγονται, αλυσίδες και γρανάζια που γυρίζουν… Βάλτε τα όλα μαζί στην εξίσωση, μαζί με τις μεγάλες χειρολαβές που σχεδόν πάντα υπάρχουν δεξιά και αριστερά στην ουρά, το γεγονός ότι αρκετά σκούτερ διαθέτουν και πλάτη στήριξης, ότι η θέση που τοποθετείται ο συνεπιβάτης συχνά είναι ψηλότερα από τον αναβάτη κι έτσι απολαμβάνει απρόσκοπτη θέα του δρόμου και του τοπίου, το γεγονός ότι τα σκούτερ σχεδόν πάντα έχουν ομαλή μετάδοση χωρίς τινάγματα, ότι οι επιταχύνσεις είναι προοδευτικές χωρίς εκπλήξεις και έντονες αυξομειώσεις, ότι δεν υπάρχουν κραδασμοί…. Ούφ! Πεισθήκατε ή όχι ακόμα; Πρέπει να πω κι άλλα;

Έχετε δει αυτά τα νεαρά ζευγάρια που οδηγούν supersport μοτοσυκλέτες και η συνεπιβάτιδα υποχρεώνεται από τη σχεδίαση της μοτοσυκλέτας να τοποθετεί τα οπίσθιά της ψηλά, πολύ ψηλά και να ξαπλώνει σχεδόν μπρούμυτα για να φτάσει τον αναβάτη; Και στα φανάρια οι… υπόλοιποι χρήστες του δρόμου δεν τους προσπερνούν για να απολαμβάνουν τη θέα; Ναι, για αυτούς μιλάμε. Πόσο καιρό πιστεύετε πως θα μείνουν μαζί; Όσο καιρό η κοπέλα θα αρέσκεται στο υπερβολικό γκάζι, το ρίσκο της υψηλής ταχύτητας, αλλά και όσο καιρό θα παραμένει γυμνασμένη και αδύνατη, έτσι ώστε να μπορεί να σκαρφαλώνει στο δεύτερο όροφο και να μένει αγκιστρωμένη πάνω στον αναβάτη με υπερπροσπάθεια.

Από ένα σημείο και μετά, η κάθε μετακίνηση – γιατί η ζωή δεν είναι συνέχεια “τέρμα γκάζι” – γίνεται μαρτύριο, με αποτέλεσμα να μειώνονται σιγά-σιγά και μια μέρα να έχουν αραιώσει πάρα πολύ. Με το σκούτερ δεν ισχύει το ίδιο, αφού ο συνεπιβάτης “φχαριστιέται” να πηγαίνει βόλτες, απολαμβάνει τη διαδρομή, δεν δυσανασχετεί. Τώρα, λοιπόν, καταλάβατε γιατί τα σκούτερ προάγουν την ευτυχισμένη και μακρόχρονη συμβίωση. Από κει και πέρα, ο καθένας επιλέγει το δρόμο του…

Bασίλης Αντζουλάτος