Γιατί δεν πουλάνε τα τρίτροχα;
Όταν σε μια αγορά σκούτερ όπως η Ελληνική, όπου πωλούνται 21.470 μονάδες σε έναν χρόνο, μόνο οι 160 είναι τρίτροχα, αυτό λογίζεται σαν αποτυχία. Τι έγινε, όμως, με τα τρίτροχα σκούτερ που τόσα πολλά είχαν να προσφέρουν; Τι ήταν αυτό που εμπόδισε τις πωλήσεις τους;
Σε σχέση με τα δίτροχα σκούτερ, τα τρίτροχα είναι βαρύτερα και φαρδύτερα. Είναι ακριβότερα και λιγότερο ευέλικτα κι εύχρηστα. Απαιτούν ειδικούς χειρισμούς: από το πώς σταματάς στα φανάρια, πώς ισορροπείς, μέχρι πώς αλλάζεις πορεία, πώς στρίβεις, πώς παρκάρεις.
Επίσης, σε περίπτωση ατυχήματος, σύγκρουσης, κ.λπ. στοιχίζουν πολύ περισσότερο για να επισκευαστούν, μιας και διαθέτουν πιο πολλά εξαρτήματα και μέρη στο μπροστινό τους μέρος.
Στην αντίπερα όχθη, αυτή των θετικών χαρακτηριστικών, τα τρίτροχα στρίβουν, φρενάρουν και κρατούν την πορεία τους πολύ καλύτερα από τα δίτροχα σκούτερ, προσφέροντας σαφώς μεγαλύτερη ασφάλεια. Είναι όμως η περίσσια ασφάλεια αυτό που θα τα κάνει πιο ευπώλητα;
Για την Ελλάδα, τα σκούτερ με τρεις τροχούς εκπροσωπούν μόλις το 0,8% των συνολικών πωλήσεων (!), τουλάχιστον όπως διαμορφώθηκαν πέρσι, με τα μοντέλα της Piaggio (Yourban 300, MP3 350, 500) να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος και τις Yamaha, Peugeot και Quadro να ακολουθούν.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει “μη ελκυστικά” τα 3τροχα, τη στιγμή που θα έπρεπε να προτιμούνται σε μια χώρα της οποίας το οδικό δίκτυο είναι απηρχειωμένο και επικίνδυνο απ’ όλες τις απόψεις;
Κατά πρώτον, είναι οι τιμές τους, που ξεκινούν από υψηλές και φθάνουν μέχρι τις πολύ υψηλές. Αρχίζουν από τις 4.490 ευρώ για το Yamaha Tricity 125 που είναι το φθηνότερο όλων, περνούν από τις 6.000 του Yourban 300 και τις 8.500 ευρώ του ΜΡ3 350, για να ξεπεράσουν τις 10.500 ευρώ στην περίπτωση του Piaggio ΜΡ3 500 Sport.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως δεν θα τα έλεγες ιδιαίτερα βολικά μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου συχνά-πυκνά συναντά κανείς μποτιλιαρίσματα και για να αντεπεξέλθει με άνεση πρέπει να έχει στα χέρια του στενά και μικρά σκούτερ.
Για το τέλος αφήσαμε το “δυσκολότερο”: η νομοθεσία δεν ευνοεί την αγορά τους, σε αντίθεση με άλλες χώρες.
Για παράδειγμα, στην Ισπανία (και όχι μόνο) οι κάτοχοι διπλώματος αυτοκινήτου μπορούν να οδηγούν νόμιμα 125άρια και τρίτροχα σκούτερ.
Πρόκειται για μια “διευκόλυνση” η οποία στην Ελλάδα δεν υφίσταται σε τέτοιο βαθμό (παρά μόνο περιορισμένα, σε διπλώματα αυτοκινήτου πριν από το 2013) και μάλλον θα αργήσει να εφαρμοστεί, αφού κάτι τέτοιο θα επηρέαζε είτε λίγο είτε περισσότερο τις πωλήσεις αυτοκινήτων, πράγμα που δεν αρέσει καθόλου στις ίδιες τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.
Μέχρι να έρθει η μέρα της αλλαγής του νόμου, τα τρίτροχα σκούτερ είναι πολύ πιθανό να παραμένουν στο χαμηλότατο ποσοστό του 1%… στην καλύτερη περίπτωση. Δυστυχώς…
