Οι ντόπιοι, οι πεζοί και οι παρκαρισμένοι…
Στην τρίτη συνέχεια των συμβουλών οδήγησης σκούτερ μέσα στην πόλη ερευνούμε τις περιπτώσεις της τοπικής κίνησης, της δεξιάς λωρίδας, των πεζών και των παρκαρισμένων αυτοκινήτων και κυρίως των κινδύνων που ελλοχεύουν για τον αναβάτη. Για όλους εμάς. Kείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Φωτογραφίες: Kymco
Η κίνηση μέσα στην πόλη απαιτεί από τον αναβάτη διαρκή συγκέντρωση και παρατήρηση των οδικών συνθηκών. Ότι συμβαίνει μέσα στην πόλη γίνεται γρήγορα, η κίνηση είναι επιβαρυμένη πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι χρήστες του δρόμου, άρα… περισσότεροι μπελάδες και αυξημένη, διαρκώς μεταβαλλόμενη επικινδυνότητα που μπορεί να στραφεί εναντίον μας.
“Όσο πιο πολλοί κινούνται μέσα στο δρόμο, τόσο πιο πολλούς αστάθμητους παράγοντες αντιμετωπίζουμε”, να το θυμάστε όταν βρίσκεστε μέσα σε βαριά αστική κυκλοφοριακή κίνηση, ή πιο απλά θυμηθείτε το “περισσότερη κίνηση-περισσότεροι κίνδυνοι”.
Το οπτικό μας πεδίο χειροτερεύει, εμποδίζεται μέσα στους δρόμους της πόλης– ειδικά στις διασταυρώσεις μικρών ή μεγάλων δρόμων από: αντικείμενα, ταμπέλες, κολόνες, περίπτερα, σκουπιδοντενεκέδες και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, ειδικά στους ελληνικούς δρόμους. Κάθε διασταύρωση είναι και ένας δυνητικός κίνδυνος, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Τα μάτια σας δεκαπέντε λοιπόν.
Τοπική κίνηση
Η γνώση της περιοχής, της κίνησης των δρόμων της, η γνώση των παγίδων που υπάρχουν στην άσφαλτό της, η αλλαγή της πυκνότητας της κίνησης κατά τη διάρκεια της μέρας, τα φανάρια και ο χρόνος που διαρκούν και γενικότερα οι ιδιαιτερότητες περιοχών και γειτονιών της πόλης είναι πολύτιμη.
Το πόσο πολύτιμη είναι η γνώση του ντόπιου οδηγού ή αναβάτη το συνειδητοποιεί κάποιος “ξένος”– με δύσκολο και δυσάρεστο τρόπο – όταν κινείται σε μια γειτονιά που όλοι πηγαίνουν “μαλλιά-κουβάρια” (δηλαδή πολύ γρήγορα) τη στιγμή που αυτός τρέμει να ανοίξει το γκάζι, βλέποντας ότι το περιβάλλον γύρω του είναι άγνωστο, ανεξερεύνητο και εχθρικό.
Πρόσφατα βρισκόμενος σε γνωστή γειτονιά της Αθήνας παρατηρούσα ότι όλοι γύρω μου αυτοκίνητα, σκούτερ, μηχανάκια, μοτοσυκλέτες πήγαιναν πολύ γρήγορα (αυτοκαταστροφικά) πάνω σε μια άσφαλτο που θύμιζε περισσότερο μάρμαρο παρά οτιδήποτε άλλο. Η γνώση της τοπικής κίνησης και της περιοχής λοιπόν κάνει τη διαφορά στην οδήγηση και την ασφάλεια, μιας και όλοι αυτοί οι ντόπιοι “τρελοί” κινούνται αισθάνονται άνετα να οδηγούν τόσο γρήγορα γνωρίζοντας επακριβώς τους κινδύνους του τόπου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το κόλπο (η συμβουλή) για τους αναβάτες-επισκέπτες είναι “να το παίζετε Γερμανός”, δηλαδή να οδηγάτε αργά και πίσω από τα αυτοκίνητα… προσέχοντας βεβαίως αυτόν που έρχεται από πίσω σας, να μην σας κάνει σάντουιτς… Μην προσπαθήσετε να ανταγωνιστείτε τους γρήγορους ντόπιους, δεν τα τα καταφέρετε, αντίθετα ακολουθήστε κάποιον που είναι στα μέτρα σας, αργός δηλαδή, και μείνετε πίσω του.
Δεξιά λωρίδα
Η κίνηση της πόλης συχνά μπορεί να προβλεφθεί από προσεκτική και έξυπνη παρατήρηση. Κοιτάξτε μακριά, ελέγχοντας ότι βρίσκεται κοντά σας βεβαίως, και παρατηρείστε κάθε τι που πιθανά να μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα.
