Έντεκα παπιά με το όνομα Gilera!
H περίπτωση της Gilera Αrgentina θυμίζει κάτι ιστορίες με ναυτικούς που έπιαναν λιμάνι σε κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής γνώριζαν μια ντόπια κοπέλα έμεναν μαζί της για κάμποσο καιρό και μετά επέστρεφαν στην πατρίδα τους, για να εμφανιστεί μετά από δεκαετίες μπροστά στην πόρτα τους το νόθο τους παιδί! Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, τα μοντέλα της Gilera Αργεντινής ουδεμία σχέση δεν έχουν με τα ευρωπαϊκά μοντέλα που γνωρίζουμε. Πάμε να δούμε όμως πως ξεκίνησαν όλα.
Τη δεκαετία του ’50 και η Aργεντινή ήταν μέσα στους βασικούς προορισμούς των μεταναστών της Ευρώπης, λόγω του μεγάλου της πλούτου και ανάπτυξής της, μαζί με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά, κ.λπ.
Εκείνη την δεκαετία και συγκεκριμένα το 1953 η διοίκηση της Gilera αποφάσισε να φτιάξει ένα εργοστάσιο συναρμολόγησης δικύκλων, τα οποία κατασκευάζονταν στην Ιταλία.
Δύο χρόνια μετά, το 1955 οι πρώτες εργαλειομηχανές έφτασαν στην Αργεντική και το 1957 η GILERA ΜΟΤΟRS ARGENTINA S.A άρχισε να κατασκευάζει – με άδεια “under licence” – τις πρώτες της μοτοσυκλέτες μικρού κυβισμού.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει, οι δεσμοί με την μητρική εταιρία – που είναι ιδιοκτησία της Piaggio από το 1969 – παραμένουν, αλλά η εταιρία από την Αργεντινή απολαμβάνει μεγάλη ελευθερία: όλα της τα μοντέλα έρχονται πλέον από την Κίνα και αλλάζονται τα λογότυπα με αυτά της Gilera.
Από μονοκύλινδρα εντουράκια και μοντέλα δρόμου, μέχρι τσόπεροειδή (δικύλινδρο 270cc προτιμάτε ή 150άρι με φλόγες στο ντεπόζιτο;). Που να τα έβλεπε ο ιδρυτής Γκιουζέπε Τζιλέρα (έτος ίδρυσης 1909).
Έτσι η γκάμα της “Τζιλέρα Αρχεντίνα” διαθέτει 5 τσόπερ, 13 ATV παρακαλώ (οι “γουρούνες” είναι πολύ δημοφιλείς στην Αργεντινή), 6 δρόμου, 11 παπιά (!) και 2 σκούτερ.
Τα τελευταία είναι μονοκύλινδρα 4χρονα και χρησιμοποιούν καλούπια του παρελθόντος, όσον αφορά στην εμφάνισή τους. Έτσι λοιπόν επιβιώνει η θρυλική φίρμα στη Νότιο Αμερική…