Αυτοί που ξεχωρίζουν
Με τον όρο “σωστός αναβάτης” προσδιορίζουμε αυτόν που οδηγεί ένα σκούτερ ή ένα δίτροχο (με κινητήρα βεβαίως) και συμπεριφέρεται στο δρόμο όσο το δυνατόν καλύτερα και ασφαλέστερα προς τον εαυτό του και τον περίγυρο. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Φωτογραφίες: Kymco
Ο σωστός αναβάτης:
Είναι ενημερωμένος, διαβασμένος, ξέρει να οδηγεί το σκούτερ του, ξέρει τις ιδιαιτερότητές του και τις λεπτομέρειες που το διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα, αν τα τιμόνια του είναι χαμηλά, γνωρίζει ότι θα μπλοκάρει διαρκώς ανάμεσα σε καθρέφτες αυτοκινήτων. Αν η σέλα είναι ψηλή, γνωρίζει ότι θα δυσκολεύεται στους επιτόπιους ελιγμούς, κ.α.
Φροντίζει για την σωστή και μεθοδική συντήρηση του σκούτερ του. Αρκεί κάποιος να ακολουθεί το πρόγραμμα συντήρησης των εταιριών που όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται σε μερικούς τομείς, στην πραγματικότητα εγγυάται τη σωστή -προβλέψιμη και αξιόπιστη – λειτουργία κινητήρα, φρένων, αναρτήσεων, ηλεκτρικών κ.λπ. έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα από πλευράς του “μηχανήματος”.
Αν η συντήρηση δεν είναι άριστη (για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα οικονομικούς), ο σωστός αναβάτης αναγνωρίζει το πρόβλημα και το αντιμετωπίζει δεόντως. Αν για παράδειγμα το σκούτερ του δεν έχει αποτελεσματικά φρένα ή ο ίδιος δεν τους έχει εμπιστοσύνη, δεν πηγαίνει “μαλλιά-κουβάρια” επιχειρώντας να φρενάρει με τη βοήθεια μιας ανώτερης δύναμης την τελευταία στιγμή. Ή, αν τα λάστιχα είναι φαγωμένα δεν διακινδυνεύει να στρίψει με περισσότερα χιλιόμετρα, αλλά προσαρμόζεται στις διαφορετικές παραμέτρους που του δίνονται.
Ξέρει τι χρησιμοποιεί και πού. Δεν αγοράζει 650άρι σκούτερ για να οδηγεί καθημερινά σε μια θάλασσα μποτλιαρισμένων τετράτροχων, ούτε 100άρι για να πηγαίνει Αθήνα-Θήβα από την Παλαιά Εθνική… (και πάλι αν υποθέσουμε ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να επιλέξει και να αγοράσει κάτι μεγαλύτερο).
“Διαβάζει και αναλύει” διαρκώς τον δρόμο μπροστά, γύρω και πίσω από αυτόν, ρυθμίζοντας ανάλογα τις κινήσεις και τις αντιδράσεις του. “Όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά”, λέει το παλιό μοτοσυκλετιστικό γνωμικό, αλλά ο σωστός αναβάτης θα πρέπει παράλληλα να μην περιφρονεί και “τα κοντινά” δύσκολα σημεία, παγίδες, γρίφους που κρύβει ο δρόμος και οι άλλοι οδηγοί που τον περιτριγυρίζουν.
Φοράει κράνος. Πάντα. Ακόμα και για να πάει “μέχρι τη γωνία” ή “ κάπου εδώ κοντά” και δεν βρίσκει αστείες δικαιολογίες του τύπου “μα κάνει ζέστη”. Επίσης ο σωστός αναβάτης κουβαλάει μαζί του και δεύτερο κράνος αν μεταφέρει συνεπιβάτη. Μόνο σαν προσβολή και έλλειψη σεβασμού (εκτός από παράνομο βεβαίως) μπορεί να θεωρηθεί ο αναβάτης να φοράει κράνος και ο συνεπιβάτης τίποτα, ιδίως όταν αυτό γίνεται επανειλημμένα και μόνιμα.
Κάθε μήνα, κάθε δεκαπέντε μέρες, κάθε βδομάδα όποτε βρίσκει λίγο ελεύθερο χρόνο, ο σωστός αναβάτης τον επενδύει στην ασφάλειά του. Σάββατο απογευματάκι, στον έρημο δρόμο της περιοχής που περνάει αυτοκίνητο κάθε μία ώρα, κάνει ασκήσεις ακριβείας, φρεναρίσματα, ελιγμούς, γλιστράει επίτηδες τον πίσω τροχό, μαθαίνει το σκούτερ του κάνοντας ολοένα και δυσκολότερες “ασκήσεις εδάφους”. Έτσι εξελίσσει κι ακονίζει τις οδηγικές του ικανότητες και δεν τις αφήνει να κρεμάσουν, να σκουριάσουν. Η συνδρομή κώνων (ή κάποιων αντικειμένων που θα λειτουργούν σαν σημάδια) για τη δημιουργία περίτεχνων ελιγμών και ασκήσεων, η παρέα δεύτερου ατόμου και ένα χρονόμετρο μπορούν να μετατρέψουν αυτή την εξάσκηση σε διασκεδαστικό παιχνίδι.
