Αντλία βενζίνης εναντίον πρίζας
Το Yamaha Vino είναι ένα καρτουνίστικo scooter με στοιχεία νεορετρό, το οποίο κυκλοφορεί στις ασιατικές αγορές από το 2002, με το όνομα Fino σε μερικές από αυτές, ενώ έχει κάνει και ένα πέρασμα από HΠΑ και Καναδά.
Οι εκδόσεις του Yamaha Vino είναι δύο, στα 50 και μετέπειτα στα 125 κ.εκ., με τις πρώτες υλοποιήσεις μικρής χωρητικότητας να φέρουν δίχρονο κινητήρα και στη συνέχεια τετράχρονο.
Πρόσφατα το Vino απέκτησε και ηλεκτροκίνητη έκδοση, με το προφανές όνομα E-Vino, και αυτή η εξέλιξη είναι χρήσιμη για μια σύγκριση, καθώς αποτελεί μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου ένα συμβατικό κι ένα ηλεκτροκίνητο μοντέλο μοιράζονται τα πάντα, εκτός από τους κινητήρες φυσικά.
Το ενδιαφέρον για αυτή την σύγκριση είναι μάλιστα μεγάλο, καθότι τα Vino ανήκουν σε μια κατηγορία με ξεκάθαρα αστικό και χρηστικό προσανατολισμό, η οποία αποτελεί και το πεδίο όπου η ηλεκτροκίνηση έχει στις μέρες μας το μεγαλύτερο ποσοστό εφαρμογής.
Yamaha E-Vino
Ας ξεκινήσουμε από τους κινητήρες λοιπόν. Το συμβατικό Vino, φέρει έναν τετράχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα 49 κ.εκ., με δύο βαλβίδες και μονό εκκεντροφόρο, ενώ το E Vino φέρει προφανώς ηλεκτροκινητήρα των 580W, με στιγμιαία κορύφωση, στα 1200W.
Η απόδοση του Vino είναι 4,5 ίπποι στις 8.000 σ.α.λ. και 0,4 kgm ροπής στις 6.000 σ.α.λ., όταν το E-Vino φθάνει τους 1,6 ίππους στις 3.760 σ.α.λ. και τα 0,8 kgm ροπής, που είναι διαθέσιμα από τις 300 σ.α.λ.
Προφανώς άμεσες συγκρίσεις στους ρυθμούς περιστροφής των δύο κινητήρων δεν μπορούν να γίνουν.
Όμως παρά την υπεροχή του Vino σε απόλυτα νούμερα ιπποδύναμης, είναι η ροπή που έχει τελικά μεγαλύτερη σημασία (ειδικά στο “σταμάτα-ξεκίνα” της πόλης) και σε αυτό το πεδίο ξεκάθαρος νικητής είναι το E–Vino, που έχει περισσότερη ροπή και άμεσα διαθέσιμη στο άνοιγμα του γκαζιού.
Το Vino θέλει αρκετό χρόνο για να μπει στην καλή περιοχή της απόδοσης ενώ το E-Vino βρίσκεται πολύ πιο σύντομα σε αυτήν.
Yamaha Vino 50
Μικρό αβαντάζ για το E-Vino αποτελεί και το χαμηλότερο του βάρος, που μαζί με την μπαταρία του, ζυγίζει 74 κιλά, όταν το Vino φτάνει τα 81 κιλά.
Η μπαταρία του E Vino είναι αφαιρούμενη και ζυγίζει μόλις έξι κιλά, αλλά το αντίτιμο σε αυτό είναι η πολύ μικρή χωρητικότητά της (50V 10Αh ) και κατά συνέπεια, η πολύ μικρή αυτονομία που προσφέρει.
H Yamaha ανακοινώνει μόλις 29 χιλιόμετρα αυτονομίας (!) και να σημειώσουμε εδώ ότι η μέτρηση αυτή αφορά σε αναβάτη 55 κιλών, με την μέγιστη ταχύτητα να μην ξεπερνά τα 30 χλμ./ώρα.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, με έναν μέσο αναβάτη που ανοίγει λίγο περισσότερο το γκάζι, η αυτονομία θα είναι ακόμα μικρότερη. Πρακτικά δηλαδή, είμαστε στην κατηγορία ηλεκτροκίνητου πατινιού σε ό,τι αφορά την αυτονομία.
Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα τοποθέτησης δεύτερης μπαταρίας στο E Vino, ώστε να διπλασιαστεί η αυτονομία (και να προστεθούν άλλα 6 κιλά στο βάρος). Η φόρτιση, η οποία μπορεί να γίνει από το οικιακό δίκτυο, απαιτεί 3 ώρες για κάθε μπαταρία.
