Ο ευγενικός γίγαντας
Είναι μεγάλο και επιβλητικό το σκούτερ της σημερινής μας δοκιμής. Είναι πλατύ και δυναμικό σε εμφάνιση, δίνοντας την εντύπωση ότι “τρέχει” ακόμα κι όταν είναι σταματημένο. Διαθέτει μεγάλο κινητήρα και πολλά άλογα κρυμμένα μέσα του. Είναι το μεγαλύτερο σε κυβισμό scooter στον κόσμο, κι όμως… είναι ευγενικό, φιλικό και συνεργάσιμο σε κάθε του κίνηση. Είναι ένας ευγενικός γίγαντας… ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
Αprilia SRV 850: Δικύλινδρο και ισχυρό
Όταν αντιγράφεις την εμφάνιση μιας παγκόσμιας πρωταθλήτρια superbike – της Aprilia RSV4 – κάνεις άμεσα σαφές ότι έχεις δημιουργήσει ένα σπορ σκούτερ… Ένα μεγάλο σπορ σκούτερ, το μεγαλύτερο σε κυβισμό της αγοράς μάλιστα. Συγχρόνως όμως αυτό που έχεις φτιάξει πρέπει να παραμένει σκούτερ, δηλαδή να είναι εύκολο, άνετο και να μπορεί να κινηθεί με κάποια – σχετική τουλάχιστον – άνεση μέσα στην πόλη.
Για αυτό το λόγο το Aprilia SRV 850 διατηρεί την αυτόματη φυγοκεντρική μετάδοση CVT και τη γενική σχεδίαση των σκούτερ, ενώ παράλληλα κομίζει νέα στοιχεία που μπορεί σε κάποιους να θυμίζουν μοτοσυκλέτα, αλλά παράλληλα δημιουργούν το ιδανικό, ισορροπημένο σκούτερ – το οποίο έχει σωληνωτό πλαίσιο και τον κινητήρα σωστά κεντραρισμένο πάνω του, έχει ψαλίδι στην πίσω ανάρτηση και γιατί όχι αλυσίδα στην τελική μετάδοση.
Κομψές γραμμές που παραπέμπουν σε σπορ κατασκευές
Το φρεσκάρισμα του κορυφαίου σε ιπποδύναμη και κυβισμό σκούτερ στην αγορά, υπό τα λογότυπα της Aprilia πλέον έρχεται από το Piaggio Group για έναν απλό λόγο. Γιατί ο ανταγωνισμός αντεπιτίθεται με τη Yamaha (TMAX 530) και τη Honda (Integra 700), αλλά παράλληλα εμπλουτίζεται από νέους μνηστήρες, την ευρωπαϊκή δηλαδή αντίπαλο BMW με τα νέα 650άρια scooter.
Στην 25η επέτειο από την πρώτη νίκη της Aprilia στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας των 250 κ.εκ., το 1987 με τον Λόρις Ρετζιάνι στο Μιζάνο έρχεται το Aprilia SRV 850 με τον εξελιγμένο, δικύλινδρο V-90 μοιρών κινητήρα, που είχε σχεδιαστεί από μεγάλους μηχανικούς από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 (Masut, Lambertini) και καταφέρνει να αποδώσει 76 ίππους, αφήνοντας τον ανταγωνισμό πίσω του. Το νέο 850 έχει βελτιωθεί σε πλήθος σημείων από τους μηχανικούς της Aprilia, όχι μόνο στον κινητήρα, αλλά και στις αναρτήσεις και τα φρένα, πέρα βεβαίως από τη μεγάλη αλλαγή που έχει υποστεί η εμφάνιση.
Τροχός 16 ιντσών και δίσκοι 300 χιλιοστών
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Ο μοναδικός V-90 μοιρών στον κόσμο των σκούτερ, με κυβισμό 838,3 κ.εκ. Η θρυλική αυτή διάταξη, που στον κόσμο της μοτοσυκλέτας έχει δημιουργήσει φανατικούς υποστηρικτές κυρίως μέσω της Ducati, φτάνει στο Aprilia SRV 850 μέσω στης ένωσης δύο μονοκύλινδρων κινητήρων Master της Piaggio, διατηρώντας έτσι πολλά κοινά ανταλλακτικά, τη στιγμή που η αξιοπιστία είναι επιβεβαιωμένη.
