Του Δρόμου (street) τα καμώματα

Αν στα σκούτερ υπήρχε κατηγορία supermotard , τότε σε αυτήν θα ανήκε το Aprilia Sportcity Street 300. Το νεο-βαπτισθέν σκούτερ του Piaggio Group είναι μαζεμένο, εύκολο στη χρήση και με πολύ επιθετικό χαρακτήρα που βάζει τον αναβάτη του “στην πρίζα”. Παράλληλα έχει και χαμηλή τιμή στα 3.390 ευρώ.  ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ 

Aprilia Sportcity Street 300: η πόλη σε fast forward

Γνωστή ποσότητα στην αγορά των σκούτερ το Aprilia Sportcity Street 300, αφού έχει συμπληρώσει αρκετά χρόνια παρουσίας και στους ελληνικούς δρόμους, είτε σαν Aprilia Sportcity Cube, είτε σαν Derbi Rambla, με τη μόνη διαφορά όμως ότι φέτος το 300άρι εμφανίζεται σαν Street που υιοθετεί τις αισθητικές μικροδιαφορές του Rambla, κάτω από το όνομα της Aprilia και με τιμή που μόλις ξεπερνάει τα 3,4 χιλιάδες ευρώ (3.390 συγκεκριμένα).

Και ξέρετε το 300άρι αυτό είναι σπορ, κάτι που σημαίνει ότι πηγαίνει γρήγορα μέσα στην πόλη, είτε το θέλεις, είτε όχι, αφού με τη συμπεριφορά του σε “βάζει στην πρίζα”, έτσι ώστε να πηγαίνεις διαρκώς “τέρμα γκάζι”. Ναι είναι ασύμφορο – από πλευράς βενζίνης το 300άρι γιατί με τέτοιες εκκινήσεις που πετυχαίνει στο πλήρες άνοιγμα του γκαζιού, βρίσκεις διαρκώς τον εαυτό σου να τον “κυνηγάνε” και να “κυνηγιέται” από φανάρι-σε φανάρι, με διάφορους μοτοσυκλετιστές και σκουτερίστες μέσα στην πόλη.

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: Ίσως ο πιο πολυχρησιμοποιημένος κινητήρας της Piaggio, αφού έχει φορεθεί σε πολλά μοντέλα, ίδιος με αυτόν του Beverly 300, μόνο που η ρύθμιση της μετάδοσης είναι τέτοια για γρήγορες εκκινήσεις και μικρότερη τελική. Είναι τετράχρονος, με 4 βαλβίδες, και υγρόψυκτος με 278 κυβικά.

ΣΧΕΔΙΑΣΗ – ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: Λιτό και καλαίσθητο σε γενικές γραμμές σκούτερ. Με δύο προβολείς πάνω στη μάσκα και αιχμηρές απολήξεις μόνο σπορ θα μπορούσε να είναι το Aprilia. Ειδικά με τα μαύρα ματ και γυαλιστερά κομμάτια που το απαρτίζουν, μάλλον Stealth θα έπρεπε να λέγεται και όχι Street. Όμορφο και αποδεκτής εμφάνισης σε γενικές γραμμές, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν το σκούτερ των σκληροπυρηνικών μοτοσυκλετιστών supersport, που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιούν χωρίς να ντρέπονται. Αν το πλησιάσεις εν κινήσει από πίσω, το σκουτεράκι μοιάζει με supersport μοτοσυκλέτα. Σε αυτό συντελεί και το κάπως σκυφτό “στήσιμο” του αναβάτη πάνω στη σέλα του.

H ποιότητα κατασκευής είναι μέση, χαμηλότερη από το παρελθόν, χωρίς όμως να ενοχλεί παρά σε λίγα σημεία. Μόνο αν προσέξεις από κοντά τα πλαστικά και τις λεπτομέρειες βλέπεις ότι υπάρχει διαφορά σε σχέση με τα “αδελφάκια” του, SportCity Cube ή Rambla, ενώ μέτρια είναι και η εφαρμογή των πλαστικών σε μερικά σημεία.

ΜΕΓΕΘΟΣ-BΑΡΟΣ: Μικρο-μεσαίων διαστάσεων, με αρκετό όμως ύψος, που βολεύει τα υψηλότερα αναστήματα (όχι λόγω ύψους σέλας), ενώ δεν θα δυσκολέψει και τους κοντύτερους από πλευράς συγκέντρωσης μαζών και μαζεμένων όγκων που το κάνουν εύχρηστο. Το μεταξόνιο είναι “κοντό” στα 1.375 χλστ. Το βάρος του είναι χαμηλό στα 153 κιλά, για την κατηγορία των 300αριών scooter.

Eκεί που τα άλλα έχουν έναν, αυτό έχει δύο δίσκους και μάλιστα 260 χιλιοστών

ΦΡΕΝΑ-ΤΡΟΧΟΙ-ΕΛΑΣΤΙΚΑ: Οι τροχοί είναι 15άρηδες, άρα μεγάλης διαμέτρου, που προσφέρουν προβλεψιμότητα στις υψηλότερες ταχύτητες και ανετότερο πέρασμα από τις ανωμαλίες του δρόμου. Οι ζάντες είναι βαμμένες μαύρες όπως υποχρεώνεται ένα σπορ σκούτερ, με “ρωμαλέα”, απλή σχεδίαση με 5 μπράτσα.

