Της πόλης τα ταξίδια

Αποτελεί συνταγή υψηλής τέχνης, το γεγονός ότι αυτό το 300άρι σκούτερ της Aprilia, μπορεί να ταξιδεύει εκτός πόλης, να μεταφέρει δύο άτομα με άνεση παντού και ταυτόχρονα να είναι πολύ καλό μέσα στην πόλη. ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

APRILIA ATLANTIC 300 SPORT: Κάνει και για πόλη, κάνει και για ταξίδι... και για τα ταξίδια της πόλης

To Aprilia Atlantic 300 είναι ένα σκούτερ που χαρακτηρίζεται ως Maxi, δηλαδή μεγάλο, αλλά συγχρόνως και ως compact, δηλαδή μαζεμένο, περιορισμένων διαστάσεων. Δεν είναι Suzuki Burgman ή Malaguti SpiderMax, που είναι Maxi-Maxi, αλλά ούτε και Vespa που είναι compact-compact. Mε αυτό τον τρόπο μπορεί να κινείται και στους αστικούς δρόμους με περισσότερη ευκολία. Παράλληλα, προσφέρει χώρους για τους επιβαίνοντες που δύσκολα θα βρείτε σε σκούτερ πόλης. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι παρόλο που το μεταξόνιό του δεν είναι μεγάλο… δεν είναι ούτε και μικρό, όπως μικρό δεν είναι και το βάρος του.

Δεν μπορείς να πεις; Μοιάζουν...

Το Atlantic 300 έχει μια ζηλευτή ευελιξία, που συνδυάζεται άριστα με τον ζωντανό σε απόδοση κινητήρα. Η όψη του είναι μεν ελαφρώς μεγαλύτερου εκτοπίσματος από ό,τι θα περίμενε κανείς για σκούτερ καθημερινής χρήσης, ταυτόχρονα, όμως, διαθέτει και μια σπορτίβικα-καλαίσθητη γοητεία που μόνο οι Ιταλοί σχεδιαστές γνωρίζουν πώς να μεταφέρουν πάνω στο πλαστικό. Τα φιμέ τζάμια των προβολέων, η φιμέ ζελατίνα και η παντελής έλλειψη κάποιου λογότυπου ή σήματος πάνω στο μπροστινό κομμάτι μπορεί να ξενίζει, «αγριεύει», όμως, ακόμα περισσότερο την αιχμηρή του όψη. Ύστερα από το δυναμικό μπροστινό κομμάτι, συνεχίζει ένα γενναίο κομμάτι νεύρου, ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη, που το ενώνει με το πίσω μέρος. Το τελευταίο δεν ταιριάζει τόσο σε σχεδίαση – μοιάζει κάπως συντηρητικό – με το μπροστινό, και είναι πιο ογκώδες και τετραγωνισμένο, ώστε να δημιουργήσει μεγάλο αποθηκευτικό χώρο κάτω από τη σέλα. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπροστινό και οπίσθιο κομμάτι έχουν διαφορετική φιλοσοφία σχεδίασης.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ: Μεγάλο μπροστινό μέρος, ποδιά-φέρινγκ, και ζελατίνα μεσαίου-προς ψηλού ύψους. Μικρές αισθητικές πινελιές έχουν προστεθεί έτσι ώστε να κάνουν το Atlantic πιο Sport, όπως υποδηλώνει και το όνομά του.

ΜΕΓΕΘΟΣ – ΤΡΟΧΟΙ: Το είπαμε και πιο πάνω για το μέγεθός του Atlantic: Κόμπακτ-Μάξι, Συμπαγές-Μεγαλούτσικο είναι το σκούτερ, όχι μεγάλο. Διαθέτει τροχούς δεκατριών ιντσών, γεφυρώνοντας τους μικρούς τροχούς (10-12’’), με τους μεγάλους (16’’), χωρίς να αυξάνεται το ύψος σέλας και επομένως να μειώνεται ο αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σέλα.

Δανεικός από τη μητέρα Piaggio, o κινητήρας

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Τετράχρονος φυσικά, εφοδιασμένος από την Piaggio. Πρόκειται για τον γνωστό 300άρη που φιλοξενείται σε πλήθος μοντέλων του «Γκρούπο», της Piaggio, από τα Beverly, μέχρι τα Νexus της Gilera, τις Vespa, τα Rambla της Derbi, και λοιπά. Ο συγκεκριμένος τετραβάλβιδος είναι σαφώς «αξιόμαχος» και αξιόπιστος και γι’ αυτό τον λόγο είναι και τόσο δημοφιλής.

ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΟΛΤΑ

ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ: Επειδή είναι σαφής η προσπάθεια να κατέβει το ύψος της σέλας (κάτι που έχει επιτευχθεί), το δάπεδο βρίσκεται λίγο ψηλότερα, σηκώνοντας έτσι τα πόδια κάπως πιο ψηλά από συνήθως. Το τιμόνι είναι τοποθετημένο σε τέτοια θέση ώστε να μη βρίσκουν τα γόνατα πάνω του, αλλά σε γενικές γραμμές είναι χαμηλό. Με δεδομένη την όρθια τοποθέτηση του κορμού, σώμα σε σχέση με το έδαφος, γόνατα σε σχέση με τους μηρούς, πήχεις σε σχέση με τους βραχίονες, όλα σχηματίζουν 90 μοίρες μεταξύ τους. Είναι μια μέση εργονομική επιλογή που γενικά δεν δημιουργεί προβλήματα, ειδικά με το συγκεκριμένο αφρώδες της σέλας, όπως θα διαβάσετε πιο κάτω. Ο χώρος είναι επαρκής για τα πόδια πάνω στο δάπεδο/μαρσπιέ. Το δάπεδο λεπταίνει στο πίσω του μέρος για να πατούν εύκολα τα πόδια στο έδαφος, αλλά επεκτείνεται και μπροστά προς το κάθετο μέρος της ποδιάς ώστε να διαθέτει και μπροστινή θέση για τα πόδια του αναβάτη.

Διακριτικά... εντυπωσιακό

ΤΙΜΟΝΙ: Το πλάτος του είναι αρκετά μεγάλο. Το ύψος του τιμονιού είναι μέσο, τοποθετώντας τα χέρια χαμηλότερα απ’ ό,τι συνήθως. Οι γωνίες του στα άκρα θυμίζουν… τσόπερ. Ο κύκλος στροφής του (το “κόψιμό” του δεξιά-αριστερά δηλαδή), είναι ικανοποιητικός. Υπάρχουν αντίβαρα στα άκρα του και αυτά, σε συνδυασμό με το περιορισμένο ύψος του τιμονιού που βρίσκεται κοντά στο ύψος των καθρεφτών των αυτοκίνητων καθώς περνάει ανάμεσά τους, δυσκολεύουν τη διήθηση.

ΣΕΛΑ: Το κάλυμμα της σέλας είναι καλό, το κυριότερο όμως είναι πως το αφρώδες είναι άφθονο και μαλακό, δημιουργώντας έτσι μια πολύ φιλική θέση οδήγησης, ενώ τα πόδια πατάνε εύκολα κάτω, αφού το ύψος της σέλας είναι χαμηλό από το έδαφος. Η σέλα είναι δύο επιπέδων, ενώ το πάχος και πλάτος της  όσο ακριβώς χρειάζεται για να είναι άνετη.

Άνετη και για τους δύο

ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ: Μεγάλο κομμάτι σέλας εισπράττει και ο συνεπιβάτης με πολύ αφρώδες υλικό. Το σκαρφάλωμά του στη σέλα γίνεται εύκολα, αρκεί να πατήσει πάνω στο κομμάτι της ποδιάς που προορίζεται για τα πόδια του (βλ. σταθερό μαρσπιέ). Χειρολαβές υπάρχουν πάνω στη σχάρα που βρίσκεται στην ουρά.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΔΙΑΣ/ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ: Το οπτικό πεδίο είναι καλό, αφού η ζελατίνα δεν είναι ούτε ψηλή ούτε χαμηλή. Μέσα στην πόλη και με αναβάτη στα 1.80, μπορείς να βλέπεις πάνω από αυτήν, ενώ η προστασία από τον αέρα στο ταξίδι δεν είναι πλήρης, αφού ο αέρας χτυπάει κάπου στο ύψος του λαιμού και, κυρίως, να κάνει θόρυβο.

ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Ο χώρος κάτω από τη σέλα ξεκλειδώνει από το πλάι, με το κλειδί της εκκίνησης. Μπορεί να αποθηκεύσει ένα φουλφέις κράνος, αλλά και άλλα πράγματα, αφού ο χώρος είναι μεγάλος. Με το ίδιο κλειδί ανοίγει και η πρόσβαση για το ρεζερβουάρ και το ντουλαπάκι μπροστά στην ποδιά. Κανένα παράπονο εδώ, το αντίθετο…

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ 

Η μετωπική επιφάνεια είναι αρκετή για να προστατεύει επαρκώς τον αναβάτη

ΕΝΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Ο κινητήρας, που φημίζεται για την οξυθυμία του και τις  γρήγορες επιταχύνσεις του στα φανάρια, φροντίζει να σε εντυπωσιάσει, κάνοντας σε να νομίζεις πως οδηγείς 350 κυβικά τουλάχιστον. Ορεξάτος για ανέβασμα χιλιομέτρων, εμφανίζεται δυνατός και στις μεσαίες ταχύτητες 40-80 χ.α.ω στο άνοιγμα του γκαζιού. Πρόκειται για μια πολύ χρήσιμη ιδιότητα, ειδικά για σκούτερ, γιατί σε αυτές τις ταχύτητες γίνεται “όλο το παιχνίδι” μέσα στην πόλη. Ο τετραβάλβιδος, ψεκαστός κινητήρας επιταχύνει δυνατά μέχρι τα 110 χ.α.ω και έπειτα αρχίζει το πιο ράθυμο σκαρφάλωμά του προς την τελική του.