Ο δικύλινδρος 8βαλβιδος κινητήρας είναι στερεωμένος με ελαστικά παρεμβύσματα πάνω στο σωληνωτό πλαίσιο για να μειωθούν οι κραδασμοί που περνούν στον αναβάτη. Κάθε κεφαλή διαθέτει δύο μπουζί για καλύτερη καύση. Η τελική μετάδοση στον πίσω τροχό, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των σκούτερ, γίνεται με αλυσίδα.
ΣΧΕΔΙΑΣΗ: Μπροστινό τμήμα βασισμένο στο κορυφαίο supersport της εταιρίας, το RSV4, με τρεις προβολείς στο ρύγχος του και μια εκπληκτική ουρά που έρχεται από το Dorsoduro 1200. H ποιότητα κατασκευής είναι πολύ καλή, με προσεγμένες λεπτομέρειες, κι έτσι το SRV ανταποκρίνεται στα χρήματα που κοστίζει. Αν το κρίνει κάποιος αυστηρά, αυτό που θα παρατηρήσει είναι το μεγάλο πλάτος του, το οποίο όμως εμπίπτει μέσα στο image του σκούτερ που διαθέτει “βάρος και εκτόπισμα”.
Όμορφο και μαζεμένο τελικό εξάτμισης και καλοφτιαγμένο ψαλίδι
ΜΕΓΕΘΟΣ: Μεγάλων διαστάσεων και ύψους, αλλά και βάρους – χαρακτηριστικά που κλείνουν το μάτι στους μεγαλόσωμους αναβάτες. Δύσκολα κάποιος που δεν έχει πείρα ή σωματική δύναμη ή και τον συνδυασμό αυτών θα μπορέσει να ευχαριστηθεί τη βόλτα δηλώνοντας ότι του “φάνηκε εύκολο τελικά”.
ΤΡΟΧΟΙ: Δεκαέξι ιντσών μπροστά και 15 ιντσών πίσω, προσφέρουν ένα σταθερό μπροστινό μέρος και με τη μείωση της διαμέτρου του οπίσθιου τροχού, λίγο χώρο παραπάνω κάτω από τη σέλα. Ένα φαρδύ πίσω λάστιχο 160/60 προσφέρει την αντίστοιχη επιφάνεια ελαστικού και την πρόσφυση που απαιτεί ένα σκούτερ σαν το SRV.
ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΟΛΤΑ
ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ: Η θέση οδήγησης είναι όρθια, για την ακρίβεια, παραείναι όρθια και σίγουρα δεν ταιριάζει σε ένα σπορ, άντε sport touring σκούτερ. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του κορμού επιλέχθηκε για να προσφέρει μέγιστη εργονομία και κυρίως να διευκολύνει τους χειρισμούς σε ένα βαρύ, πλατύ και σχετικά ψηλό δίτροχο. Το μεγάλο τούνελ ανάμεσα στα πόδια αφήνει αρκετό χώρο για τα πόδια και ευτυχώς τα μακριά “μαρσπιέ” ανεβαίνουν και πάνω στο μπροστινό της ποδιάς δημιουργώντας σημείο στήριξης των ποδιών, πολύ βολικό για ξεμούδιασμα στο ταξίδι, αλλά και στο έντονο φρενάρισμα. Οι γωνίες των ποδιών είναι μεγάλες και άνετες, αφού η απόσταση από τη σέλα μέχρι τα μαρσπιέ είναι μεγάλη.
ΤΙΜΟΝΙ: Το ύψος του τιμονιού τοποθετεί τα χέρια ψηλά, παράλληλα με το έδαφος. Το κόψιμο του είναι πολύ καλό για το μέγεθός του σκούτερ, υπάρχουν αντίβαρα στα άκρα του. Το τιμόνι αποτελείται από δύο χυτά τμήματα, στο οποίο αν ήμασταν ιδιοκτήτες του SRV θα αλλάζαμε, την επόμενη κιόλας στιγμή, τις τέσσερις βίδες άλεν που το σταθεροποιούν πάνω στη βάση του.
