Χειμωνιάτικο τσεκάρισμα
Έχουμε πει για τεχνικούς ελέγχους πριν το καλοκαίρι, πριν από τις διακοπές, μετά από τις διακοπές και το ταξίδι… πριν μπει ο χειμώνας, αλλά ποτέ για ελέγχους μέσα στο καταχείμωνο. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτό.
Θα πρέπει να το έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές μέσα από αυτή τη στήλη των συμβουλών… που διανύει βάθος δεκαετίας με συνέπεια: τo να ελέγχουμε το σκούτερ μας ανά τακτά διαστήματα δεν είναι μια πολυτέλεια ή μια δουλειά που μπορούμε να κάνουμε όποτε τύχει. Πρόκειται για καθήκον που είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελούμε, έτσι ώστε να προλαβαίνουμε δυσάρεστες ή δύσκολες καταστάσεις. Γιατί οι “δύσκολες καταστάσεις” έχουν να κάνουν με την ασφάλειά μας.
Κοιτάζουμε το σκουτεράκι μας που έχει φάει τώρα τελευταία τις βροχές και τη λασπο-μούργα του δρόμου με το κουτάλι και το λυπάται η ψυχή μας. Τι να κρύβεται άραγε κάτω από όλο αυτό το “υλικό” που καλύπτει μεταλλικά και πλαστικά τμήματα; Κάποιο πρόβλημα ίσως;
Η θεωρία της ασφαλούς οδήγησης πάνω σε δυο τροχούς λέει ότι πριν από κάθε βόλτα, θα πρέπει να ελέγχουμε το σκούτερ μας με βάση μια συγκεκριμένη λίστα ελέγχου, για να βεβαιωθούμε ότι είναι ασφαλές για να το χρησιμοποιήσουμε. Αυτά στη θεωρία.
Μπορεί να είναι υπερβολή το να ελέγχουμε το σκούτερ μας κάθε μέρα ή πριν από κάθε βόλτα, θα πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι είναι επίσης υπερβολή να το ελέγχουμε “όποτε το θυμόμαστε”!
Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτό τον έλεγχο ανά τακτά, λογικά διαστήματα, όπως για παράδειγμα μια φορά τη βδομάδα ή έστω κάθε 15 μέρες και σίγουρα ας ρίχνουμε μια πιο εξεταστική ματιά πριν από κάθε διαδρομή μεγαλύτερη από τις συνηθισμένες.
Ένας γρήγορος έλεγχος ίσως αποκαλύψει προβλήματα και πράγματα που πρέπει να τακτοποιηθούν.
Καλύτερα να τα διαπιστώσουμε πριν οδηγήσουμε το σκούτερ μας, παρά στο δρόμο ή σε κάποια φάση που θα μας είναι απολύτως απαραίτητο και δεν θα είμαστε σε θέση να κάνουμε τίποτα.
kym
Επίσης μπορούμε να κάνουμε τον έλεγχο του σκούτερ μετά από μια βόλτα. Πρόκειται για μια καλή συνήθεια που μπορεί να μας γλιτώσει από δυσάρεστες εκπλήξεις.
Ένα λάστιχο που χάνει αέρα, παραδείγματος χάρη, είναι προτιμότερο να το ανακαλύψουμε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της βόλτας μας, κι όχι το επόμενο πρωί.
Πρώτα απ’ όλα, ας μπανιάρουμε καλά το καμάρι μας, ένα καθήκον που έχει γίνει πια πολύ απλό, χάρη στα άφθονα self service πλυντήρια σε διάφορα σημεία της πόλης και μάλιστα με χαμηλό κόστος. Το πλύναμε, το στεγνώσαμε, το γυαλίσαμε, πάμε τώρα να δούμε τι γίνεται μετά.
Περπατάμε γύρω από το σκούτερ μας και ψάχνουμε για “περίεργα σημάδια” όπως τυχόν διαρροές λαδιού, νερού ή υγρού.
Γυρίζουμε το γκάζι και πατάμε τις μανέτες φρένων, παρατηρώντας αν η κίνηση είναι ομαλή χωρίς μεγάλες τριβές και αν στο γκάζι υπάρχει ο κατάλληλος, ο προβλεπόμενος τζόγος.
Kymco DownTown 350i
Αν όχι, φέρνουμε τον τζόγο στο επίπεδο που πρέπει (όχι εύκολη διαδικασία), κι ύστερα τα φροντίζουμε με ένα καλό λιπαντικό σπρέι, έτσι ώστε η κίνηση όλων των παραπάνω να είναι η καλύτερη δυνατή.
Ελέγχουμε τις κορυφές των καλαμιών του πιρουνιού για μικρά δαχτυλίδια “μαυρίλας” λαδιού που μπορεί να υποδηλώνουν φθαρμένες τσιμούχες. Αν ισχύει κάτι τέτοιο σκουπίζουμε και παρακολουθούμε αν τα “δαχτυλίδια” επιστρέφουν μετά από λίγες μέρες. Αν ναι, τότε πηγαίνουμε για αντικατάσταση τσιμουχών πιρουνιού και φρέσκα λάδια.
