Νέος στους δυο τροχούς – άμαθος στους κινδύνους
Μόλις έχεις αποκτήσει το ευλογημένο δίπλωμα οδήγησης, κάθεσαι πάνω στο καινούργιο σου σκούτερ, το ντεπόζιτο είναι γεμάτο βενζίνη και είσαι έτοιμος για όλα. “Κόσμε, σου έρχομαι” σκέφτεσαι και ανοίγεις το γκάζι με μπόλικη όρεξη για βόλτες και περιπέτειες. Χμ, “περιπέτειες” είπατε; Ναι, ειδικά αν δεν προσέξεις μερικά σημεία-λάθη που είναι πολύ κοινά μεταξύ αρχαρίων αναβατών. Κείμενο: Βασίλης Αντζουλάτος, Φωτογραφίες: Kymco
Περισσότερες απαιτήσεις – λιγότερες ικανότητες
Οι αρχάριοι πολλές φορές πιέζουν, για διάφορους λόγους, τους εαυτούς τους να κάνουν πράγματα άμεσα, που δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να καταφέρουν. Αυτό οφείλεται σε μια λανθασμένη εικόνα που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους για τις ικανότητές τους και κυρίως λόγω του ότι “δεν ξέρουν πόσα πράγματα… δεν ξέρουν”. Το τελευταίο αυτό τσιτάτο περικλείει σοφά το πρόβλημα ενός αναβάτη που θεωρεί, ας πούμε, ότι η διάνυση μιας στροφής είναι μια απλή υπόθεση.
Εκεί που ο αρχάριος βλέπει μια-δυο κινήσεις, ένας έμπειρος αναβάτης που έχει μελετήσει το θέμα μπορεί να βλέπει πολύ περισσότερες παραμέτρους. Είναι λοιπόν καλό να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αλλά εξίσου καλό και σημαντικότερο είναι να ξέρεις τις δυνατότητές σου και να μπορείς πραγματικά να αντεπεξέλθεις στις δοκιμασίες που ρίχνονται καθημερινά στο δρόμο σου.
Χρησιμοποιώντας το νέο σου σκούτερ παντού
Υπάρχουν δρόμοι και δρόμοι. Υπάρχουν διαδρομές και διαδρομές. Όλες τόσο διαφορετικές, όλες με τις δικές τους παγίδες και προκλήσεις. Όπου το μόνο σίγουρο είναι ότι… τίποτα δεν είναι σίγουρο. Το να πάρεις σαν αρχάριος το πρώτο σου σκούτερ ή μοτοσυκλέτα και να θεωρήσεις ότι μπορείς να οδηγήσεις σε όλους τους δρόμους να κάνεις όλες τις διαδρομές είναι λάθος. Θα χρειαστείς λίγο χρόνο για να εξοικειωθείς με τους δρόμους, πρώτα γύρω από τη βάση σου ή στην καθημερινή, γνωστή σου διαδρομή και μετά σιγά-σιγά μπορείς να περάσεις και σε άλλους δρόμους, άγνωστους, πιο απαιτητικούς που έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες.
Αγοράζοντας φθηνό ή λάθος εξοπλισμό αναβάτη
Ένα παλιό κράνος που χάρισε στον αρχάριο αναβάτη ένας φίλος, ένα ακατάλληλο μπουφάν γενικής χρήσης και φθηνά χειμωνιάτικα γάντια μπορεί να κρατούν τη λίστα εξόδων σε χαμηλά επίπεδα, μπορούν όμως και να αποβούν ιδιαίτερα προβληματικά. Όχι μόνο στον τομέα της λειτουργικότητάς τους, αφού το κράνος θα κουνιέται ενοχλητικά σε κάθε λακκούβα, το μπουφάν θα “μπάζει” αέρα από τα μανίκια και τα γάντια θα γλιστρούν πάνω στα γκριπ και τις μανέτες, αλλά και γιατί δεν προστατεύουν καθόλου τον αναβάτη σε περίπτωση πτώσης.
Ο σωστός εξοπλισμός, ειδικά σχεδιασμένος για μοτοσυκλετιστική χρήση σώζει ζωές και προστατεύει από σοβαρούς τραυματισμούς. Ξοδεύουμε κάμποσα χρήματα, από την πρώτη στιγμή της δίτροχης καριέρας μας, δίνοντας στο κομμάτι της προστασίας μας αυτό που του αξίζει. Καλό κράνος σωστών διαστάσεων και προδιαγραφών, ένα μπουφάν με προστατευτικά, όπως επίσης και γάντια μοτοσυκλέτας. Κι αυτά για αρχή, αφού ο σωστός εξοπλισμός αναβάτη επεκτείνεται και σε άλλους τομείς, όπως μποτάκια, αδιάβροχα, ζώνη, παντελόνι και άλλα.Επιλέγοντας το λάθος σκούτερ
Το έχουμε πει επανειλημμένα εδώ στο Scooternet: το “μεγαλύτερο” δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο. Αντίθετα εμείς προτείνουμε ακριβώς το αντίθετο. Ξεκινάμε με ένα μικρότερου κυβισμού, μεγέθους και βάρους σκούτερ, μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα σε βάθος μηνών – κι ακόμα και ετών αν είναι ανάγκη – και αφού εξαντλήσουμε το 100% των δυνατοτήτων του… τότε προχωράμε σε μεγαλύτερου κυβισμού σκούτερ. Ο νέος αναβάτης που επειδή έχει τη δυνατότητα παίρνει κατευθείαν μεγάλο – για τις ικανότητές του – σκούτερ, κι επειδή εντέλει δυσκολεύεται να το χειριστεί, μένει πίσω στο κομμάτι της εξέλιξης η οποία έρχεται δυσκολότερα και καθυστερημένα.
Όλοι εμάς κοιτούν στο δρόμο
Ένα κλασικό λάθος είναι να πιστεύει ο καθένας ότι είναι το επίκεντρο της προσοχής του κόσμου, απ’ όπου κι αν περνάει. Στην πραγματική ζωή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κανένας δεν προσέχει κανέναν, το λέμε λίγο έντονα για να το εμπεδώσουμε, για να διαγράψουμε μεμιάς τις ψευδαισθήσεις. Μόνο τα ασθενοφόρα και τα οχήματα με δυνατές σειρήνες που τρυπούν τα αυτιά των περαστικών γίνονται αντιληπτά από τους πάντες… κι αυτά όχι πάντα. Φώτα, κόρνες, φανταχτερά ρούχα βοηθούν στο να σε αντιληφθούν οι υπόλοιποι χρήστες του δρόμου, αλλά κι αυτό δεν είναι απαραίτητο.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να απαιτείς να σε δουν και να σε προσέχουν, να κάνουν στην άκρη για να περάσεις, να φρενάρουν για να σου δώσουν προτεραιότητα, να είναι ευγενικοί και να ακολουθούν τον ΚΟΚ, έτσι όπως περιμένεις, όπως πιστεύεις ότι θα κάνουν ή έτσι όπως οφείλουν. Μια απλή τεχνική είναι να υπολογίζεις ότι οι γύρω σου πάνω σε δυο ή τέσσερις τροχούς μπορούν να κάνουν το χειρότερο δυνατό, το πιο απίθανο και απρόβλεπτο πράγμα που μπορείς να φανταστείς. Με αυτό τον τρόπο προφυλάσσεις τον εαυτό σου καλύτερα από το “ουρανοκατέβατο”, τη δυσάρεστη έκπληξη.
