Γερό σαν βράχος

Ήταν ογκώδες, σχετικά αργό, σταθερό στο δρόμο και κυρίως άσχημο. Το τευτονικής αισθητικής Heinkel Tourist ήταν η “Βέσπα” των Γερμανών, της δεκαετίας του ’50, ένα σκούτερ που ήθελε να πιάσει τον παλμό της εποχής των σκούτερ με το δικό του τρόπο. KEIMENO: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ

Ο Ernst Heinkel, ο ιδρυτής της αεροναυπηγικής εταιρίας Heinkel είχε γοητευτεί από μικρός, από τα 20 του χρόνια κιόλας με τα αεροσκάφη. Γενημένος το 1888 σπούδασε σε τεχνολογικό ινστιτούτο στη Στουτγάρδη και σύντομα, σε ηλικία 23 ετών κατάφερε να φτιάξει ένα αεροπλάνο, να πετάξει για λίγο και να συντριβεί, βγαίνοντας από το ατύχημα σοβαρά τραυματισμένος.

Στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο κατάφερε να συμβάλλει με 30 μόλις μαχητικά αεροσκάφη, ενώ στον Δεύτερο Παγκόσμιο… διέπρεψε. Πέρα από τα πιο διάσημα Heinkel He 111 και He 177 του πολέμου, ο Heinkel είχε γίνει διάσημος ήδη από το 1939 όταν κατασκεύασε το αεριωθούμενο αεροσκάφος στον κόσμο, το He 178.

Μετά τον πόλεμο όταν οι Σύμμαχοι απαγόρευσαν στους γερμανούς να κατασκευάζουν αεροπλάνα, ο Heinkel το έριξε στα ποδήλατα και τα σκούτερ (και σε ένα microcar), για να επιστρέψει το ’55 στα αεροπλάνα όταν άρθηκε η απαγόρευση.

Μέσα σε λίγα, μόλις 11, χρόνια που παρήχθησαν τα σκούτερ της Heinkel, η εταιρία κατάφερε να τα κάνει γνωστά και πολύ αγαπητά στον κόσμο. Κι αυτό ισχύει μέχρι σήμερα: το κλαμπ ιδιοκτητών ιστορικών σκούτερ Heinkel Tourist στη Γερμανία είναι από τα μεγαλύτερα και πιο δραστήρια κλαμπ ιστορικών δίτροχων στον κόσμο. 

Ένα από τα πρώτα Heinkel Tourist, του 1954 (φωτό, wikipedia)

Η Heinkel, όπως και η Piaggio ήταν μια εταιρία που ήταν διάσημη για τα μαχητικά της αεροσκάφη στον Β’ Παγκ. Πόλεμο και μετά από αυτόν πέρασαν στους δύο τροχούς, σενάριο συνηθισμένο.

“Βαρύ, αλλά σταθερό με καλή ποιότητα κατασκευής, που θύμιζε αυτοκίνητο”, έτσι χαρακτηρίζεται με λίγα λόγια το δίτροχο δημιούργημα του Heinkel, ένα μακρύ και στενό στο πίσω τμήμα σκούτερ, με ογκώδες ακίνητο φτερό μπροστά που περιείχε και τον προβολέα πάνω του.

Εκτός από σκούτερ η Heinkel έφτιαξε minicar και μοτοποδήλατα

Κλασικά “γερμανική” η σχεδίασή του Heinkel Tourist προοριζόταν εκτός από την ντόπια αγορά και για την Ολλανδία και το Βέλγιο.

Οι πωλήσεις τους πέρα από τη Γερμανία ήταν καλές και σε άλλες αγορές, ενώ μερικά Tourist βρέθηκαν στις ΗΠΑ, αλλά και την Ελλάδα, που όσοι τα είχαν τα επεδείκνυαν σαν κόσμημα. Βλέπετε ο κινητήρας τους δεν ήταν τυχαίος – ένας ακόμα δίχρονος – αλλά ένας αξιόπιστος τετράχρονος, άρα εξελιγμένος τεχνολογικά και κυρίως καθαρός από πλευράς καυσαερίων. 

Σύντομα ο κινητήρας ανέβηκε στα 175cc και οι τροχοί στις 10 ίντσες

Περίπου 170.000 scooter κατασκευάστηκαν από την Heinkel ανάμεσα σε 1953 και 1964, στο εργοστάσιο της εταιρίας στην Καρλσρούη, με τους κινητήρες να έρχονται από την θυγατρική της Heinkel την Speyer. Οι πωλήσεις ήταν καλές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ το Tourist έμεινε για πολλά χρόνια στην κορυφή των πωλήσεων σκούτερ της Γερμανίας.

