Κοκαλιάρικο και εξόφθαλμο
Το όνομα του Honda PS 250 Big Ruckus μπορεί να το βρει κάποιος στην ίδια πρόταση με τις λέξεις, σκληροτράχηλο, ιδιόμορφο, εκκεντρικό. Στην πραγματικότητα το PS 250 ήταν απλά… γραφικό και τελείως διαφορετικό με οτιδήποτε κυκλοφόρησε ή κυκλοφορούσε στην αγορά.
Θυμάστε το Honda Zoomer 50, εκείνο το “εξωσκελετικό” σκουτεράκι με τον εμφανή σωληνωτό σκελετό που τράβαγε τα βλέμματα, αλλά όχι και τους αγοραστές; Ναι, κυκλοφορούσε και στην Ελλάδα και ήταν πανάκριβο στα 2,5 χιλιάρικα, με την πρακτικότητά του – ειδικά στην προστασία του αναβάτη από αέρα και βροχή – να είναι σε χαμηλά επίπεδα.
Το Zoomer στην Αμερική ονομαζόταν Ruckus και μετά από μερικά χρόνια καλών πωλήσεων σε Ιαπωνία, ΗΠΑ και Καναδά η Honda αποφάσισε το 2004 να κάνει το τολμηρό βήμα (τα κάνει αυτά τα “τρελά” που και που η Honda, βλ. και πρόσφατα με το Vultus 750) και να παρουσιάσει ένα σαφώς μεγαλύτερο Ruckus, χονδρικά πάνω στις ίδιες γραμμές του 50αριού, αλλά με κινητήρα 250 κυβικών και πιο καλυμμένες “τρύπες” στο πλαίσιο.
Το 2005 το 250άρι έκανε την εμφάνισή του και στη Β. Αμερική αλλά δυστυχώς οι αγοραστές θεώρησαν ότι είχε χάσει τη γοητεία του το 50αριού, ενώ η αργή του γεωμετρία και το μεγάλο του μέγεθος το έκανε λιγότερο χαριτωμένο. Παράλληλα το Honda PS 250 Big Ruckus έβγαινε μόνο με κίτρινο πλαίσιο, σε στυλ σκληροτράχηλο “χωματερό” εργαλείο και παράλληλα είχε και η υψηλή τιμή στα 5.5 χιλιάδες δολάρια δεν το βοήθησε ιδιαίτερα.
Έτσι το μοντέλο εξαφανίστηκε από τη γκάμα της εταιρίας μετά το 2006. Στην Ιαπωνία παρέμεινε και το 2007, με περισσότερες χρωματικές επιλογές πλέον, αλλά ήταν πλέον αργά. Το ενδιαφέρον ήταν ό,τι παρόλο που οι πωλήσεις ήταν χαμηλές οι άνθρωποι που είχαν αποκτήσει Ruckus δεν τα άλλαζαν με τίποτα και ιδιαίτερα το “κάθισμα καρέκλα” με πλάτη (που ήταν η αναδιπλούμενη σέλα του συνεπιβάτη).
κινητήρας του προερχόταν από το Honda Forza 250 (NSS 250) που του έδινε τελική κοντά στα 120 χ.α.ω, αλλά οι επιδόσεις δεν ήταν το ισχυρό του σημείο, ούτε η ευελιξία του επίσης. Η εμφάνιση ήταν αυτό που τράβαγε το μάτι, ενώ η σέλα που μπορούσε να ρυθμιστεί και ως προς τη θέση της (πατούσε πάνω σε ράγες και πήγαινε μπρος-πίσω) βολεύοντας ακόμα και τους πιο ψηλούς αναβάτες.
Δωδεκάρηδες οι τροχοί του, δισκόφρενο μπροστά και ταμπούρο πίσω, 164 τα κιλά του και πολύ χαμηλό το ύψος σέλας στα 725 εκατοστά ήταν χαρακτηριστικά που περνούσαν σχεδόν απαρατήρητα, αφού πέρα από το σωληνωτό του πλαίσιο τα δυο εξόφθαλμα του φώτα το άφηναν να κοιτάει απορημένο τον κόσμο… Καταχωρήστε το Ruckus στα είδη-σκούτερ προς εξαφάνιση.
