Ύμνος στην ασχήμια
Η δεύτερη συνέχεια των σκούτερ που εντυπωσίασαν με τη σχεδίασή τους το κοινό, αλλά από την αρνητική πλευρά κι έτσι έγραψαν ιστορία.
Θα πρέπει να επαναλάβουμε και σε αυτό το άρθρο (όπως και στο πρώτο της σειράς μας) ότι ομορφιά και ασχήμια είναι υποκειμενικές, και ότι στα άρθρα των “ασχημότερων σκούτερ του κόσμου” παρουσιάζουμε την άποψη της πλειοψηφία ή της κοινής λογικής, του κοινού “ματιού”.
Μιλάμε για σκούτερ που δεν τα δέχθηκε η αγορά και το κοινό και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πάει να πει ότι ένα “άσχημο” σκούτερ δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και συμπαθητικό.
Σταχυολογήσαμε 7 ακόμα άσχημα σκούτερ του παρελθόντος, κάποια πιο γνωστά, κάποια λιγότερο γνωστά, τα παρουσιάζουμε, τη στιγμή που η ιστορία συνεχίζεται και εξακολουθεί να παράγει και άσχημα μοντέλα…
BAJAJ CHETAK, 1972-2006
Ο τετραγωνισμός της Βέσπας
Το Bajaj Chetak ήταν η ινδική Vespa που κατασκευαζόταν από την τοπική Bajaj σε συνεργασία (και την άδεια) της Piaggio, από τις αρχές του ’70. Έχοντας πετύχει πολύ καλές πωλήσεις στη μακρυνή ασιατική χώρα κάποια στιγμή έφτασε η ώρα για τον αντικαταστάτη του θρυλικού, δίχρονου Chetak, διατηρώντας όμως τις “περίεργες” μπερδεμένες γραμμές του. Παρότι τα Chetak ήταν αντιγραφή των Vespa Sprint, οι Ινδοί είχαν παρέμβει και είχαν αλλάξει κάποια σημεία, με κυριότερη την αντιαισθητική “γραβάτα” στην ποδιά, με τα ενσωματωμένα φλας.
To νέο μοντέλο του 2002, το Bajaj Chetak 4S αποτελούσε την εξέλιξη της κλασικής ινδικής Βέσπας και πήγαινε ένα βήμα μπροστά από πλευράς κινητήρα. Το σκούτερ είχε τετράχρονο αερόψυκτο κινητήρα 8 ίππων και 4άρι σασμάν στο χέρι, ταμπούρα μπροστά και πίσω και ζύγιζε 112 κιλά.
Η παραγωγή σταμάτησε λίγα χρόνια μετά (το 2005) και η Bajaj επεκτάθηκε στην Ευρώπη αγοράζοντας ένα μεγάλο μερίδιο της αυστριακής ΚΤΜ και επικεντρώνοντας την ενέργειά της στην κατασκευή μοτοσυκλετών.
HARLEY-DAVIDSON TOPPER 165, 1960
“Τι τα θες τα σκούτερ;”
Η θρυλική εταιρία από το Μιλγουώκι των ΗΠΑ θέλοντας να κερδίσει λίγη από τη μεγάλη πίτα των πωλήσεων των σκούτερ ανά τον κόσμο αποφάσισε το ’60 να μπει στην αγορά με το Harley-Davidson Topper 165. Tι τις ήθελε τέτοιες περιπέτειες τελικά;
Ο οριζόντια τοποθετημένος κύλινδρος του δίχρονου κινητήρα δεν είχε αντλία λαδιού και η εκκίνησή του γίνόταν με κορδόνι, με ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια ότι είχε βαλβίδα reed στην εισαγωγή του καυσίμου. Άλλο ένα σημαντικό ήταν ότι δεν είχε σύστημα βεβιασμένης ψύξης, δηλαδή φτερωτή, οι μηχανικοί περίμεναν να ψυχεί ο κινητήρας από τον αέρα που πέρναγε κάτω από το δάπεδο.
Κάτι που δεν συνέβαινε τελικά και ο κινητήρας υπερθερμαινόταν με τα γνωστά αποτελέσματα. Αυτό όμως ήταν μικρό πρόβλημα του Harley-Davidson Topper μπροστά στο σημαντικότερο, πως δηλαδή αισθητικά ότι θύμιζε χαρτόκουτο με ρόδες.
Σημειώστε ότι πήγε άπατο σε πωλήσεις και σταμάτησε να παράγεται το 1965. Ποτέ ξανά η Harley-Davidson δεν δοκίμασε να επιστρέψει στο χώρο των σκούτερ.
MAICO MOBIL, 1950-1958
Αυτοκινητάδικες απόψεις
Το τρομακτικής όψης σκούτερ που θύμιζε φορτηγό, πανοπλία, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, κατασκευαζόταν από το 1950 μέχρι το 1958 σε τρεις κυβισμούς: MB150 και MB175 με 3άρι σασμάν στο χέρι και MB200 με 4άρι σασμάν, με λεβιέ ταχυτήτων στο πόδι.
Η γερμανική εταιρία παρουσίασε το Maico Mobil σαν “τουριστική μοτοσυκλέτα” και το προώθησε εμπορικά σαν “αυτοκίνητο με δυο τροχούς”, με σαφή προσπάθεια να καλύψει με λαμαρίνα ότι μπορούσε να καλυφθεί.
