Ταχύτητα και γλυπτική σε αλουμίνιο
Τον καιρό που Piaggio και Innocenti φτιάχνουν σκούτερ καθημερινής μετακίνησης η μικρή Rumi προσφέρει στη σκουτερο-νεολαία της Ιταλίας και της Ευρώπης την σπορ εναλλακτική πρόταση. Με δικύλινδρο κινητήρα παρακαλώ…
Rumi Formichino 125, 1954
Η ιταλική εταιρία Rumi ιδρύθηκε στις αρχές του αιώνα στο Bergamo από τον Donnino Rumi και αρχικά κατασκεύαζε χυτά εξαρτήματα cast για μηχανές κλωστοϋφαντουργίας.
Με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρία ενεπλάκη στην κατασκευή τμημάτων και εξαρτημάτων ,
μικροσκοπικών υποβρυχίων και σε τορπίλες.
Rumi Formichino 125
Μετά το τέλος του πολέμου και τη δεκαετία του 1950 η Rumi αποφάσισε να εμπλακεί και αυτή στην κατασκευή μικρών μοτοσυκλετών και σκούτερ. Κινητήρια μονάδα ήταν κυρίως ένας διαφορετικής αρχιτεκτονικής κινητήρας: δίχρονος, οριζόντιος, 125cc με δύο κυλίνδρους.
Το 1952 με τη δημοτικότητα των σκούτερ να εκτινάσσεται η Rumi άρχισε την κατασκευή του προχωρημένου για την εποχή του “Σκίουρου” (Scoiattolo) με μονοκό πλαίσιο από πρεσσαριστή λαμαρίνα τηλεσκοπικό πιρούνι και τροχούς 14 ιντσών.
Το Rumi Scoiattolo 125 είχε τρεις ταχύτητες, (τα μετέπειτα μοντέλα είχαν κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων) και ηλεκτρική μίζα και έγινε γνωστό σαν το ταχύτερο σκούτερ παραγωγής.
Rumi Scoiattolo 125
Τα σκήπτρα πήρε το Rumi Formichino 125 που ακολούθησε, εμφανίστηκε το 1954 και παραγόταν μέχρι το 1960. Και τα δύο σκούτερ, Scoiattolo και Formichino, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες είχαν περίεργη, ιδιαίτερη ομορφιά, κάτι που τα κατατάσσει στα ξεχωριστά σκούτερ της ιστορίας.
Το “μικρό μεργμύγκι” ή Formichino γεννήθηκε το 1954 και σε σύγκριση με το Scoiattolo έμοιαζε περισσότερο με τα σκούτερ που προτιμούσαν οι ευρωπαίοι σκουτερίστες της εποχής.
Φτιάχτηκε έτσι ώστε να ανταγωνιστεί παρόμοια μοντέλα της Vespa και της Lambretta, πάντοτε όμως με έμφαση στο “σπορ”, παρά στο κομμάτι “μετακίνηση”.
Και το Rumi Formichino 125 σχεδιάστηκε από τον ιδιοκτήτη της εταιρίας και γλύπτη Donnino Rumi, το οποίο μέσα από μεθόδους οικονομίας μετάλλου κατάφερε να μείνει στα 100 κιλά, παρά τη γεροδεμένη κατασκευή του.
Πως; Μα μέσα από ένα καινοτομικό για την εποχή πλαίσιο. Που ήταν δύο τεμαχίων από χυτό αλουμίνιο! Ένα μπροστά, που στήριζε την μπροστινή ανάρτηση, το ντεπόζιτο και το φανάρι και ένα οπίσθιο για τις σέλες και την ανάρτηση του οπίσθιου τροχού.
Η οπίσθια ανάρτηση ήταν μονόμπρατση – στη δεξιά πλευρά ήταν ορατός ολόκληρος ο τροχός, ενώ στα πρώτα μοντέλα μονόμπρατση ήταν και η μπροστινή ανάρτηση, για να γίνει αργότερα δύο βραχιόνων.
Ο κινητήρας ήταν το τμήμα που συνέδεε τα δυο κομμάτια του πλαισίου! Οι ιδέες του καλλιτέχνη κυρίου Donnino Rumi είχαν γίνει πραγματικότητα μέσα από τις μεθόδους των ικανών μηχανικών-μηχανολόγων της εταιρίας.
Το Formichino (με τροχούς 8 ιντσών) φορούσε τον δίχρονο, σε σειρά δικύλινδρο κινητήρα των 125 κυβικών που προερχόταν από τις μοτοσυκλέτες της εταιρίας, αλλά είχε χαμηλότερη ισχύ, στους 6,5 ίππους.
Είχε μανιβέλα για την εκκίνησή του, τοποθετημένη δεξιά και ψηλά, με την κίνησή της να γίνεται προς τα μπροστά.
Δεξιά ήταν τοποθετημένο και το λεβιέ ταχυτήτων, ενώ αν ακούσετε τον ήχο του (στο βίντεο που παραθέτουμε) θα εντυπωσιαστείτε από το πόσο διαφορετικός ακούγεται απ’ οτιδήποτε παρόμοιο της εποχής. Φανερό είναι επίσης στο βίντεο ότι το Rumi Formichino 125 ήταν ένα γρήγορο σκούτερ.
Επειδή το πρώτο Formichino ήταν μάλλον ακριβό οι άνθρωποι της εταιρίας σκέφτηκαν να ξεκινήσουν την παραγωγή ενός φθηνότερου μοντέλου, του Formichino Ε, με σωληνωτό πλαίσιο από χάλυβα, όπως και τα περιφερειακά του τμήματα. Αρχικά λοιπόν φαινόταν ότι το αλουμίνιο είχε περικοπεί λόγω κόστους.
Όμως το οικονομικό μοντέλο “E” δεν έγινε μεγάλη επιτυχία στην αγορά, κι έτσι μετά από μερικές εκατοντάδες πωλήσεις η παραγωγή διακόπηκε.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το πρώτο μοντέλο Formichino με το πλαίσιο από χυτό αλουμίνιο ήταν πετυχημένο στις αγορές της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας, αφού είχε πουλήσει σε σχετικά μεγάλους αριθμούς και σύντομα άρχισε να γίνεται γνωστό και σε Βέλγιο, Σουηδία, Ελβετία και την Αυστρία.
Αυτό που βοήθησε την επιτυχία των Rumi ήταν οι αγώνες. Μεγάλη ώθηση ήρθε από τη νίκη του φημισμένου Bol d’Or στο Monthlery, τον οποίο τα αγωνιστικά σκούτερ της Rumi κατέκτησαν τρεις φορές διαδοχικά (1957/58 και 1960).
Κι ενώ η επιτυχία των γρήγορων σκούτερ της Rumi φαινόταν εξασφαλισμένη, η αρχή του τέλους έρχεται με τις γρήγορες Lambretta και Vespa και συγκεκριμένα με τις Lambretta Li 150, TV175, GP200 και Vespa GS150, GS160 και 180.
Η επιτυχία των τελευταίων ώθησε τις πωλήσεις των Rumi σε μείωση και τελικά στην παύση της παραγωγής το 1960. Κι έτσι ο κύριος Donnino Rumi επέστρεψε στην γλυπτική και την τέχνη…
(ΥΓ. Συνολικά στα έξι χρόνια παραγωγής του σκούτερ 8.000 Formichino είχαν παραχθεί, εκ των οποίων υπολογίζεται ότι σήμερα έχουν διατηρηθεί κοντά στα 100-150)
