Μετρώντας το πόσο “καίει” το σκούτερ μας. Απλά και αξιόπιστα.
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για το σκούτερ μας είναι το πόσο “καίει”, πόση βενζίνη καταναλώνει δηλαδή ο κινητήρας του. Ασαφείς, παραπλανητικές και γενικές είναι οι απαντήσεις δεκάδων φίλων, γνωστών και συναδέλφων δικυκλιστών όσες φορές έχουμε ρωτήσει – ας κάνουμε, λοιπόν, μια προσπάθεια να επικοινωνήσουμε σε κοινή γλώσσα τις γνώσεις μας γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα.
Καταντάει αστείο αλλά επαναλαμβάνεται διαρκώς, άρα αποτελεί τον κανόνα. Ρωτάμε για παράδειγμα κάποιον τι κατανάλωση έχει το σκούτερ του, το παπί του ή η μοτοσυκλέτα του, και οι δυο πιο συνηθισμένες απαντήσεις είναι:
- “Βάζω τόσα, πχ. 12 ευρώ βενζίνη και κάνω κοντά στα 180 χιλιόμετρα”
- “Mε 10 ευρώ περνάω πέντε μέρες”
Φυσικά ούτε με την πρώτη απάντηση, αλλά ούτε με τη δεύτερη μπορεί να βγάλει κανείς ασφαλές συμπέρασμα. Η πρώτη περίπτωση δεν υπολογίζει την τιμή της βενζίνης (η οποία μπορεί να διαφέρει σημαντικά από βενζινάδικο σε βενζινάδικο), συνεπώς δεν ξέρουμε πόσα λίτρα έχουν μπει στο ρεζερβουάρ, ενώ η δεύτερη περίπτωση είναι ακόμα χειρότερη και μπορεί να γίνει κι ανέκδοτο, αφού μέσα σε 5μέρες μπορεί κάποιος να έχει διανύσει άγνωστο αριθμό χιλιομέτρων (από 20 μέχρι 500)…
Πάμε να δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι μέτρησης που χρησιμοποιούνται στον χώρο της μηχανοκίνησης:
Την κατανάλωση την μετράμε σε:
- Χιλιόμετρα ανά λίτρο βενζίνης, ή
- Λίτρα βενζίνης ανά 100 χιλιόμετρα.
Για να το κάνουμε αυτό πιο λιανά, θα δώσουμε ένα παράδειγμα. Αν ένας κινητήρας καταναλώνει 1 λίτρο καυσίμου για να διανύσει 25 χιλιόμετρα με τον πρώτο τρόπο μέτρησης, με τον δεύτερο θα χρειάζεται 4 λίτρα καυσίμου ανά 100 χιλιόμετρα.
Όπως ξέρετε, εμείς στο Scooternet χρησιμοποιούμε τη δεύτερη μέθοδο μέτρησης, ώστε να έχουμε κοινή βάση σε όλα τα σκούτερ που δοκιμάζουμε.
Το ξεκαθαρίσαμε αυτό, προχωράμε παρακάτω.
Όπως αντιλαμβανόμαστε η τιμή της βενζίνης δεν επεμβαίνει σε καμία από τις δύο περιπτώσεις και γιατί άλλωστε; Όπως είδαμε – δυστυχώς και πρόσφατα – η τιμή της μπορεί να εκτιναχθεί από τη μια βδομάδα στην άλλη και γενικά αν μπει στην εξίσωση να παραπλανήσει σχετικά με τη σωστή μέτρηση της κατανάλωσης.
Πάμε τώρα να δούμε πώς μετράμε αξιόπιστα την κατανάλωση του κινητήρα μας, έτσι ώστε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα, αφού μπορούμε να κάνουμε τον εβδομαδιαίο, μηνιαίο και ετήσιο προϋπολογισμό μας και να μην έχουμε εκπλήξεις οικονομικού χαρακτήρα.
Μπορεί στον πίνακα οργάνων του σκούτερ μας να διαβάζουμε ότι έχουμε μέση ή στιγμιαία κατανάλωση παραδείγματος χάρη 3,6 λίτρων, αλλά η πραγματική κατανάλωση του κινητήρα μας να είναι μεγαλύτερη, κι αυτό να το ανακαλύπτουμε καθώς πάμε να μείνουμε από βενζίνη στο δρόμο.
Ποιος είναι ο τρόπος για να μετρήσουμε την κατανάλωσή μας; Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να γεμίσουμε το ντεπόζιτο βενζίνη “μέχρι πάνω” ή ας πούμε “ένα δάχτυλο πριν την κορυφή” ή τελικά σε ένα επίπεδο που μπορούμε να δούμε τη στάθμη του καυσίμου. Αυτό είναι σημαντικό, ειδικά σε ρεζερβουάρ που δεν βρίσκονται κάτω από τη σέλα, αλλά κάτω από το πάτωμα του σκούτερ μας και συνδέονται με την τάπα μέσω σωλήνας.
