“Βεσπίζω” σημαίνει, περνάω καλά
Πως γίνεται ένα σιδερένιο όχημα με δυο ροδούλες να καταφέρνει να δημιουργεί τέτοιες φιλίες και να προκαλεί τέτοιες συγκινήσεις είναι ένα θέμα που απασχολεί τους κοινωνιολόγους, τους φιλοσόφους, αλλά και τις παρέες στις καφετέριες. Παρουσιάζουμε δυο από τις εκδηλώσεις που έγιναν πρόσφατα, ανθρώπων που έχουν μέσα τους το μικρόβιο των σκούτερ. 
Κατ’ αρχήν ήταν οι “Βεσποφρενείς” του διαδικτυακού κλαμπ Vespophrenia που άφησαν τις οθόνες των υπολογιστών τους για να κοινωνικοποιηθούν μια δροσερή νύχτα στο Μαρούσι και να ενώσουν τις συζητήσεις τους για τις Βέσπες και τα σκούτερ τους με μουσικές.
Το μουσικό σκέλος το είχε αναλάβει ένας επίσης Βεσπάκιας ο Fotis “Canaille” Petrou, δίνοντας ρέστα μέχρι πρωίας με κομμάτια, και δεν σε άφηναν να φύγεις από το μπαράκι του πεζόδρομου, όπου έγινε η εκδήλωση.
Καμιά 25αριά-30αριά “τεμάχια”, δίτροχα τεμάχια, πρέπει να είχαν μαζευτεί κάποια στιγμή κι έτσι, μέσω των θερμών συζητήσεων που αναπτύχθηκαν, δόθηκαν υποσχέσεις για μεγαλύτερες τέτοιες εκδηλώσεις.
Πάμε τώρα μια βόλτα στο κλαμπ του Πειραιά. Το Vespa Club Piraeus, ένα από τα παλαιότερα κλαμπ Vespa στην Ελλάδα έκανε μια χαλαρή βόλτα μέχρι την Πάχη, για καφέ και συζήτηση, αλλά και εκπλήξεις “αγωνιστικού τύπου”, όπως δοκιμασία βραδυπορείας. Όποιος πήγε πιο αργά από όλους τους άλλους κέρδισε.
Απλή η δοκιμασία και ελάχιστα ανταγωνιστική. Έτσι είναι τα βεσπάκια και οι βεσπάκηδες: φιλικοί και ανθρώπινοι, χωρίς ίχνος υπεροψίας… “σύνδρομο το οποίο συναντάται συχνά-πυκνά σε πλήθος ομάδων ή κλάμπ, γύρω από τα δίτροχα”, όπως θα έλεγε ο κοινωνιολόγος που λέγαμε παραπάνω…