Τα φρένα είναι συνδυαζόμενα –πατώντας το πίσω φρένο με την αριστερή μανέτα πιέζεται εν μέρει (δηλαδή το ένα έμβολο) η τριέμβολη δαγκάνα του μπροστινού δίσκου – για καλύτερο και ευκολότερο φρενάρισμα.

Τα δύο δισκόφρενα του 300αριού δεν διαθέτουν την προοδευτικότητα και την αίσθηση στη μανέτα που θα τα χαρακτήριζε κορυφαία. Η έλλειψη αίσθησης, συνοδεύεται και από μέτρια δύναμη  στην πράξη, κάνοντάς σε να επιθυμείς καλύτερα φρένα. Παράλληλα όμως τα φρένα αυτής της συμπεριφοράς γίνονται πολύ φιλικά σε ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να ελέγχουν τους μπλοκαρισμένους από απότομο φρενάρισμα τροχούς…  ικανότητα που, γενικά, δεν είναι διαδεδομένη. Αρκετά μαλακό είναι το τηλεσκοπικό πιρούνι που δεν προβληματίζει τον αναβάτη, όπως δεν τον προβληματίζουν και τα αμορτισέρ. Αυτά, παρόλο που δεν είναι τα μαλακότερα της κατηγορίας, βελτιώνονται… από τη σέλα, αφού μέχρι τον αναβάτη ή τον συνεπιβάτη παρεμβάλλεται το πλούσιο αφρώδες της υλικό.

Έχοντας προσδώσει γρήγορα γεωμετρικά χαρακτηριστικά στο πλαίσιο, οι μηχανολόγοι της Aprilia δημιούργησαν ένα σκούτερ που αντιδρά γρήγορα στις κινήσεις του αναβάτη, κάτι που αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο στην “πόλη fast forward” – οδήγηση στην οποία καταφεύγουμε όταν βιαζόμαστε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Μαζί με το καλό ζύγισμα, την εξίσου καλή κατανομή βάρους και το γρήγορο τιμόνι, το Atlantic μοιάζει να είναι πλασμένο για την πόλη, αφού και το βάρος του κυμαίνεται σε λογικά νούμερα.

Πλατύ, μικρού ύψους και αιχμηρό το πίσω μέρος

Έχω την εντύπωση πως παρά την εμφάνιση, που παραπέμπει σε σκούτερ GT, δηλαδή τουρισμού, το ιταλικό 300άρι αποζητά την πόλη σαν φυσικό του χώρο. Η παραπάνω γρήγορη συμπεριφορά και απόκριση μεταφέρεται και στις στροφές και αυτός είναι ο τομέας που θα το θέλαμε λίγο πιο αργό και σταθερό, όπως και στις υψηλές ταχύτητες.

Ένα το δισκόφρενο μπροστά, αλλά συνδυάζεται με το πίσω στο φρενάρισμα

ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Στο ταξίδι, όπως και στην πόλη, η σέλα προσφέρει μπόλικη άνεση, μαζί με τη βολική τοποθέτηση του σώματος αναβάτη και συνεπιβάτη σε σχέση με τα πόδια και το έδαφος. Όπως ήδη είπαμε, η προστασία από τον αέρα είναι μέτρια, υπάρχει, όμως,  σαν εξτρά από την εταιρία, ψηλότερη ζελατίνα. Οι δυνατότητες φορτώματος του 300 είναι ικανοποιητικές, οι ρεπρίζ του καλές κάτω από τα 110 χ.α.ω, τη στιγμή που σε υψηλότερες ταχύτητες το σύνολο επιταχύνει αργά.

Σε τουριστική χρήση είναι που το Altantic θα χρειαζόταν πιο μεγάλο μεταξόνιο και πιο αργό τιμόνι, δηλαδή μεγαλύτερη γωνία κάστερ, έτσι ώστε να μπορεί να “στέκεται” στον αυτοκινητόδρομο με περισσότερη σταθερότητα, ειδικά όταν συναντά κακοτεχνίες του δρόμου και πλευρικούς ανέμους.

