Ένα παπί από το παρελθόν… σήμερα

Θα μας συγχωρήσουν οι φίλοι που πιστεύουν ότι τα παπιά δεν έχουν σχέση με τα σκούτερ, ότι δηλαδή ο βατήρας εκκίνησης των παπιών και σκούτερ δεν είναι κοινός: μετακίνηση στην πόλη, “κρεμαστός” κινητήρας, ποδιά για την προστασία των ποδιών του αναβάτη, κ.λπ.

Τα παπιά μπορούν να χαρακτηριστούν σαν υβριδικά σκούτερ, κάτι ανάμεσα σε μοτοποδήλατο και σκούτερ και σαν ένα τέτοιο θα μας επιτρέψετε να παρουσιάσουμε σήμερα ένα εύρημά μας που έρχεται από την Ευρώπη.

Ήταν το 1958, όταν η Honda έφερε την επανάσταση στην αγορά μοτοσυκλετών, μοτοποδηλάτων, διτρόχων και σκούτερ με το πασίγνωστο Super Cub, ένα μοντέλο το οποίο για άγνωστους λόγους μέχρι σήμερα καθιερώθηκε σαν “παπί” στην Ελληνική αγορά.

Το Super Cub ήταν ένα μοντέλο που συνδύαζε τις ευκολίες των scooter και των μοτοσυκλετών και έγινε μεγάλη επιτυχία πολύ σύντομα. Μετά από 55 χρόνια, πάνω από 60 εκατομμύρια Cub έχουν παραχθεί και ακόμα και μέχρι σήμερα έχει διατηρηθεί στην γκάμα της Honda.

Με σεβασμό στην παράδοση εμφανίζεται η ολλανδέζικη εταιρία Super Motor Company, με το μοντέλο Super 100, που διατηρεί το στυλ vintage, που όμως προσφέρεται καινούργιο και μάλιστα σε συμφέρουσα τιμή, στα 1.530 ευρώ.

Το “ολλανδέζικο” Super 100, κατασκευάζεται στη Κίνα και πέρα από την ντόπια αγορά, μόλις άρχισε να διατίθεται και στην ισπανική αγορά (με τιμή 1.900 ευρώ όμως) με τους γνωστούς μας 17άρηδες τροχούς, τα φρένα που είναι ταμπούρα και το καρμπιρατέρ.

Στη θέση του παραμένει φυσικά ο αερόψυκτος κινητήρας, τετράχρονος με δύο βαλβίδες και οριζόντιο κύλινδρο, που εκκινεί από μίζα και μανιβέλα.

Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι φυσικά κλασικό “παπίσιο” 4 σχέσεων ημιαυτόματο, με λεβιέ “μύτη-φτέρνα”, τοποθετημένο αριστερά, ενώ σε αντίθεση με τα σκούτερ, το πίσω φρένο παραμένει στην μοτοσυκλετιστική του θέση δηλαδή κάτω και δεξιά (και όχι στο αριστερό άκρο του τιμονιού).

Μπορεί ο κινητήρας να μην είναι ισχυρός, αλλά τα 107 cc είναι ικανά να σπρώξουν το σύνολο των 80 κιλών μέχρι τα 95 χ.α.ω κι όλα αυτά με χαμηλότατη κατανάλωση, αφού ο κινητήρας καλύπτει 60 χιλιόμετρα με ένα λίτρο βενζίνης, άρα το μόλις 4 λίτρων ντεπόζιτο αρκεί για 240 χιλιόμετρα αυτονομίας.

Σαν ενδιαφέρουσα μπορεί να χαρακτηριστεί η σχάρα ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη, και πολύ ενδιαφέρουσες οι ρομαντικές καμπύλες που έρχονται από τη δεκαετία του ’70: η συνολική απλότητα της σχεδίασης, τα πλαστικά των φωτιστικών σωμάτων που είναι “διάφανα”, η δίχρωμη σέλα (κατ’ επιλογήν), η χρωμιωμένη χειρολαβή για τον συνεπιβάτη.