Η επιστροφή μιας βασίλισσας
Σύμφωνα με πηγές του Scooternet, η κλασική Vespa ΡΧ, που αποσύρθηκε πρόσφατα λόγω των προδιαγραφών Euro4 θα επιστρέψει στον εμπορικό στίβο και θα πολεμήσει, έτσι όπως αρμόζει σε ένα τόσο σημαντικό μοντέλο.
Μπορεί η σκηνή των ντόπιων Βεσπίστι (αυτών που αγαπούν τις Βέσπες) να δηλώνει απογοητευμένη για τις ανύπαρκτες εκδηλώσεις για τα 70ά γενέθλια της Vespa στην Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον το εργοστάσιο στην Ιταλία ετοιμάζει ένα δυναμικό comeback!
Oι άνθρωποί μας, επί χρόνια φίλοι και συνάδελφοι, από την γείτονα χώρα μιλούν για σίγουρη επιστροφή του σημαντικότερου και ευπώλητου σκούτερ όλων των εποχών.
Ναι, πρόκειται για την τελευταία εκπρόσωπο, την απόγονο της κλασικής μεταλλικής Vespa του 1946, την ΡΧ, με τις ταχύτητες στο χέρι και τον δίχρονο κινητήρα, που όμως δεν θα επιστρέψει ακριβώς σε αυτή τη μορφή.
Τα προβλήματα και τα ερωτηματικά είναι πολλά, όπως για παράδειγμα τι κινητήρα θα φοράει και κυρίως πως θα περνάει τις προδιαγραφές Euro4 που στην πραγματικότητα εξαφάνισαν τους δίχρονους κινητήρες με μια υπογραφή…
Από την άλλη υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός “καταναλωτών, πελατών” που είτε συμπαθούν, είτε αγαπούν, είτε λατρεύουν τις “παλιές καλές Βέσπες”. Οι αυτόματες, οι μοντέρνες Vespa έχουν το κοινό τους, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις κλασικές παλιές, καλές ΡΧ.
Έναν από τους δρόμους που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Piaggio στο θεάρεστο αυτό έργο της επαναφοράς της ΡΧ στην αγορά, είναι ίδιος με αυτόν της ινδικής LML, με τετράχρονο κινητήρα με κιβώτιο ταχυτήτων και αλλαγές στο χέρι, με ψεκασμό στην τροφοδοσία και καταλύτη στην εξάτμιση, αλλά και με όλα αυτά που πρέπει να φοράει για να περάσει τις δύσκολες προδιαγραφές Euro4.
Ίσως λοιπόν να πρέπει να φτιαχτεί ένας τετράχρονος κινητήρας (υγρόψυκτος, γιατί όχι, με κρυμμένο ψυγείο;) που να χωράει στο υπάρχον πλαίσιο των PX.
Σημειώστε ότι η πρώτη που έκανε κάτι τέτοιο ήδη από το 2002 ήταν η επίσης ινδική Bajaj πάνω σε ένα αντίγραφο της ιταλικής Vespa την Chetak.
Η δεύτερη επιλογή θα ήταν να φτιαχτεί ένα εξ’ ολοκλήρου καινούργιο σκούτερ, που να μπορεί να φιλοξενήσει όλα τα εξαρτήματα που απαιτούνται από τη νομοθεσία όπως καταλύτης εξάτμιση, ABS ή CBS πέδησης), κάτι που είναι δύσκολο να συμβεί στο κλασικό πλαίσιο των PX και πάνω του να μπει ο νέος τετράχρονος κινητήρας.
Ένα ολοκαίνουργιο σκούτερ σημαίνει βεβαίως και υψηλό κόστος σχεδιασμού και εξέλιξης και αυτό μετακυλύει στην τελική τιμή.
Κι άν φτιαχτεί καινούργιος κινητήρας κατά την άποψή μας πρέπει να διαθέτει κιβώτιο ταχυτήτων, είτε συμβατικό, είτε χειροκίνητο ακόμα και CVT, φυγοκεντρικό με σχέσεις που αλλάζουν από διακόπτες, όπως συμβαίνει στο Aprilia Mana – εταιρία και τεχνογνωσία που ανήκει στην Piaggio.
Το πιο εφικτό σενάριο, που είναι εύκολο και οικονομικό για την Piaggio είναι φυσικά να φορέσει στο μεταλλικό πλαίσιο έναν ήδη υπάρχοντα αυτόματο κινητήρα, ας πούμε τον πιο εξελιγμένο, αυτόν του Medley με Start&Stop και μειωμένες εσωτερικές τριβές, άρα και μικρή κατανάλωση.
Αλλά εκεί είναι που θα ενοχληθούν οι παραδοσιακοί Vespisti, αφού το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ανάμικτο, tuti fruti που θα έλεγαν και οι Ιταλοί.
Το σενάριο που θα μας άρεσε εμάς θα ήταν πολύ προχωρημένο και – τώρα που το ξανασκεφτόμαστε δύσκολα πραγματοποιήσιμο – πολύ δυναμικό. Που θα ξεκινούσε με τη δημιουργία ενός δίχρονου κινητήρα άμεσου ψεκασμού, που είναι μια τεχνολογία που και αυτή γνωρίζει η Piaggio ήδη από τα Aprilia SR50 DiTech και πιο πρόσφατα από τους κινητήρες Purejet.
Για να μην μιλήσουμε για εναλλακτικές προχωρημένες τεχνολογίες που έχουν εφαρμοστεί πειραματικά πάνω σε δίχρονους κινητήρες (η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ ξέρετε) που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τι χαρακτηριστικά και επιδόσεις έχουν.
Μόνο ο χρόνος μπορεί λοιπόν να δείξει ποια επιλογή από τις παραπάνω θα αποφασίσει να ακολουθήσει η Piaggio για την επιστροφή των ΡΧ, την οποία βεβαίως θα υποδεχθούμε με κάθε τιμή και με κόκκινο χαλί, όπως αρμόζει σε μια βασίλισσα που κουβαλάει ιστορία επτά δεκαετιών στη σέλα της.
