Ένα κοκοράκι στην πόλη
Το Moto Guzzi Galleto σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Carlo Guzzi το 1950 και αποτελεί την πιο επιτυχημένη προσπάθεια του παρελθόντος να συνδυαστεί μικρή μοτοσυκλέτα και σκούτερ. Παράλληλα πρόκειται για τον προγονό των σκούτερ πόλης με μεγάλους τροχούς. Kείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος
Αυτοί που νόμιζαν ότι τα Honda SΗ ήταν από τα πρώτα σκούτερ του κόσμου με τροχούς μεγάλης διαμέτρου πρέπει να ρίξουν μια ματιά στα βιβλία της ιταλικής, θρυλικής φίρμας του Mandello Del’ Lario, Moto Guzzi και να ψάξουν να βρουν το “κοκοράκι”, που βγήκε πριν από 60 χρόνια.
Η φιλικότητα και η ευκολία χρήσης του Moto Guzzi Galletto ήταν από τα κύρια μελλήματα του Carlo Guzzi και αυτό είχε επιτευχθεί μέσω της ειδικής κατασκευής του πλαισίου του. Χρησιμοποιούσε για πλαίσιο τμήματα από στρατζαριστή λαμαρίνα που έδεναν μεταξύ τους και δημιουργούσαν ένα κλειστό-μαζεμένο-σκουτερίστικο σύνολο που ζύγιζε μόλις 107 κιλά.
Αρχικά, τα μεταπολεμικά σχέδια (τέλος της δεκαετίας του ’40) έκαναν λόγο για τετράχρονο κινητήρα 150 κυβικών (τι σύμπτωση έτσι; μιλάμε για μια από τις δημοφιλέστερες σημερινές κατηγορίες σκούτερ), αλλά τελικά το 1950 το Galletto βγήκε στην αγορά με κινητήρα 160 κυβικών με κιβώτιο 3 σχέσεων, που αργότερα ανέβηκε στα 175cc με 4άρι σασμάν.
Αυτά στα τέλη του ’52, ενώ το ’54 ο κινητήρας αναβαθμίστηκε για άλλη μια φορά και έφτασε στα 192cc και απέκτησε μάλιστα και μίζα, ηλεκτρική εκκίνηση! Το φαντάζεστε; Μέσα της δεκαετίας του ’50 ένα ελαφρύ, τετράχρονο scooter με μεγάλους τροχούς, κυβικά κοντά στα 200 και μίζα; Αδιανόητο αν σκεφτούμε ότι αναφερόμαστε σε έξι δεκαετίες πριν.
Ο αναβάτης είχε καλή προστασία από τα στοιχεία της φύσης ειδικά στο κάτω τμήμα του σώματός του, αφού υπήρχε φαρδιά μεταλλική ποδιά. Η τοποθέτηση του τροχού-ρεζέρβας μπροστά από την ποδιά και κάτω από το τιμόνι έδινε μια ακόμα ευκολία στον ιδιοκτήτη που μπορούσε να λύσει το πρόβλημα του σκασμένου ελαστικού χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Από την άλλη όμως η ρεζέρβα και η τοποθέτησή της ασχήμαινε ιδιαίτερα το σκούτερ. Ήταν τόσο εμφανής ο μεγάλος 17άρης τροχός που αν έβλεπες το Galletto να σε πλησιάζει νόμιζες ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά ή ότι ο αναβάτης δουλεύει σε βουλκανιζατέρ και κάνει μεταφορές!
Ο κινητήρας του Galletto ήταν αερόψυκτος, μονοκύλινδρος, οριζόντιος, τετράχρονος, με δυο βαλβίδες που κινούνταν με ωστήρια. Το λεβιέ των ταχυτήτων ήταν τοποθετημένο δεξιά, όπως σε πολλές μοτοσυκλέτες της εποχής, ήταν μεγάλο, διπλό – σαν δυο μανιβέλες ενωμένες – και σχεδιασμένο για χρήση “μύτης-φτέρνας” (βλ. παπί).
Η ιπποδύναμη έφτανε από τους 6,4 ίππους για το μοντέλο των 160 κυβικών εκατοστών και η τελική του τα 80 χ.α.ω, μέχρι τους 7,5 ίππους και τα 88 χαω για το μοντέλο 192. Η τελική μετάδοση γινόταν με αλυσίδα, η ανάρτηση πίσω ήταν ψαλίδι με αμορτισέρ, ενώ μπροστά υπήρχε ανάποδο πιρούνι με βραχίονες. Οι τροχοί ήταν 17 ιντσών με ακτίνες και ταμπούρα.
Το Galletto προσφερόταν για πολλά χρόνια δυστυχώς βαμμένο – σε ένα αδιάφορο – κρεμ λευκό και όποιος επιθυμούσε μπορούσε να προμηθευτεί τον εξτρά τροχό με ειδικό κάλυμμα-θήκη και επιβάρυνση 4.000 λιρετών. Ο τροχός αυτός έπαιζε το ρόλο της παραπάνω προστασίας του αναβάτη σε περίπτωση σύγκρουσης.
Τα τελευταία Galletto που βγήκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ήταν βαμμένα και γκρι ή αν επιθυμούσε ο πελάτης – επιτέλους – κόκκινο με την τιμή να παραμένει σταθερή στις 265.000 λιρέτες.
Το Moto Guzzi Galleto 192 έπαψε να παράγεται το 1966 και δεν αντικαταστάθηκε από επόμενο σκούτερ. Θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μοντέλα της Moto Guzzi, αλλά και της ευρωπαϊκής σκηνής των σκούτερ και πούλησε μέσα σε 16 χρόνια παραγωγής παραπάνω από 70.000 κομμάτια.
