Με τέμπο και επαγρύπνηση
Παραπλανητικός είναι ο τίτλος των σημερινών μας συμβουλών οδήγησης, μιας και δεν υπάρχει απλά “γρήγορη” οδήγηση μέσα στην πόλη που δεν είναι και ασφαλής, άρα στην πραγματικότητα μιλάμε για “ταχύτητα και ασφάλεια”…
“Ταχύτητα, ασφάλεια, αποτελεσματικότητα”. Μοιάζει με σλόγκαν εταιρίας παροχής υπηρεσιών και όχι με άρθρο συμβουλών οδήγησης σκούτερ μέσα στην πόλη.
Όλοι θέλουν να φτάνουν χωρίς προβλήματα γρήγορα στη δουλειά τους και για να συμβεί αυτό υπάρχουν μικρά κόλπα που διευκολύνουν εμάς τους σκουτερίστες, ειδικά στην αστική μετακίνηση, που είναι χώρος που συνήθως επικρατούν τα τετράτροχα.
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να επιλέγουμε προσεκτικά τη διαδρομή που μας φέρνει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό μας. Έτσι επιτυγχάνουμε συντομότερα και ταχύτερα καθημερινά ταξίδια.
Κάθε διαδρομή που διανύεται μέσα στην πόλη έχει δυο βασικούς περιοριστικούς παράγοντες τα φανάρια και τα αυτοκίνητα που… μας εμποδίζουν και είναι είτε λιγότερα, είτε περισσότερα, αναλόγως της ώρας.
Από φανάρι σε φανάρι μια ζωή
Τα φανάρια της πόλης είναι ρυθμισμένα έτσι ώστε να ανοίγουν σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, άρα όσο κι αν τρέξουμε – πολλές φορές ακόμα και πάνω από τα όρια ταχύτητας, που δεν το προτείνουμε – το πιο πιθανό είναι πάλι σε κόκκινο φανάρι πρέπει να υποχρεωθούμε να σταματήσουμε.
Μπορεί κάποιος που βιάζεται να κάνει γρήγορες εκκινήσεις στο πράσινο φανάρι και να φτάνει πρώτος στο επόμενο κόκκινο φανάρι, νομίζοντας ότι έτσι πηγαίνει πιο γρήγορα, αλλά στο τέλος της διαδρομής θα έχει κάνει τον ίδιο χρόνο με έναν “αργό” αναβάτη που απλά γνωρίζει ή ακολουθεί τον συγχρονισμό των φαναριών.
Αν έχουμε να κάνουμε συγκεκριμένες διαδρομές κάθε μέρα και γνωρίζουμε τη ρύθμιση των φαναριών, φροντίζουμε να φτάνουμε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο, δηλαδή τη στιγμή που ανοίγει το πράσινο φανάρι.
Μια καθημερινή ιστορία
Τις προάλλες – είχε μπόλικη πλάκα η ιστορία – κινούμασταν μέσα στην κίνηση της Αθήνας, διάφορα σκούτερ και παπιά με τον ρυθμό των φαναριών. Ένας συνάδελφος (δικυκλιστής) μοτοσυκλετιστής με ένα φασαριόζικο supermotard έκανε γρήγορες εκκινήσεις, μικρο-σούζες στο ξεκίνημα και γενικά πρόσφερε ένα ευχάριστο θέαμα σε εμάς που τον παρακολουθούσαμε. Ήταν διασκεδαστικός και ναι, τον είδαμε παραπάνω από δυο δεκάδες φορές να δίνει την ίδια παράσταση γιατί, όπως καταλάβατε, κάθε φορά τον έπιανε το κόκκινο φανάρι, κι έτσι, όλοι εμείς οι αργοί… τον περικυκλώναμε. Μετά από την εικοστή φορά άρχισε να εκνευρίζεται φανερά, αλλά μυαλό δεν έβαλε. Συνέχισε τα ίδια. Για παραπάνω από 10-12 χιλιόμετρα πηγαίναμε μαζί. Ο μεν με τα νεύρα του σπασμένα, κι εμείς με τη γνώση του πότε άνοιγε πράσινο το επόμενο φανάρι. Απλό έτσι;
Ρυθμός με κατάλληλες αυξομειώσεις
Η άποψη του να κρατάμε ρυθμό στην οδήγησή μέσα στην πόλη και να πηγαίνουμε με τη ροή έχει και αντίλογο. Πηγαίνοντας με τη ροή της κυκλοφορίας πολλές φορές μπορεί να βρισκόμαστε σε τυφλές γωνίες των αυτοκινητιστών, κι αυτό κρύβει κινδύνους.
