H ώρα της σύγκρουσης

Το νέο σκούτερ της Yamaha στοχεύει να αλώσει τη δημοφιλή κατηγορία των αστικών 150αριών, με επίπεδο δάπεδο και 16άρηδες τροχούς. Χρήσιμο και αποτελεσματικό μέσα στην πόλη, γρήγορο ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σβέλτο από φανάρι σε φανάρι, θέλει να γίνει “βεζύρης, στη θέση του βεζύρη” και να κυριαρχήσει. Έχει άραγε τις ικανότητες και τις δυνατότητες να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα; Το μεγάλο ντέρμπι αρχίζει… ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

Yamaha Xenter 150: Εύκολο, γρήγορο, ομοιογενές, με καλό κράτημα και αναρτήσεις

Μόνο η Yamaha είχε μείνει από τις γιαπωνέζικες εταιρίες – απ’ όσες ασχολούνται με τα σκούτερ – που δεν είχε παρουσιάσει εκπρόσωπο στην κατηγορία των “ψηλό-ροδων” 150αριών, αφού πρώτα η Honda και έπειτα η Suzuki είχαν “τακτοποιήσει” το θέμα. Η Honda μάλιστα μπορεί να καμαρώνει για το SH 150, που είναι ένα από τα πιο καλοπουλημένα μοντέλα της στις ευρωπαϊκές αγορές. Ανάμεσα στις αγορές αυτές και η Ελλάδα, εφόσον τα 150άρια ταιριάζουν στις ανάγκες μας: οι μεγάλοι τροχοί “καθαρίζουν” πιο άνετα τις κακοτοπιές και τις κακοτεχνίες των δρόμων, ενώ o υγρόψυκτος κινητήρας, με περισσότερη δύναμη από έναν αερόψυκτο, βοηθάει στο κυνήγι του χρόνου σε καθημερινή βάση.

Της πήρε λίγο παραπάνω χρόνο της Yamaha να εμφανίσει ανταγωνιστικό σκούτερ στην κατηγορία, αλλά όταν το έκανε, η επίθεσή της έγινε κατά μέτωπο. Άμεσος είναι πλέον ο ανταγωνιστής του δημοφιλούς Honda SH 150, που κατασκευάζεται στην Ιταλία, με το ταϊβανέζικης κατασκευής Υamaha Xenter 150 να κομίζει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, πηγαίνοντας ένα βήμα μπροστά. Το πλεονέκτημα αυτό ονομάζεται “καινοτόμος οπίσθια ανάρτηση”, η οποία μπορεί να μην σφύζει τεχνολογικής καινοτομίας, αλλά τελικά κάνει αυτό που πρέπει: δουλεύει καλύτερα από τις υπόλοιπες… Μιας και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς το Yamaha Xenter 150 βρίσκεται κοντά στον ανταγωνισμό, είναι η πίσω ανάρτηση που το διαφοροποιεί και το κάνει να διακρίνεται.

Μεγάλο το φίλτρο αέρα, με εύκολη πρόσβαση για αλλαγή ή καθάρισμα

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Ένας νέος τετράχρονος, μονοκύλινδρος κινητήρας με υγρόψυξη, έναν εκκεντροφόρο και 4 βαλβίδες, και τροφοδοσία με ηλεκτρονικό ψεκασμό και 155 κυβικά κινεί το Xenter. Oι εξωτερικές διαστάσεις του είναι μαζεμένες και η διάμετρος x διαδρομή είναι σχεδόν ίδιες (“τετράγωνος” κινητήρας 58×58,7). Η εταιρία ανακοινώνει 15,7 ίππους – ιπποδύναμη ίση ακριβώς με αυτήν που ανακοινώνει η Honda για το SH 150! – αλλά η περιοχή μέγιστης απόδοσης είναι 1.000 στροφές παρακάτω από το SH, στις 7.500 σ.α.λ., ενώ η ροπή που είναι και πάλι ίδια στα 1,4 kgm αποδίδεται 500 σ.α.λ παραπάνω.

