Σταθερές αξίες, σε χαμηλότερη τιμή
Με μερικές αριστοτεχνικές αισθητικές πινελιές, την αλλαγή λογοτύπου από Gilera σε Αprilia και τη δραστική μείωση της τιμής, το Nexus 300 του 2008, γίνεται SR Max 300 του 2011. Αποδεικνύοντας ότι τα καλά σκούτερ αντέχουν στο χρόνο, όπως ακριβώς και οι προχωρημένες σχεδιαστικές γραμμές. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Φωτογραφίες: Μιχάλης Λαζαρίδης
Aprilia SR Max: Καλαίσθητο και σπορ
Ο μαρτυριάρης λέει: “το Aprilia SR Max παρουσιάστηκε πριν από τρία χρόνια με άλλο όνομα, με σήματα διαφορετικής εταιρίας!”.
Ήταν Ιούνιος του 2008 όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το Gilera Nexus 300 σαν το σπορ scooter των 300 κυβικών του Piaggio Group. Εκείνη τη χρονιά η Gilera είχε κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας των 250cc, ενώ στο παρελθόν η Gilera είχε κερδίσει τίτλους στα 500cc με αναβάτες τους Liberati , Masseti και πιο πρόσφατα στα 125 με τον Manuel Poggiali (2001) και τέλος στα 250, με τον -αδικοχαμένο- Marco Simoncelli το 2008. Με την Aprilia να έχει τεθεί υπό την κηδεμονία της Piaggio (ήδη από το 2004) και τη φίρμα αυτή να διαθέτει πιο δυναμικό προφίλ και όνομα από την Gilera, αλλά και μπόλικες και πιο φρέσκιες αγωνιστικές δάφνες (βλ. 2010 τίτλος στα Superbike) το πιο πιθανό είναι το τμήμα μάρκετινγκ του Ομίλου να πρότεινε την μετονομασία των Gilera, σε Aprilia. Παράλληλα οι δύσκολοι καιροί απαιτούν και προσεκτικούς χειρισμούς, με αποτέλεσμα να προτείνονται οικονομικές λύσεις.
Το SR Max έσκασε σαν είδηση πριν από τρεις περίπου μήνες και δεν ήταν λίγοι αυτοί που ειρωνεύτηκαν την κίνηση, άλλοι τόσοι ήταν όμως αυτοί που ενδιαφέρθηκαν για το νέο project της Piaggio, που είχε να κάνει με μερικές πινελιές, μερικά αυτοκόλλητα και τα λογότυπα της εταιρίας του Noale, της Αprilia δηλαδή.
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως ξαφνικά, με λίγα ρετουσαρίσματα ένα καλό σκούτερ απέδειξε πόσο δυνατή ήταν εξ αρχής η σχεδίασή του, αφού τρία χρόνια μετά όχι ξεπερασμένο δεν λες, αλλά αντίθετα χαρακτηρίζεται όμορφο, δυναμικό και καλόγουστο. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καταναλωτής δεν είναι υποχρεωμένος να έχει ισχυρή μνήμη: μπορεί το SR Max να του θυμίζει κάτι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αρκεί το σκούτερ να είναι καλό και όμορφο και να έχει συμφέρουσα τιμή.
Ο κινητήρας των 278cc έχει προοδευτική απόδοση και καλή ροπή
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Τετράχρονος, μονοκύλινδρος, με 1 ΕΕΚ και 4 βαλβίδες, 278 κ.εκ. Πρόκειται για τον καλό, γνωστό και πολυχρησιμοποιημένο κινητήρα Quasar της Piaggio, που μπορεί να μην αποδίδει τη μέγιστη ιπποδύναμη στην κατηγορία του, αλλά διαθέτει ροπή, είναι ήσυχος, αξιόπιστος, χωρίς κραδασμούς και συνολικά ομοιογενής με πολύ καλή συνολική απόδοση.
Η εταιρία ανακοινώνει ιπποδύναμη 22,4 ίππων στις 7.250 σ.α.λ και ροπή 2,35 χιλιογραμμόμετρων στις 6.000 σ.α.λ.
ΣΧΕΔΙΑΣΗ: Ένα πολύ όμορφο σκούτερ γενικά, σε όλα του τα σημεία. Η αιχμηρή αισθητική (edge design) είναι πασιφανής κατεύθυνση. Η ουρά είναι σηκωμένη ψηλά – αν δει κάποιος το SR Max από πίσω σε κίνηση, νομίζει ότι πρόκειται για μοτοσυκλέτα supersport.
