Ο κύριος Λεοπόλδος και η παρθενογένεση
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ένα σκουτερο-μοτοσυκλετάκι εμφανίζεται στο σαλόνι του Μιλάνο, το Italjet Amarcord, και αφήνει άφωνους τους θεατές με τις καινοτομίες. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει εμφανιστεί τίποτε παρόμοιο.
Το “σκούτερ” εμφανίστηκε στο κοινό, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του την 21η Σεπτεμβρίου του 2001. Το όνομά του ήταν “θυμάμαι”, Italjet Amarcord και ο απρόβλεπτος ιδιοκτήτης της εταιρίας, ο φημισμένος από παλιά για την τόλμη του Leopoldo Tartarini, είχε αφήσει έκπληκτο τον κόσμο για άλλη μια φορά. Ο “Πρόεδρος” δεν είχε επιτρέψει σε κανέναν, παρά σε ελάχιστους, να γνωρίζουν την επόμενή του τρέλα. Το νέο του έργο, αυτό το “πλάσμα” εμφανίστηκε μόλις λίγες ώρες πριν από την έναρξη της έκθεσης του Μιλάνου.
Το όνομα Amarcord αναφερόταν στο παρελθόν και το δίτροχο χαρακτηριζόταν σαν “motomatic”, σαν μια αυτόματη μοτοσυκλέτα, αυτά που είναι σήμερα τα Honda NC και το Aprilia Mana. Μια μικρή μοτοσυκλέτα με τροχούς 17 ιντσών μπροστά–15 πίσω και κινητήρα, αυτούσιο κλεμμένο από σκούτερ.
Τo Italjet Amarcord ήταν μια εξαίσια, απόλυτα πρωτότυπη, μοναδική, δημιουργημένη από λευκό χαρτί, ιδέα. Ο Leopoldo Tartarini στις δόξες του. Σε αυτή την περίπτωση είχε χρησιμοποιήσει έναν 125άρη τετράχρονο κινητήρα της Piaggio ισχύος 10 ίππων. Ο ιταλικός ειδικός τύπος βάφτισε άμεσα το δημιούργημά “tartariniano”, δουλειά του Ταρταρίνι δηλαδή. Ένα ρετρό δίτροχο που ξέφευγε από τα κλασικά σχήματα, εξεζητημένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, το Italjet Amarcord ατένιζε το μέλλον χωρίς φόβο.
Με αισθητικές αναφορές στις μοτοσυκλέτες της δεκαετίας του ’20 με ίσιο τιμόνι, μεγάλο ντεπόζιτο και ακόμα πιο μεγάλη σέλα “μονόσελο” που όμοιό της δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος.
Όπως κανένας δεν είχε ξαναδεί τέτοια τοποθέτηση κινητήρα σκούτερ πάνω σε σωληνωτό πλαίσιο. Το πλαίσιο ήταν χωροδικτύωμα δύο δοκών, ο κινητήρας κρεμόταν από αυτόν και ήταν κεντρικά τοποθετημένος όπως σε μια κανονική μοτοσυκλέτα, με τη μόνη διαφορά ότι προερχόταν από σκούτερ.
Είχε αυτόματη φυγοκεντρική μετάδοση και η κίνηση μεταφερόταν στη δεξιά πίσω πλευρά του. Από κει έβαινε ένα γρανάζι που έδινε -μέσω ιμάντα- κίνηση στον πίσω τροχό. Μεγαλοφυές και τόσο απλό σαν σκέψη. Με τη μόνη διαφορά ότι ο Tartarini ήταν ο πρώτος που είχε κάνει αυτή τη σκέψη και την είχε εφαρμόσει.
Γιατί ο κύριος Λεοπόλδος Ταρταρίνι δεν ήταν τυχαίος στο χώρο, αφού έγραφε ιστορία από τη δεκαετία του ’50 όταν είχε πρωτοεμφανιστεί σαν επίσημος αγωνιζόμενος αναβάτης της Ducati.
Το 1959 ο Tartarini είχε ξεκινήσει τη δική του εταιρία και στο πέρασμα των δεκαετιών είχε συνεργαστεί με εταιρίες όπως η MZ, Yamaha, Triumph, Royal Enfield, Minarelli, Velocette, Hyosung και Honda χρησιμοποιώντας τους κινητήρες τους, παρουσιάζοντας μέχρι σήμερα 150 διαφορετικά μοντέλα.
Τα δίτροχα που δημιουργούσε ήταν σχεδόν πάντοτε καινοτομικά και πολύ ενδιαφέροντα από πλευράς εμφάνισης και σύλληψης.
Στο Italjet Amarcord του 2001, δύο τελικά εξάτμισης έβγαιναν από τον κινητήρα, ένα για κάθε πλευρά, ενώ τα μαρσπιέ του αναβάτη ήταν πλατφόρμες.
Εντυπωσιακή και πρωτότυπη ήταν η πίσω ανάρτηση με δυο επικλινή πολύ μπροστά τοποθετημένα αμορτισέρ, σε στυλ διπλό cantilever, το τηλεσκοπικό πιρούνι έκρυβε τα καλάμια του για να θυμίζει παλιό.
Ένα περίεργο καβούκι στην κορυφή του πιρουνιού ανέβαζε τον προβολέα ψηλά (ίσως το μόνο σημείο που δεχόταν κριτική για την αισθητική του, αλλά, για όνομα, αυτή δεν ήταν η μόνη παραξενιά του Amarcord) μαζί με το ίσιο τιμόνι-μπάρα που γύριζε απότομα προς τα πίσω ήταν μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του motomatic, μοτο-σκούτερ.
Οι τροχοί είχαν ακτίνες, τα φτερά έμοιαζαν με μεταλλικά και τα φρένα ήταν δισκόφρενα μπροστά και πίσω.
Ένα ταιριαστό, παλ πράσινο, χρώμα εποχής έβαφε ότι μπορούσε να βαφτεί, ακόμα και τις ζάντες, δημιουργώντας μια ενιαία αισθητική, με ένα γεvναίο μαύρο κομμάτι στο ρεζερβουάρ και μαύρα πλαϊνά υπήρχαν στο μπροστινό μέρος του κινητήρα.
Το εμπορικό λανσάρισμα του Italjet είχε προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2002, κάτι που δεν έγινε ποτέ, αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία του.
Θυμόμαστε το Amarcord και σήμερα το τιμούμε ανάλογα… γιατί η παρθενογένεση είναι παρθενογένεση, ότι κι αν κάνουμε.
