Χαράζοντας νέες ατραπούς
Δεν ήταν μόνο ο κυβισμός ή ο δικύλινδρος κινητήρας. Δεν ήταν μόνο η εμφάνιση, ούτε η ποιότητα κατασκευής. Δεν ήταν το ικανό πλαίσιο, το πιρούνι ή τα φρένα που έκαναν τη διαφορά. Ήταν όλα αυτά μαζί που συνδυάστηκαν πάνω σε ένα σκούτερ που λεγόταν Yamaha ΤΜΑΧ 500 και παρουσιάστηκε το έτος 2000… Kείμενο: Β.Α.
Δεν ήταν συνηθισμένο στις αρχές του αιώνα μια διάταξη κινητήρα σαν αυτή που είχε παρουσιάσει το 2000 το ριζοσπαστικό νέο σκούτερ της Yamaha που λεγόταν ΤΜΑΧ (ή Τ-Μax).
Ο τετράχρονος δικύλινδρος σε σειρά, οριζόντια τοποθετημένος κινητήρας μεγάλου κυβισμού ήταν ο πρώτος που είχε παραχθεί μαζικά. Ήταν μια καινοτομία όχι μόνο για τον χώρο των σκούτερ αλλά και για μοτοσυκλέτα, ασχέτως αν αυτή η διάταξη θεωρητικά ήταν ιδανική για σκούτερ, προσφέροντας χώρο για πλαίσιο, ντεπόζιτο, δάπεδο κ.λπ., αλλά και χαμηλό κέντρο βάρους.
Οι τετράχρονοι κινητήρες δεν προσφέρονταν, δεν ήταν οι καλύτεροι για τη συγκεκριμένη διάταξη, αφού λόγω των βαλβίδων και της μεγάλης κυλινδροκεφαλής μεγάλωναν το μήκος του κινητήρα, αλλά και του συνόλου της κατασκευής.
Άρα ήταν δύσκολο να τοποθετηθεί πάνω σε μοτοσυκλέτα, ενώ στην περίπτωση των σκούτερ υπήρχε μια μικρή ευκολία, αφού λόγω αυτόματης μετάδοσης, δεν υπάρχει κιβώτιο ταχυτήτων να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το μήκος και το μεταξόνιο του δίτροχου.
Τέτοια διάταξη δικύλινδρου κινητήρα, αλλά δίχρονου μόνο, είχαν παρουσιαστεί ξανά στο παρελθόν. Το πιο διάσημο σκούτερ, ήταν το θρυλικό ιταλικό Rumi Formichino της δεκαετίας του ’50. Η Rumi εξόπλιζε επίσης και τις μοτοσυκλέτες της με τον ίδιο κινητήρα.
Υπήρχαν κι άλλες εταιρίες που είχαν παρουσιάσει δίχρονους δικύλινδρους οριζόντιους κινητήρες, όπως η Motobi στην Ιταλία το 1952, οι Ιαπωνικές Olympus και Yamaguchi με 250cc το 1962, αλλά και η Suzuki με τα Wolf 90 και Stinger 125 το 1969.
Η αρχική ιδέα πίσω από τη δημιουργία του πρώτου Yamaha ΤΜΑΧ ήταν να φτιαχτεί ένα σκούτερ που να πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο τη μοτοσυκλέτα από πλευράς επιδόσεων και ασφάλειας, χωρίς να χάνει τα χαρακτηριστικά της άνεσης και της πρακτικότητας.
Τον Ιούλιο του 2000 η Yamaha παρουσίασε σε δημοσιογραφικές αποστολές στη Νάπολη της Ιταλίας και στην Ιβάτα της Ιαπωνίας το νέο – υψηλών επιδόσεων – 500άρι της σκούτερ. Το TΜΑΧ ανέβαζε το επίπεδο στον κόσμο του maxi scooter σε μεγάλα ύψη. Η απόδοσή του και η άνεση του θεωρήθηκαν ριζοσπαστικά για την κατηγορία των maxi scooter σκούτερ.