Aντίθετα το μπροστινό του μέρος σκύβει, κατεβαίνει προς τα μπροστά. Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης κοιτάζαμε και θαυμάζαμε τη λεπτομερή και αποτελεσματική δουλειά των βιομηχανικών σχεδιαστών της Piaggio και για το πως με δύο μαύρα “φρυδάκια” και αυτοκόλλητα στα κατάλληλα σημεία έκαναν τόσο διαφορετική την όψη του SR Max σε σχέση με το Nexus. Ο προφυλακτήρας της εξάτμισης είναι νέας σχεδίασης.
Η σχεδίαση του SR Max είναι τέτοια που αφήνει τον κινητήρα να φαίνεται
ΤΡΟΧΟΙ: Δεκαπέντε ίντσες μπροστά και 14 ίντσες πίσω, με όμορφες χυτές, αλουμινένιες ζάντες.
ΜΕΓΕΘΟΣ: Μεσαίων διαστάσεων, ούτε μικρό, ούτε μεγάλο, είναι αυτό, το οποίο στο εξωτερικό θα λέγαμε compact GT, δηλαδή ένα μαζεμένο, από πλευράς όγκου, Maxi scooter. To συνολικό του ύψος δεν είναι χαμηλό πάντως.
ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΟΛΤΑ
ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ: Όρθια θέση κορμού και θέση ποδιών στις 90 μοίρες, τα χέρια κατεβαίνουν χαμηλά στο τιμόνι, σε μια αρχικά περίεργη θέση. Η εργονομία είναι τέτοια, έτσι ώστε να πέφτει βάρος στους καρπούς, όπως στις σπορ μοτοσυκλέτες.
Αυτός ήταν ο προορισμός του συγκεκριμένου σκούτερ, γι’ αυτό και ταίριαζε κουτί, στο προφίλ της Aprilia. Η ποδιά λεπταίνει στο πίσω της μέρος, για να πατούν ευκολότερα τα πόδια στο έδαφος. Το τούνελ ανάμεσα στα πόδια είναι υψηλό υποχρεώνοντας σε να σηκώσεις ψηλά το πόδι για να περάσεις στη σέλα. Το μήκος των μαρσπιέ/ποδιάς είναι ικανοποιητικό και υπάρχει και υπερυψωμένο σκαλοπατάκι για να αλλάζεις τη θέση των ποδιών.
ΤΙΜΟΝΙ: Επειδή προσπαθεί να θυμίσει κλιπόν το ύψος στα άκρα κατεβαίνει. Υπάρχουν αντίβαρα στα άκρα του τιμονιού. Σχετικά μικρό είναι κόψιμο του στους επιτόπιους ελιγμούς (μεγάλη ακτίνα στροφής).
ΣΕΛΑ: Αρκετό είναι το ύψος της σέλας στα 815 χιλιοστά, τα πόδια ενός αναβάτη ύψους 1,75 μέτρων πατάνε ίσα-ίσα στις μύτες. Το πάχος του αφρώδους υλικού της είναι αρκετό και μαλακό το κάλυμμα είναι αντιολισθητικό. Η σέλα είναι δύο επιπέδων και η σχεδίασή της είναι όμορφη, ποιοτική και διαθέτει εξωτερικές ραφές.
ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ: Θα χρειαστεί να σηκώσει ψηλά το πόδι του για να ανέβει στη σέλα ο συνεπιβάτης ή εκτός αν πατήσει πρώτα στο μαρσπιέ και καβαλήσει σε στυλ καουμπόικο… Μεγάλο κομμάτι απολαμβάνει ο συνεπιβάτης με καλό αφρώδες, κάθεται ψηλά και ατενίζει το δρόμο χωρίς να παρεμβαίνει το κεφάλι του αναβάτη.
Διαθέτει αναδιπλούμενα, καλής ποιότητας αλουμινένια μαρσπιέ, που “χωνεύουν” μέσα στα πλαϊνά και χειρολαβές στην ουρά για τη στήριξή του.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΔΙΑΣ/ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ: Η ζελατίνα είναι χαμηλή – βλ. σπορ – αλλά προστατεύει αρκετά καλά από αέρα και βροχή, στέλνοντας τον αέρα στη βάση του κράνους του αναβάτη. Ρυθμίζεται σε τρεις θέσεις, με εργαλεία, μια εργασία που αν την μάθεις δεν χρειάζεσαι παραπάνω από 3 λεπτά για να την ολοκληρώσεις.
