Ο προ-προ-προπαππούς των μοντέρνων σκούτερ
Τα θεμέλια των μοντέρνων σκούτερ όσον αφορά στη σχεδίαση του πλαισίου και την ιδανική τοποθέτηση του κινητήρα έχουν μπει σχεδόν έναν αιώνα πριν στην Αγγλία, από το σκούτερ Unibus, που ήταν αλουμινένιο και κατασκευαζόταν από γνωστή αεροναυπηγική εταιρία. Δεν το χωράει ο νους… έναν αιώνα πριν. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Ένα ακόμα σκούτερ αεροναυπηγικής εταιρίας – όπως η Vespa από την ιταλική Piaggio – ήταν το “προφητικό” πολύ προχωρημένο σαν δομή σκούτερ Unibus που κατασκευαζόταν το 1920 από τη βρετανική Gloucestershire Aircraft Co. Λόγω του ότι το όνομα Gloucestershire δεν μπορούσαν να το προφέρουν σωστά οι εκτός Βρετανίας πελάτες (προφέρεται περίπου “Γκλoάστα-σσίιρ”… άντε πές το), η εταιρία μετονομάστηκε στο απλούστερο Gloster Aircraft Company.
Το Unibus κατασκευάστηκε λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Σε μια προσπάθεια διατήρησης του εργοστασίου και του εργατικού δυναμικού του η εταιρία αποφάσισε να εξαπλωθεί σε διαφορετικούς τομείς, όπως τα δίτροχα καθημερινής μετακίνησης
Το Unibus (Ούνιμπας) ήταν ένα εξαιρετικά προχωρημένο σκούτερ σχεδιασμένο από τον αεροναυπηγό Harold Boultbee και κατασκευαζόταν από την Gloster Aircraft Co από το 1920 έως το 1922. Τεχνολογικό θαύμα της εποχής του προσπαθούσε να συνδυάσει “την άνεση ενός αυτοκινήτου με την ευελιξία ενός ποδηλάτου”.
Κατασκευαζόταν στο εργοστάσιο του Cheltenham και χρησιμοποιούσε έναν μονοκύλινδρο δίχρονο 269cc. Ήταν από τα πιο προηγμένα σχέδια της εποχής, χρησιμοποιώντας μια καινοτόμο για την εποχή δομή.
Το πολύ ενδιαφέρον ήταν ότι ο κινητήρας βρισκόταν κάτω από το τιμόνι και πίσω από την ποδιά, με τον στροφαλοφόρο άξονα να βρίσκεται στον διαμήκη άξονα, προσφέροντας έτσι πολύ καλή κατανομή βάρους ανά τροχό. Φανταστείτε ότι τη λύση αυτή προτιμούν τα πιο προηγμένα σκούτερ της εποχής μας, όπως το Yamaha TMAX, τα C650 της BMW, το Honda Integra, κ.λπ.
Το πλαίσιο ήταν σωληνωτό με μονή κρεμαστή ραχοκοκκαλιά και τα καπάκια-καβούκια από πανάκριβο σφυρήλατο αλουμίνιο (!) τα οποία μπορούσαν να αφαιρεθούν πανεύκολα για να υπάρχει εύκολη πρόσβαση στα μηχανικά μέρη. Είχε ανάρτηση φύλλων-σούστας και τροχούς 16 ιντσών, φρένο στον πίσω τροχό.
Το γυμνό τιμόνι και το φανάρι στο κέντρο του, μια λύση που έχει χρησιμοποιηθεί σε σύγχρονα σκούτερ τύπου cruiser μας ξεπερνάει… πολύ μπροστά από την εποχή του.
Το Unibus ήταν το πρώτο κλειστό σκούτερ, ενω παράλληλα προσπαθούσε να διατηρήσει το “μοντέρνο-αεροδυναμικό” στυλ. Είχε ανάρτηση μπροστά και πίσω, άξονα μετάδοσης της μκίνησης, κιβώτιο ταχυτήτων δύο ταχυτήτων, σύστημα μέτρησης του λαδιού του κινητήρα και φρένο στον πίσω τροχό. Επίσης είχε αποθηκευτικό χώρο κάτω από τη σέλα (όπως μοντέρνα σκούτερ και σκούτερ).
Η πρώτη εμφάνιση στον Τύπο της εποχής έγινε στο περιοδικό Motorcycling δήλωσε τον Ιούνιο του 1920 και χαρακτήρισε το Unibus σαν το “όνειρο του μηχανικού”, τόσο καλοσχεδιασμένο και απλό στην κατασκευή ήταν. Ο σχεδιασμός του σηματοδότησε ένα νέο δρόμο στην εξέλιξη των σκούτερ.
Μπορεί η Gloucester να διατυμπάνιζε ότι το Unibus ήταν ένα “αυτοκίνητο σε δύο τροχούς, που πετύχαινε το ιδανικό ταξίδι”… αλλά, εντάξει, μην τους παίρνετε τοις μετρητοίς, πιονιέροι ήταν οι άνθρωποι, ότι ήθελαν έλεγαν.
Το Unibus μετέφερε έναν άνθρωπο, αφού είχε με μονόσελο, και μπορούσε να φτάσει ταχύτητα μέχρι και 40 χιλιομετρα την ώρα, με τον αναβάτη προστατευμένο από τους κινητήρες “λαδιέρες” που έχαναν λάδια από παντού, από τη βροχή και τη λάσπη, αλλά και τον αέρα. Μέσα στο κοινό του ήταν και το γυναικείο αφού το κλειστό σκούτερ εμφάνιζε πλεονεκτήματα μαζί με το επίπεδο δάπεδο για τις κοπέλες με τα μακριά φορέματα.
Πολύ ωραία ήταν όλα αυτά, με τη μόνη διαφορά ότι – όπως κάθε καινοτομία, προηγμένη τεχνολογία – το αντίτιμο για την απόκτηση του σκούτερ ήταν απλά… εξωφρενικό. Λες και ο οικονομικός διευθυντής της Gloster Aircraft είχε μπερδέψει τα αεροπλάνα με τα σκούτερ. Η τιμή του Unibus το 1920 ήταν ισοδύναμη με 20-30.000 ευρω σήμερα! Με τους μισθούς ενός καλοπληρωμένου έτους.
Η μεγάλη σπανιότητα του Unibus – μόλις 100 πουλήθηκαν – καθιστά το δείγμα που υπάρχει στο “Μουσείο αεροπορίας Jet Age” στο Gloucestershire της Βρετανίας πολύτιμο: είναι ένα από τα μόλις τρία που έχουν απομείνει στον κόσμο.