Ο σωστός αναβάτης ξέρει πού πρέπει να ανοίξει το γκάζι, πού να στρίψει, πώς να μετακινήσει το σώμα του ανάλογα με την περίσταση, πώς να γυρίσει το τιμόνι, πού να βγάλει το πόδι, πού να αρχίσει το φρενάρισμα ή τη στροφή και πού να τα τελειώσει. Το να διασχίσεις μια ευθεία, μπορεί να είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, εύκολη υπόθεση, όχι, όμως, και το να διασχίσεις μια στροφή. Το ίδιο ισχύει και με το φρενάρισμα, ενώ αμφότερα είναι θέματα για τα οποία θα μπορούσαν να σπαταληθούν πολλές ώρες συζήτησης και ενημέρωσης. Γι’ αυτό και κάνουμε τη γενίκευση μεν -σε μεγάλο βαθμό αλήθεια δε – και λέμε ότι: ένα αυτοκίνητο μπορεί να το οδηγήσει ο οποιοσδήποτε, ένα σκούτερ ή μια μοτοσυκλέτα όχι…
Προσέχει και τηρεί τα όρια ταχύτητας, ειδικά μέσα σε πολυσύχναστες περιοχές, όπου οι πεζοί μπορεί να διασχίσουν οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε σημείο τον δρόμο. Μερικές φορές μάλιστα, σε τέτοιες αστικές περιοχές, ακόμα και το όριο ταχύτητας (πχ. 40 km/h) είναι παρακινδυνευμένο και καλό είναι να κινείται με χαμηλότερη ταχύτητα. Το να τονίσουμε ότι όπου υπάρχουν διαβάσεις πεζών ή σχολεία κινούμαστε με περίσσια προσοχή είναι περιττό…
Ο σωστός αναβάτης :
Δεν οδηγάει επιθετικά σε σχέση με τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου. Δεν κόβει, δεν φρενάρει απότομα, δεν εμποδίζει τους άλλους στους διαδρόμους διήθησης, δεν λειτουργεί εγωϊστικά απέναντι στους συνοδοιπόρους του και δεν τους προκαλεί.
Δεν μαλώνει με όλους στο δρόμο, ούτε τους προσβάλλει λεκτικά για ψύλλου πήδημα. Δεν χρησιμοποιεί προσβλητικούς, ρατσιστικούς, σεξιστικούς χαρακτηρισμούς με το παραμικρό, ούτε εξασκεί την τέχνη του βρίζειν σε αδύναμες ομάδες ανθρώπων.
Δεν προσπερνάει ποτέ αυτοκίνητα από δεξιά και ποτέ (των ποτών, που λένε) σκούτερ, παπιά ή μοτοσυκλέτες. Αν το πρώτο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για τον ίδιο, το δεύτερο είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για τον ίδιο αλλά και για τον άλλο δικυκλιστή. Όποιος έχει βιώσει τιμόνια να μπλέκονται εν κινήσει και μοτοσυκλέτες να πέφτουν, μπορεί να σας βεβαιώσει ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά τραυματική εμπειρία… η οποία παραμένει στο μυαλό για καιρό και επανέρχεται σε τακτά διαστήματα σε μορφή εφιάλτη.
Αν υποθέσουμε, αν λέμε, ότι κάποιος πρέπει να προσπεράσει υποχρεωτικά από δεξιά, θα πρέπει να το κάνει κρατώντας μεγάλη απόσταση από το ‘θύμα’ (2 μέτρα ας πούμε) και να τον προσπεράσει με 5-10 χιλιόμετρα πιο γρήγορα από αυτόν και όχι με “200” για να μην του κόψει τα ήπατα.
Δεν κινείται κοντά στα αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει ότι μένει μακριά τους, είτε αυτά βρίσκονται μπροστά του, είτε πίσω, είτε στο πλάι του. Ακόμα κι όταν υποχρεώνεται να κινείται πίσω από αυτοκίνητα, πρέπει να κρατάει την απόσταση που του προσφέρει τη δυνατότητα να φρενάρει χωρίς κίνδυνο. Η απόσταση αυτή που ονομάζεται “ασφαλείας” κυμαίνεται ανάλογα με την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα δυο οχήματα. Όσο ταχύτερα πηγαίνουν τόσο η “απόσταση ασφαλείας” αυξάνεται. Για να κρατάς όμως τη σωστή απόσταση πρέπει να γνωρίζεις σε πόσα μέτρα σταματάει το σκούτερ σου από τα 50 km/h – σε 7 μέτρα ή σε 12 ας πούμε – ή από τα 90 km/h.
Aυτές οι πολύτιμες πληροφορίες έρχονται μέσα από γνώση, ενημέρωση και τριβή, που καταλήγει να γίνει εμπειρία. Αξία; Ανεκτίμητη…
