Η Άνοιξη της… Βεσπανάστασης
Παίρνεις ένα μικρό και ελαφρύ πλαίσιο και του βάζεις έναν μεγάλο κινητήρα: μια συνταγή που πάντοτε δούλευε στους δυο τροχούς. Αυτό ακριβώς έκανε και η πρώτη Vespa Primavera που, παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1967, στο σαλόνι του Μιλάνου και έμεινε… διαχρονικά κλασικό.
Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά το 1968 με τη νεολαία να προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο και τις διαμαρτυρίες στην προσπάθεια αυτή, να βρίσκουν έδαφος και στην Ευρώπη. Μια μικρή, έστω πιο συστημική, πιο “δίτροχη” επανάσταση ήταν και η πρώτη Vespa Primavera 125.
Ευκίνητη, εξοπλισμένη με έναν κινητήρα 121 κυβικών και ιπποδύναμη 5,6 ίππων, απέδιδε 4 ολόκληρους ίππους παραπάνω από το “αδελφό” 50άρι.
Η Primavera 125 που παρέμεινε στην παραγωγή από το 1968, μέχρι το 1973 σαν Serie 1, και έπειτα σαν Serie 2 και 3, αλλά τέλος σαν ΕΤ3 μέχρι το 1983 ήταν το όνειρο των 16άρηδων κι έτσι έγινε ένα θρυλικό μοντέλο της αγοράς, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στην ιστορία της Vespa.
Μετά την παρουσίαση στο Μιλάνο η Vespa Primavera φθάνει στις αγορές το 1968, συγκεντρώνοντας πάνω της όλη την τεχνογνωσία των προηγούμενων μοντέλων Vespa, αλλά με μια μοναδική “ελαφράδα”.
Γι’ αυτό και η πρώτη Primavera του 1968, κουβαλά στις πλάτες της ένα ολόκληρο γενεαλογικό δέντρο. Μικρή αλλά ισχυρή, η Vespa Primavera κατάφερε να εκφράσει τις αξίες που αντιπροσώπευσαν μια γενιά νέων, οι οποίοι με αφετηρία εκείνο το έτος, ξεκίνησαν να διεκδικούν χώρο και ελευθερία.
Η πρώτη Vespa που, τάραξε την “φρόνιμη” εικόνα του θρυλικού σκούτερ ήταν η GS 150 το 1955, προτείνοντας τον εαυτό της σαν πιο σπορ.
Η GS γεννήθηκε μέσα από την εμπειρία του αγωνιστικού τμήματος της Piaggio (το οποίο κατά τη δεκαετία του ’50 αγωνιζόταν σε ιταλικούς και διεθνείς αγώνες, αλλά και σε προσπάθειες κατάρριψης παγκοσμίων ρεκόρ) και αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία της Vespa: γρήγορη (η τελική της ξεπερνούσε τα 100 km/h), πρωτοποριακή (η πρώτη με 4 ταχύτητες) και ασφαλέστερη, σταθερότερη λόγω των μεγαλύτερων τροχών διαμέτρου 10 ιντσών (σε αντίθεση με τις άλλες Βέσπες που είχαν 8”).
Στον αντίποδα, η μικρότερη όλων, η Vespa 50 του 1963 υπήρξε το ορόσημο που εισήγαγε την έννοια του μικρού πλαισίου στην οικογένεια Vespa, μιας και είχε πιο κόμπακτ, μικρότερων διαστάσεων και ελαφρύτερο πλαίσιο και πάλι από πρεσαριστή λαμαρίνα.
Έτσι μπήκε το νερό στ’ αυλάκι για μια μικρή Vespa επιδόσεων και το 1966, γεννιέται η Vespa 90 SS, μια ειδική έκδοση που βασιζόταν πάνω στην Vespa 50, με μεγαλύτερο κινητήρα.
Χαρακτηρίστηκε από το ντουλαπάκι τοποθετημένο μεταξύ τιμονιού και σέλας, με το σπορ τιμόνι να είναι στενό και χαμηλό, το φτερό και η ποδιά είναι πλήρως ανανεωμένα, πιο στενά για μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση και μεγαλύτερη ταχύτητα.
Με κινητήρα 90 cc η τελική της φτάνει τα 93 km/h, ενώ το 1966 γεννιέται και η “Nuova 125”, που υιοθετεί το μικρό σώμα της Vespa 50, για πρώτη φορά με κινητήρα 125 cc και τροχούς 10 ιντσών.
Η Vespa Primavera 125 του 1968 γίνεται ταχύτατα αντικείμενο πόθου των νέων αγοριών και κοριτσιών της εποχής. Οι δεκαεξάχρονοι γοητεύονται από τις αυξημένες επιδόσεις του κινητήρα σε σχέση με τη Nuova 125. Η ευελιξία σε συνδυασμό με την κομψότητα και το μικρό βάρος, στοιχεία που αγαπούν οι κοπέλες σκουτερίστριες, θα συμβάλουν στην τεράστια εμπορική επιτυχία της Vespa Primavera.
Πρόκειται να παραμείνει έτσι για τουλάχιστον 15 χρόνια, για να καταλήξει από το 1976 και μετά με την έκδοση Primavera ET3, ένα μοντέλο που χαρακτηρίστηκε από το κιβώτιο 4 σχέσεων, τη νέα μεγαλύτερη εξάτμιση προερχόμενη από την 90 SS και την ηλεκτρονική ανάφλεξη.
Το μοντέλο, σαν όνομα Vespa Primavera παραμένει μέχρι σήμερα στη γκάμα της Piaggio με τετράχρονους πλέον κινητήρες και κυβισμούς 50, 125 και 150 cc.
Ενδιαφέροντα στοιχεία για τη Vespa Primavera 125
- Μόνο από την πρώτη σειρά (Serie 1) κατασκευάστηκαν 185.000 κομμάτια
- Ζύγιζε μόλις 76 κιλά και είχε τελική κοντά στα 90 km/h
- Είχε ταμπούρα μπροστά και πίσω (125 mm μπροστά και 150 mm – μεγαλύτερο – πίσω)
- Είχε 4άρι σασμάν και περιστροφική βαλβίδα στην εισαγωγή του καυσίμου
- Το ντεπόζιτό της χωρούσε 5,6 μόλις λίτρα
- Είχε ανάρτηση με ένα αμορτισέρ μπροστά κι ένα ακόμα πίσω, όπως παραδοσιακά έκαναν και κάνουν οι Vespa μέχρι σήμερα