Καλοφτιαγμένη σέλα, μεγάλων διαστάσεων και για τους δύο επιβαίνοντες
ΣΕΛΑ: Με νέο αφρώδες υλικό και σχεδίαση. Mεγάλες διαστάσεις, αλλά και πλάτος που ανοίγει τα πόδια. Άνετη με αντιολισθητικό κάλυμμα carbon look και κόκκινη ραφή για πιο racing look. H υποστήριξη/κόντρα στον κόκυγγα του αναβάτη είναι μικρή, αφού με τη δύναμη που έχει ο κινητήρας σε στέλνει πολλές φορές να κοντράρεις πάνω του. Η σέλα ανοίγει από κουμπί που βρίσκεται δίπλα από τον κεντρικό διακόπτη. Σε αναβάτη ύψους 1,80 μ. πατούν οι μισές πατούσες και πρέπει να πατούν και τα δύο πόδια κάτω. Για να χρησιμοποιείς μόνο το ένα, μάλλον πολύ προπονημένος πρέπει να είσαι…
ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ: Κάθεται σε “πολλή σέλα” με καλό αφρώδες, που είναι πλατιά όμως και του ανοίγει τα πόδια. Επίσης τα γόνατα προεξέχουν στην κίνηση, αφού τα κοψίματα των πλαϊνών καπακιών υπακούουν περισσότερο στο design, παρά στην εργονομία… Τα μαρσπιέ είναι αναδιπλούμενα και σχετικά μπροστά τοποθετημένα.
Από αυτή την πλευρά δύσκολα θα καταλάβει κάποιος ότι πρόκειται για σκούτερ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΔΙΑΣ/ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ: Ελάχιστη είναι η προστασία από τον αέρα αφού η ζελατίνα είναι λίγο μεγαλύτερη από μια διακοσμητική. Η ποδιά μπορεί να είναι φαρδιά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το πλατύ τούνελ εκτοπίζει τα πόδια του αναβάτη προς τα έξω, προσφέροντάς του απλά ικανοποιητική προφύλαξη.
ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Κάτω από τη σέλα χωράει ένα φουλφέις κράνος και ο χώρος διαθέτει και φωτισμό για τη νύχτα. Προβληματική είναι η ζέστη που μεταφέρεται στον χώρο αποθήκευσης, αφού ακριβώς από κάτω του βρίσκεται ο πίσω κύλινδρος του κινητήρα V. Θα θέλαμε σίγουρα κάποια παραπάνω ντουλαπάκια στο μπροστινό μέρος της ποδιάς.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΕΝΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Η ήσυχη μίζα γυρίζει δυο φορές τον στρόφαλο και μετά σπρώχνει τον κινητήρα να πάρει μπροστά και να πιάσει έναν υγιή, χαμηλό, στακάτο θόρυβο, τυπικού δικύλινδρου-V. Τυπική είναι και η γλυκύτατη απόδοση ενός υπέροχου κινητήρα γεμάτου ροπή και προοδευτικότητα που σου φτιάχνει με το καλημέρα τη διάθεση. Το διπλό/έξυπνα σχεδιασμένο τελικό της εξάτμισης εκπέμπει έναν απίθανο – χαμηλό και πάλι – θόρυβο.
Οι κραδασμοί είναι λίγοι, η επιτάχυνση δυνατή, αλλά και συνάμα προβλέψιμη. Στο άνοιγμα του γκαζιού στις χαμηλές ταχύτητες το 850 δεν τινάζεται υστερικά μπροστά, αλλά επιταχύνει τόσο ομαλά που πραγματικά αμφιβάλλω αν χρειάζεται traction control ένας τόσο προβλέψιμος σε απόδοση κινητήρας. Και φυσικά το μεγάλο πλεονέκτημα του SRV είναι – δεν πρέπει να το ξεχνάμε – ότι εκεί που τα άλλα σκούτερ είτε ασθμαίνουν, είτε “τελειώνουν”, αυτό αρχίζει. Βλέπεις το κοντέρ να δείχνει 160 χ.α.ω, ανοίγεις το γκάζι και το σκούτερ φεύγει μπροστά με όρεξη, λες και κινείται με 120.
