Υβριδικά ριζοσπαστικό
Ένα σκούτερ που εμφανίστηκε σαν πρωτότυπο το ’97 στο σαλόνι του Μιλάνου και δεν βγήκε ποτέ στην παραγωγή, αλλά έφερε καινοτόμες, επαναστατικές ιδέες στο χώρο των σκούτερ που κανείς άλλος δεν είχε φανταστεί. Ρίχνουμε μια ματιά στο υβριδικό Benelli 666…
Tα μέσα της δεκαετίας του 1990 είναι η πιο ταραχώδης εποχή στην ιστορία της ιταλικής Benelli, μιας εταιρίας που είχε τις ρίζες το 1911 και για άλλη μια φορά αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Η ιταλική μάρκα, που βρισκόταν στα χέρια του Giancarlo Selci από το 1988, περνάει στον “γίγα” Όμιλο Merloni το 1995.
Ο Andrea Merloni αναλαμβάνει την ηγεσία, δημιουργώντας μερικά από τα πιο θρυλικά μοντέλα της Benelli, πριν περάσει στην ιδιοκτησία της κινεζικής QJ στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα.
Ένα από τα σκούτερ της Benelli της εποχής ήταν το σπορτίβικο 491, το οποίο βαφτίστηκε με τη γνωστή μέθοδο Benelli, αφού τα δυο πρώτα νούμερα αποκαλύπτουν τον κυβισμό και το τρίτο τον αριθμό των κυλίνδρων, έναν στην προκειμένη περίπτωση.
Ήταν όμως το 1997 όταν εμφανίστηκε ένα υβρίδιο μεταξύ μοτοσυκλέτας και σκούτερ που, σύμφωνα με τη μάρκα, “είχε γεννηθεί στα βάθη της κόλασης” και αυτό υπαινισσόταν το όνομά του, “με τον αριθμό του θηρίου” σαν κωδικό, το 666.
Benelli 491 (παραγωγής)
Το πρωτότυπο σκούτερ παρουσιάστηκε επίσημα στην Έκθεση EICMA του Μιλάνου το 1997 και σε γενικές γραμμές έμοιαζε με το 491, με τη μόνη διαφορά πως…
Τα σκούτερ τότε, όπως και σήμερα είχαν έναν κινητήρα να εδράζεται στο πλαίσιο και η μετάδοσή τους (όπως και τα ίδια τα μοτέρ) λειτουργούσαν σαν ψαλίδι της πίσω ανάρτησης.
Ένα από τα τελευταία, αλλά και καινοτομικής εμφάνισης σκούτερ που έβγαλε η Benelli ήταν το Macis στου 2016
Όχι όμως και το Benelli 666, αφού έμπνευσή του ήταν η μοτοσυκλέτα και έτσι εμφανίστηκε με ένα ωραιότατο περιμετρικό, πλήρως γυαλισμένο αλουμινένιο πλαίσιο, με ψαλίδι αλουμινίου, μεταβλητής διατομής μάλιστα, αν και οπτικά πιο απλό σε σύγκριση με θηριώδες πλαίσιο.
Ένας δίχρονος κινητήρας 125cc είχε τοποθετηθεί εκεί που έπρεπε (κεντρικά και μπροστά) για μια μοτοσυκλέτα και όχι για ένα σκούτερ, πίσω και παράκεντρα.
Το υποπλαίσιο έμοιαζε να προέρχεται από σπορ μοτοσυκλέτα, όπως και η σέλα και η ουρά επίσης, αυτό που ήταν “σκουτερίστικα” τοποθετημένο ήταν το τιμόνι που ήταν ψηλά και, κάτω από αυτό, ένα αιχμηρό, επιθετικό φέρινγκ με τον ενιαίο προβολέα, ολοκλήρωνε το αισθητικό κομμάτι.
Η αντιγραφή του 666, λεγόταν Gilera DNA
Μαντέψτε ποια αντέγραψε την Benelli,η οποία δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει το 666 στην παραγωγή; Μα η Piaggio με το Gilera DNA όπου σε αυτή την περίπτωση όμως, το πλαίσιο και ο κινητήρας ήταν τύπου σκούτερ, με το πλαίσιο να είναι μοτοσυκλετιστικό-περιμετρικό, ενώ το ψευδο-ρεζερβουάρ, είχε χρέη αποθηκευτικού χώρου.
Όπως η Benelli τα έδωσε όλα στον τομέα του πλαισίου, το ίδιο έκανε και στο κομμάτι των περιφερειακών του 666. Ένα “δυνατό”, ανάποδο πιρούνι μπροστά και ένα μονό αμορτισέρ, κεντρικά τοποθετημένο, με ξεχωριστό ρεζερβουάρ στο πίσω μέρος και πολύ καλά φρένα της Brembo (χρυσή σειρά) με μεγάλης διαμέτρου δίσκο μπροστά.
Οι ζάντες ήταν μεγαλύτερες από αυτές των συνηθισμένων σκούτερ, 16 ιντσών, ενώ και ο κινητήρας είχε το ενδιαφέρον του, αφού ήταν μια σπορ μονάδα 125 cc με κανονικό εξάρι κιβώτιο ταχυτήτων και συμπλέκτη στο τιμόνι!
Τελικά, το Benelli 666 έμεινε στο στάδιο του πρωτότυπου, αφού δεν υπήρχαν προθέσεις να φτάσει στην παραγωγή.
Ήταν ένα ριψοκίνδυνο concept που, αν έμπαινε στην παραγωγή θα κατέληγε απαγορευτικά ακριβό λόγω της ποιότητας των εξαρτημάτων του. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι έδωσε ιδέες σε άλλους κατασκευαστές.
Ήταν το υβριδικό Benelli 666 ο προάγγελος όσον αφορά το πλαίσιο, τη συνολική αρχιτεκτονική, το ψαλίδι, την αλυσίδα κίνησης των ΤΜΑΧ, Honda Integra ή X-ADV;
Υπό τη γενικότερη έννοια, ναι ήταν, και γι’ αυτό του αξίζει μια θέση στο πάνθεον των αξιόλογων σκούτερ της ιστορίας, κι ας μην βγήκε ποτέ στην παραγωγή.