Υπάρχουν και “χούφτες”, πάνω στο “φέρινγκ”, για τα χέρια. Το οπτικό πεδίο λόγω χαμηλής ζελατίνας είναι καλό για μέσα στην πόλη, αφού η ζελατίνα δεν παρεμβάλλεται ιδιαίτερα.
ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Μεγάλος χώρος κάτω από τη σέλα, χωράει ένα φουλφέις κράνος και ένα μπουφάν. Ή ένα φουλφέις και ένα ανοικτό κράνος.
Η χωρητικότητά του φτάνει τα 34 λίτρα, υπάρχει φωτάκι και παροχή ρεύματος. Η μπαταρία βρίσκεται στον ίδιο χώρο και είναι εύκολα προσβάσιμη. Υπάρχουν και ντουλαπάκια αποθήκευσης μικροπραγμάτων μπροστά στην ποδιά.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΕΝΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Τα πόδια σου είναι κάπως ψηλά τοποθετημένα, το ίδιο και τα χέρια σου, σε μια θέση που μοιάζει αρχικά αφύσικη, αλλά στο πέρασμα του χρόνου και των χιλιομέτρων την συνηθίζεις. Ο κινητήρας ξεκινάει γρήγορα και εύκολα με τη μίζα, εκπέμποντας έναν χαμηλό ήχο. Ο 278 κυβικών κινητήρας επιταχύνει ομαλά και είναι ροπάτος και προοδευτικός στη λειτουργία του. Έχει λίγους κραδασμούς και πολύ καλή τροφοδοσία. Ο κινητήρας, όπως πιθανά γνωρίζουν πολλοί, ονομάζεται Quasar και εμφανίστηκε το 2006 σαν “250άρης”, με 244 κυβικά εκατοστά. Το 2008 εμφανίστηκε ο αντικαταστάτης του ο “300άρης” που διέθετε στην πραγματικότητα 278,3 κυβικά.
Το Nexus που είχε παρουσιαστεί το ’08 στην πίστα του Μisano από τον παγκόσμιο πρωταθλητή ταχύτητας 250cc Marco Simoncelli, είχε ξαφνιάσει τους παρευρισκόμενους με τις εξαιρετικές επιδόσεις του, ειδικά στο κομμάτι του κρατήματος, που επέδειξε μέσα σε μια πίστα αγώνων.
Ο κινητήρας αυτός αποδίδει στα χαρτιά 22,4 ίππους και στο δυναμόμετρο κάτι παραπάνω από τους 17 ίππους.
Στο δρόμο, στο άνοιγμα του γκαζιού αρχικά το SR Max αντιδρά ήρεμα και η απόδοση μόνο σαν προοδευτική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πιο έντονη επιτάχυνση έρχεται μετά τα 20 χ.α.ω και η ζωντάνια στην απόκριση συνεχίζεται μέχρι τα 90 χ.α.ω. Από κει και πάνω η απόκριση στο γκάζι είναι και πάλι αργή, μέχρι τη βελόνα του κοντέρ να δείχνει 145 χ.α.ω.
Η οδική συμπεριφορά ίσως να ξενίζει κάποιον που οδηγεί για πρώτη φορά το SR Max, αφού στην είσοδο της στροφής έχει την τάση να γείρει λίγο πιο γρήγορα μπροστά (κάπως υψηλό είναι το κέντρο βάρους) και αμέσως μετά σταθεροποιείται, ο 15άρης μπροστινός τροχός προσφέρει σιγουριά και δίνει καλό κράτημα, χωρίς εκπλήξεις, αφού συνεργάζεται με το μεγάλο μεταξόνιο που δίνει σταθερότητα.
Μικρή εξοικείωση λοιπόν με το SR Max στις στροφές και τα περιθώρια παιχνιδιού είναι μεγάλα. Το πλαίσιο εξ’ άλλου προέρχεται αυτούσιο από το Nexus 500. “Κάντε σαν τον Simoncelli” θα μπορούσε να έχει σαν σλόγκαν η διαφήμιση του SR Max, γιατί εδώ θα σας πω ένα μυστικό. Κάτω από τα πλαστικά και τα χρώματα της Gilera του Simoncelli που κέρδισε το Παγκόσμιο 250 του ’08 κρυβόταν μια… Αprilia. Eκατό τοις εκατό μάλιστα.
