Η χαρά του οδηγείν με δεύτερο άτομο
Συνήθως, σαν αναβάτες κρίνουμε έναν συνεπιβάτη από τον τρόπο που κάθεται και αντιδρά καθώς τον μεταφέρουμε με το σκούτερ μας. Πρόκειται για μια μεγάλη παρεξήγηση αφού εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να κριθούν σε αυτή την περίπτωση: σαν καλοί ή κακοί δάσκαλοι των συνεπιβατών μας. Κείμενο: Β.Α., Φωτογραφίες: Kymco
Το να οδηγείς με δεύτερο άτομο πάνω σε ένα δίτροχο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, λόγω της εγγύτητας που έχουν οι δύο επιβαίνοντες.
Η αλληλεξάρτηση είναι μεγάλη λόγω των αντιδράσεων του αναβάτη ή του συνεπιβάτη, αλλά και της επίδρασής των κινήσεών τους προς την δυναμική του σκούτερ.
Μπορεί η απλή μεταφορά δεύτερου ατόμου να ακούγεται σαν απλή υπόθεση, η ορθή και ασφαλής κίνηση δύο ατόμων πάνω σε δύο τροχούς ανοίγει ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο.
Κανόνας Πρώτος: Ο αναβάτης εκπαιδεύει τον συνεπιβάτη.
Δάσκαλος είναι ο αναβάτης και μάλιστα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, υπομονετικός και να εξηγεί το κάθε τι, γιατί αλλιώς… θα μας φύγουν όλοι οι συνεπιβάτες και θα οδηγάμε μόνοι μας.
Συνεπιβάτης δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Η τέχνη του συνεπιβάτη μαθαίνεται και βελτιώνεται στο πέρασμα του χρόνου.
Ο ιδανικός συνεπιβάτης είναι ελαφρύς και βραχύσωμος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν κάποιος κατέχει “το άθλημα” δεν μπορεί να είναι βαρύτερος και ψηλότερος.
Ένας αναβάτης γνώστης θα περάσει την εμπειρία του και στο δεύτερο άτομο: πως θα κάθεται, που θα στηρίζεται στην επιτάχυνση, που θα στηρίζεται κατά την επιβράδυνση, πως θα κινεί το σώμα του στις στροφές, που τοποθετεί τον κορμό και το κεφάλι του.
Κανόνας Δεύτερος: Ένα σκούτερ με ένα άτομο, συμπεριφέρεται διαφορετικά με το σκούτερ που μεταφέρει δύο άτομα.
Ειδικά τα μικρότερου κυβισμού σκούτερ 50, 125, 150, 200 θα αλλάξουν εντονότερα προς το χειρότερο τον τρόπο που επιταχύνουν, φρενάρουν και στρίβουν, ενώ τα μεγαλύτερου κυβισμού επηρεάζονται λιγότερο.
Υπολογίστε χονδρικά σαν γενικό κανόνα ότι ένα σκούτερ που μεταφέρει διαρκώς συνεπιβάτη πρέπει να είναι 300+ κυβικών.
Επίσης αναλόγως της σχεδίασης των σκούτερ (πόλης, σπορ, maxi scooter, με μικρότερη ή μεγαλύτερη σέλα) φιλοξενούν περισσότερο ή λιγότερο άνετα το δεύτερο άτομο.
Με δύο άτομα στη σέλα η επιτάχυνση είναι ελαφρώς πιο αργή, ενώ τα φρένα χρειάζονται παραπάνω απόσταση για να ακινητοποιήσουν το σκούτερ.
Η οδική συμπεριφορά του scooter αλλάζει φυσικά και στις στροφές, με το τιμόνι να ελαφραίνει και την πίσω ανάρτηση να είναι πιο συμπιεσμένη.
Για να διατηρείται το σκούτερ σε ισορροπία – όταν κουβαλάει δύο άτομα – ιδανικά αυξάνουμε την προφόρτιση των ελατηρίων των αμορτισέρ, σκληραίνουμε δηλαδή την οπίσθια ανάρτηση.
