Ένα αλλιώτικο Τ-ΜΑΧ
Στον κόσμο του customizing μπορεί κανείς να ακολουθήσει την πεπατημένη οδό, με αναμενόμενες αλλαγές και βελτιώσεις ή να πάρει έναν πολύ πιο δύσκολο δρόμο, αυτόν που θέλει μια ριζική αλλαγή στο ύφος και τον χαρακτήρα ενός μοντέλου. Το Yamaha Τ-ΜΑΧ 500 της Unikat Motorworks, διένυσε χωρίς αμφιβολία αυτό τον δεύτερο, ζόρικο δρόμο, ο οποίος όμως ανταμείβει στο τέρμα του τους τολμηρούς!
Ο Πολωνός Maciej Biealawski είναι ένας θιασώτης των σκούτερ, έχοντας αποκτήσει ουκ ολίγα εξ αυτών, αφού κάθε χρόνο βρίσκεται με ένα νέο μοντέλο στην κατοχή του.
Ωστόσο ένα συγκεκριμένο σκούτερ, δεν το συμπεριέλαβε ποτέ σε αυτό το ετήσιο αλισβερίσι αγοραπωλησιών.
Ο λόγος για ένα Yamaha T-MAX 500 του 2009, στο οποίο ο Maciej είχε αναγνωρίσει συγκεκριμένες ποιότητες και αρετές που δεν του έκανε καρδιά να τις αποχωριστεί.
Το πρόβλημα ήταν ότι η εμφάνιση του αγαπημένου του T-MAX έδειχνε πλέον κάπως παρωχημένη και έτσι ο Maciej πήρε απόφαση να κάνει κάτι για αυτό. Αρκετά δραστικό και ξεχωριστό θα λέγαμε.
Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να υλοποιήσει αυτό που είχε στο μυαλό του, ήταν ο Grzegorz ‘Greg’ Korczak, ένας βραβευμένος κινηματογραφιστής, ο οποίος πέρα από τις ταινίες, τρέχει παράλληλα και την Unikat Motorworks (!), έναν οίκο customizing μέσα από τον οποίο έχουν προκύψει μερικές εξαιρετικές δημιουργίες.
Το θέμα ήταν ότι το κύριο αντικείμενο της Unikat ήταν και είναι οι μοτοσυκλέτες, με τον Korczk να έχει ελάχιστη εμπειρία από σκούτερ.
Ωστόσο ανέλαβε το T-MAX , κυρίως επειδή στις συζητήσεις με τον Maciej τα βρήκανε όσον αφορούσε το όραμα που είχαν για το τελικό αποτέλεσμα.
Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη και η αισθητική και σχεδιαστική κατεύθυνση ήταν στοιχεία που αποφασίζονταν κατά τη διάρκεια εξέλιξης της μετατροπής. Είπαμε, ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος!
Το πρώτο πράγμα που έκαναν, λοιπόν, ήταν να αφαιρέσουν από το TMAX όλα τα πλαστικά του και ό,τι άλλο εμπόδιζε, ώστε να αποκαλυφθεί μπροστά τους μια μινιμαλιστική δομή, ο «καμβάς» πάνω στον οποίο θα άρχισαν να δημιουργούν.
Το αλουμινένιο μονοκόκ πλαίσιο του TMAX τους άρεσε πολύ και έτσι αποφασίστηκε να το αναδείξουν και να παραμείνει έκθετο.
Αυτή η αρχική ιδέα καθόρισε εν πολλοίς και το βασικό ύφος της μετατροπής, που χαρακτηρίζεται σαφώς ως δωρική.
Με το πλαίσιο σε κοινή θέα δεν μπορούσαν να υπάρχουν μεγάλοι όγκοι μπροστά και πίσω, οπότε το μπροστινό ακολούθησε και αυτό το στυλ της αδαμιαίας περιβολής, με την προσθήκη μια ζελατίνας από BMW C400Χ και τριών LED φωτιστικών σωμάτων.
Το πιο δύσκολο όμως ήταν η ουρά, αφού εκεί, πέραν της αφαίρεσης στοιχείων, απαιτούταν επίσης και… κοπτορραπτική στο υποπλαίσιο, ώστε να δημιουργηθεί μια λεπτή και πιο κοντή σε μήκος σιλουέτα.
Η μεγαλύτερη μηχανική πρόκληση που αντιμετώπισε το δίδυμο, ήταν το πώς θα χωρούσαν τα απαραίτητα (ρεζερβουάρ, σύστημα ψύξης και άλλα) μέσα σε μια σαφώς πιο «μαζεμένη» διαστασιακά εκδοχή του TMAX.
Τελικά τα κατάφεραν και όχι μόνο τα… συγύρισαν ιδανικά, αλλά ήθελαν επίσης και να φαίνονται, για αυτό επέλεξαν τα πλαϊνά και το πίσω μέρος της ουράς να κατασκευαστούν από μεταλλική σήτα, με τα στοπ πίσω φανάρια τοποθετημένα εσωτερικά αυτής της δομής.
Η σέλα, η οποία ακολουθεί τις καμπύλες γραμμές της ουράς, το κάλυμμα στο τούνελ του πλαισίου και τα γκριπ, κατασκευάστηκαν από δέρμα, και χρειάστηκαν τρεις διαφορετικές επενδύσεις για να καταλήξουν τελικά σε αυτήν που τους ταίριαζε περισσότερο χρωματικά.
Οι περισσότερες επιφάνειες, συμπεριλαμβανομένου του πλαισίου, καλύφθηκαν με μια σατινέ απόχρωση του μαύρου, με τις μόνες χρωματικές αποκλίσεις να είναι οι χρυσές ζάντες και φυσικά το καφέ του δέρματος.
Ο κινητήρας δεν έμεινε παραπονεμένος, με τη βελτίωση να αφορά στην απελευθέρωση του «αναπνευστικού» του, με φίλτρο και εξάτμιση.
Δεν σημειώθηκε κάποια κοσμογονική αύξηση της ισχύος βέβαια, από την άλλη όμως, όλη αυτή η αφαίρεση υλικών ελάφρυνε το σκούτερ κατά 30 κιλά, που δεν είναι σε καμία περίπτωση λίγα.
Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι ότι πρόκειται για χάρμα οφθαλμών!