Δυστυχώς το σχήμα του τιμονιού του SR 300 και οι κατεβασμένες του άκρες βρίσκονται στο ίδιο τέτοιο ύψος των καθρεφτών αυτοκινήτων, δυσκολεύοντας τη διήθηση που χρειάζεται προσοχή.
Στα φρένα η δουλειά που έχει γίνει από την Piaggio-Gilera-Aprilia είναι πολύ καλή (δαγκάνες, δίσκοι, σωληνάκια, τρόμπες) αλλά το αποτέλεσμα χρειάζεται προσοχή στην κακή ελληνική άσφαλτο, ειδικά στα γυαλισμένα τμήματα της. Σε τέτοιες συνθήκες αν πατηθεί δυνατά μόνο το μπροστινό φρένο, το λάστιχο χάνει την πρόσφυσή του με ένα σφύριγμα και ο τροχός τραβάει μονόπλευρα.
Ευτυχώς που υπάρχει και το πίσω φρένο που εμφανίζει προοδευτική δύναμη και μπλοκάρει δύσκολα, κι έτσι το φρενάρισμα συνολικά αποδεικνύεται ικανοποιητικό. Αυτά σε κακές συνθήκες ασφάλτου. Γιατί ξέρετε σε καλή, σωστή άσφαλτο, το SR Max χαρακτηρίζεται σαν πολύ καλό. Έρχεσαι με “όσα χιλιόμετρα θες”, αρπάζεις τις μανέτες των φρένων, κι αμέσως μετά εισπράττεις πολύ καλές αποστάσεις ακινητοποίησης. Η απόσταση φρεναρίσματος από τα 50 χ.α.ω είναι 9,9 μέτρα και από τα 90 χ.α.ω, τα 38 μέτρα.
Ένα μικρό σημείο προσοχής εδώ είναι πως στο έντονο φρενάρισμα πρέπει να κοντράρεις τα πόδια σου στα υπερυψωμένα “σκαλάκια-υποδοχές” της ποδιάς/μαρσπιέ για να μπορείς να στηριχθείς. Λόγω του χαμηλού τιμονιού αν έχεις τα πόδια σου στην κάτω θέση, το σώμα έχει την τάση να φύγει μπροστά, σαν να προσπαθεί να γλιστρήσει πάνω στο κάλυμμα της σέλας. Στο μέλλον, ένα σύστημα ABS θα βοηθούσε πολύ την όλη διαδικασία της επιβράδυνσης.
Η ανάρτηση πίσω είναι αρκετά “ενδοτική” και συμπεριφέρεται καλά, αλλά την τελευταία δουλειά της απόσβεσης των κραδασμών, που έρχονται από το δρόμο την κάνει το αφρώδες της σέλας.
Το πιρούνι μπροστά είναι λίγο πιο σκληρό, αλλά έχει ικανοποιητική διαδρομή και δεν αφήνει τον τροχό να χάσει την πορεία του, ακόμα κι όταν τερματίσει.
ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Ένα εύκολο και φιλικό σκούτερ, μεγαλούτσικων διαστάσεων, αλλά όχι πολύ, είναι το SR Max, με καλή προστασία ζελατίνας (τα μπράτσα περισσεύουν μόνο) που ρυθμίζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του αναβάτη. Οι “χούφτες” πάνω στο φέρινγκ στέλνουν τον αέρα μακριά από τα χέρια που πιάνουν το τιμόνι, αλλά κυρίως είναι καλόγουστες και ολοκληρώνουν άριστα την πολύ όμορφη πρόσοψη του σκούτερ.
Η μαλακή σέλα που διαθέτει το Aprilia και το μέγεθος της δίνει άνεση. Ο χώρος κάτω από τη σέλα είναι μεγάλος και ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη – πάνω στο τούνελ – μπορεί να τοποθετηθεί ένα πολύ μεγάλο tank bag. Με λίγη προσπάθεια μπορεί να περάσει ο ιμάντας σταθεροποίησης του από τις γρίλιες αέρα που υπάρχουν στην περιοχή.
Το μεγάλο ντεπόζιτο των 15 λίτρων θα δώσει αντίστοιχη αυτονομία, δηλαδή πάνω από 350 χιλιόμετρα.