Βαρύ μέσα στην πόλη, δύσκολο στους επιτόπιους ελιγμούς, το SRV 850 θέλει εξάσκηση και εξοικείωση για να το κουμαντάρεις – όταν, όμως, το καταφέρεις, αισθάνεσαι περίφημα γιατί οι μηχανικοί που το έχουν σχεδιάσει έχουν προβλέψει να είναι μαζεμένες οι μάζες κάπου ανάμεσα στα πόδια σου και έτσι να κάνουν το σύνολο “μανιτζέβελο” σε σχέση πάντα με τα 250 άδεια κιλά του έτσι;
Το βελτιωμένο από το παρελθόν πιρούνι είναι στιβαρό και εμφανίζει καλή λειτουργία. Είναι κατασκευασμένο από την ιαπωνική Kayaba, έχει καλάμια διαμέτρου 41 χιλιοστών, μεγάλη διάμετρο μπότας και ανάποδο νύχι, ενώ η διαδρομή του είναι μεγάλη στα 122 χιλιοστά. Η απόσβεσή του και στην συμπίεση και στην επαναφορά είναι καλή, ενώ τα ελατήριά του εμφανίζουν την πολυπόθητη προοδευτικότητα.
Ανακουφιστικά καλά είναι και τα πράγματα πίσω, στην πίσω ανάρτηση. Μιας και υπάρχει καλοφτιαγμένο, θηριώδες αλουμινένιο ψαλίδι (με όμορφους έκκεντρους ρεγουλατόρους, καλής ποιότητας αλυσίδα και ένα κακής εμφάνισης γρανάζι) που συνδέεται με μονό αμορτισέρ τοποθετημένο οριζόντια, στον διαμήκη άξονα – κινείται κάτω και παράλληλα με τον αριστερό μηρό του αναβάτη.
Για να αλλάξει η προφόρτιση του μονού αμορτισέρ πρέπει να λυθούν πλαστικά κομμάτια κάτω από τη σέλα (όχι η πιο εύκολη δουλειά στον κόσμο). Είναι όμως η απόδοσή του αυτή που σε κερδίζει, αφού στην περίπτωση του Aprilia SRV 850, μιλάμε για μια από τις καλύτερες που κυκλοφορούν στον χώρο των σκούτερ. Προοδευτική, προσφέρει άνεση, αφού απορροφά τους κραδασμούς και δίνει πάντοτε μια αίσθηση για το που βρίσκεται ο πίσω τροχός.
Αλουμινένιο ψαλίδι, έκκεντροι ρεγουλατόροι και αλυσίδα για την κίνηση του πίσω τροχού
Ο βελτιωμένος ψεκασμός λειτουργεί άριστα στο άνοιγμα του γκαζιού και έχεις την εντύπωση ότι τα δύο μπουζί σε κάθε κεφαλή “το καίνε όλο το μίγμα αέρα/βενζίνης”… πως λέμε “το τρώει όλο το φαϊ του”; Ένα επίσης θετικό στοιχείο στο 850 είναι ότι ακόμα και στο απότομο άνοιγμα του γκαζιού, λόγω του ότι ο στρόφαλος γυρίζει ανάποδα σε σχέση με τη φορά των τροχών, αλλά και της ύπαρξης αλυσίδας το πίσω μέρος δεν ανεβαίνει έντονα. Αυτό σημαίνει βελτιωμένο κράτημα στις στροφές: ακόμα κι αν κάνεις λάθος και ανοιγο-κλείσεις το γκάζι υπό κλίση, το σκούτερ δεν “ανοίγει” την πορεία του προς το εξωτερικό της στροφής.