Το ψυγείο του κινητήρα της Yamaha είναι τοποθετημένο κολλητά στη δεξιά του πλευρά (όπως έχει κάνει νωρίτερα η Honda στο SH 300, στο PCX κ.λπ.) και από τη μέσα πλευρά υπάρχει φτερωτή που δουλεύει διαρκώς, όπως γίνεται συνήθως σε αερόψυκτους κινητήρες. Η μετάδοση είναι φυγοκεντρική CVT και υπάρχει και αντικραδασμικός άξονας, το πιστόνι είναι από ελαφρά κράματα και ο κύλινδρος έχει κεραμική επίστρωση στο χιτώνιό του (αντοχή στην αύξηση της θερμοκρασίας, αντοχή στο χρόνο και τα χιλιόμετρα).

Παιχνιδιάρικο το μπροστινό μέρος του Xenter, αιχμηρό το πίσω

ΣΧΕΔΙΑΣΗ: Η εμφάνιση όσον αφορά στο μπροστινό μέρος ακολουθεί τις γραμμές του X-City. Μερικές καμπύλες παραπάνω μπροστά φτιάχνουν ένα σκούτερ που δεν είναι “επιθετικό”, αλλά δείχνει φιλικό. Δεν σας κρύβουμε ότι θα προτιμούσαμε μια αισθητική πιο κοντά στο ΤΜΑΧ, ή το ΧΜΑΧ, λίγο πιο αιχμηρή, λίγο πιο σπορ. Οι εξώφθαλμοι προβολείς, φαίνονται περισσότερο από το πλάι, ενώ αν δεις το σκούτερ ανφάς νομίζεις ότι πρόκειται για διαφορετικό μοντέλο, αφού δείχνει πολύ πιο επιθετικό. Η Yamaha επέλεξε να τοποθετήσει μεγάλους και δυνατούς/αποτελεσματικούς προβολείς πάνω στο ρύγχος, αντί για πάνω στο τιμόνι όπως συμβαίνει στο SH. Βέβαια, με αυτή την επιλογή δεν υπάρχει χώρος για ντουλαπάκι στην ποδιά.
ΤΡΟΧΟΙ – ΦΡΕΝΑ: 16 ίντσες μπροστά και πίσω, με όμορφες καλοφτιαγμένες και πρωτότυπες ζάντες, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι βαμμένες μαύρες, προσδίδοντας περισσότερη “κακία” στη συνολική εμφάνιση. Μπροστά υπάρχει ένα δισκόφρενο διαμέτρου 267 χιλ., το οποίο συνδυάζεται κατά την πίεση της αριστερής μανέτας με το οπίσθιο ταμπούρο διαμέτρου 150 χιλιοστών.
ΜΕΓΕΘΟΣ: Σκούτερ μεσαίων διαστάσεων, με κάπως μεγαλύτερο μεταξόνιο. Το πίσω μέρος του σκούτερ που απέχει λιγότερο από το έδαφος σε σχέση με τον μέσο όρο της κατηγορίας, δίνει την εντύπωση ότι είναι πεπλατυσμένο – πράγμα που ισχύει εν μέρει αφού το Xenter διαθέτει μεγάλη σχάρα/βάση μπαγκαζιέρας.

ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΟΛΤΑ

ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ: Λόγω σχεδίασης της σέλας, τα χέρια δέχονται λίγο βάρος στους καρπούς. Η θέση οδήγησης είναι “πάνω” στο σκούτερ, με τα πόδια στις 90 μοίρες. Παρόλο που η συνολική επιφάνεια του δαπέδου είναι μεγαλύτερη των ανταγωνιστών, η περιοχή που πατούν τα πόδια είναι περιορισμένη (306 χιλιοστά μήκος, σε σύγκριση με τα 385 χιλιοστά του SH), φιλοξενώντας ίσα-ίσα παπούτσια μέχρι νούμερο 46.

