Εκπαιδεύοντας τον “σωστό” συνεπιβάτη
Αλλάζει η συμπεριφορά του σκούτερ μας όταν ανεβάζουμε στη σέλα δεύτερο άτομο; Αν αλλάζει λέει… σε όλους τους τομείς μάλιστα. Διαβάστε παρακάτω μια ανάλυση του τι πρέπει να προσέχουμε και πώς εκπαιδεύουμε τον συνεπιβάτη ώστε να οδηγούμε απροβλημάτιστα το σκούτερ μας. Κείμενο: Scooternet, Φωτογραφίες: Kymco
Mπορεί στα αυτοκίνητα η μεταφορά δεύτερου ατόμου να μην αλλάζει καθόλου τη συμπεριφορά του οχήματος, αλλά στα σκούτερ, και ιδίως αυτά του μικρού κυβισμού, η διαφορά είναι μεγάλη.
Το να οδηγείς με δεύτερο άτομο πάνω σε ένα δίτροχο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, για πάρα πολλούς λόγους.
Η οδική συμπεριφορά του διτρόχου μας μπορεί να αλλάξει, για παράδειγμα, με μια απλή μετατόπιση του σώματος του συνεπιβάτη, ή ένα τίναγμα του κεφαλιού που θα συμπαρασύρει και τους ώμους του.
Η οδήγησή μας μπορεί να επηρεαστεί έντονα από τις αντιδράσεις ή κινήσεις του συνεπιβάτη και να κινδυνεύσουμε, ειδικά αν αλλάζει η δυναμική ή η πορεία του σκούτερ.
Για τους περισσότερους αρχάριους, αλλά και για κάμποσους έμπειρους αναβάτες η μεταφορά δεύτερου ατόμου θεωρείται ίσως απλή υπόθεση, αλλά δεν είναι, αφού η σωστή και ασφαλής κίνηση του συνόλου (σκούτερ και δύο άτομα) αποτελεί αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης.
Πρώτα απ’ όλα, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν προηγείται η παραμικρή εκπαίδευση ή ενημέρωση των συνεπιβατών, έστω και με δυο τρεις κουβέντες, προτού αυτοί ανέβουν στο σκούτερ… ακόμα και αν δεν το έχουν ξανακάνει ποτέ στη ζωή τους! Για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι οδηγοί θεωρούν πως το θέμα είναι αυτονόητο!
Θεωρείστε το υποχρέωσή σας σαν οδηγός, να εξηγήσετε προσεκτικά τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να αντιδρά ο/η συνεπιβάτης σας, μιας και εσείς είστε ο απόλυτα υπεύθυνος για τη σωματική του/της ακεραιότητα.
Το πιο τραγικό λάθος είναι το “ανέβα και πάμε!” αφού προεξοφλεί πως αν υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα, θα πρέπει να το λύσει αποτελεσματικά ο οδηγός… εν κινήσει και άμεσα – πράγμα που εγκυμονεί, όπως καταλαβαίνετε, πολλούς κινδύνους.
Ο σωστός συνεπιβάτης – αυτός που “δεν καταλαβαίνεις” καν ότι βρίσκεται πίσω σου.
Είναι ο συνεπιβάτης που εναρμονίζεται με τις κινήσεις και τον χειρισμό του σκούτερ και ενσωματώνεται σε ένα αμιγές σύνολο, ένα σώμα.
Ο “εκπαιδευτής” οδηγός πρέπει να είναι πολύ σαφής σε αυτά που εξηγεί και να δουλέψει προσεκτικά προς τη δημιουργία του “σωστού συνεπιβάτη”, ο οποίος μάλιστα θα βελτιώνεται στο πέρασμα του χρόνου.
Και μπορεί ο ιδανικός συνεπιβάτης να είναι ελαφρύς και μικρόσωμος, αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι – συνήθως το αντίθετο συμβαίνει – άρα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο.
Ο σωστός συνεπιβάτης ξέρει πώς να στηριχτεί πάνω στο σκούτερ
Το ένα χέρι περνάει κάτω από το στήθος του οδηγού, ώστε να αποφεύγεται η μετατόπιση του σώματος του συνεπιβάτη προς τα πίσω, όταν ανοίγει το γκάζι.
Το άλλο χέρι κρατάει τη χειρολαβή (τα περισσότερα σκούτερ διαθέτουν μια τέτοια) που βρίσκεται στην ουρά του σκούτερ για να στηρίζει και πάλι το σώμα του στο φρενάρισμα, κι έτσι να μην μεταφέρει το βάρος του πάνω στην πλάτη του αναβάτη/οδηγού!
Ο σωστός συνεπιβάτης κάθεται στο σωστό σημείο της σέλας
Δεν κάθεται ούτε μπροστά – πάνω στην πλάτη του οδηγού – επιβαρύνοντάς τον με επιπρόσθετο βάρος και μπλοκάροντας τις κινήσεις των χεριών του, αλλά ούτε πολύ πίσω δημιουργώντας αστάθεια, λόγω μετατόπισης του βάρους στον πίσω τροχό, που φέρνει με τη σειρά του νευρικότητα στο τιμόνι και ασαφή κίνηση του σκούτερ.
Ο σωστός συνεπιβάτης ξέρει να τοποθετείται στο κέντρο του σκούτερ.
Ένας συνεπιβάτης που βγάζει έντονα δεξιά ή αριστερά το κεφάλι του “για να βλέπει το δρόμο μπροστά” και δεν έχει κεντράρει το βάρος του ως προς τον οριζόντιο άξονα του σκούτερ, αλλάζει την οδική συμπεριφορά του οχήματος.
Κάνει το σκούτερ να “γέρνει” είτε δεξιά, είτε αριστερά, με αποτέλεσμα τη “μη συμμετρική κίνησή” του. Αλλιώς συμπεριφέρεται το δίτροχο όταν στρίβει δεξιά, αλλιώς αριστερά!
Το σώμα του συνεπιβάτη πρέπει να είναι κεντραρισμένο πίσω από το σώμα του οδηγού και ιδανικά το ίδιο πρέπει να κάνει και με το κεφάλι του, βλέποντας το δρόμο μπροστά του με το ένα μάτι (δεξιά ή αριστερά) και όχι και με τα δύο, γιατί αυτό σημαίνει πως το κεφάλι του προεξέχει.
Ο σωστός συνεπιβάτης είναι χαλαρός και ακολουθεί την κίνηση του οδηγού και του σκούτερ.
Δεν πιέζει, δεν κοντράρει, δεν γέρνει το βάρος του ανάποδα από τη στροφή, δεν περιστρέφει τον κορμό του, δεν σφίγγει το στέρνο ή τη μέση του οδηγού, ούτε κοντράρει με τα χέρια του (για παράδειγμα στα έντονα φρεναρίσματα) τους ώμους του οδηγού.
Είναι χαλαρός, στηρίζεται σωστά και είναι εναρμονισμένος με το σύνολο που κινείται κάτω από τα πόδια του… σαν να “μην υπάρχει”, όπως είπαμε και παραπάνω.
Κάπως έτσι περιγράφεται λοιπόν ο σωστός συνεπιβάτης και είναι μια διαδικασία που απαιτεί σωστές συμβουλές, εξάσκηση και τριβή, που δεν προκύπτουν από μόνα τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Συνεχίζεται…
(ΥΓ. θα επανέλθουμε σύντομα με ένα ακόμα άρθρο συμβουλών επί του συγκεκριμένου θέματος, γιατί του αξίζει ακόμα περισσότερη ανάλυση)
