Μοντέρνα αποτυχία;
Δύσκολα μπορεί να φανταστεί το λόγο που μια εταιρία σαν την Honda προχώρησε στην παραγωγή ενός εκκεντρικής εμφάνισης σκούτερ με το όνομα Vultus 750. H απάντηση είναι δύσκολη, μια εκ των οποίων, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είναι “γιατί μπορούσε”. Η άλλη ερώτηση πάντως για το “αν άρεσε το Vultus στον κόσμο;” αυτή απαντάται εύκολα. Όχι…
Παγωμένη υποδοχή δέχτηκε μόλις παρουσιάστηκε επίσημα πέρσι το Honda Vultus 750, οι οποίες μετατράπηκαν σε αρνητικές κριτικές όταν το δοκίμασαν δημοσιογράφοι. Το υπερμοντέρνο, υπερβολικού design σκουτεροειδές που θέλησε να εντυπωσιάσει με την εμφάνισή του, κινείται προς την κατεύθυνση της εμπορικής αποτυχίας. Και αυτό μπορεί να εξηγηθεί αν στοιχίσει κάποιος τα αρνητικά στοιχεία του.
Honda NM4 Vultus
Moντέρνας αισθητικής τα όργανα Vultus και πλατύ τιμόνι “σωλήνα”
Η τιμή του αρχικά είχε διαρρεύσει ότι θα βρισκόταν κoντά στις 8,0 χιλιάδες ευρώ, κάτι που μπορεί να το βοηθούσε να “τσουλήσει” κάπως στην αγορά. Όταν ανακοινώθηκε ότι θα κοστίζει κοντά στις 12,0 χιλιάδες ευρώ, πολλοί κούνησαν το κεφάλι τους απογοητευμένοι. Μια τέτοια τιμή δεν ταιριάζει σε ένα δίτροχο που χρησιμοποιεί έναν απλό δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα, και χρησιμοποιεί την ίδια βάση κάτω από το κουστούμι του με τα “αδελφά” Honda NC 750X που κοστίζουν 8-9.000 ευρώ.
Το Vultus έχει βάρος 245 kg, πράγμα που σημαίνει ότι αν ανέβουν δυο αναβάτες (75 κιλά έκαστος ας πούμε) το σύνολο των κιλών πλησιάζει τα 400 κάτι που επιδεινώνει εκτός από τις επιδόσεις και την οδική συμπεριφορά. Μην ξεχνάμε ότι η ιπποδύναμη που παράγεται δεν ξεπερνάει τους 55 ίππους και σίγουρα με τέτοια δύναμη δεν βάζει φωτιά στην άσφαλτο.
Η ρομποτοειδής ονομασία του scooter όπως εξ άλλου και η εμφάνισή του που θυμίζει transformer, γιαπωνέζικο manga, Star Wars και ότι άλλο μπορεί να ανασύρει κάποιος από την παιδική του ηλικία είναι το ίδιο προκλητική όσο και το αιχμηρό design του, αλλά κάτω από αυτό συναντούμε μια απλή, βασική κατασκευή, χωρίς πολλή τεχνολογία και σχετικά οικονομικό κόστος κατασκευής.
Τι όψη ε; Και πόσο πλατιά
Το πιθανότερο είναι ότι το Vultus είχε μπει στα σχέδιά της η Honda εξ αρχής όταν σχεδίαζε τη σειρά NC, αφού στην ουσία δημιουργούσε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία θα “τοποθετούσε” διάφορα περιφερειακά ρούχα και εξαρτήματα που θα ξεκινούσαν από τις μοτοσυκλέτες δρόμου, θα πέρναγαν στο χώμα και θα έφταναν στα σκούτερ. Έτσι κι έγινε με τα Integra 750 και τα NC750 S και X. Με το Vultus η εταιρία πέρασε στη σφαίρα της “επιστημονικής φαντασίας” ένα σχήμα, μια εμφάνιση που αν υποθέσουμε ότι είχε ζήτηση, τελικά μάλλον μικρή ζήτηση είχε.
