Πλέει μεν… δεν “πάει” δε
Μια πρωτότυπη, αν όχι θεότρελη, εφεύρεση της δεκαετίας του ’60 επιδεικνύει το σύντομο φιλμάκι που συναντήσαμε στο, εξαιρετικής ιστορικής αξίας, αρχείο της British Pathe. Δείχνει μια βρετανική πατέντα που έμεινε στο επίπεδο του πρωτότυπου και χρησιμοποιεί δυο σανίδες δεξιά και αριστερά για να επιπλέει.
Η άμοιρη Lambretta που πάνω της έχουν προσαρτηθεί σίδερα και βάσεις που στηρίζουν τα “πέδιλα”, τα σανίδες, τα surf, πείτε τα όπως θέλετε, έχει γίνει “300 κιλά” και σαν να μην έφτανε αυτό, ο δημιουργός του αμφίβιου scooter θέλει να βάλει και δεύτερο άτομο στη σέλα.
Μια κοπέλα, η κόρη του Λονδρέζου ντήλερ της Lambretta, ο οποίος οδηγεί, κάθεται συνεπιβάτης.
Μόλις το σκούτερ μπαίνει στο νερό βυθίζεται αρκετά, ο κινητήρας αγκομαχάει για να σπρώξει το κατασκεύασμα και μπόλικο νερό λούζει τα πόδια αναβάτη και συνεπιβάτη.
Αργότερα γίνεται σαφές ότι δεν υπάρχει πηδάλιο και το αμφίβιο απλά επιπλέει ακυβέρνητο στα νερά του Τάμεση, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, αφού το πρόβλημα διορθώνεται με την παρέμβαση του μοντάζ.
Μια ακόμα “λαμπρή” βρετανική ιδέα του ’60 (κοντά στο ’65 περίπου) πηγαίνει χαμένη αφού επενδυτές για παραπάνω εξέλιξη του πρότζεκτ. Το επικό, cult φιλμάκι τελειώνει με φόντο το Κοινοβούλιο και την ατάκα ότι οι θέσεις του είναι πιο ασφαλείς κι από αυτές της Βουλής…