Αντίθετα πίσω από την κολόνα του τιμονιού υπάρχει περισσότερος χώρος, έτσι το δάπεδο είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να μεταφέρει πράγματα, όπως: έναν τενεκέ λάδι, 10 κιλά πορτοκάλια… μα μισό λεπτό… Λέτε στον καιρό της κρίσης να εγκαθιδρύσουμε καινούργιες μετρήσεις; “Μεγάλος ο αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σέλα, αλλά δεν χωράει παραπάνω από 6 κιλά πατάτες Νάξου”; Η θέση οδήγησης του Yamaha, ελλείψει ζελατίνας, δίνει πολύ καλό οπτικό πεδίο στην κίνηση της πόλης, ενώ τα πόδια πατούν εύκολα κάτω, επειδή η ποδιά λεπταίνει στο πίσω της μέρος.

ΤΙΜΟΝΙ: Τιμόνι με αρκετά καλό κόψιμο, με μικρό πλάτος έτσι ώστε να μην εμποδίζεται από τους καθρέφτες των αυτοκινήτων κατά τη διήθηση.
ΣΕΛΑ: Σκληρούτσικη σέλα, αλλά όχι προβληματική και λίγο κατηφορική. Έχει το πλάτος για να υποστηρίζει τον αναβάτη και να του προσφέρει αρκετή άνεση.
ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ: Τμήμα σέλας με αρκετό πλάτος, ικανοποιητικό αφρώδες υλικό, που δίνει καλή άνεση σε μικρο-μεσαίες μετακινήσεις. Τα πόδια του συνεπιβάτη πατούν πάνω σε αναδιπλούμενα αλουμινένια μαρσπιέ που όμως είναι αρκετά μπροστά επιβαρύνοντας κάπως τη μέση. Υπάρχουν και μεγάλες χειρολαβές στήριξης του συνεπιβάτη, αλλά και η “κόντρα” της μπαγκαζιέρας. Λόγω της ύπαρξης της τελευταίας, το “ανέβα-κατέβα” στο σκούτερ (όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις που υπάρχει μπαγκαζιέρα) δεν είναι και η ευκολότερη υπόθεση.

“Σχιστομάτικα” τα προβολάκια του 150, ενσωματωμένα στην ποδιά τα φλας

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΔΙΑΣ/ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ: Ικανοποιητικού πλάτους ποδιά, που προστατεύει αρκετά καλά, με λίγους στροβιλισμούς να ξεφεύγουν από τα πλάγια. Όμως ο αέρας περνάει ανάμεσα σε τιμόνι και ποδιά, καταλήγοντας στους μηρούς του αναβάτη. Αν ο τελευταίος φέρει τα πόδια του προς το κέντρο (υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο στο δάπεδο) τους προστατεύει αποτελεσματικότερα. Το πάνω μέρος του κορμού του αναβάτη δεν προστατεύεται, άρα όποιος επιθυμεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να προμηθευτεί ζελατίνα (υπάρχει και στα αξεσουάρ της Yamaha ειδικά για το Xenter – πατήστε ΕΔΩ).
ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Εξαιτίας του μικρού χώρου που έχει απομείνει κάτω από τη σέλα (χωράει ένα συμπιεσμένο αδιάβροχο), η Yamaha δίνει μια μπαγκαζιέρα σχεδόν 40 λίτρων σαν δώρο. Εύγε! Η μπαγκαζιέρα κλειδώνει με το κλειδί της ανάφλεξης και χωράει ένα φουλφέις κράνος και ένα μισό για τον συνεπιβάτη. Αφαιρείται με μια κίνηση από τη βάση της. Ντουλαπάκι δεν υπάρχει λόγω προβολέων που τρώνε χώρο από το ρύγχος, αλλά… κάτω από το καλαίσθητο όργανο, πάνω στο τιμόνι υπάρχει ένα χρήσιμο έξυπνο ντουλαπάκι που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΕΝΤΟΣ ΠΟΛΗΣ
Λίγοι κραδασμοί ξεφεύγουν στο ρελαντί στη σέλα και μερικοί ακόμα φτάνουν μέχρι το τιμόνι σε ταχύτητες άνω των 100 χ.α.ω. Το γκάζι με τη μικρή διαδρομή βοηθάει και αυτό στις επιδόσεις του Xenter που είναι διασκεδαστικές. Η απόκριση είναι πολύ καλή από τα λίγα χιλιόμετρα, γιατί το σκουτεράκι ορμάει μπροστά άμεσα, ενώ στα 30 χιλιόμετρα την ώρα δείχνει να επιτίθεται ξανά με περισσότερη όρεξη. Σε χαμηλές ταχύτητες παρατηρείται ένα ακόμα χαρακτηριστικό του νέου κινητήρα αφού στο κλείσιμο του γκαζιού εμφανίζεται και λίγο χρήσιμο φρενάρισμα, πράγμα που βοηθάει στον ευκολότερο χειρισμό του σκούτερ.