Πολλές φορές οι βενζινοπώλες δεν γεμίζουν με καύσιμο αυτού του τύπου τα ρεζερβουάρ μέχρι πάνω, μιας και η αντλία που βρίσκει αντίσταση στη σωλήνα σταματάει, “νομίζοντας” ότι έχει γεμίσει καύσιμο.
Πρέπει να επιμείνει ο βενζινάς στο γέμισμα αυτών των ντεπόζιτων, με πιο αργή ροή βενζίνης, ώστε να φανεί η στάθμη της μέχρι πάνω.
Έχουμε λοιπόν ένα γεμάτο ντεπόζιτο και αμέσως μετά, πριν ξεκινήσουμε, μηδενίζουμε τον μερικό χιλιομετρητή στον πίνακα οργάνων.
Μετά οδηγούμε κανονικά, με τον συνηθισμένο μας ρυθμό, ο οποίος μπορεί να είναι κάποιες στιγμές αργός, κάποιες στιγμές πιο γρήγορος. Ιδανικά, για να μην μπερδευόμαστε με μαθηματικές πράξεις, διανύουμε 100 περίπου χιλιόμετρα και μπαίνουμε και πάλι σε βενζινάδικο.
Γεμίζουμε το ντεπόζιτό μας μέχρι να φτάσει στο ίδιο, ή σχεδόν στο ίδιο επίπεδο όπως και την προηγούμενη φορά και σημειώνουμε την ποσότητα του καυσίμου που χώρεσε. Προσέξτε, όχι τα χρήματα που δώσαμε, την ποσότητα, τα λίτρα.
Έτσι μαθαίνουμε αμέσως πόσο καίει ο κινητήρας μας, γιατί έχουμε διανύσει 100 χιλιόμετρα και έχουμε κάψει πχ. 3 λίτρα, άρα καίμε 3 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα ή ένα λίτρο ανά 33 χιλιόμετρα.
Αν έχουμε κάνει 90 ή 130 χιλιόμετρα μέχρι τον ανεφοδιασμό και πάλι σημειώνουμε την ποσότητα βενζίνης που βάλαμε (πχ. 4,0 λίτρα για 130 χιλιόμετρα) και κάνουμε αναγωγή στα 100 χιλιόμετρα… για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Εδώ βέβαια πρέπει να πούμε ότι η παραπάνω μέθοδος είναι αξιόπιστη αρκεί και η τρόμπα του βενζινάδικου να είναι εξίσου αξιόπιστη και να μην κλέβει, άρα…
Άρα η ακόμα πιο αξιόπιστη μέθοδος είναι “χειροκίνητη”, “do it yourself” και αυτήν φυσικά χρησιμοποιούμε όταν μετράμε τις καταναλώσεις των σκούτερ που δοκιμάζουμε στο Scooternet.
Πάμε να την περιγράψουμε:
Γεμίζουμε και πάλι το ντεπόζιτο μέχρις ενός συγκεκριμένου σημείου, διανύουμε όσα χιλιόμετρα διανύουμε και μετά σημειώνουμε πόσα χιλιόμετρα έχουμε κάνει, γεμίζοντας το ντεπόζιτο και πάλι, αλλά όχι στο βενζινάδικο, αλλά έχοντας προμηθευτεί ένα μπιτόνι βενζίνη και χρησιμοποιώντας ογκομετρικό σωλήνα ακριβείας. Όλα στο χέρι!
Μετά ακολουθεί το κομπιουτεράκι (τόσα χιλιόμετρα για τόσα ml βενζίνης) και ιδού η καλύτερη και πιο αξιόπιστη απάντηση, έτσι ώστε να ξέρουμε πόσο ακριβώς καίει το σκούτερ μας.
Αν μάθετε μάλιστα το παραπάνω σύστημα, μπορείτε να το επαναλάβετε σε δύο ακόμα περιπτώσεις: κατά την πρώτη οδηγώντας γρήγορα και “ενεργοβόρα” και κατά τη δεύτερη πολύ αργά και “οικονομικά”. Έτσι θα ξέρετε το εύρος κατανάλωσης του κινητήρα σας, αλλά και της αυτονομίας του ντεπόζιτού σας, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο σε μοντέλα που δεν διαθέτουν ένδειξη (range) χιλιομέτρων που υπολείπονται πριν το άδειο ντεπόζιτο, την υπολειπόμενη αυτονομία δηλαδή, στoυς πίνακες οργάνων τους.
