Το Ιταλικό “σαξές στόρι”…
Πίσω στο μακρινό πλέον 2000, η Piaggio βρισκόταν σε διαδικασία σχεδιασμού και εξέλιξης μια νέας σειράς μοντέλων, που θα αποτελούσαν την κορυφαία της έκφραση στον χώρο της αστικής μετακίνησης. Πολύ βαρύ το φορτίο και η αποστολή, πόσο μάλλον όταν το όνομα της Piaggio δεν επέτρεπε τίποτα άλλο πέρα από πλήρη εμπορική αποδοχή και επιτυχία. Το μοντέλο που ανέλαβε τον δύσκολο αυτό ρόλο, ονομάστηκε Beverly.
Ήταν το 2001, όταν η Piaggio σύστησε στην αγορά το Beverly (ένα σχεδόν αστείο όνομα για τους Αγγλοσάξoνες που ταίριαζε σε συντηρητική νοικοκυρά του 1950), σε δύο εκδόσεις, 125 και 200, με τετράχρονους κινητήρες.
Το σκούτερ αποτελούσε ένα πολυτελές δίτροχο με σαφέστατες αναφορές στη σύγχρονη ευρωπαϊκή σχολή αλλά με κάποιες παρεκκλίσεις από αυτήν.
Το επίπεδο πάτωμα είχε θυσιαστεί, προκειμένου δομικά το Piaggio Beverly να υποστηρίζεται από ένα στιβαρό και ενισχυμένο πλαίσιο και στη θέση του υπήρχε ένα ευμεγέθες τούνελ με δύο μεγάλες πλατφόρμες/μαρσπιέ δεξιά και αριστερά.
Ο κενός χώρος ανάμεσα στις κεντρικές δοκούς του πλαισίου που διέρχονταν από το πάτωμα αλλά και ο χώρος κάτω από αυτό, καταλαμβανόταν από το ρεζερβουάρ της βενζίνης, με την τάπα πλήρωσης να βρίσκεται στο τούνελ, κρυμμένη κάτω από ένα αρθρωτό κάλυμμα.
Ένα από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του Piaggio Beverly, όμως, ήταν οι τροχοί του, με διάμετρο στις 16 ίντσες τόσο μπροστά όσο και πίσω, δηλαδή τη μεγαλύτερη διάσταση που τοποθετείται γενικότερα σε όλες τις κατηγορίες των σκούτερ, προσδίδοντάς του ένα σημαντικό πλεονέκτημα… από τα αποδυτήρια.
Βλέπετε, την εποχή εκείνη δεν ήταν πολλά τα μοντέλα που είχαν το προνόμιο των μεγάλων σε διάμετρο τροχών.
Οι πρώτοι – μικροί – κυβισμοί
Οι κινητήρες που τοποθετούνταν στις δύο εκδόσεις του Beverly ήταν τετράχρονοι και τετραβάλβιδοι, με κυβισμό 124 και 200 cc.
Ανήκαν αμφότερα στη νέα γενιά των κινητήρων της Piaggio που άκουγαν στο όνομα L.E.AD.E.R. (Low Emission ADvanced Engine Range).
Η απόδοση των κινητήρων ανακοινώνεται στους 15 και στους 19 ίππους για τον 125 και τον 200 αντίστοιχα.
Αυτό το πρώτο Piaggio Beverly ήταν που ξεκίνησε και τη σχεδιαστική ταυτότητα των μοντέλων, ο απόηχος της οποίας φτάνει μέχρι και τις μέρες μας.
Οι γραμμές των Beverly πρώτης γενιάς χαρακτηρίζονταν επί του συνόλου τους ρευστές, χωρίς οι όποιες τομές και αιχμές να διακόπτουν την ομοιομορφία. Το Beverly το αφομοίωνες μονορούφι οπτικά, με τις καμπύλες του να ξεχωρίζουν ανάμεσα στον ανταγωνισμό.
Ένα άλλο σημείο στο οποίο η Piaggio έδωσε μεγάλη σημασία, ήταν η άνεση, τόσο του αναβάτη, όσο και του συνεπιβάτη. Η διαχωρισμένη σε δύο τμήματα σέλα προσέφερε πλούσιο αφρώδες με ανατομική σχεδίαση, ενώ το «τρίγωνο» της θέσης οδήγησης αλλά και τα σημεία στήριξης του συνεπιβάτη, ευνοούσαν την πολύωρη παραμονή πάνω στο Beverly.
Έρχεται το “πεντακόσια”
To 2002, η Piaggio φανερώνει πολύ γρήγορα τις προθέσεις της για διεύρυνση της γκάμας, παρουσιάζοντας το Beverly 500 ie, το οποίο χαρακτηρίζει ως GT μοντέλο, αλλά και σαν “μοτο-σκούτερ”, αφού κι αυτό φοράει μεγάλης διαμέτρου τροχούς.