Ο κινητήρας είναι ο δικύλινδρος σε σειρά 745 cc και 55 ίππων με τη γεωμετρία να έχει μακρύνει σε βαθμό που να θυμίζει μοτοσυκλέτα για αγώνες ντράγκστερ στα 1,645 mm και τη γωνία κάστερ στις 33° (συγκρίνετέ το με το 1,540 mm και τις 27 ° του NC750X για να καταλάβετε τι εννοούμε),
Το φιγουρατζίδικο ελαστικό στον πίσω τροχό (δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι τόσο φαρδύ) φτάνει τα 200/50 και σε συνδυασμό με τα παραπάνω γεωμετρικά χαρακτηριστικά το σκούτερ, στις αργές ταχύτητες έχει την τάση να στρίψει τον μπροστινό τροχό προς το εσωτερικό της στροφής (κίνηση με “σκαλοπάτι). Επίσης οι αντιδράσεις του είναι αργές καθώς ο αναβάτης προσπαθεί να κάνει το μεγάλο μεταξόνιο να αλλάξει κατεύθυνση. Το χαμηλό κέντρο βάρους και το μήκος του σκούτερ το κάνουν πάντως σταθερό στις υψηλότερες ταχύτητες, αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κάπως αργό σε αντιδράσεις αυτόματο-ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων DCT της Honda και ο ήπιος χαρακτήρας του κινητήρα ευνοούν τη λειτουργία του μεταξύ 2.000 και 5.000 rpm, με ροπάτη λειτουργία και καλή απόκριση στο γκάζι.
Tα εγκαταλειμμένα αστικά τοπία ταιριάζουν στην αισθητική του Vultus
Η θέση οδήγησης θυμίζει μαχητικό αεροσκάφος, οι ψηλότεροι του 1.80 μ δύσκολα βολεύονται ενώ η προστασία από τον αέρα μετά τα 120 km/h είναι μέτρια. Οι αναρτήσεις είναι μαλακές και αυτό μπορεί να είναι καλό για την άνεση αναβάτη-συνεπιβάτη, αλλά όταν συνεργάζονται με πολύ βάρος στις υψηλότερες ταχύτητες δεν είναι ότι καλύτερο. Οι επιδόσεις του δεν είναι τόσο άσχημες τελικά – όπως προκύπτει από τις δοκιμές συναδέλφων στην Ευρώπη με το 400άρι να έρχεται κάτω από τα 15 δευτερόλεπτα και την τελική ταχύτητα κοντά στα 170 km/h, με την κατανάλωση να επιβαρύνεται τελικά αφού στις δοκιμές το Vultus “έκαψε” μέσα στην πόλη σχεδόν 5,0 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα (!) και στον αυτοκινητόδρομο 4,0.
Ναι, τελικά η δυσπιστία που είχαμε εκφράσει όταν πρωτοείδαμε το Ηοnda Vultus 750 ισχύει και για όλους τους συναδέλφους δημοσιογράφους που το οδήγησαν και το αντιμετωπίζουν με αμηχανία. Yπάρχει μια ταιριαστή αγγλική ατάκα για την περίπτωση του Vultus που λέει ότι “πρόκειται για μια απάντηση σε μια ερώτηση που δεν έγινε ποτέ”. Δυστυχώς για τη Honda ένα ακόμα μοντέλο, το Vultus απ’ ότι φαίνεται πάει να συναντήσει τη μοίρα του επίσης ανεκδιήγητου, εκκεντρικού Honda DN-01 του 2008. Κατά σύμπτωση και DN-01 ήταν κι αυτό με 17άρηδες τροχούς, κι αυτό χαμηλό, “διαστημικό” με αυτόματη μετάδοση, χωρίς ταυτότητα και χωρίς κοινό να το αγοράσει.
Για να το ξαναθυμηθούμε, να το Honda DN-01 το οποίο μάλιστα πωλείται μέχρι σήμερα στην Ιαπωνία
