Αποχαιρετώντας έναν φίλο
Πού να γράψεις για το τέλος εποχής ενός θρυλικού τρίτροχου, παρά σε μια ιστοσελίδα για σκούτερ, έστω κι αν το Vespa Ape δεν ήταν σκούτερ αλλά… “φορτηγάκι”;
Το Ape ήταν βασικά ένα όχημα για εμπορική χρήση, αν και τελικά το Ape ήταν κυρίως ένας θρύλος.
Γεννήθηκε σχεδόν μαζί με τη Vespa, το 1948, δύο χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του δημοφιλούς σκούτερ.
Στην πραγματικότητα, ήταν μισό Vespa, μισό βανάκι, με καρότσα πάνω από τους δυο οπίσθιους τροχούς του: μιλάμε για το Piaggio Ape, το μικρό τρίκυκλο για εμπορική χρήση που διέσχιζε πολλούς δρόμους ευρωπαϊκών πόλεων και κωμοπόλεων και που έχει αναπαραχθεί σε πλήθος εκδόσεων.
Αν και για δεκαετίες χρησιμοποιούσε δίχρονους κινητήρες 49, 125, 150 και 175 cc, οι τρέχουσες εκδόσεις χρησιμοποιούν μονοκύλινδρους κινητήρες 220 cc. και μάλιστα υπάρχει και ένα ντίζελ 425 cc.
Υπάρχουν εκδόσεις με ανοικτή ή κλειστή καρότσα για τη μεταφορά εμπορευμάτων, ακόμη και τύποι rickshaw ή minivan για επιβάτες, όπως για παράδειγμα το Piaggio Calessino.
Το τρίκυκλο ήταν πολύ δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη τις δεκαετίες του ’60, του ’70, του ’80 και του ’90, ενώ την τελευταία δεκαετία υπήρχε ακόμη και μια έκδοση με roll bar και ραδιόφωνο, η οποία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην ιταλική νεολαία.
Ένας πολύ νεαρός Valentino Rossi είχε δοκιμάσει τις πρώτες του “αγωνιστικές” συγκινήσεις πάνω σε ένα Ape!
Όμως απ’ ότι φαίνεται, τουλάχιστον στην Ευρώπη, οι μέρες του Piaggio Ape είναι μετρημένες. Η μη αναβάθμισή του σε Euro 5 και Euro 5+ μάλλον υποδηλώνει ότι η Piaggio πρόκειται να αφήσει το Ape να περάσει στην ιστορία, το παρελθόν και τη λήθη.
Περιττό να πούμε πως αν συμβεί κάτι τέτοιο, εμείς δηλώνουμε τα συλλυπητήριά μας για το Ape, που μπορεί να μην ήταν “καθαρόαιμο” σκούτερ, αλλά που ο “εργατικός”, συμπαθέστατος χαρακτήρας του κέρδιζε και τους σκουτερίστες.