Ο κινητήρας ανήκει στη σειρά MASTER (Multi–Valve Advanced Super Torque Engine), είναι τετραβάλβιδος με χωρητικότητα 500 cc και αποδίδει 39 ίππους.
Η μεγαλύτερη ισχύς επιβάλει βέβαια κάποια πρόσθετα στοιχεία, όπως διπλά δισκόφρενα στον μπροστινό τροχό (σε συνδυασμένη λειτουργία με το πίσω δικόφρενο) και μεγαλύτερη σε πλάτος ζάντα πίσω, με ελαστικό 150/70. Ωστόσο η διάμετρος του τροχού παρουσιάζεται μειωμένη, στις 14 ίντσες.
Η σχεδίαση ακολουθεί τις γραμμές των μικρότερων Beverly, εισάγοντας κάποια διακοσμητικά που προσδίδουν πιο πολυτελές ύφος, ενώ το μπροστινό φωτιστικό σώμα μεταφέρεται από το μέσο της μάσκας στο τιμόνι, με την μορφή μονού προβολέα.
Από τα 200 στα 250
Το 2004 έρχεται η ώρα της ανανέωσης για το πρώτο μοντέλο των Beverly, το οποίο από τα 200 μεταπηδά στα 250 (244) cc, με την απόδοση να φτάνει πλέον τους 22 ίππους, συνοδευόμενη από ένα «φρεσκάρισμα» στη σχεδίαση.
Δύο χρόνια μετά, το 2006, έχουμε την παρουσίαση των ψεκαστών εκδόσεων 250, 250 S και 400, ενώ ανανεώνεται και η έκδοση 125 η οποία όμως παραμένει στο καρμπιρατέρ σε ό,τι αφορά την τροφοδοσία.
Τα Piaggio Beverly είχαν ήδη αποκτήσει «όνομα» στην αγορά, η αποδοχή τους ήταν πλήρης και έτσι η ιταλική εταιρία από αυτό το σημείο και μετά αρχίζει να δρέπει τους καρπούς αυτής της επιτυχίας, με την παρουσίαση νέων «παράλληλων» εκδόσεων.
Το 2007 αποκαλύπτονται τα Beverly Cruiser 250 και 500 και το 200, τα Beverly Τοurer, σε εκδόσεις 125, 250 και 400.
Το 2009 καταφθάνει το 300!
Ωστόσο ο βασικός άξονας της σειράς παραμένει το αρχικό Beverly 200 και οι εκδόσεις 250 που ακολούθησαν. Έτσι, το 2009 γίνεται το επόμενο εξελικτικό βήμα, με το Piaggio Beverly 300 (στα 278 cc), που βγαίνει στην αγορά το 2010.
Πρόκειται για το επονομαζόμενο “New Beverly”, που εμφανίζεται μετά από μια δεκαετή ιστορία γεμάτη επιτυχίες, ενώ μετέπειτα προστέθηκε και η έκδοση 350, με τον κινητήρα των 330 cc.
Ήταν μάλιστα αυτή η 350 έκδοση η οποία αποτέλεσε την πρώτη που εξοπλίστηκε με συνδυασμό ABS και ASR (Traction Control) στο κόσμο των σκούτερ.
Σε αυτό το χρονικό σημείο τα Beverly είχαν πλέον δημιουργήσει πολύ μεγάλο όνομα, σε βαθμό που θα ήταν δυνατή ακόμα και η δημιουργία «μπράντας μέσα στην μπράντα», αφού το όνομα των μοντέλων αρκούσε από μόνο του και αποτελούσε «βαρύ χαρτί» στην αγορά.
Mάλιστα η Ελλάδα αποτέλεσε μια από τις ευρωπαϊκές αγορές στην οποία η συγκεκριμένη σειρά σκούτερ αγαπήθηκε πάρα πολύ, με το Beverly 300 να αναδεικνύεται τρεις φορές best seller μοντέλο στη γενική κατάταξη των δίτροχων, τις χρονιές 2015, 2019 και 2020.
Είκοσι χρόνια μετά… ο κληρονόμος
Η τελευταία εξέλιξη στα Beverly, θέλει άλλη μια ανανέωση στο 300 (278cc), που αποκτά πλέον hpe κινητήρα Euro 5 προδιαγραφών και νέα σχεδίαση, ενώ το 350 (330 cc) ανέβηκε στα 400 πραγματικά κυβικά, με νέο, επίσης hpe κινητήρα.
Αυτά τα δύο μοντέλα, μαζί με τις S εκδόσεις τους, που διαφέρουν στο κομμάτι της αισθητικής μόνο, συνιστούν πλέον τη γκάμα των Beverly και έχουν αναλάβει να εκπροσωπήσουν μια πολύ βαριά κληρονομιά στο σήμερα.