Η ακρίβεια που νιώθεις στο άνοιγμα του γκαζιού και το πόσοι ίπποι φτάνουν στην άσφαλτο σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι έχεις έλεγχο, ενώ το πλαίσιο και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του Aprilia είναι τέτοια που του προσφέρουν περίσσια σταθερότητα και προβλεψιμότητα στις αντιδράσεις του. Αν τα βάλεις όλα αυτά μαζί το αποτέλεσμα είναι ότι γίνεται άμεσα αντιληπτή η αίσθηση ασφάλειας που σου προσφέρεται. Απλά στις στροφές πρέπει να ξεπεράσεις το γεγονός ότι κάθεσαι “πάνω” και κάπως ψηλά στη σέλα, λόγω συγκεκριμένης θέσης οδήγησης και όχι “μέσα” όπως θα ζητούσε κάποιος σε μια πιο σπορ κατασκευή.
Σήμα κατατεθέν των πρόσφατων Aprilia το πίσω στοπ
Στα φρένα συναντάμε δύο δίσκους μπροστά της χρυσής σειράς της Brembo με δυο ήμι-αιωρούμενους δίσκους, 300 χιλιοστών παρακαλώ, με δαγκάνες 2 εμβόλων, ενώ στον πίσω τροχό υπάρχει δαγκάνα με δύο αντικριστά έμβολα και ένας ατσάλινος δίσκος 280 χλστ. Τα σωληνάκια διαθέτουν μεταλλικό πλέγμα και οι μανέτες στο τιμόνι μπορούν να ρυθμιστούν σε 4 θέσεις.
Μπορεί οι μικροβελτιώσεις στη ρύθμιση των φρένων, αλλά και το γεγονός ότι έχουν αλλάξει οι τρόμπες σε σχέση με το παρελθόν (είναι ίδιες με το Dorsoduro 750)να βοηθούν τα φρένα να εμφανίζουν λίγη παραπάνω προοδευτικότητα, αλλά και πάλι το μπλοκάρισμα έρχεται αν επιμείνεις στην αριστερή μανέτα, παρότι αυτό είναι πιο προβλέψιμο από ότι πριν.
Δεν εμφανίζουν, λοιπόν, τα φρένα την απαιτούμενη αίσθηση, αν και λόγω της δυνατότητας ρύθμισης των μανετών, σου δίνεται η ευκαιρία να το φέρεις εκεί που θέλεις, δηλαδή στο ύψος όπου βάσει του μήκους των δακτύλων σου να έχεις περισσότερη αίσθηση και άρα καλύτερο έλεγχο του φρεναρίσματος. Η προοδευτικότητα τους είναι μέτρια και αρχίζει να βελτιώνεται από τη μέση της διαδρομής της μανέτας και πίσω. Η αντοχή τους στο φρενάρισμα είναι μεγάλη πάντως.
Το πιο περίεργο είναι ότι η Piaggio ή έστω οι μηχανικοί της Aprilia δεν προχώρησαν σε μια πολύ απλή και αποτελεσματική λύση για τα φρένα που θα μπορούσαν να συνδυάζονται. Δηλαδή πατώντας το πίσω φρένο να ενεργοποιούνταν και το μπροστινό. Οι μπροστινοί δίσκοι αποδίδουν συνολικά πολύ καλά, αν και χρειάζονται αρκετή δύναμη, από κάποιο σημείο της διαδρομής και μετά, για να αποδώσουν. Το “σκαλοπάτι” στο μπροστινό-πάνω τμήμα του δαπέδου, που είπαμε και νωρίτερα, χρησιμοποιείται – εκτός από το να απλώνεις/ξεκουράζεις τα πόδια σου στα ταξίδια – για να κοντράρεις τα κάτω σου άκρα πάνω του και να εξουδετερώνεις τις μεγάλες δυνάμεις που εξασκούνται στο σώμα σου κατά το φρενάρισμα (άρα συμβάλλουν στον καλύτερο έλεγχο και την παθητική ασφάλεια).