Έτσι δημιουργήθηκε αυτό το εκτρωματικό μπροστινό “φτερό” που έφτανε χαμηλά, κοντά στο έδαφος. Οι κινητήρες του Maico Mobil ήταν μονοκύλινδροι δίχρονοι, τοποθετημένοι ανάμεσα σε όργανα και σέλα του αναβάτη. Οι τροχοί του σκούτερ ήταν 14άρηδες και ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ότι διέθετε και θέση για ηχοσύστημα…
GILERA ICE 50, 2001-2002
Τόσο μπροστά που δεν άντεξε
Εξαιρετικής σχεδίασης σκούτερ και μάλιστα από τον φημισμένο Ιταλό σχεδιαστή Rodolfo Frascoli, η οποία όμως ήταν τόσο μπροστά, που έκανε το σκουτεράκι να φαίνεται παράξενο και “ξένο” σε σχέση με τα υπόλοιπα των αρχών της δεκαετίας του 2000.
Όλη η διαφορά του Gilera Ice 50 ήταν ότι ένας μεγάλης διαμέτρου σωλήνας ένωνε το λαιμό του πιρουνιού με το υπόλοιπο σκούτερ. Τόσο απλό,τόσο τολμηρό και αποτελεσματικό (βλ. άκαμπτο πλαίσιο) σαν ιδέα, με το κοινό όμως να “σκιάζεται” και να κάνει ένα βήμα πίσω.
Οι μικροί τροχοί του Gilera Ice 50 φορούσαν χοντρά λάστιχα (υψηλού προφίλ) και στο τιμόνι υπήρχε μια αφαιρετική μεγάλη μάσκα, αντί για φέρινγκ. Ο κινητήρας του ήταν 50άρης δίχρονος.
HONDA FLUSH S, 1983-1985
Μικρή λεκάνη
“Ω Θεοί” ή κάτι που έχει να κάνει με θρησκεία αναφωνούσε ή μουρμούριζε όποιος έβλεπε το νέο σκουτεράκι της Honda το 1983 που ονομαζόταν Honda Flush όπου το “flush” στα Αγγλικά συνδέεται με το “τραβάω το καζανάκι”…
Δεν ήταν η ουρά του Honda Flush 50 που έβγαζε μάτι, αυτή άλλωστε ήταν κοινή από άλλα σκούτερ της εταιρίας, αλλά το μούτρο που ήταν μακρύ και μυτερό και χαμηλό σαν από σκούπα χαλιών.
Επιπρόσθετα, οι τροχοί του ήταν 8 ιντσών, ο δίχρονος κινητήρας έβγαζε 5 ίππους και το βάρος έφτανε μόλις στα 47 κιλά! Το σκούτερ προοριζόταν αποκλειστικά για χρήση πόλης (μικρής πόλης μάλιστα, λίγων τετραγώνων) και μόνο για τη γιαπωνέζικη αγορά.
MINI E-SCOOTER, 2010
Μίνι πανηγύρι
Το ηλεκτρικό σκούτερ της Mini εμφανίστηκε σαν πρωτότυπο στο Σαλόνι του Παρισιού το 2010.
Ήταν ελαφρώς διαφορετικό από πλευράς εμφάνισης, για να μην πούμε τίποτε άλλο, ενώ οι αυτοκινητάδες – προφανώς – σχεδιαστές του είχαν προσπαθήσει να δώσουν “το κάτι άλλο” στο δίτροχο ηλεκτρικό σκούτερ. Με τη μόνη διαφορά ότι το παράκαναν σε τέτοιο βαθμό που έγινε λιγάκι “καρνάβαλος” από πλευράς φινιρίσματος, υλικών και χρωμάτων για να πετύχουν την καινοτομία.
Μάλλον καλύτερα που έμεινε στα στάδια του πρωτότυπου και δεν πέρασε στην παραγωγή, αν κι εδώ που τα λέμε θα διασκέδαζε πολύ κόσμο στο δρόμο απ’ όπου περνούσε.
SUZUKI MAGIC 50, 1997-2002
Μαγικό πείραμα
To Suzuki Magic TR50 είναι από τις περιπτώσεις που κάτι μπορεί να φαίνεται καλό στα χαρτιά, αλλά όταν πάρει σάρκα και οστά γίνεται μια αποτυχημένη ιδέα.
Το δίχρονο πενηντάρι σκουτερο-μοτοσυκλετάκι είχε φιλοσοφία κατασκευής σκούτερ με ένα πλαίσιο από μοτοσυκλέτα, με τροχούς 12 ιντσών.
Ήταν διασκεδαστικό να το βλέπεις και να το καβαλάς, δεν πήγαινε όμως γρήγορα και οι μικροί τροχοί του το περιόριζαν.
Θύμιζε πείραμα “parts bin special”, φτιαγμένο δηλαδή από άχρηστα ανταλλακτικά, αλλά το πιο περίεργο είναι ότι κοιτώντας το για άλλη μια φορά δεν το λες κακή ιδέα. Άσχημη ναι, κακή όχι…
(Συνεχίζεται…)
