Παρωδία ή τόλμη;

Πως είπατε; Ότι το Gilera GP 800/Aprilia SRV 850 είναι το μεγαλύτερο σκούτερ που εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία; Μπααα, μάλλον όχι. Ρίξτε μια ματιά στο Quasar 850 της δεκαετίας του ’70…

Ας ξεκινήσουμε όμως λίγο πιο νωρίς, για να πάρουμε μια γεύση από την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η παλαιότερα ισχυρή βρετανική βιομηχανία μοτοσυκλέτας αρχίζει να νιώθει το σφίξιμο στη θηλιά της εξαφάνισης. Μερικές απέλπιδες προσπάθειες εμφανίζονται σαν σωτήριες, αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Οι Ιάπωνες θα εξαφανίσουν πολύ σύντομα όλες τις εταιρίες που έλαψαν στο παρελθόν φιγουράροντας στο Νο1 των πωλήσεων διτρόχων του κόσμου, όπως οι Triumph, Νorton και BSA.

Παρόλη την απογοήτευση, υπάρχουν μερικοί που πιστεύουν ακόμα στις ιδέες τους, ακόμα κι όταν αυτές είναι καινοτόμες και κάνουν τον περίγυρο να ξύνει το κεφάλι του από περιέργεια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 οι βρετανοί Newell και Leaman σχεδιάζουν και κατασκεύαζουν το Quasar, σε μια έστω και παράτολμη προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πρωτότυπο δίτροχο που να καλύπτει από τα στοιχεία της φύσης, όσο το δυνατόν περισσότερο, τον αναβάτη της.

Περίπου 22 κομμάτια φτιάχτηκαν και τόσα ακριβώς Quasar υπάρχουν και σήμερα στον κόσμο. Χρησιμοποιούσαν κινητήρες του τρίτροχου αυτοκίνητου Reliant Robin (υδρόψυκτος, τετρακύλινδρος σε σειρά με μονό καρμπυρατέρ) που απέδιδε 41 ίππους, για να κινήσει τη δίτροχη κατασκευή των 310 κιλών. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν τύπου αυτοκινήτου (συμπλέκτης στο πόδι κ.λπ.) ενώ δεν υπήρχε όπισθεν. Ο κινητήρας 850 cc επιτάχυνε το σύνολο μέχρι τα 150–160 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ γενικά το Quasar δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τους πλευρικούς ανέμους.

Στο Quasar τα πόδια του αναβάτη τοποθετούνταν μπροστά και το σώμα του αναβάτη σε μια περίεργη θέση, που θύμιζε ξαπλωτή θέση οδήγησης αυτοκινήτου και ενώ το Quasar αναφερόταν σαν μοτοσυκλέτα με κουβούκλιο και οροφή, στην πράξη ακολουθούσε τις αρχές των σκούτερ με μεγάλους τροχούς και… θλιβερό αισθητικό αποτέλεσμα. Το ίδιο τραγικό ήταν το “όχημα” και στον δρόμο, αφού ήταν πολύ δύσχρηστο μέσα στην πόλη, λόγω της ιδιαίτερης θέσης οδήγησης, του μεγάλου μεταξονίου και του όγκου.

Λόγω του περιορισμένου ύψους της οροφής οι ψηλότεροι αναβάτες δεν χωρούσαν και έπρεπε να σκύψουν το κεφάλι τους, ενώ με λίγη καλή προσπάθεια και στρίμωγμα μπορούσε να καθίσει και συνεπιβάτης. Το μπροστινό μέρος του “σκούτερ” διέθετε και αεραγωγούς που έστελναν ζεστό αέρα στον αναβάτη, ενώ λόγω του ότι το Quasar είχε κολώνες μπροστά στο οπτικό πεδίο του, αυτές δημιουργούσαν τυφλές γωνίες. Πλαίσιο και αναρτήσεις είχαν σχεδιαστεί από την αρχή, υπήρχε τζαμοκαθαριστήρας και τα στάντ μπορούσαν να ανοίξουν με το χέρι και από τις δύο πλευρές.

Παρόλο που ο Malcolm Newell είχε αρχίσει τους πειραματισμούς του το 1968, με ένα πρωτότυπο τρίκυκλό με το όνομα “Revolution”, και είχε αποτύχει οικτρά, αυτό δεν τον πτόησε. Ο Newell συνέχισε να πιστεύει ότι η “διαφορετικότητα” θα μπορούσε να γίνει εμπορική επιτυχία και να αναβιώσει τη βρετανική μοτοβιομηχανία, κι έτσι μαζί με τον Ken Leaman ξεκίνησαν να σχεδιάζουν το επίσης επαναστατικό Quasar.

Το πρώτο Quasar εμφανίστηκε το 1976, στο Μπρίστολ. Από τότε, μέχρι τον 1979 είχαν κατασκευαστεί μόλις 6 κομμάτια. Ακόμα πέντε φτιάχτηκαν μέχρι το ’81, σε μια “έξαρση πωλήσεων” και μέχρι να ολοκληρωθεί και η τελευταία προσπάθεια αναβίωσης του Quasar (ένα από τα “κολλήματα” των Εγγλέζων είναι οι αναβιώσεις διαφόρων “θρύλων” του παρελθόντος…) συνολικά 22 τεμάχια κατασκευάστηκαν.

Αργότερα, ο ίδιος ο Malcolm Newell έφτιαξε Quasar με κινητήρες μοτοσυκλετών, όπως Suzuki GS, Honda VF750, Kawasaki Z1300, Honda Goldwing και VT500, Moto Guzzi V50, Yamaha LC250 και 350. Ο Newell πέθανε σε ηλικία 54 ετών το 1994, καθώς δούλευε πάνω σε ένα νέο τρίκυκλο project αυτή τη φορά, με δύο μπροστινούς τροχούς που έγερναν στις στροφές, δηλαδή κάτι σαν το ΜΡ3 της Piaggio.

Το αποτυχημένο Quasar του Newell ανακάλυψε τον Ιούλιο του 2000 το περιοδικό Classic Bike και με ένα 8σέλιδο αφιέρωμα προσπαθούσε να πείσει τους αναγνώστες του ότι το Quasar είχε προοπτικές, ακόμα και μετά από 25 χρόνια από τη μέρα που πρωτοπαρουσιάστηκε (λόγω του ότι εκείνη τη χρονιά είχε παρουσιαστεί το, επίσης μετέπειτα αποτυχημένο, BMW C1!).

Στο άρθρο/αφιέρωμα του βρετανικού περιοδικού αναφερόταν επίσης και η χρήση ενός Quasar από τον θρυλικό, παγκόσμιο πολυπρωταθλητή Phil Read, κατά την παραλαβή του τίτλου MBE, από το παλάτι του Buckingham. Και ίσως αυτό το γεγονός να ήταν η λαμπρότερη στιγμή στη ζωή του Quasar…