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Εικοσιδυόμισι ίπποι, καλή ροπή και ρεπρίζ. Τελική κοντά στα 140 χ.α.ω και αυτονομία που ξεπερνάει τα 200 χιλιόμετρα από ανεφοδιασμό σε ανεφοδιασμό.

ΤΕΛΙΚΑ…

Το Aprilia Atlantic 300, είναι ένα πολύ “ενωτικό” σκούτερ που έχοντας σαν προτεραιότητά του την πόλη και κατόπιν τα κοντινά ταξίδια –. λόγω χωρητικότητας κινητήρα δεν μπορεί να θεωρηθεί καθαρόαιμο GT, μεγάλου κυβισμού – καταφέρνει να γεφυρώσει πολλά πράγματα μαζί. Διαθέτει μια από τις χαμηλότερες τιμές στην κατηγορία των 300αριών σκούτερ, αφού στα 3.900 ευρώ πιάνει την κατώτερη σχεδόν τιμή μιας κατηγορίας της οποίας η οροφή φτάνει τις 5,5 και 5,8 χιλιάδες ευρώ –  ενώ παράλληλα αποπνέει έναν αέρα πολυτέλειας χάρη στο καλό φινίρισμα και τη σχεδίαση του. Είναι μαζεμένο σε διαστάσεις, αλλά μέσω της σωστής εργονομίας εκμεταλλεύεται τους χώρους του και γίνεται άνετο.

Το Atlantic γεφυρώνει χρήσεις και είναι μόλις 280cc

Πηγαίνει στην πόλη, πηγαίνει και σε ταξίδια. Πηγαίνει καλά με ένα άτομο, ενώ φιλοξενεί, χωρίς να δυσανασχετεί, και δεύτερο άτομο που απολαμβάνει άνετη θέση. Διαθέτει έναν κινητήρα που παρότι είναι μόνο 280 περίπου κυβικά, έχει δύναμη και ζωντάνια. Και έτσι, μετά από όλα αυτά, το Atlantic 300 γίνεται ένα μοντέλο που, χάρη στην πολυπραγμοσύνη του, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα σαν ένα από τα καλύτερα της κατηγορίας του.

ΟΡΓΑΝΑ: Απλή, κλασική εμφάνιση και ωραίος φωτισμός το βράδυ, με δύο λευκά μεγάλα όργανα και χωρίς  ψηφιακές προσθήκες (εκτός από ένα μικροσκοπικό, δυσδιάκριτο ψηφιακό ρολόι). Υπάρχουν οι γνωστές σχετικές λυχνίες, συν μια παραπάνω για το πλάγιο στάντ, βενζινόμετρο με βελόνα, θερμοκρασία το ίδιο, μερικός και ολικός χιλιομετρητής, όλα τα τελευταία αναλογικά. Καθόλου άσχημα όταν θέλεις να κατεβάσεις την τιμή αγοράς ενός σκούτερ.

"Τετράτροχης" αισθητικής τα όργανα του 300

ΦΩΤΑ: Καλή ένταση και συγκεντρωμένες δέσμες και στις δύο σκάλες.

ΚΟΡΝΑ: Θα ήθελε μια δυνατότερη κόρνα εδώ που τα λέμε…

ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: Κλειδώνει το πορτάκι που αποκαλύπτει την τάπα του ρεζερβουάρ, ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη, ο οποίος δεν χρειάζεται να ξεκαβαλήσει στο βενζινάδικο.

ΣΤΑΝΤ: Yπάρχει – πέρα από το κεντρικό – και πλάγιο στάντ. Ευκολία στη χρήση τους, είτε χρησιμοποιείς το κεντρικό, είτε το πλάγιο.

ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Τετράγωνοι, μεγάλοι και εύχρηστοι, για τις βασικές λειτουργίες (δεν υπάρχει οn-off φώτων).

ΣΧΑΡΑ, ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ: Γερή, μεγάλη και χρήσιμη σχάρα, με χειρολαβές και με πλατιά βάση, που είναι έτοιμη να δεχτεί ακόμα και μεγάλη μπαγκαζιέρα.

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ: Μοντέρνου σχήματος, τοποθετημένοι μπροστά και ψηλά. Καλό οπτικό πεδίο, αλλά όχι στο εσωτερικό τους, που δείχνουν τους ώμους του αναβάτη.

ΕΞΤΡΑ & ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: Υπάρχει μπαγκαζιέρα 47 λίτρων από την εταιρία και μεγαλύτερη ζελατίνα. Υπάρχει πλαστικό και ανθεκτικός γάντζος στην ποδιά σε βολική θέση, για μεταφορά τσαντών.