Όπως έχουμε ξαναπεί και σε άλλες δοκιμές, οι μηχανικοί των εταιριών επιλέγουν τις ρυθμίσεις των μεταδόσεών τους έτσι ώστε να αποδίδουν σε “χρήσιμες” περιοχές ταχυτήτων. Λόγω του ότι τα σκούτερ συνήθως σπαταλούν το 95% της ζωής τους μέσα στις πόλεις, οι μεταδόσεις τους είναι ρυθμισμένες έτσι ώστε να αποδίδουν σε ταχύτητες από 40-90 το πολύ. Το ίδιο ισχύει και για το Yamaha το οποίο είναι πολύ καλό στα 60-80 χ.α.ω επιτρέποντάς σου να πηγαίνεις πολύ γρήγορα και εύκολα μέσα στην κίνηση.

Δώσε του πόλη και πάρτου την ψυχή…

Το ανέβασμα της ταχύτητας προς την τελική, από τα 90 χ.α.ω και πάνω γίνεται πιο αργά και το θετικό είναι ότι ενώ το SH 150 τελειώνει στα 100 και κάτι πραγματικά χιλιόμετρα (110 στο κοντέρ) το Yamaha Xenter 150 δείχνει 125 στο κοντέρ, από τα οποία τα 114 είναι πραγματικά. Σε παρατεταμένη μεγάλη κατηφόρα, με τον αναβάτη σκυφτό είδαμε στο κοντέρ ακόμα και 128 χ.α.ω…

Σημειώστε εδώ ότι παρόλο που το Xenter είναι βαρύτερο κατά 6 κιλά από το SH, στις επιταχύνσεις 0-400 είναι κατά ένα δευτερόλεπτο ταχύτερο (19 δευτερόλεπτα κάνει το Yamaha), κάτι που ισχύει και στο άνοιγμα του γκαζιού, στις ρεπρίζ. Οι επιδόσεις αυτές συγχωρούν την ελαφρώς πιο τραχιά λειτουργία του κινητήρα του Xenter.

Η καινοτόμος, για μικρού κυβισμού σκούτερ, ανάρτηση

Οι μεγαλύτερες διαδρομές αναρτήσεων που διαθέτει το Yamaha φαίνονται κάθε φορά που ο δρόμος τις ωθεί να λειτουργήσουν. Το πιρούνι είναι μαλακό και απορροφά εύκολα τις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Το ίδιο συμβαίνει και στο πίσω μέρος, αφού η ανάρτηση monocross – όπως την ονομάζει η Yamaha – στέλνει τα χτυπήματα του δρόμου σε ένα σημείο του πολύ καλού και καλοφτιαγμένου πλαισίου (σωλήνες μεγάλης διαμέτρου από το ρύγχος μέχρι την ουρά) που δεν ενοχλεί αναβάτη ή συνεπιβάτη.