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Λογική ιπποδύναμη και καλή ροπή. Τα 400 μέτρα από στάση έρχονται σε 15,4 δευτερόλεπτα και η πραγματική τελική του SR Max φτάνει στα 136 χ.α.ω. Η κατανάλωση ίσα-ίσα που ξεπερνάει τα 4,0 λίτρα, δίνοντας καλή αυτονομία.
ΤΕΛΙΚΑ…
Οι κακές γλώσσες μπορεί να μιλάνε για “ξαναζεσταμένο φαγητό, με διαφορετική γαρνιτούρα” και ίσως να έχουν κι ένα δίκιο, αν δεν εμβαθύνουν, την ψάξουν λίγο την υπόθεση “To Nexus, που έγινε SR Max”. Aν το σκεφτείς λίγο ανακαλύπτεις ότι κατ’ αρχήν δεν μιλάμε για ένα σκούτερ που είναι ξεπερασμένο, ούτε τεχνολογικά, ούτε αισθητικά, ενώ η τιμή του έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Η τελευταία τιμή του Gilera Nexus 300, πριν τον ερχομό του SR Max ήταν 4.985 ευρώ, τη στιγμή που το Gilera Nexus 125 κόστιζε 4.245 ευρώ. Αργότερα η αντιπροσωπεία της Piaggio μείωσε την τιμή του Nexus 300 κατά 500 ευρώ, δηλαδή στα 4.485 ευρώ για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το Aprilia SR Max ήρθε στην Ελλάδα κατευθείαν με χαμηλή τιμή, στα 4.090 ευρώ, φθηνότερο δηλαδή ακόμα και από το Nexus 125! Πρέπει να πούμε περισσότερα;
ΟΡΓΑΝΑ: Στο κέντρο του πίνακα οργάνων υπάρχει ένα μεγάλο κοντέρ και αριστερά του ένα στροφόμετρο, αμφότερα αναλογικά. Πάνω από αυτά υπάρχουν οι ενδεικτικές λυχνίες και δεξιά ένα ηλεκτρονικό πολυόργανο που έχει τόσες λειτουργίες και ενδείξεις που μόνο “καφέ δεν φτιάχνει”, που λένε…
Από ένδειξη φόρτισης μπαταρίας, μέχρι στιγμιαία κατανάλωση, ελάχιστη-μέγιστη ταχύτητα, μερικούς χιλιομετρητές, ολικό χιλιομετρητή, ειδοποίηση για σέρβις, ειδοποίηση για αλλαγή ιμάντα φυγοκεντρικού, θερμοκρασία κινητήρα, στάθμη βενζίνης, ρολόι. Ο φωτισμός τη νύχτα είναι διακριτικός και ομορφαίνει τα όργανα.
ΦΩΤΑ: Καλά φώτα και στις δύο σκάλες, με καλή δέσμη
ΚΟΡΝΑ: “Ενοχλητική”, κλασική σκουτεράδικη
ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: Η τάπα βρίσκεται στο τούνελ ανάμεσα στα πόδια, άρα δεν πρέπει να ξεκαβαλήσεις στο βενζινάδικο, απλά να βγάλεις το κλειδί από την ανάφλεξη για να ξεκλειδώσεις την τάπα, η οποία είναι χωνευτή, αεροπορικού τύπου.
ΣΤΑΝΤ: Το κεντρικό χρειάζεται λίγη δύναμη για να σηκωθεί πάνω του το 300 (είναι πολύ πίσω τοποθετημένο), ενώ υπάρχει και πλάγιο σταντ.
ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Κλασικοί Piaggio, λειτουργικοί και πλήρεις
ΣΧΑΡΑ, ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ: Δεν υπάρχει σχάρα, υπάρχουν όμως δυο εργονομικές, όμορφες χειρολαβές.
ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ: Πολύ μοντέρνο το σχήμα τους, μεγάλο το ύψος μπράτσων, αλλά μέτριο οπτικό πεδίο – ειδικά στο κάτω τους μέρος.
ΕΞΤΡΑ & ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Παροχή παροχή ρεύματος, γρίλιες ζεστού αέρα στο τούνελ για τον χειμώνα, πλάγιο στάντ, πολυχρηστικό ψηφιακό πολυόργανο, ζελατίνα που ρυθμίζεται καθ’ ύψος, μεταλλικά σωληνάκια φρένων.
