Να και το τετρακοσάρι!
Το έχουμε ξαναπεί και το γνωρίζουν όλοι: όταν αρχίσουν οι κινέζοι κατασκευαστές να φτάνουν την συνολική ποιότητα κατασκευής κοντά στα επίπεδα του ανταγωνισμού, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ σοβαρά πλέον και για την αγορά των σκούτερ.
Στην κινεζική εταιρία LINHAI έχουμε αναφερθεί ξανά στο παρελθόν, κι αυτό γιατί σε συνεργασία με τους ιταλούς αντιπροσώπους της φίρμας κάνουν πολύ καλή δουλειά στο να σουλουπώνουν την “ασιατική” σχεδίαση των σκούτερ της και να την κάνουν πιο “ευρωπαϊκή”. Δείτε παρακάτω τις εικόνες για να καταλάβετε.
Aυτό είναι το παλιό Linhai Main Street 300, που παρουσιάστηκε το 2008
Κι αυτό είναι το νέο Linhai 400. Καμία σχέση με το παλιό…
Ξέρετε τα σκούτερ είναι ένα από τα πράγματα που οι κινεζικές εταιρίες ξέρουν να φτιάχνουν καλά. Ήδη η τεχνογνωσία και ο εξαιρετικά σημαντικός ποιοτικός έλεγχος (τομέα στον οποίο δίδαξαν και διαπρέπουν οι Ιάπωνες) υπάρχει, αφού πλήθος κατασκευαστών έχουν προσγειωθεί στην πολυπληθή χώρα με τις αδιανότα μεγάλες βιομηχανικές δυνατότητες. Έτσι αποκτούν οι κινέζοι κατασκευαστές την τεχνογνωσία για να πατήσουν πάνω σε αυτή και να φτάσουν τα επίπεδα των καταξιωμένων εταιριών.
Από που να ξεκινήσει κάποιος από τα ήδη υπάρχοντα εργοστάσια γνωστών μας εταιριών που δραστηριοποιούνται στην Κίνα, με θυγατρικές κατασκευαστικές μονάδες; Από την Honda, την Piaggio, την Suzuki ή ακόμα την Kymco και την SYM… και να ‘ταν μόνο αυτές. 
Η ιστορία του Linhai 300, που εμπίπτει στην κατηγορία maxi scooter, ξεκίνησε σαν Linhai Main Street 300 και κανά-δυο έχουμε δει στο δρόμο και στην Ελλάδα, αν και πρόκειται για σπάνιο μοντέλο.
Σύμφωνα με τους Αμερικανούς αντιπροσώπους της εταιρίας το Main Street χρησιμοποιούσε κινητήρα προερχόμενο από τη Yamaha (!) αν και απέδιδε λίγους σχετικά ίππους, δηλαδή 18,75.
Το μεγάλων διαστάσεων Main Street 300 παρουσιαζόταν στην αμερικανική αγορά σαν Aeolus 300 και η εμφάνισή του, ειδικά στο μπροστινό κομμάτι δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα κομψή. Η “μικρο-αληθωρία” των δύο προβολέων και οι στρογγυλεμένες γενικά επιφάνειες έμοιαζαν να ξεπετιούνται από τη δεκαετία του ΄80-’90, παρά από το σήμερα.
Με λίγη καλή σχεδιαστική δουλειά των Ιταλών συνεργατών της Linhai, δηλαδή την εταιρία Caprimoto, o “Aίολος” 300 έγινε πιο σπορ και έτσι μετονομάστηκε σε Quattrocento, δηλαδή 400, ενώ στις ΗΠΑ και στον Καναδά έφτασε σαν St. Moritz… άντε βγάλε άκρη… ο καθένας με την κουλτούρα του.
Όπως και να έχει, όπως και αν βαφτίστηκε το Linhai 400, αυτό σήμερα αποτελεί την ναυαρχίδα της κινεζικής εταιρίας και διαθέτει εκτός άλλων και ηλεκτρονικά ελεγχόμενο ψεκασμό, πολύ σημαντικό στοιχείο για τους ευρωπαίους και τους αυστηρούς κανονισμούς ρύπων, που γίνονται ολοένα και αυστηρότεροι με το πέρασμα του χρόνου.
Ο κυβισμός του έχει ανέβει – από τα 275 του Main Street/Aeolus – στα 352, έτσι ώστε να δικαιολογείται το “400” στον κωδικό του νέου σκούτερ. Ο κινητήρας είναι υγρόψυκτος και τετράχρονος φυσικά και έχει αυτόματη μετάδοση CVT.
To πλαίσιο του 400 έχει ενισχυθεί, όπως και έχουν μεγαλώσει οι διαστάσεις του πιρουνιού. Ο μπροστινός τροχός έχει ανεβάσει την διάμετρο του (από τις 12 ίντσες του Aeolus) στις 13 ίντσες και τα λάστιχα έχουν διαστάσεις 110/90 μπροστά και πίσω, με το πίσω να έχει διατηρήσει τις 12 ίντσες διαμέτρου.
Το ντεπόζιτο καυσίμου χωράει 12,5 λίτρα, το μεταξόνιό του – δεν τσιγκουνεύεται – φτάνει τα 1.535 χιλιοστά και το βάρος μόλις τα 173 κιλά.
Τιμή δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα για το Linhai Quattrocento στην Ιταλία, αν και πρέπει να πούμε ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα υψηλότερη από τα 3.190 ευρώ που έκανε το παλαιότερο μοντέλο, το Μain Street 300. Για να δείτε την αδικία, για ακόμα μια φορά, το Main Street/Aeolus 300 στις ΗΠΑ κόστιζε μόλις 2.699… δολάρια Αμερικής.
