Κρίση, Κόντρες και Σαμαράκια – Μάρτιος του 2013

του Βασίλη Αντζουλάτου

Mετά από το ξεφούσκωμα της υποκουλτούρας-μόδας, που προωθήθηκε και στην Ελλάδα, από το “κύκλωμα” και γενικά τα μέσα – με “φτιαγμένα-τουρμπο-τούμπανο”, συνήθως τετράτροχα εκτρώματα – προς την πιτσιρικαρία για χρόνια, τώρα έρχεται η ώρα των “οικονομικών” ντίζελ αυτοκινήτων. Άααααλλη φάση. Τώρα το βλέμμα δεν είναι στραμμένα στα παντιλίκια, τα λαμέ χρώματα, τα “εργοστασιακά” αυτοκόλλητα, τα κάρμπον πορτμπαγκάζ και τις εξατμίσεις-μπουριά. Τώρα το βλέμμα είναι κολλημένο στο δείκτη βενζίνης. Άσε που οι αυτοκινητάδες μας πήραν πλέον τη δική μας, ολοδική μας ατάκα του βενζινάδικου. Το “Μου βάζεις 10 ευρώ βενζίνη;” που ήταν πατενταρισμένο από εμάς του σκουτεράδες-μοτοσυκλετάδες, αλώθηκε κυρίες και κύριοι, το πήραν οι τετράτροχοι.

Διαφήμιση στην τηλεόραση γαλλικής εταιρίας για ντίζελ μικρό αυτοκίνητο λέει: “το πιο οικονομικό μετά από το δικό μας αυτοκίνητο… είναι το ποδήλατο”… Πως είπατε, το ποδήλατο;;; Μήπως είναι τα δίτροχα, μήπως είναι τα μοτοποδήλατα, τα παπιά και τα σκούτερ, ε;
Άντε μετά από αυτό να μην πειστείς, ότι η τηλεόραση φτιάχτηκε κυρίως για να παραπλανά τον θεατή και ότι αυτή είναι κυρίως η δουλειά της; Άκου το ποδήλατο…

Αλλάζουν έστω και αργά κάποια πράγματα προς το καλύτερο; Τις προάλλες πάντως πέτυχα σχολές οδηγών να εκπαιδεύουν μαθητές με μεγάλη προσοχή και κάμποσο εξοπλισμό (ενδοσυνεννοήσεις, κορύνες, επιτηρητές) σε έναν άριστο χώρο άδειου πάρκινγκ και μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τον επαγγελματισμό τους. Εμείς στα χρόνια μας δεν είχαμε τέτοια. Παλιά η μόνη εμπλοκή του μαθητή με τον “δάσκαλο” οδήγησης (σιγά τον τίτλο) πριν δώσει για εξετάσεις ήταν “Να εκεί είναι η Βέσπα, κάνε κανά-δυο γύρους να τη συνηθίσεις και πάνε δώσε εξετάσεις… μη με ζαλίζεις”.

Aκριβαίνει η διαδικασία απόκτησης διπλώματος, αυξάνονται οι κατηγορίες διπλωμάτων, ολοένα και λιγότεροι θα τολμούν να δώσουν εξετάσεις για δίπλωμα δικύκλου, αφού η όλη ιστορία θα είναι εκτός από πανάκριβος πονοκέφαλος και γραφειοκρατικά δαιδαλώδης. Για να πάρεις δίπλωμα “για οποιοδήποτε κυβισμό” θα πρέπει να φτάνεις στα 40 σου χρόνια και να έχεις φορολογική δήλωση πάνω από 30 χιλιάδες ευρώ το χρόνο (ε, μην τους βάζεις ιδέες!). Κατά τα άλλα, με τα διπλώματα αυτοκινήτου η διαδικασία παραμένει απλή και ξεκάθαρη. Λαδώνεις-Περνάς. Δεν λαδώνεις-Ξαναδίνεις. Γκέγκε;

Διαβάζω κάπου, ότι η τροχαία στη Λ. Βουλιαγμένης και στη Βάρκιζα επιδεικνύει έργο και κάνει περισσότερους ελέγχους για κόντρες. “Καταπληκτική” δράση. Για ποιες κόντρες μιλούν; Μοτοσυκλετών; Γιατί πουλιόνται μοτοσυκλέτες και δεν το ξέρουμε; Φτιαγμένων παπιών ίσως; Μετά από τόσα χρόνια που έχουμε ζήσει μέσα στο χώρο, εποχές που το να κυκλοφορείς με νορμάλ εξάτμιση ήταν η εξαίρεση και όταν αραιά και πού εμφανίζεται κάποιος “κάγκουρας” – νέοι καιροί, νέες λέξεις – αγαλιάζει η ψυχή σου. “Κοίτα να δεις…”, πιάνεις τον εαυτό σου να λέει “…σούζα στο δρόμο! Πόσο καιρό έχω να δω…”.
Μήπως λοιπόν όταν μιλούν για “κόντρες” εννοούν παραβάσεις ορίου ταχύτητας; Γιατί τέτοιοι παραβάτες είμαστε το 90% στην Ελλάδα, μέσα και έξω από τις πόλεις. Απλά κοιτάξτε την επόμενη φορά που κινείστε το κοντέρ σας και συγκρίνετέ το με το όριο ταχύτητας της περιοχής…

Στο δρόμο που ενώνει την πλατεία Κένεντι στο Χαλάνδρι και την Αγία Παρασκευή υπάρχει ο πιο άχρηστος – από πλευράς τοποθέτησης και πρακτικότητας για το κοινό – σταθμός του Μετρό, με το όνομα “Αγ. Παρασκευή”. Δεν έχω κοιτάξει τα στοιχεία, είμαι σίγουρος όμως ότι λόγω του ότι είναι μακριά και από το Χαλάνδρι και από την Αγ. Παρασκευή δεν έχει την κίνηση που θα έπρεπε ή θα είχε αν ήταν πάνω στην ομώνυμη πλατεία. Στην οποία πλατεία δεν επέτρεψαν στο Μετρό να φτιάξουν σταθμό, για “να μην αλλοιωθεί η ομορφιά της”, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες της… Αθάνατη Ελλάδα Νο1. Πάει αυτό. Περνάμε τώρα στο…

“Αθάνατη Ελλάδα Νο2”. Ένα πρωί, κάποιος εργολάβος έσκαψε κάθετα ένα λούκι στον παραπάνω δρόμο, ακριβώς μπροστά από τον σταθμό του Μετρό για εργασίες και μετά το κάλυψε με πίσσα και χαλίκι. Όλα καλά μέχρι στιγμής. Έλα όμως που αντί για να το φέρει την άσφαλτο στο ίδιο επίπεδο με το δρόμο, δημιούργησε ένα απότομο, εγκληματικό σαμαράκι. Περνάω σχεδόν κάθε μέρα από αυτό το σημείο και έτσι μνημονεύω και καταριέμαι πολύ συχνά αυτόν τον εργολάβο, γιατί οι αναρτήσεις με όποιο σκούτερ και να έχω περάσει… τερματίζουν. Φαντάζομαι τον εαυτό μου, αλλά και χιλιάδες άλλους χρήστες να καταριόνται καθημερινά τον τύπο που “έκανε τη δουλειά του” όπως αυτός ήξερε, δηλαδή άθλια. Κατάρες πάνω στις κατάρες. ‘Ζήτω οι αθάνατοι εργολάβοι” ή το “κράτος εργολάβων”, ταιριάζει εδώ περισσότερο σαν τίτλος…