Το πρώτο ιταλικό maxi scooter
Εκεί, κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, η Piaggio αποφάσιζε να περάσει στους μεγαλύτερους κυβισμούς με τετράχρονο κινητήρα και να εξερευνήσει ένα νέο φαινόμενο που εξαπλωνόταν στην Ευρώπη και λεγόταν maxi scooter. Σκούτερ που πρόσφεραν άνετες σέλες στους επιβαίνοντες και υπόσχονταν να τους βγάλουν από τα στενά όρια της πόλης και να τους ταξιδέψουν στις εξοχές.
Γράφαμε τότε παλιά, το 1998, όταν το “διαστημικό”, εξωγήινο maxi scooter της Piaggio είχε μόλις προσγειωθεί στην ελληνική αγορά: “Μπορεί ένα σκούτερ να κάνει ταξίδια;”. Και φυσικά μπορούσε, αρκεί να ήταν Hexagon και να διέθετε κινητήρα 250 κυβικών.
Το Piaggio Hexagon GT 250 ήταν στην ουσία μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Έλληνες αναβάτες να δοκιμάσουν τι σήμαινε maxi scooter, αφού τα όποια προηγούμενα αντίστοιχα μεγάλα σκούτερ ήταν πανάκριβα.
Με τις πωλήσεις στη Γηραιά Ήπειρο να παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση ειδικά για τις κατηγορίες σκούτερ άνω των 125 κυβικών, η Piaggio δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια.
Από τη στιγμή (το 1994) που παρουσίασε τo πρώτο τέκνο της οικογένειας Hexagon, αυτό το ιδιαίτερου νέου σχήματος μεγάλο σκούτερ έγινε αμέσως επιτυχία σε πωλήσεις όχι μόνο στην Ιταλία όπου φιγουράριζε για χρόνια στην πρώτη θέση, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη!
Μετά την ανανέωση του σχήματος των Hexagon – ή των “Εξάγωνων”, επί το ελληνικότερο – και τη χρησιμοποίηση δίχρονων κινητήρων 125 και 180 cc, είχε έρθει η ώρα της επέκτασης της οικογένειας στα 250 κυβικά.
Η Piaggio δεν διέθετε μεγάλο τετράχρονο κινητήρα (έφτανε μέχρι τα 180 δίχρονα κυβικά, όσον αφορούσε τους κινητήρες με CVT) και έτσι βρέθηκε να δανείζεται μια μονάδα 250 κυβικών από την Honda! Το πώς δέχθηκε και η μία και η άλλη εταιρία να προχωρήσουν σε τέτοια κίνηση, τη στιγμή που επρόκειτο για ανταγωνιστικά προϊόντα, είναι κάτι που δεν έχει εξηγηθεί μέχρι σήμερα!
Αυτή ήταν η διαφήμιση της εποχής για το Hexagon GT 250
Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι η Piaggio είχε ζητήσει (και η Honda είχε δώσει) έναν παλιό κινητήρα που προερχόταν από τα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Τον κινητήρα αυτό τον χρησιμοποιούσε το γιαπωνέζικο εργοστάσιο σε ένα αντίστοιχο δικό της σκούτερ (Helix, Fusion, Spazio CN 250 από το 1986) απέδιδε 19 ίππους και ήταν μια άμεση λύση, ώστε να κερδίσει χρόνο η Piaggio για να σχεδιάσει και να εξελίξει τους δικούς της τετράχρονους κινητήρες αργότερα με 125, 180, 200, 250, 300 κ.λπ., πάντα με έναν κύλινδρο.
Τα αρχικά GT του νέου Hexagon σήμαιναν Gran Turismo και υπαινίσσονταν ότι πέρα από τις αστικές δυνατότητες κίνησης του σκούτερ υπήρχε και η δυνατότητα κίνησης εκτός πόλης και εκδρομής με δύο άτομα.
Το κοινό στο οποίο απευθυνόταν το Hexagon ήταν άνδρες ηλικίας από 25 μέχρι 45 ετών που ήθελαν να οδηγούν στις καθημερινές τους μετακινήσεις ένα σκούτερ με έντονη προσωπικότητα και πινελιές πολυτέλειας και προσεγμένης κατασκευής.