Η δεξιά λωρίδα που είναι λωρίδα αργής κυκλοφορίας, ταξί και λεωφορείων είναι ένας χώρος που γενικά καλό είναι να αποφεύγεται γιατί ένα σταματημένο όχημα που θα σας κόψει το δρόμο ή θα ανακόψει την πορεία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Πολύ συνηθισμένο είπαμε; Ξεχάστε το… απολύτως σίγουρο ότι θα συμβεί έπρεπε να πούμε καλύτερα.
Οδηγούμε μακριά από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα… και τις πόρτες τους
Παρκαρισμένα αυτοκίνητα
Οι, όχι έμπειροι αναβάτες – για να το θέσουμε κομψά – δεν ξέρουν πόσο μακριά από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πρέπει να κινούνται έτσι ώστε να μην κινδυνεύσουν σε περίπτωση που ανοίξει μια πόρτα, χτυπώντας τους ή φράζοντάς τους το δρόμο. Πρόκειται για έναν τύπο ατυχήματος που είναι ιδιαίτερα τραυματικό και πολύ δύσκολο να προβλεφθεί αφού η ταχύτητα της πόρτας που ανοίγει είναι πολύ μεγάλη.
Σε αυτό το σημείο βάλτε καλά στο μυαλό σας έναν εξαιρετικό κανόνα που πρέπει να θυμάστε από τώρα και για πάντα για τα σταματημένα αυτοκίνητα τα οποία περνάτε.
Οι έμπειροι αναβάτες ξέρουν να υπολογίζουν το άνοιγμα της πόρτας από τον χρυσό, απλό κανόνα που λέει ότι: “η πόρτα ενός αυτοκινήτου έχει μήκος όσο το μισό πλάτος του αυτοκινήτου”! Απλό και αποτελεσματικό, αφού μπορείτε να υπολογίσετε άμεσα και με το μάτι τη σωστή απόσταση που πρέπει να κρατάτες από το παρακαρισμένο αυτοκίνητο.
Ιδανικά προσπερνώντας σταθμευμένα αυτοκίνητα πρέπει επίσης να παρατηρείτε για σημάδια όπως: κινήσεις τροχών που στρίβουν, οδηγούς στη θέση του οδηγού με τα χέρια στο τιμόνι, κινήσεις των χεριών στο τιμόνι ή και αναμμένα φλας ενίοτε, που υποδεικνύουν ότι το αυτοκίνητο είναι έτοιμο να βγει μπροστά σας.
Χαλάρωση επιτρέπεται μόνο εκτός πόλης… και όταν είμαστε σταματημένοι
Πεζοί
Οι πεζοί μέσα στην πόλη είναι δυνητικά επικίνδυνοι για τους σκουτερίστες και μοτοσυκλετιστές, κι ας πιστεύεται γενικώς ότι ισχύει το αντίστροφο. Οι έμπειροι αναβάτες είναι πολύ υποψιασμένοι με τους πεζούς και γνωρίζουν τις συνήθειες αυτών που είναι έτοιμοι να διασχίσουν τον δρόμο.
Για παράδειγμα όταν ένας πεζός πηγαίνει να κατέβει από το πεζοδρόμιο και είναι έτοιμος να διασχίσει το δρόμο ο έμπειρος αναβάτης δεν προσπαθεί να του κόψει την πορεία, να τον εμποδίσει, ούτε να περάσει μπροστά του. Τον αφήνει να περάσει.
Ο έμπειρος αναβάτης δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του, στρίβοντας το τιμόνι, κατευθύνοντας ολόκληρο το σκούτερ του ότι προτίθεται να περάσει ΠΙΣΩ από τον πεζό που περπατάει προς το απέναντι πεζοδρόμιο.
Κόρνες, φώτα και φωνές τις περισσότερες φορές έχουν σαν αποτέλεσμα να κάνουν τον πεζό να σταματήσει, να παγώσει στη μέση του δρόμου ή στην χειρότερη περίπτωση να κάνει μπρος-πίσω ή προσπαθήσει να επιστρέψει από κει που ξεκίνησε! Και αν συμβεί αυτό η αντιμετώπιση για να μην υπάρξει σύγκρουση είναι μια πολύ δύσκολη περίπτωση. Σαν γενικό κανόνα στην περίπτωση των πεζών θα πρέπει να έχουμε πάντα στον νου μας ότι είναι πιο απρόβλεπτοι και επικίνδυνοι ακόμα και από τους οδηγούς αυτοκινήτων. Να τους φοβάστε…