Απολαμβάνοντας τις επιδόσεις του SRV στην Ιταλία-Τοσκάνη (φωτό Piaggio)
ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Με τέτοιο διαμάντι κινητήρα που σφύζει από δύναμη και ροπή, το ταξίδι γίνεται παιχνίδι, χαρά της ζωής… Θα πρέπει πάντως να προμηθευτεί κάποιος την ψηλή ζελατίνα που προσφέρει στα αξεσουάρ της η Piaggio για σωστότερη προστασία από τον αέρα. Οι δυνατότητες φορτώματος είναι μεγάλες και παρόλο το βάρος οι ρεπρίζ και οι ταχύτητες ταξιδιού θα είναι πολύ ικανοποιητικές.
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Καλή ιπποδύναμη 76 ίππων στα χαρτιά, αλλά και μπόλικη ροπή που αποδίδεται πολύ γρήγορα. Καλή απόκριση και προθυμία στο ανέβασμα των στροφών. Τα 0-100 χ.α.ω επιτυγχάνονται σε κάτω από 6,0 δευτερόλεπτα και η τελική φτάνει κοντά στα 205-210 πραγματικά χιλιόμετρα. Η κατανάλωση που μετρήσαμε είναι 5,9 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα σε ταξίδι, 6,3 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα για μικτή οδήγηση μέσα στην πόλη και 7,5 λίτρα για γρήγορη οδήγηση. Αυτό σημαίνει μιαν αυτονομία από 240 μέχρι 300 χιλιόμετρα από το ρεζερβουάρ των 18,5 λίτρων
ΤΕΛΙΚΑ…
Πρόκειται για ένα μεγάλο, βαρύ και γρήγορο σκούτερ που αν έχεις τον σωματότυπο, τα χρήματα, και σου αρέσει από πλευράς εμφάνισης, τότε με την απόδοσή του θα σε κάνει να το αγαπήσεις και να το κρατήσεις “μια ζωή” – ό,τι κι αν σημαίνει κάτι τέτοιο σήμερα, την εποχή του εφήμερου και του υπερκαταναλωτισμού (άν και σε καιρούς κρίσης οι συνήθειες αλλάζουν και το πιο πιθανό είναι να επιστρέψουμε στις εποχές που κρατούσαμε τα δίτροχά μας τουλάχιστον 5 χρόνια πριν τα “διώξουμε”).
Είναι ένα σκούτερ με αποδεδειγμένη αξιοπιστία (βλ. Gilera GP 800) μειωμένο κόστος συντήρησης (πχ. αλλαγή ιμάντα κάθε 20.000 χλμ) που το χαρακτηρίζει η λέξη ισορροπία, ενώ παράλληλα προσφέρει αίσθηση ασφάλειας και μιας καθησυχαστικής δύναμης. Άσε που είναι και το μεγαλύτερο, τη στιγμή που η τιμή του δεν είναι η υψηλότερη της αγοράς. Σε σχέση με τον ανταγωνισμό, το Aprilia SRV 850 στα 9.960 ευρώ είναι ακριβότερο από το Honda Integra και φθηνότερο από τα Yamaha TMAX 530 και τα BMW C 600 Sport και C650. GT, κανένα εκ των οποίων δεν το ξεπερνά στον τομέα της δύναμης. Και όπως λέγεται ορθά: “τη δύναμη ουδείς εμίσησε”…
Το ασημένιο πλαστικό στο τούνελ δίνει την εντύπωση αλουμινένιου πλαισίου
ΟΡΓΑΝΑ: Δύο μεγάλα αναλογικά όργανα (ταχύμετρο και στροφόμετρο) δεσπόζουν στον πίνακα οργάνων του 850, που συνδυάζονται με μια ευμεγέθη κεντρική οθόνη LCD. Υπάρχει ενσωματωμένος υπολογιστής με πολλαπλές λειτουργίες (δύο μερικοί χιλιομετρητές, συνολικός χιλιομετρητής, δείκτης service, θερμοκρασία ψυκτικού υγρού), με δυνατότητα χειρισμού από τον διακόπτη «Mode», που βρίσκεται στο πάνω στο τιμόνι. Κάτω από την οθόνη πέντε λυχνίες ολοκληρώνουν τον τομέα της ενημέρωσης του αναβάτη.