Πότε εμφανίστηκε σε μοντέλο της Yamaha το σύστημα monocross; Πολλά χρόνια πριν. Ψάχνοντας τα βιβλία της ιστορίας διαβάζουμε ότι η ανάρτηση monocross εμφανίστηκε το 1973 σε μοντέλο μοτοκρός της εταιρίας, με τη μόνη διαφορά ότι το ψαλίδι τότε διέθετε μια μακριά ράβδο συμπίεσης προς το αμορτισέρ, το οποίο βρισκόταν τοποθετημένο διαγώνια κάτω από το ντεπόζιτο! Στην περίπτωση του Xenter, το αμορτισέρ βρίσκεται τοποθετημένο στη δεξιά πλευρά του σκούτερ (δεν είναι κεντρικά τοποθετημένο) και αυτή η διάταξη (όπως και στο ΤΜΑΧ) κάνει τη διαφορά στη λειτουργία της ανάρτησης. Το ελατήριο του αμορτισέρ διαθέτει πιο πυκνές σπείρες για τις μικρές ανωμαλίες του δρόμου, και πιο αραιές για τις μεγαλύτερες, προσφέροντας προοδευτικότητα στη λειτουργία του. Η διαδρομή του τροχού φτάνει τα 92 χιλιοστά.

Το κράτημα του Xenter θυμίζει περισσότερο μοτοσυκλέτα, παρά σκούτερ. Χάρη στην ύπαρξη αντικραδασμικού άξονα, ο κινητήρας δεν χρησιμοποιεί συνεμπλόκ στην στήριξή του στο πλαίσιο, αλλά την σταθερή του στήριξη όπως στις μοτοσυκλέτες, αφού ο κινητήρας στα σκούτερ αποτελεί και μη αναρτώμενη μάζα, δηλαδή ψαλίδι-ανάρτησης. Με αυτή τη μέθοδο δεν υπάρχει ασάφεια του οπίσθιου τροχού ούτε στις πλευρικές ούτε στις κάθετες δυνάμεις που εξασκούνται από τον δρόμο προς το σύστημα ανάρτησης. Επιτυγχάνεται ακρίβεια στην κίνηση της ανάρτησης, βελτίωση του κρατήματος στις στροφές και μια γενικότερη αίσθηση ακρίβειας στις αντιδράσεις, πράγμα που σημαίνει “σταθερή” στήριξη του ψαλιδιού/κινητήρα.

Οι 16άρηδες τροχοί είναι εφοδιασμένοι με ειδικά σχεδιασμένα ελαστικά από την ταϊβανέζικη εταιρία Duro. Η συμπεριφορά των ελαστικών είναι πολύ καλή, με την εξής ιδιαιτερότητα: αν σε στεγνό δρόμο πατήσουν νερά χάνουν ελαφρά την πρόσφυσή τους, γεγονός που σε κάνει να πιστέψεις ότι σε βρεγμένο οδόστρωμα θα γλιστρούν. Στη βροχή όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Τα Duro εμφανίζουν υψηλή πρόσφυση και κρατούν πολύ καλά, προσφέροντας ασφάλεια.

Το πίσω φρένο πατάει εν μέρει και το μπροστινό. Η δαγκάνα μπροστά είναι μονού εμβόλου…

Το φρενάρισμα αναλαμβάνει ένας δίσκος 267 χιλιοστών μπροστά και ένα μεγάλο ταμπούρο (η Yamaha ζήλεψε από την Honda και το SH 150, δυστυχώς) 150 χιλιοστών πίσω, φρένα τα οποία συνδυάζουν τις λειτουργίες τους με το σύστημα UBS (Unified Braking System). Έτσι πατώντας το πίσω φρένο, ενεργοποιείται εν μέρει και η δαγκάνα του μπροστινού δίσκου, ενώ η δεξιά μανέτα ενεργοποιεί μόνο το μπροστινό φρένο. Στο δρόμο, για να πατηθεί καλά το πίσω φρένο (και η σύνδεσή του με το μπροστινό) χρειάζεται μεγάλη δύναμη στην αριστερή μανέτα, με την αίσθηση και την προοδευτικότητα να απουσιάζουν.

Μιας και την ίδια έλλειψη αίσθησης και προοδευτικότητας παρουσιάζει και το μπροστινό φρένο, ο αναβάτης πρέπει να εκπαιδευτεί να πατάει με πολλή δύναμη τις μανέτες και να εμπιστεύεται το σύστημα φρένων του Xenter, αφού οι τροχοί μπλοκάρουν πολύ δύσκολα. Λειτουργεί δηλαδή σαν σύστημα αντιμπλοκαρίσματος των φρένων (θετικό για αρχάριους), αν και είναι σαφές ότι οι πιο έμπειροι αναβάτες θα ήθελαν περισσότερη αίσθηση στις μανέτες και προοδευτικότητα.

ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Με μια ζελατίνα το ταξίδι θα γίνει πιο άνετο, αφού ο αναβάτης θα προφυλάσσεται περισσότερο από τον αέρα, τη βροχή και το κρύο. Αν μάλιστα φτάνει και ψηλά, τότε ακόμα καλύτερα. Το δυνατό μοτεράκι της Yamaha θα φροντίσει τον αναβάτη του, όπως και η καλή τελική του.

Όμως και πάλι τη διαφορά θα την κάνουν οι αναρτήσεις και το στιβαρό πλαίσιο που θα δώσουν άνεση και οδική συμπεριφορά χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο αρκετός χώρος στο δάπεδο δίνει τη δυνατότητα τοποθέτησης ενός ψηλού tank bag (ναι σαν αυτά που προορίζονται για μοτοσυκλέτες), ενώ η επίπεδη-πλατιά σέλα του συνεπιβάτη μπορεί να δεχθεί άνετα σαμάρια (μαλακές βαλίτσες).
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Καλή ιπποδύναμη, ροπή από χαμηλά και προθυμία στο ανέβασμα των στροφών. Αυτά μαζί με την καλή τελική φτιάχνουν ένα ομοιογενές σύνολο. Η κατανάλωση είναι πολύ καλή όταν δεν “κυνηγάει” τον χρόνο ο αναβάτης και πηγαίνει συνετά (είδαμε κάτω από 3,0 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα), ενώ με κανονική οδήγηση δεν θα ξεπεράσει τα 4 λίτρα για να διανύσει 100 χιλιόμετρα. Η αυτονομία του θα πλησιάσει λοιπόν τα 200 χιλιόμετρα, αφού το ντεπόζιτο χωράει 8 λίτρα.

ΤΕΛΙΚΑ…

Το Yamaha Xenter 150 είναι μια πολύ αξιόλογη είσοδος στην σημαντική κατηγορία των 150αριών πόλης που κάνει αισθητή την παρουσία του “με το καλημέρα σας”. Ισχυρό, με καλό κράτημα – πάνω από το μέσο όρο – με πολύ καλές αναρτήσεις που ανεβάζουν τον πήχη και φρένα που θα κάνουν μόνο τους έμπειρους αναβάτες να ζητήσουν κάτι παραπάνω, ενώ δεν θα σε προδώσουν εύκολα από πλευράς μπλοκαρίσματος.
Όπως αναφέρει και το δελτίο τύπου της εταιρίας, το Yamaha Xenter 150 “απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό από στελέχη εταιριών, μέχρι φοιτητές, από αρχάριους μέχρι πιο έμπειρους αναβάτες” και όταν αυτή η πρόταση συνοδεύεται από μια “μέση” τιμή, δηλαδή ούτε υψηλή, ούτε χαμηλή, τότε αξίζει να τη λάβεις σοβαρά υπ’ όψη πριν επιλέξεις καινούργιο σκούτερ.

Απλό, ψηφιακό και όμορφο το όργανο

ΟΡΓΑΝΑ: Πολύ έξυπνο, και καλοσχεδιασμένο το ψηφιακό όργανο, με όμορφο φωτισμό το βράδυ Το κοντεράκι κάνει “ηλεκτρονικές σβούρες” πριν ανάψει ο κινητήρας, η ένδειξη της ταχύτητας είναι μεγάλη και ευδιάκριτη. Δεν υπάρχει ένδειξη της θερμοκρασίας του κινητήρα, αλλά της θερμοκρασίας περιβάλλοντος και ρολόι με ημερομηνία. Η πληρότητα του ρεζερβουάρ βενζίνης φαίνεται με μπάρες, υπάρχει ολικός και δύο μερικοί χιλιομετρητές, αλλά και ένδειξη χιλιομέτρων από τη στιγμή που ανάβει το λαμπάκι της ρεζέρβας (Fuel Trip).

Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις με χιλιόμετρα, για το λάδι του κινητήρα (οil trip) και τον ιμάντα του φυγοκεντρικού (belt trip), έτσι ώστε να γνωρίζει ο ιδιοκτήτης πότε πρέπει να τα αντικαταστήσει. Ενδεικτικές λυχνίες υπάρχουν για φλας, μεγάλη σκάλα φώτων, υπερθέρμανσης κινητήρα και “check engine”.

Απλοί σε σχεδίαση διακόπτες, που τους λείπει το σινιάλο (hi beam)

ΦΩΤΑ – ΚΟΡΝΑ: Ισχυρής έντασης και καλής δέσμης σε ύψος και πλάτος. Δεν υπάρχει διακόπτης για να σβήνουν τα φώτα (on-off), ενώ κατά την εκκίνηση αναμμένα είναι μόνο τα χαμηλά-πορείας. Η μεγάλη σκάλα των φώτων είναι εξίσου καλή, με τη μόνη διαφορά ότι η μπλε λυχνία του ταμπλό είναι τόσο δυνατή που σε στραβώνει (επίτηδες για να μην τα ξεχνάς ανοικτά). Ο προβολέας παραμένει σβηστός όσο γυρίζει η μίζα, για να μην τραβάει ρεύμα από την μπαταρία. Το πίσω στοπ διαθέτει λάμπες LED για καλύτερη απόδοση και μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο σε σχέση με τις συμβατικές λάμπες. Πολύ καλή και δυνατή κόρνα, “φορτηγού” όπως λέγεται… άντε μεγάλης μοτοσυκλέτας.

Χρήσιμη μπαγκαζιέρα, καλοσχεδιασμένο πίσω στοπ

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: Το ντεπόζιτο βρίσκεται κάτω από τη σέλα, η οποία ανοίγει από τον κεντρικό διακόπτη. Πρέπει να ξεκαβαλήσεις για τον ανεφοδιασμό. Αυτό είναι ενοχλητικό όταν υπάρχει και δεύτερο άτομο στη σέλα. Η τάπα του ρεζερβουάρ είναι μεταλλική (το ίδιο και το ντεπόζιτο), φθηνής κατασκευής.
ΣΤΑΝΤ: Υπάρχει μόνο κεντρικό σταντ, που θέλει λίγη παραπάνω προσπάθεια για να σηκώσει το σκούτερ.
ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Απλοϊκής σχεδίασης, με σκληρή λειτουργία του συρταρωτού διακόπτη των φλας. Ευτυχώς το κουμπάκι ακύρωσης των φλας λειτουργεί εύκολα. Σινιάλο υψηλής δέσμης φώτων (hi beam) δεν υπάρχει. Ο κεντρικός διακόπτης είναι τοποθετημένος κεντρικά, κάτω από το τιμόνι. Στη θέση που βρίσκεται είναι βολικός να χρησιμοποιηθεί και από τις δύο πλευρές και με τα δύο χέρια. Όμως μερικές φορές χτυπήσαμε το κλειδί με το γόνατο, καθώς περνούσε το πόδι, στο ανέβα-κατέβα.
ΣΧΑΡΑ, ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ: Πλατιά και ενισχυμένη επιφάνεια “σχάρας” που είναι αυτομάτως βάση για τη μεγάλη μπαγκαζιέρα χωρίς να χρειάζονται προσθήκες ή μετατροπές. Υπάρχουν και χειρολαβές δεξιά και αριστερά.

Μεγάλη και γερή σχάρα/βάση μπαγκαζιέρας

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ: Καλό σχήμα, με εύκολη ρύθμιση, που προσφέρουν όμως μισό οπτικό πεδίο, αφού λόγω μικρού μήκους των βραχιόνων των καθρεφτών, περιορίζεται από τους αγκώνες του αναβάτη,. Για να έχεις πληρέστερη εικόνα πρέπει να τους μαζέψεις προς τα μέσα.
ΕΞΤΡΑ & ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Υπάρχει άγκιστρο ποδιάς για τσάντες, αλλά ψηλά τοποθετημένο.