Ο μπαμπάς της Vespa ήταν Αμερικάνος!
Πόσο περίεργο αλήθεια το ότι στην χώρα της υπερβολής και του «bigger is better» δημιουργήθηκαν σκούτερ μικρού κυβισμού, και σε μια εποχή μάλιστα που το αρχετυπικό σχήμα των Vespa και Lambretta δεν υπήρχε ούτε καν σαν ιδέα!
Μπορεί στις μέρες μας να μην είναι άμεσα αντιληπτό, αλλά η ιστορία των δύο τροχών ήταν και συνεχίζει να είναι άμεσα συνυφασμένη και επηρεαζόμενη από τις τρέχουσες κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις της εκάστοτε εποχής.
Πίσω από το προπέτασμα των επιδόσεων και της τεχνολογικής εξέλιξης, η αλήθεια είναι αμείλικτη: τα πιο δημοφιλή δίτροχα μοντέλα όλων των εποχών δεν ήταν τα πιο γρήγορα ή τα πιο εντυπωσιακά, αλλά αυτά που παρουσιάστηκαν ως «μάννα εξ ουρανού» σε δύσκολες εποχές, καλύπτοντας τις ανάγκες του κόσμου για οικονομική μετακίνηση.
Το παπί της Honda και οι Vespa, για να αναφέρουμε τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, όσο και αν σήμερα το παγκόσμιο χωνευτήρι της λήθης τα θεωρεί cult και trendy οχήματα, δημιουργήθηκαν για τελείως διαφορετικούς σκοπούς και χρήση.
Παραδόξως πως όμως, μια παρόμοια ιστορία εκτυλίχθηκε και στις ΗΠΑ και μάλιστα πριν τον Β’ Παγκ. Πόλεμο, που αποτέλεσε και το ιστορικό κομβικό σημείο για την γένεση των προαναφερθέντων οχημάτων σε Ιαπωνία και Ευρώπη.
Όλα ξεκίνησαν το 1903, όταν στο Lincoln της πολιτείας της Νεμπράσκα ιδρύεται η Cushman, μια εταιρία με αντικείμενο την κατασκευή μικρού κυβισμού κινητήρων που τοποθετούνταν σε γεωργικά μηχανήματα, αντλίες και βάρκες ως μέσο πρόωσης.
Όλα πήγαιναν καλά για την Cushman και τις HΠΑ, μέχρι που η «μαύρη Τρίτη», στις 29/10/1929, σηματοδοτεί την έναρξη της μεγάλης οικονομικής ύφεσης, τη χειρότερη κρίση που γνώρισε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στην ιστορία του.
Η Cushman βλέπει τις πωλήσεις τις να πέφτουν κατακόρυφα κι αγωνίζεται να βρει λύσεις προκειμένου η επιχείρηση να παραμείνει βιώσιμη.
Όπως είναι γνωστό και επιβεβαιωμένο πολλάκις, «Πενία τέχνας κατεργάζεται» και έτσι αποφασίζεται η δραστική αλλαγή αντικειμένου για την Cushman, η οποία αρχίζει να κατασκευάζει σκούτερ για να καλύψει τις ανάγκες του κόσμου που ζητούσε απελπισμένα ένα φθηνό μεταφορικό μέσο. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Το Cushman Series 60, ήταν ένα πρωτόλειο και χοντροκομμένο σκούτερ που έφερε έναν μονοκύλινδρο και δοκιμασμένο κινητήρα της εταιρίας, με την ονομασία Husky. H απόδοση ήταν κοντά στους 5 ίππους, η μετάδοση αυτόματη, ενώ το φρένο και το γκάζι ελέγχονταν από δυο πεντάλ στο μπροστινό μέρος του πατώματος. Χειριστήρια στο τιμόνι δεν υπήρχαν.
Το εκπληκτικό στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ότι από τύχη ή όχι, η Cushman είχε προσδώσει δομικά στο μοντέλο την κλασική διάταξη των σκούτερ που, όπως αποδείχθηκε, έμελλε να είναι και η επικρατέστερη σε αυτή την κατηγορία των οχημάτων.