Η εργασία για τη δημιουργία ενός τέτοιου σκούτερ ξεκίνησε όταν μια νεοσύστατη ομάδα σχεδιασμού προϊόντων της Yamaha Motor Europe έβαλε σαν στόχο τη δημιουργία του απόλυτου maxi scooter.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα σκούτερ με τον μεγαλύτερο κυβισμό ήταν ανάμεσα στα 250 με 400 κυβικά εκατοστά, τα οποία πετύχαιναν μεγάλες πωλήσεις σε χώρες όπως η Ιταλία όπου κυριαρχούσε παραδοσιακά συμπάθεια για τα σκούτερ.
Πολλά από αυτά όμως δεν είχαν καλές επιδόσεις, κράτημα, φρένα, κ.λπ. Αφού η ευρωπαϊκή ομάδα ολοκλήρωσε την έρευνά της για το πως έπρεπε να είναι και ποια θα ήταν τα κυριότερα στοιχεία του νέου σκούτερ, μηχανικοί και σχεδιαστές της Yamaha Motor Japan μεταμόρφωσαν την ιδέα σε πράξη, την ενσάρκωσαν πάνω σε δύο τροχούς.
Η βασική φιλοσοφία του νέου σκούτερ ήταν να είναι απολαυστικό στην οδήγηση, αλλά συγχρόνως να έχει καλή απόδοση και να αποτελεί εργαλείο διασκέδασης και όχι μόνο μετακίνησης. Να μπορεί να πηγαίνει εκδρομές με συνεπιβάτη και να του προσφέρει άνεση.
Μέσα στην ομάδα που ξεκίνησε την έρευνα για τη δημιουργία του ΤΜΑΧ υπήρχαν διαφορετικές απόψεις για το ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να ακολουθήσει το νέο TMAX. Μερικοί πίεζαν για ένα πιο ριζοσπαστική TMAX, πιο κοντά στη μοτοσυκλέτα, ενώ μερικοί άλλοι τις πιο πρακτικές πτυχές των σκούτερ και προωθούσαν τους τομείς της άνεσης και της προστασίας του αναβάτη και του συνεπιβάτη. Στο τέλος, επήλθε η καλύτερη δυνατή ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο τάσεων.
Ο Toshiyuki Suzuki, επικεφαλής του project TΜΑΧ, κι ένας από τους αρχιμηχανικούς της Yamaha Motor Japan που συντόνισε όλη την τεχνική εξέλιξη του σκούτερ είχε σαν στόχο:
Να αναπτύξει νέες τεχνικές λύσεις που να συνδυάζουν την απόδοση μεσαίου κυβισμού μοτοσυκλέτας με την άνεση ενός scooter.
Να εφοδιάσει το δίτροχο με ένα πλαίσιο υψηλής ακαμψίας, με τροχούς μεγαλύτερης διαμέτρου που θα φοράει έναν καινούργιο δικύλινδρο κινητήρα 500 cc εξοπλισμένο με αυτόματο κιβώτιο CVT.
Παράλληλα ο Akihiko Tanaka, πρόεδρος του ευρωπαϊκού τμήματος σχεδιασμού, που ήταν υπεύθυνος για το στυλ του TΜΑΧ, ήθελε να συνδυάζει σκούτερ και μοτοσυκλέτα, έχοντας ισχυρή επίδραση στον παρατηρητή, αλλά ταυτόχρονα οι γραμμές του να είναι καθαρές και να φανερώνουν ότι πρόκειται για εξέλιξη του είδους… των σκούτερ.
Το 2000, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το TMAX, έγινε μοντέλο ορόσημο στην κατηγορία των σκούτερ, κάτι που διατηρείται μέχρι σήμερα. Ήταν το πρώτο σκούτερ που χρησιμοποιούσε τεχνολογία πλαισίων μοτοσυκλέτας, ένα ικανό πιρούνι με καλάμια μεγάλης διαμέτρου, ψαλίδι μοτοσυκλέτας και φυσικά έναν ολοκαίνουργιο δικύλινδρο κινητήρα απόδοσης 40 ίππων.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί, πολύ γρήγορα δημιούργησαν το “φαινόμενο ΤΜΑΧ” με τις πωλήσεις του – υψηλής τιμής – σκούτερ να ξεπερνούν σήμερα τις 240.000 μονάδες στην Ευρώπη.