Με τον ίδιο τρόπο ελέγχουμε τους άξονες των αμορτισέρ στην οπίσθια ανάρτηση. Πιέζουμε την ουρά του σκούτερ με δύναμη για να δούμε αν κάποιο εξάρτημα τρίζει ή χτυπάει. Λίπανση στην πρώτη περίπτωση, σφίξιμο στη δεύτερη.
Πιέζοντας τις μανέτες των φρένων και σπρώχνοντας το σκούτερ μπροστά-πίσω (επιτόπου) παρατηρούμε το κατά πόσο “πιάνουν”.
Έπειτα ελέγχουμε την κατάσταση των δισκόφρενων: κοιτάμε για βάθος χαραγής, γραμμές, αφύσικη φθορά. Επίσης τσεκάρουμε το πάχος των τακακιών ή, εφόσον έχουμε να κάνουμε με ταμπούρο, το κατά πόσο ο ενδεικτικός βραχίονας έχει φτάσει στο τέλος των υλικών τριβής (βλ. αντικατάσταση). Το τσεκάρισμα της στάθμης των υγρών φρένων (από τα παραθυράκια πάνω στις τρόμπες τους) είναι φυσικά πολύ σημαντικό. Αν η στάθμη έχει μειωθεί συμπληρώνουμε αμέσως με τα ειδικά υγρά που αναγράφονται πάνω στο καπάκι της τρόμπας.
Αν τα υγρά φρένων έχουν χαμηλότερη στάθμη συμπληρώνουμε αλλά παράλληλα κοιτάζουμε μήπως υπάρχει διαρροή υγρών από κάποιο σημείο. Εάν τα φρένα σας δεν είναι υδραυλικά, βεβαιωθείτε ότι τα συρματόσχοινα δεν έχουν φθαρεί, ξεφτιστεί ή τσακίσει.
Μετά περνάμε στη στάθμη του λαδιού κινητήρα, που πρέπει να είναι πάντοτε σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή που τις βρίσκουμε στο εγχειρίδιο ιδιοκτήτη (owners manual), το οποίο δίνεται μαζί με την αγορά του σκούτερ.
Εκεί βρίσκουμε με ποιο τρόπο ελέγχεται η στάθμη των λαδιών του κινητήρα. Πάντα υπάρχει κάποια διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε και ενίοτε διαφέρει από μοντέλο σε μοντέλο.
Όπως για παράδειγμα ότι πρέπει να σβήσει ο κινητήρας, να περάσουν κάμποσα λεπτά πρώτα και μετά να βυθιστεί η τάπα λαδιών/δείκτης στάθμης (βιδωμένη ή όχι) για να δούμε τη σωστή στάθμη λαδιών πάνω στον δείκτη (dipstick).
Υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που πρέπει να γνωρίζουμε για να μην έχουμε λάθος μετρήσεις.
Το επόμενο είναι το ψυκτικό υγρό του ψυγείου, που φροντίζουμε να έχει την σωστή στάθμη, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ο κινητήρας “δροσίζεται” σωστά. Το ίδιο κάνουμε και με τη στάθμη του λαδιού της μετάδοσης.
Σειρά έχει ο έλεγχος της μετάδοσης του σκούτερ, που αποκαλύπτει εύκολα αν έχει πρόβλημα, μιας και συνήθως αν συμβαίνει κάτι… ακούγεται, κάνει μηχανικούς θορύβους.
Φυσικά τα ελαστικά πρέπει να ελέγχονται συστηματικά. Οι πιέσεις τους πρέπει να είναι στις τιμές που δίνει ο κατασκευαστής όταν είναι κρύα, καθώς η θερμότητα αυξάνει την πίεσή τους. Οι σωστές πιέσεις γράφονται στο εγχειρίδιο ιδιοκτήτη, αλλά και σε ταμπελάκι που συνήθως βρίσκεται κολλημένο κάπου πάνω στο σκούτερ. Αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο πάνω στο σκούτερ μας, το γράφουμε εμείς πάνω σε αυτοκόλλητο, το οποίο κολλάμε για ευκολία κάτω από τη σέλα.
Τέλος, θα βεβαιωθούμε ότι η μπαταρία μας είναι σε καλή κατάσταση, έχει υγρά και είναι σωστά φορτισμένη (τσεκάρισμα με όργανο) αφού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εξαρτήματα πάνω στο σκούτερ μας. Χωρίς μίζα, δεν υπάρχει εκκίνηση, δεν υπάρχει κίνηση… δεν πάμε πουθενά.
Αυτά ήταν, λοιπόν, τα βασικότερα σημεία ελέγχου που μπορούμε να κάνουμε στο σκούτερ μας μέσα στο χειμώνα (εντάξει και άλλες εποχές του χρόνου…) ώστε να απολαμβάνουμε καθημερινά το αγαπημένο μας εργαλείο και να αισθανόμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουμε έγκαιρα και με ασφάλεια στον προορισμό μας.