Yamaha E-Vino
Συγκριτικά, το Vino 50, στην ίδια μέτρηση με αναβάτη 55 κιλών και μέγιστη ταχύτητα 30 χλμ./ώρα, βγάζει μια κατανάλωση της τάξεως των 80 χιλιομέτρων ανά λίτρο βενζίνης. Με το ρεζερβουάρ των 4,5 λίτρων, αυτό σημαίνει 360 χιλιόμετρα αυτονομία!
Αν σας φαντάζει δύσκολο το να φτάσετε 55 κιλά με δίαιτα, πιστεύουμε ότι ακόμα πιο δύσκολο -και επικίνδυνο- θα είναι το να κινείται κανείς με 30 χλμ./ώρα επί μακρόν.
Με βάση το πιο ρεαλιστικό WMTC πρότυπο μέτρησης, η τιμή κατανάλωσης του Vino είναι 58,4 χιλιόμετρα ανά λίτρο βενζίνης, με την αυτονομία του να διαμορφώνεται στα 263 χιλιόμετρα.
Σε κάθε περίπτωση, το συμβατικό Vino είναι νικητής σε θέματα αυτονομίας. Bέβαια κανένα από αυτά τα δύο μοντέλα δεν έχει σχεδιαστεί για τουρισμό και μεγάλες αποστάσεις αλλά για μικρού βεληνεκούς μετακινήσεις στις πόλεις, αποφεύγοντας τις λεωφόρους και τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας.
Τα 65 χλμ./ώρα τελικής του Vino 50 το υπαγορεύουν αυτό, πόσο μάλλον τα μόλις 44 χλμ./ώρα τελικής του E-Vino.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό επίσης, είναι ότι οι διαδρομές με το E-Vino αλλά και γενικά με οποιοδήποτε ηλεκτρικό δίτροχο μέχρι σήμερα απαιτούν προγραμματισμό.
Ακόμα και αν υπάρχει δυνατότητα ταχείας φόρτισης ή σταθμοί ανταλλαγής μπαταριών, οι διαδρομές θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες, ενώ θα πρέπει να υπολογίζεται και ο χρόνος για την φόρτιση.
Yamaha E-Vino
Με ένα βενζινοκίνητο μοντέλο τέτοια προβλήματα δεν υφίστανται φυσικά, βενζινάδικά υπάρχουν παντού, ενώ η πλήρωση ενός ρεζερβουάρ είναι μια διαδικασία που διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό.
Σε ό,τι αφορά τον τομέα του κόστους στην χρήση, σίγουρα τα ηλεκτροκίνητα υπερέχουν στο κόστος ανά χιλιόμετρο. Αλλά είναι ακόμα πιο ακριβά σε σχέση με τα συμβατικά μοντέλα αντίστοιχης απόδοσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Yamaha Vino 50 κοστίζει 1.600 ευρώ στην Ιαπωνία (και όμως ναι…) και το E-Vino βρίσκεται στα 2.060 ευρώ, σχεδόν 500 ευρώ ακριβότερο.
H τιμή του λίτρου βενζίνης στην Ιαπωνία, είναι 1,03 ευρώ (και όμως ναι, ξανά…) άρα βάση της διαφοράς που έχουν στο κόστος αγοράς το Vino και το E Vino, έχει κανείς 446 λίτρα βενζίνης “δώρο”. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γεμίσει το ρεζερβουάρ του Vino 99 φορές.
Οπότε ο ιδιοκτήτης του Vino έχει να γράψει 20.000+ χιλιόμετρα, πριν αρχίσει να ζηλεύει τον αναβάτη του E-Vino που δεν βάζει βενζίνη. Γενικά τα ηλεκτροκίνητα ως έχουν, χρειάζονται αρκετή χρήση και μεγάλο χρονικό διάστημα στον δρόμο για να αρχίσουν να αποσβένουν το αυξημένο κόστος της αγοράς τους.
Yamaha E-Vino
Σίγουρα η συντήρησή τους είναι πιο οικονομική, αφού δεν χρειάζονται λάδια, φίλτρα, μπουζί κ.ο.κ., ωστόσο η αλλαγή των μπαταριών τους, που σε κάποια φάση θα πρέπει να γίνει, είναι μια διαδικασία με πολύ μεγάλο κόστος.
Ηλεκτροκίνηση λοιπόν; Ναι, αλλά θέλει ακόμα κάποιο καιρό για να ωριμάσει σε πρακτικό και οικονομικό επίπεδο.