ΦΩΤΑ: Άριστα φώτα, επιπέδου αυτοκινήτου. Μένουν σβηστά μέχρι να πάρει μπροστά ο κινητήρας. Δυνατής έντασης, μεγάλου εύρους δέσμης. Μπράβο τους. Δεν υπάρχει διακόπτης on off. Το οπίσθιο φωτιστικό σώμα είναι μακρόστενο και μάλλον μικρό σε συνολικό μέγεθος.
Είναι τόσο πλήρη που θα μπορούσαν να ανήκουν σε αυτοκίνητο
ΚΟΡΝΑ: Από αδιάφορη μέχρι αστεία. Θυμίζει τρεχαντήρι και είναι απαράδεκτο να υπάρχει τέτοια κόρνα σε σκούτερ υψηλών επιδόσεων. Οι ιδιοκτήτες των SRV πρέπει να την αλλάξουν άμεσα.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: Το ρεζερβουάρ ή μάλλον τα ρεζερβουάρ, αφού είναι δύο, βρίσκονται κάτω από τη σέλα. Η τάπα είναι τοποθετημένη στο πίσω μέρος και χρειάζεται προσοχή κατά τον ανεφοδιασμό αφού το στόμιό της είναι κάπως εύκαμπτο και ζορίζεται όταν “κοντράρει” πάνω του η μάνικα ανεφοδιασμού. Όπως είπαμε και πριν, η σέλα ανοίγει γρήγορα με το πάτημα ενός κουμπιού, δηλαδή δεν χρειάζεται να ξεκλειδώσετε για να έχετε πρόσβαση στην τάπα.
Ένα κράνος (συγκεκριμένων διαστάσεων) χωράει κάτω από τη σέλα
ΣΤΑΝΤ: Υπάρχει γερό και χρήσιμο πλάγιο στάντ, που πρέπει να χρησιμοποιείται απαραίτητα πριν κατέβει από τη σέλα ο αναβάτης, γιατί δύσκολα μπορείς να κρατήσεις στα χέρια τα 250 άδεια κιλά του 850. Το κεντρικό στάντ χρειάζεται πολλή δύναμη για να σηκωθεί, δηλαδή να ρίξει όλο το βάρος με το ένα πόδι στο άκρο του στάντ και να τραβήξει με πολλή δύναμη τη χειρολαβή προς τα πίσω. Δύσχρηστο με λίγα λόγια. Ευτυχώς που υπάρχει και χειρόφρενο για το παρκάρισμα κι έτσι μπορείς να χρησιμοποιείς εύκολα το πλάγιο σταντ.
ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Μεγάλοι και εύχρηστοι, με εξτρά το σινιάλο
ΣΧΑΡΑ, ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ: Οι μεγάλες χειρολαβές είναι φτιαγμένες από σκληρό PVC για λόγους βάρους και μόνο.Σχάρα δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και βάση μπαγκαζιέρας. Η σχάρα που προσφέρει σαν aftermarket η Aprilia είναι μεταλλική και βγαίνει έξω και πίσω από την ουρά.
Μεγάλη υπόθεση οι ρυθμιζόμενες μανέτες φρένων του 850
ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ: Μοντέρνου σχήματος, με κομμένες εξωτερικές-κάτω γωνίες, για “ομορφιά”. Ακριβώς λόγω αυτών των κοψιμάτων υπάρχει και πρόβλημα μειωμένου οπτικού πεδίου. Καλοφτιαγμένοι καθρέφτες, με γερά μπράτσα (που αναδιπλώνονται) που δεν χάνουν τη ρύθμισή τους και εύκολη εσωτερική ρύθμιση του καθρέφτη. Στην εξωτερική τους πλευρά φορούν τα φλας.
ΕΞΤΡΑ & ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Ρυθμιζόμενες μανέτες φρένων, παροχή ρεύματος 12V, χειρόφρενο.