Η ρυθμός μας πρέπει να έχει μικρές αυξομειώσεις ταχύτητας και σίγουρα αλλαγές λωρίδων, ανάλογα με την περίπτωση. Όταν λέμε “αυξομειώσεις” δεν εννοούμε μεγάλες, γιατί πέρα από το ενοχλητικό του πράγματος (γκάζι-φρένο διαρκώς) η μεγαλύτερη ταχύτητα θέλει περισσότερη, πιο έντονη επαγρύπνηση από πλευράς αναβάτη.
Συγχρόνως από πλευράς σκούτερ η επιτάχυνση-επιβράδυνση καταναλώνει περισσότερη βενζίνη, τρώει υλικά τριβής φρένων… αλλά σπάει και νεύρα όπως είδαμε παραπάνω στην ιστορία με τον συνάδελφο.
Μακριά από τα αυτοκίνητα
Μπορεί στόχος μας είναι να προλαβαίνουμε τον συγχρονισμό των φαναριών – κι έτσι να πετυχαίνουμε τον ταχύτερο δυνατό χρόνο από το σημείο “Α”, στο σημείο “Β” – αλλά δεν κινούμαστε μαζί τους. Οδηγούμε μακριά από τα αυτοκίνητα και μπροστά τους άρα δεν πειράζει να φτάνουμε λίγο πριν από αυτά στα κόκκινα φανάρια.
Ξύπνιοι και έτοιμοι
Κινούμενοι με τη δική μας ροή και ρυθμό δεν κοιμώμαστε οδηγώντας αυτοματοποιημένα. Έχουμε πάντα στο νου τις δυο σημαντικές λειτουργίες αποφυγή-επιβράδυνση, έτσι ώστε αν χρειαστεί να μπορέσουμε να αντιδράσουμε σωστά. “Σκανάρουμε” ελέγχουμε το δρόμο κοιτώντας μακριά μπροστά μας, έτσι ώστε αν συμβαίνει κάτι περίεργο να μπρούμε να αντιδράσουμε κατάλληλα.
Εννοείται ότι παράλληλα ελέγχουμε και τους καθρέφτες μας για τα οχήματα που μας ακολουθούν και είμαστε ιδιαίτερα υποψιασμένοι και προσεκτικοί όταν πλησιάζουμε μεγάλα οχήματα, λεωφορεία ή φορτηγά που μας μειώνουν την ορατότητα.
Τοποθέτηση στο δρόμο
Μέσα σε κίνηση και μποτιλιάρισμα τοποθετούμαστε σε τέτοια θέση στο δρόμο, έτσι ώστε να αφήνουμε μεγάλα κενά ανάμεσα σε προπορευόμενο όχημα και σε αυτό που μας ακολουθεί, αλλάζοντας προσεκτικά λωρίδες, αφού προηγουμένως βγάλουμε φλας. Επίσης φροντίζουμε για λόγους ασφαλείας να γινόμαστε ορατοί.
Εναλλακτικές διαδρομές
Αν είναι συγκεκριμένες οι διαδρομές που κάνουμε κάθε μέρα και μπορούμε να σχεδιάσουμε διαφορετικές, εναλλακτικές διαδρομές, χωρίς πολλά φανάρια και κίνηση, τις προτιμούμε από τις συνηθισμένες εύκολες του “μπαίνω σε μια λεωφόρο και απλά πηγαίνω”…
Πολλές φορές, ακόμα κι αν η εναλλακτική διαδρομή είναι περισσότερα χιλιόμετρα από την “κανονική”, μπορεί να μας γλυτώσει χρόνο.