Η υψηλή τιμή των Tourist δεν επέτρεψε μεγάλους αριθμούς πωλήσεων, αφού τα scooter προορίζονταν για τον γνώστη-αναβάτη, που δεν ήθελε απλά ένα μέσο μετακίνησης, αλλά ένα ποιοτικό δίτροχο. Για αυτό το λόγο – και μέσα από συμμετοχές και επιτυχίες σε σκληρούς αγώνες – κέρδισαν τον τίτλο “Οι Rolls Royce των Σκούτερ”.

Το εργοστάσιο της Heinkel στην Καρλσρούη έφτιαχνε μόνο σκούτερ

Σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της Heinkel το 1964, η εταιρία ανακοίνωνε ότι πάνω από 5,0 δις χιλιόμετρα είχαν καλυφθεί από τους αναβάτες των Tourist μέσα σε 10 χρόνια, δηλαδή γύρω στα 40.000 χιλιόμετρα για τον καθένα.

Λόγω της αξιοπιστίας των σκούτερ, δεν ήταν λίγοι οι ιδιοκτήτες που έφταναν τις 100.000 χιλιόμετρα χωρίς ζημιές! 

Χαρούμενοι ιδιοκτήτες πάνω στα αξιόπιστα σκούτερ τους

Το πρώτο σκούτερ της Heinkel, σε πρωτότυπη μορφή κατασκευάστηκε το 1949, αλλά δεν βγήκε στην αγορά πριν το ’53. Πραγματικά τον Ιανουάριο του 1953 το πρώτο Tourist (το 101) εμφανίστηκε στο σαλόνι μοτοσυκλέτας των Βρυξελών, με την παραγωγή να ξεκινά τον Απρίλιο. Οι επιρροές από την αεροναυπηγική ήταν εμφανείς. Το σωληνωτό πλαίσιο καλυπτόταν από λαμαρίνες και η μπροστινή ανάρτηση διέθετε τηλεσκοπικό πιρούνι. Ο κινητήρας ήταν 149 κυβικών με βαλβίδες επικεφαλής, μονοκύλινδρος, αερόψυκτος και απέδιδε 7.2 ίππους, στις 5.200 στροφές. Το κιβώτιο είχε 3 σχέσεις που άλλαζαν από το τιμόνι αλα Βέσπα.

Η τελική μετάδοση γινόταν με κλειστή αλυσίδα (σε μπάνιο λαδιού) και η τελική έφτανε τα 90 χ.α.ω, η οποία σύμφωνα με τον κατασκευαστή έπαιρνε βοήθεια από την αεροδυναμική του σκούτερ. Το Heinkel Tourist είχε σχεδιαστεί σαν πολυτελές σκούτερ, προσφέροντας μεγάλη προστασία στα πόδια του αναβάτη και ήταν εξοπλισμένο με κοντέρ, ρολόι, ρεζέρβα, κλειδαριά τιμονιού και σχάρα. Τα 6βολτα ηλεκτρικά του πρώτου μοντέλου του 1953 (το μόνο με μανιβέλα μόνο) αντικαταστάθηκαν τον επόμενο χρόνο με 12βολτα, μαζί με τον ερχομό της ηλεκτρικής μίζας.

Πραγματικός “τουρίστας” το Tourist

Το 1954 εμφανίζεται στην αγορά το Tourist 102, που έχει κινητήρα 175cc και δύναμη 9.2 ίππων στις 5.200 σ.α.λ. Τον επόμενο χρόνο έρχεται το Tourist 103 με 4άρι σαζμάν και τροχούς 10 ιντσών (από τις 8 ίντσες).

Το βάρος του φτάνει πλέον τα 156 κιλά, ενώ το πρώτο μοντέλο, το 101, είχε ξεκινήσει από τα 129 κιλά. Λόγω μάλιστα του βάρους των Tourist η Heinkel προχώρησε και στην παρουσίαση ελαφρύτερων, μικρότερων σκούτερ σαν το Heinkel 150 με δίχρονο κινητήρα, προσβλέποντας στην αγορά των γυναικών αναβατών.

Η τελευταία έκδοση του Tourist είναι η 103 A 2 με ξανασχεδιασμένο οπίσθιο τμήμα με φλας στο πίσω φανάρι το 1960, ενώ οι δημοσιογράφοι σε δοκιμές που έγιναν το 1965 – με το σκούτερ να έχει πάνω από 11 χρόνια από τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε – δήλωναν ότι “το Tourist έχει οδική συμπεριφορά που θυμίζει περισσότερο μοτοσυκλέτα, παρά σκούτερ”. Τη συμπεριφορά την είχε, την ομορφιά δεν είχε… να πούμε πικρόχολα κι εμείς.

(σημ. αυτό είναι το τελευταίο άρθρο, ενός δύσκολου 2013. Θελήσαμε να κλείσουμε τη χρονιά “κλασικά”, γι’ αυτό και προτιμήσαμε ένα κλασικό σκούτερ. Γεια χαρά ’13, καλώς να έρθει το ’14… και καλές βόλτες σε όλους!)