Πώς αναλύεται η “τέλεια” συντήρηση;
Είτε “πιάνουν τα χέρια σας” – μπορείτε, δηλαδή, να κάνετε κάποιες δουλειές συντήρησης στο σκούτερ σας – είτε όχι, καλό είναι να γνωρίζετε το θεωρητικό στάδιο της σωστής, της “τέλειας συντήρησης”, έτσι ώστε να διατηρείτε τον πιστό, καθημερινό, δίτροχο σύντροφό σας σε άριστη κατάσταση.
Πολλοί νομίζουν πως “τέλεια συντήρηση” σημαίνει ότι απλά ακολουθούμε κατά προσέγγιση το πρόγραμμα συντήρησης που ορίζει ο κατασκευαστής…
Πρώτα απ’ όλα, το πρόγραμμα συντήρησης πρέπει να ακολουθείται κατά γράμμα και όχι “στο περίπου”, ενώ υπάρχει και η άποψη πως ο ιδιοκτήτης μπορεί και πρέπει να κρίνει εάν χρειάζεται να παρέμβει νωρίτερα απ’ ό,τι είναι προγραμματισμένο. Αυτή την άποψη θα αναλύσουμε σε αυτό και σε επόμενο άρθρο.
Για παράδειγμα, αν ένας κατασκευαστής προτείνει αλλαγές λαδιών κάθε 8.000 χιλιόμετρα και σύμφωνα με τη γνώμη του ιδιοκτήτη το σκούτερ έχει ταλαιπωρηθεί στην καθημερινή του χρήση, έτσι ώστε να χρειάζεται αλλαγή λαδιών νωρίτερα, τότε αυτή θα πρέπει όντως πραγματοποιηθεί ακόμα και στο μισό (4.000) των προτεινόμενων χιλιομέτρων.
Το ίδιο ισχύει και για άλλους ελέγχους και τη συντήρηση ρουτίνας, όπου δεν χρειάζεται να ακολουθείται το πρόγραμμα του κατασκευαστή κατά γράμμα για ευνόητους λόγους.
Αν, παραδείγματος χάρη, έχουμε περάσει ένα μεγάλο διάστημα χρησιμοποιώντας το σκούτερ μας σε δρόμους με σκόνη τότε είναι σίγουρο πως το φίλτρο αέρα θα έχει γεμίσει χώματα και δεν θα δουλεύει (είτε λίγο, είτε πολύ) άριστα ο ψεκασμός/τροφοδοσία του κινητήρα με καύσιμο.
Σε καμία περίπτωση δεν αφήνουμε το φίλτρο αέρα να δουλεύει βρώμικο και να φιλτράρει ατελώς τον αέρα, επειδή “δεν έχει έρθει η ώρα αλλαγής του”, σύμφωνα με το εγχειρίδιο ιδιοκτήτη/owners manual. Είναι λογικό λοιπόν να επεμβαίνουμε κατά περίπτωση και να μην ακολουθούμε σαν “Βίβλο” το manual και τον πίνακα συντήρησης.
Ο κυριότερος λόγος που προτείνουμε αυτή την προσωπική παρέμβαση στη συντήρηση του σκούτερ μας είναι απλός. Είναι η Ελλάδα και οι χώροι στους οποίους κινούμαστε που κάνουν τη διαφορά.
Ζούμε και χρησιμοποιούμε τα σκούτερ μας σε μια χώρα και σε πόλεις που έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και κυρίως τα επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό.
Δεν ζούμε σε μια Βόρεια χώρα – για παράδειγμα – με τέλειους δρόμους, καθαρό αέρα και μέση θερμοκρασία 5-10 βαθμούς. Αντίθετα, ζούμε σε μια χώρα όπου:
Το οδικό δίκτυο είναι κακής ποιότητας και κατάστασης με λακκούβες και κακοτεχνίες στους δρόμους που επιβαρύνουν τις αναρτήσεις και τα πλαίσια των σκούτερ μας.
Λόγω κακής πρόσφυσης που παρέχει η άσφαλτος, η οποία είναι συνήθως βρώμικη με λάδια και σκόνη, φέρνει τα ελαστικά μας στα όρια.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα ο αέρας είναι μολυσμένος, κάτι που επιβαρύνει το φίλτρο αέρα και επομένως επηρεάζει την τροφοδοσία (και την κατανάλωση) και τη λειτουργία του κινητήρα.
Οι θερμοκρασίες γενικά είναι υψηλότερες από την υπόλοιπη Ευρώπη, άρα αυτό επιβαρύνει τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στον κινητήρα, πράγμα που δεν είναι ό,τι καλύτερο για την αντοχή του, κι αυτό μας αναγκάζει να παίρνουμε μέτρα.
Για παράδειγμα, δεν είναι σωστό η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας στην οποία χρησιμοποιείται το σκούτερ να είναι κοντά στους 40 βαθμούς Κελσίου (πχ. το καλοκαίρι), κι εμείς να επιμένουμε να χρησιμοποιούμε λάδια κινητήρα 5W/30, επειδή “αυτά προτείνει ο κατασκευαστής”.
Γιατί αν διαβάσουμε προσεκτικά το manual του σκούτερ μας, θα δούμε πως ο τύπος λαδιών και η ρευστότητά (ιξώδες) τους ορίζεται και αλλάζει σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε μέρος του πλανήτη, όπου κινείται και λειτουργεί το σκούτερ.
Αυτά, και άλλα πολλά ενδιαφέροντα θα αναλύσουμε λεπτομερώς στο επόμενο, δεύτερο άρθρο επί του θέματος της “τέλειας συντήρησης”.