H Cushman δεν μελέτησε το target group, ούτε έλαβε υπόψη τις γυναίκες όταν δημιούργησε το μοντέλο, αλλά το επίπεδο πάτωμα και η ευκολία που προσέδιδε στις ενδυόμενες με φορέματα Αμερικανίδες κατά την επιβίβαση, το έκανε πολύ δημοφιλές και στο «ασθενές φύλο».
Ήταν αυτό που σκέφτηκαν στην Piaggio χρόνια μετά, όταν δημιουργούσαν την Vespa, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλά συνέβη από τύχη στη Νεμπράσκα των HΠΑ, εν μέσω οικονομικής κρίσης, πριν τον Β’ΠΠ…
Οι πωλήσεις του σκούτερ ήταν αρκετά καλές, με τους Αμερικανούς να το ονομάζουν περιπαικτικά ‘καβούκι χελώνας’, εξαιτίας του σχήματος που είχε το ουραίο τμήμα του.
Η Cushman σώθηκε, σώζοντας παράλληλα και πολλούς Αμερικανούς, ανεβάζοντας έστω και λίγο την ποιότητα της ζωής τους εν μέσω αυτών των πολύ δύσκολων εποχών. 
Ακολούθησαν και κάποιες παραλλαγές /εκδόσεις πάνω στην αρχική αυτή ιδέα, για να έρθει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Cushman να κληθεί να προσαρμοστεί για άλλη μια φορά σε νέα δεδομένα. Συγκεκριμένα, ο αμερικανικός στρατός ανέθεσε στην Cushman την κατασκευή δύο νέων μοντέλων.
Το ένα θα χρησιμοποιούταν ως ελαφρύ όχημα μεταφοράς μέσα στις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ ανά τον κόσμο, ενώ το δεύτερο ήταν ένα υπεραλαφρύ δίτροχο, το οποίο ριπτόταν μαζί με τους Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές στα πεδία επιχειρήσεων ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν όχημα μεταφοράς τους στα μέτωπα του πολέμου!
Παραδόξως πως, ο πόλεμος αποτέλεσε την καλύτερη δυνατή διαφήμιση για την Cushman, με την έννοια του ότι χιλιάδες στρατιώτες ήρθαν σε επαφή με το σκούτερ και επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, μετά τη λήξη του πολέμου, άρχιζαν να αγοράζουν τις πολιτικές εκδόσεις!
H εταιρία διένυσε την καλύτερη περίοδο της μεταπολεμικά (υπενθυμίζουμε ότι τότε ήταν που κατασκευάστηκε η πρώτη Vespa) και μάλιστα προχώρησε σε εμπλουτισμό της γκάμας της για να ανταποκριθεί στη ζήτηση και στις απαιτήσεις.
Σημαντική σημείωση εδώ: τα αμερικανικά Cushman των Αμερικανών αλεξιπτωτιστών που εισέβαλαν στην Ιταλία ήταν αυτά που έδωσαν την ιδέα στον Enrico Piaggio και τους σχεδιαστές του να δημιουργήσουν ένα αντίστοιχο απλό και φιλικό δίτροχο κι έτσι προχώρησαν προς την ιδέα αυτή που αργότερα έγινε η Vespa!
Σταδιακά, όμως, μεταβαίνοντας στη δεκαετία του 1960, οι στρατιώτες είχαν μεγαλώσει αρκετά για να ασχολούνται πλέον με σκούτερ, ενώ οι ΗΠΑ είχαν επιτρέψει σε εποχές οικονομικής ευμάρειας όπου η απόκτηση αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας ήταν εύκολη υπόθεση για την πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών.
Με τις πωλήσεις να πέφτουν, η Cushman άλλαξε για άλλη μια φορά ρότα και ξεκίνησε να κατασκευάζει ελαφρού τύπου οχήματα όπως golf cars και χλοοκοπτικά.
H εταιρία άλλαξε πολλές φορές ιδιοκτησιακό καθεστώς ωστόσο κατόπιν «λαϊκής απαιτήσεως» επέστρεψε στις ΗΠΑ και συνεχίζει να κατασκευάζει σκούτερ, τα οποία θεωρούνται πλέον cult και trendy. Όπως η Vespa και το Super Cub δηλαδή…
