Και όμως γίνεται, στην Ιταλία και συμφέρει (πολύ…)

Στις αρχές της δεκαετίας η κινεζική κυβέρνηση απαγόρευσε την κίνηση των σκούτερ και των μοτοποδήλατων που χρησιμοποιούσαν βενζίνη για καύσιμο στην Σανγκάη και επέτρεψε μόνο την κυκλοφορία αυτών που έκαιγαν υγραέριο. Από το 2001 μέχρι το 2004 “καταργήθηκαν” 190.000 σκούτερ/μοτοποδήλατα βενζίνης για να αντικατασταθούν με 140.000 που έκαιγαν υγραέριο.

Φανταστείτε ότι το 1996 τα 500 χιλιάδες δίτροχα της πόλης εξέπεμπαν το 1/5 της ατμοσφαιρικής της ρύπανσης, κι έτσι η κυβέρνηση σταμάτησε να χορηγεί άδειες κυκλοφορίας το 1997 και μετά από μερικά χρόνια η μετατροπή είχε στεφθεί με επιτυχία. Εκτός από την Κίνα υπάρχουν και άλλες χώρες της νότιας Ασίας που χρησιμοποιούν υγραέριο στα δίτροχά τους.

Κινέζικο σκουτεράκι παραγωγής, που καίει υγραέριο

Ήδη στην αγορά της Ιταλίας υπάρχουν κιτ και εξειδικευμένες εταιρίες, που μετατρέπουν τα συμβατικά σκούτερ, σε σκούτερ που κινούνται με υγραέριο. Η λογική είναι απλή, αφού γίνεται στα αυτοκίνητα γιατί να μην γίνεται στα σκούτερ; Η μετατροπή εφαρμόζεται σε κάθε κινητήρα εσωτερικής καύσης έχουν εξ άλλου… Το θέμα και συγκεκριμένα το θέμα που “καίει” – κυριολεκτικά, είναι το αν και κατά πόσο θα τηρηθούν στην μετατροπή οι προδιαγραφές ασφαλείας.

Συγκεκριμένα: Το ρεζερβουάρ, η μπουκάλα του υγραερίου (ή LPG, Liquefied Petroleum Gas ή GPL) πρέπει να είναι σωστά προστατευμένη σε περίπτωση πτώσης ή σύγκρουσης. Η πιο συνηθισμένη λύση είναι ένα ενισχυμένο κυλινδρικό ρεζερβουάρ (η μπουκάλα δηλαδή του υγραερίου) 6 λίτρων, που τοποθετείται κάτω από τη σέλα, στον αποθηκευτικό χώρο του κράνους, ο οποίος θεωρείται ασφαλής. Η νομοθεσία δεν επιτρέπει το ρεζερβουάρ να είναι εκτεθειμένο, τοποθετημένο σε σχάρες, μπάρες, στηρίγματα,. κ.λπ.

Κιτ μετατροπής σε υγραέριο, από Ιταλική εταιρία

Μέχρι στιγμής στην Ιταλία έχουν δοθεί άδειες σε εταιρίες μετατροπής σκούτερ για κίνηση με υγραέριο, στις εξής κατηγορίες : μέχρι 50 κ. εκ. με δίχρονο κινητήρα. Από 76 μέχρι 126 με δίχρονο κινητήρα και από 93 μέχρι 155 κυβικά εκατοστά με τετράχρονο κινητήρα. Η ευρωπαϊκή ομολογκασιόν δεν επιτρέπει ακόμα σκούτερ υγραερίου με κυβισμό άνω των 155 κ.εκ. Επίσης σημειώστε ότι στην περίπτωση των δίχρονων κινητήρων, ο τελευταίος πρέπει να έχει αυτόματη μίξη βενζίνης… γιατί δεν είναι δυνατή η πρόσμειξη λαδιού καύσης μέσα στο υγραέριο.

Toν Δεκέμβριο του 1955, (δείτε στη φωτογραφία) στο αμερικάνικο περιοδικό Popular Mechanics εμφανίστηκε ένα σκούτερ – αμερικανικής κατασκευής, Cushman δηλαδή, ογκώδες και άσχημο – που είχε δεχθεί τις κατάλληλες μετατροπές έτσι ώστε να καίει υγραέριο. Το συγκεκριμένο είχε τη μπουκάλα υγραερίου δεμένη μπροστά από την ποδιά του σκούτερ (μπρρρρ…). Πρωτοπόρος ο κύριος Κάρλτον που το έφτιαξε, όμως έπρεπε να ασχοληθεί λίγο παραπάνω με τον τομέα της ασφάλειας μάλλον …

Σήμερα στα μοντέρνα σκούτερ το ρεζερβουάρ υγραερίου χωρητικότητας 6 λίτρων, γεμίζεται σύμφωνα με το νόμο στο 80% της χωρητικότητάς του, άρα χωράει 4,8 λίτρα υγραερίου, που δίνουν αυτονομία από 80 μέχρι 150 χιλιόμετρα, αναλόγως κινητήρα και τρόπου οδήγησης. Για να πάρουμε μιαν ιδέα για το τι σημαίνει από πλευράς οικονομίας, η κατανάλωση βενζίνης και υγραερίου είναι ίδια από τον κινητήρα, με την τιμή του υγραερίου να είναι σαφώς μικρότερη της βενζίνης (σχεδόν μισή τιμή). Την ίδια στιγμή οι ρύποι είναι χαμηλότεροι κατά 30% τουλάχιστον.

Συνάδελφοι σκουτερίστες ετοιμαστείτε, οι καιροί είναι δύσκολοι δεν θα πιστεύουμε στα μάτια μας σε λίγο. Ναι, σκουτεράκια με υγραέριο… γιατί όχι;

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΥΤΕΡ ΥΓΡΑΕΡΙΟΥ