Η μεγάλη και βολική σέλα και για τον οδηγό αλλά και τον συνεπιβάτη του Hexagon GT 250 – διέθετε κι ένα ζευγάρι μεγάλων χειρολαβών – αλλά και ο μεγάλος αποθηκευτικός χώρος στο πίσω μέρος που χωρούσε δύο κράνη έκαναν τη διαφορά από τα υπόλοιπα σκούτερ της εποχής.
Στο μεταξύ, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οικογένειας των Hexagon, η μεγάλη αιχμηρή προς τα κάτω ποδιά, μαζί με τη ζελατίνα προστάτευαν τον αναβάτη από τον αέρα, ενώ φορούσε ένα ζευγάρι ισχυρών πολυεπίπεδων προβολέων αλογόνου.
Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου σκούτερ της Piaggio, πέρα από τον κινητήρα ήταν η μεγάλη ευελιξία του συνόλου. Μπορεί στο κομμάτι της σταθερότητας και της ακρίβειας των κινήσεων να μην τα πήγαινε τόσο καλά το Hexagon, αλλά το ότι μπορούσε να οδηγηθεί τόσο εύκολα ήταν στα θετικά του στοιχεία.
Οι τροχοί 11 ιντσών μπροστά και πίσω, σε συνδυασμό με το χαμηλό βάρος (μόλις στα 151 κιλά γεμάτο!), έδιναν ακαριαίες (παραπάνω απ’ ότι έπρεπε πολλές φορές) αντιδράσεις, αν και η οπισθόβαρη κατασκευή κινείτο γενικά με ασάφεια.
Ο κινητήρας, που ήταν υγρόψυκτος με δύο βαλβίδες, ήταν από τους ισχυρότερους της αγοράς στην κατηγορία του και έδινε καλές εκκινήσεις και επιδόσεις, τη στιγμή που το συνολικό βάρος είχε κρατηθεί στα χαμηλότερα επίπεδα απ’ οποιοδήποτε άλλο τετράχρονο σκούτερ 250 κυβικών (Yamaha Majesty, Honda Foresight, Suzuki Burgman) και το σημαντικότερο, πρόσφερε όλα αυτά σε χαμηλότερη τιμή. Το Piaggio Hexagon GT 250 το 1999 στην Ελλάδα κόστιζε 1.290.000 δραχμές, ήτοι 3.700 ευρώ περίπου…
Τα παραπάνω δημιουργούσαν ένα ευχάριστο στην κίνηση σύνολο, που μπορούσε να κινηθεί εύκολα μέσα στην πόλη, χωρίς να φοβάται και τον αυτοκινητόδρομο…
Χαρακτηριστικό του 250, πέρα από την εμφάνιση και τον μεγάλο προβολέα “χαμόγελο” χαμηλά στην ποδιά-ρύγχος, ήταν η μονόμπρατση μπροστινή ανάρτηση που άφηνε στα αριστερά τον τροχό “γυμνό” και στην πραγματικότητα ήταν εξέλιξη της αρχαίας διάταξης της ορίτζιναλ Vespa!
PIAGGIO HEXAGON GT 250
Κινητήρας: Τετράχρονος, υγρόψυκτος, 244 cc, 1ΕΕΚ, 2 βαλβίψες,
Ιπποδύναμη: 19 ίπποι στις 7.500 στροφές ανά λεπτό
Εκκίνηση: Μίζα και μανιβέλα
Βάρος: 140 κιλά (κενό)
Ύψος σέλας: 785 χιλιοστά
Ρεζερβουάρ: 12 λίτρα
Μεταξόνιο: 1400 mm
Αναρτήσεις: Μονόμπρατσος βραχίονας μπροστά, δύο αμορτισέρ πίσω
Φρένα: Δισκόφρενο μπροστά, ταμπούρο πίσω
Τροχοί: 11 ιντσών μπροστά και πίσω
Τελική ταχύτητα: 120 km/h
