Ένα παρεξηγημένο – αλλά επαναστατικό – σκούτερ
Στην έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 1958, ένα τελείως ιδιότροπο αισθητικά δίτροχο έμελλε να κάνει την παρουσίασή του, κάνοντας τους μισούς θεατές να το μισήσουν.. κι άλλους τόσους να το αγαπήσουν. Ήταν το σκούτερ Montesa Fura 150 και είχε φτιαχτεί στην Ισπανία. Ένα σκούτερ πολύ άσχημο μεν, αλλά πολύ μπροστά από την εποχή του δε.
Μιλάμε για πάνω από έξι δεκαετίες πριν, τότε που όλα τα σκούτερ ονομάζονταν είτε Vespa, είτε Lambretta… και τίποτε άλλο. Αυτό το περίεργο σκούτερ ήταν έργο του σχεδιαστή Leopoldo Milà, του μελλοντικού πατέρα της Montesa Impala, μιας αρχετυπικής ισπανικής μοτοσυκλέτας που θεωρείται θρύλος πλέον. Ο Mila πήρε ιδέες από τον χώρο των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών για να δημιουργήσει ένα πραγματικά περίεργο υβρίδιο… σκούτερ.
Το πλαίσιο ήταν φτιαγμένο από πρεσαριστή λαμαρίνα, ήταν αυτοφερόμενο, ανεστραμμένου σχήματος “U” και στο εσωτερικό του φιλοξενούσε τα πάντα: τον κινητήρα, το ρεζερβουάρ ακόμα και το πορτμπαγκάζ/“τρύπα”, για τη μεταφορά αντικειμένων.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι σέλες και μπροστινό φανάρι με την ποδιά είχαν σχεδόν το ίδιο σχήμα… σαν πατημένα παπιά, ενώ η αυτοκινητιστική επιρροή φαίνεται ξεκάθαρα στον προβολέα.
Εξωτερικά ήταν εντελώς “καθαρό”, απαλλαγμένο από σίδερα, βίδες και εξαρτήματα κινητήρα, επομένως λειτουργούσε και προστατευτικά, απομονώνοντας τους επιβαίνοντες από οποιοδήποτε στοιχείο θα μπορούσε να τους λερώσει.
Το Montesa Fura 150 διέθετε ένα σχήμα πολύ μπροστά από την εποχή του, όπως και ο πρωτοποριακές του λύσεις.
Κάτω από το κέλυφος (που μπορούσε να αφαιρεθεί ολόκληρο και να έχει κάποιος πρόσβαση στα “σωθικά” του) υπήρχε μια κανονική μοτοσυκλέτα, ενώ αναβάτης και συνεπιβάτης πατούσαν τα πόδια τους σε άνετες πλατφόρμες/μαρπσιέ.
Πάνω στη ράχη του “σασί” είχαν τοποθετηθεί – όχι δυο σέλες, αλλά δύο καθίσματα με πλάτη, σαν μικρά καθίσματα αυτοκινήτου, τα οποία μπορούσαν να μετακινηθούν μπροστά-πίσω πάνω σε ράγες και να ρυθμιστούν κατά το δοκούν!
Επίσης υπήρχε η δυνατότητα να τοποθετηθεί και τρίτο κάθισμα, άλλη μια έκπληξη του Montesa Fura: τρικάβαλο πάνω σε σκούτερ!
Κρυμμένο ήταν και το μεγάλο πλαστικό ρεζερβουάρ καυσίμου των 15 λίτρων, που ήταν επίσης μια άλλη μεγάλη καινοτομία, καθώς όλα τα σκούτερ και οι μοτοσυκλέτες της εποχής είχαν ρεζερβουάρ κατασκευασμένα από λαμαρίνα.
Η υπόλοιπη κατασκευή ήταν πιο συμβατική, με ένα ζευγάρι τροχούς 12 ιντσών με φρένα ταμπούρα, κι από πλευράς αναρτήσεων είχε δύο αμορτισέρ πίσω και μπροστινή ανάρτηση με πιρούνι τύπου Earles.
Όπως όφειλε ένα καλό σκούτερ, το Montesa Fura είχε χώρο για την αποθήκευση αντικειμένων, τον οποίο, αποκάλυπτε περιέργως, η πινακίδα κυκλοφορίας.
Το πορτάκι αυτό άνοιγε προς τα κάτω και ήταν εξοπλισμένο με δυο μικρά φλας, ένα εντελώς ασυνήθιστο σύστημα για σκούτερ.
Το Fura κινείτο από έναν δίχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα της Montesa που προερχόταν από το μοντέλο Brio 110, αλλά με 142 cc και 8 ίππους, κι ένα κιβώτιο τριών ταχυτήτων στο χέρι, αρκετά για να επιταχύνουν το Montesa Fura μέχρι τα 100 km/h. Η τελική μετάδοση γινόταν με αλυσίδα.
Λόγω των αντιδράσεων του κοινού στην έκθεση της Γενεύης το 1958, το Montesa Fura δεν βγήκε ποτέ στην παραγωγή. Κατασκευάστηκαν μόνο δύο πρωτότυπα, τα οποία ευτυχώς σώζονται ακόμη και σήμερα. Το ένα από αυτά βρίσκεται στο Μουσείο Τεχνολογίας και Επιστήμης στην Terrassa της Βαρκελώνης και το άλλο στη συλλογή της οικογένειας του ιδιοκτήτη της Montesa, του Pedro Permanyer.