Κανόνας Τρίτος: Ο φοβισμένος συνεπιβάτης, είναι κακός συνεπιβάτης
Θέλοντας να κάνουν φιγούρα οι “κακοί” συνάδελφοι σκουτερίστες, υπερβάλλουν στο γκάζι και στα φρένα, με αποτέλεσμα να δημιουργούν σφιγμένους και τρομαγμένους συνεπιβάτες που είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί… και για τους δυο.
Για να εκπαιδευτεί σωστά ένας/μια συνεπιβάτης (συνεπιβάτισσα), αφού πρώτα ενημερωθεί από τον αναβάτη, θα πρέπει να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα χαλαρής και ήρεμης βόλτας για το “στρώσιμο”, για να πάρει τον αέρα της κίνησης. Έτσι θα χαλαρώσει και θα αποκτήσει εμπιστοσύνη απέναντι στον αναβάτη.
Η εμπιστοσύνη αυτή είναι πολύτιμη γιατί έτσι δεν θα σφίγγεται σε στιγμές που δεν πρέπει, δεν θα ενοχλεί τον αναβάτη με το σώμα του ή με λάθος, απότομες κινήσεις σε κρίσιμες φάσεις, ούτε θα τον κουτουλάει με το κράνος λόγω των νευρικών του αντιδράσεων.
Κανόνας Τέταρτος: Ο άπειρος αναβάτης δεν πρέπει να μεταφέρει συνεπιβάτη
Δεν είναι καθόλου αστείο, αντίθετα πολύς κόσμος έχει πληρώσει την εντύπωση ότι ένας που μπορεί να οδηγεί σκούτερ, μηχανάκι, μοτοσυκλέτα μόνος του, θα μπορεί να πάρει και δεύτερο άτομο. Για την ακρίβεια μπορεί να φορτώσει το δεύτερο άτομο στη σέλα του, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να το μεταφέρει επί μακρόν με ασφάλεια.
Η συνολική γνώση των χαρακτηριστικών οδήγησης και των επιδόσεων του σκούτερ που οδηγάει κάποιος, όπως και η γνώση για τις πιθανές αντιδράσεις που μπορεί να έχει ένας συνεπιβάτης μπαίνουν στην εξίσωση για ασφαλή μετακίνηση δύο ανθρώπων.
Αν κάποιος είναι άπειρος αναβάτης και θέλει να μάθει να κυκλοφορεί με δεύτερο άτομο για να χτίσει την εμπειρία του θα πρέπει να οδηγεί χωρίς βιασύνη, σε ταχύτητες που αυτός αισθάνεται άνετα και έτσι να δίνει στον εαυτό του το χρόνο ώστε να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που του ρίχνονται στο δρόμο.
Κανόνας Πέμπτος: Είμαι συνεπιβάτης δεν σημαίνει κάθομαι παθητικά πάνω στη σέλα.
Πολλοί από εμάς νομίζουν ότι ο συνεπιβάτης έχει παθητικό ρόλο πάνω στο σκούτερ. Εδώ κάπου χάνεται το νόημα στη μετάφραση: το είμαι χαλαρός πάνω στη σέλα του συνεπιβάτη δεν σημαίνει ότι δεν κάνω τίποτα, ότι είμαι μη ενεργός.
Για να είμαι χαλαρός πρέπει να δρω, να υποχρεώνω το σώμα μου να είναι χαλαρό και να κινείται σε αρμονία με τον αναβάτη.
Η φυσική αντίδραση, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν ή όταν δεν ξέρω πως να αντιδράσω, είναι να σφίγγω το σώμα μου και να κάνω άχρηστες, ενστικτώδεις αλλά λάθος κινήσεις.
Στις επιταχύνσεις πρέπει να στηρίζομαι από το σώμα του αναβάτη, ενώ αντίθετα στις επιβραδύνσεις να κρατιέμαι από τις χειρολαβές μην αφήνοντας τον κορμό μου να επιβαρύνει το σώμα του αναβάτη.
Πρέπει να κινούμαι και να ενεργώ κατάλληλα, ανάλογα με την περίσταση λοιπόν και όχι να παραμένω άπραγος.
Είναι λοιπόν τέχνη η μεταφορά συνεπιβάτη; Αν είναι λέει…