Τα λάστιχα που φοράει το Street είναι Michelin Sport S σε διαστάσεις 120/70 μπροστά και 130/80 πίσω, φτιαγμένα στη Σερβία, τα οποία σε γενικές γραμμές δεν εμπνέουν μεγάλη εμπιστοσύνη και γλίστρησαν σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της δοκιμής. Δύο δισκόφρενα μπροστά (σπάνιο σε σκούτερ) αναλαμβάνουν το φρενάρισμα, με μεταλλικά σωληνάκια και 2έμβολες δαγκάνες, κι ένας ακόμα δίσκος για τον πίσω τροχό.

ΠΡΙΝ ΤΗ ΒΟΛΤΑ

ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ: Η θέση του κορμού είναι όρθια, με την επικλινή/κατηφορική ποδιά να τοποθετεί τα πόδια σε άνετη γωνία. Τα χέρια τοποθετούνται χαμηλά, ρίχνοντας λίγο βάρος στους καρπούς, όπως οφείλει ένα σπορ σκούτερ. Το δάπεδο είναι κάπως ψηλά, ενώ ο χώρος που προσφέρει είναι απλά ικανοποιητικός. Το στένεμα που κάνει στο πίσω του μέρος βοηθάει στο να πατάει πιο άνετα τα πόδια του στο έδαφος ο αναβάτης. Το οπτικό πεδίο είναι καλό αφού η ζελατίνα είναι χαμηλή.

ΤΙΜΟΝΙ: Μέσο είναι το ύψος του τιμονιού (κοντά στους καθρέφτες των αυτοκινήτων), στα 1.143 χλστ. με σχετικά καλή (για 15άρηδες τροχούς) ακτίνα στροφής για τους αργούς ελιγμούς, με τα άκρα του που έχουν αντίβαρα να κατεβαίνουν ελαφρώς προς τα κάτω.

Αν δείτε τη φωτογραφία του Street από μπροστά θα παρατηρήσετε ότι το τιμόνι πάει να μοιάσει σε κλιπόν… Το πλάτος του είναι μέσο επιτρέποντας του να περνάει με σχετική ευκολία ανάμεσα στους διαδρόμους που δημιουργούνται από τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα της κίνησης της πόλης.

ΣΕΛΑ: Καλοσχεδιασμένη, δύο επιπέδων, με εμφανείς ραφές, διχρωμία και αντιολισθητικό κάλυμμα. Το αφρώδες στο τμήμα του αναβάτη είναι λίγο, αλλά δεν θα τον κουράσει ιδιαίτερα γρήγορα, γιατί η σέλα έχει καλό πλάτος και υποστήριξη. Το ύψος της είναι μεγάλο στα 815 και δεν θα κάνει τους κάτω των 1,70 να νιώσουν άνετα.

Δύσκολη να ανακαλύψεις είναι η κλειδαριά που ανοίγει τη σέλα στην αριστερή-πίσω πλευρά του σκούτερ, κυρίως επειδή το καπάκι στο οποίο στηρίζεται είναι υπό γωνία. Όταν ανοίξει η σέλα δεν στέκεται όρθια, αφού δεν υπάρχει αμορτισέρ στήριξης.

ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗΣ: Το μήκος της σέλας του συνεπιβάτη δεν είναι μεγάλο, είναι όμως αρκετό το πλάτος της, ενώ και εδώ το αφρώδες δεν είναι πολύ. Τα μαρσπιέ είναι αναδιπλούμενα και αρκετά μεγάλα, αλλά ίσως λίγο πιο ψηλά τοποθετημένα, έτσι ώστε να μην προσφέρουν καλή στήριξη ειδικά στις απότομες επιταχύνσεις, παρά μόνο στα φρεναρίσματα.

Υπάρχει πάντως χειρολαβή για τη στήριξη του συνεπιβάτη. Λόγω πλάτους της σέλας τα πόδια ανοίγουν αρκετά προς τα πλάγια, όπου τα χτυπάει ο αέρας στις υψηλότερες ταχύτητες.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΔΙΑΣ/ΖΕΛΑΤΙΝΑΣ: Παρόλο που η ζελατίνα είναι μεγαλύτερη από του Cube η προστασία από τα στοιχεία της φύσης είναι και πάλι μέτρια, για τό πάνω μέρος του κορμού του αναβάτη. Λίγο πιο κάτω, η στενή ποδιά αφήνει τον αέρα να στροβιλίζεται ειδικά στα άκρα της. Οι αεραγωγοί όμως που βρίσκονται πίσω και ψηλά στην ποδιά τον χειμώνα θα αποδειχθούν σωτήριοι – σε συνδυασμό με μια καλή “κουβέρτα” – αφού βγάζουν ζεστό αέρα απο το ψυγείο του κινητήρα.

ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Ένα αμφίβολου κλειδώματος ντουλαπάκι μπροστά με μικρούς χώρους και ένας χώρος κάτω από τη σέλα είναι τα δύο σημεία όπου μπορείς να χωρέσεις μερικά πράγματα πάνω στο Street. Ο χώρος μάλιστα κάτω από τη σέλα μπορεί να ζεσταίνει κάλλιστα το φαγητό σου μέχρι να πας στη δουλειά, αφού δέχεται τη θερμοκρασία του κινητήρα που βρίσκεται από κάτω του – κοινό φαινόμενο σε αρκετά σκούτερ της αγοράς.

Με χωρητικότητα 8,3 λίτρων μπορεί να αποθηκεύσει ένα ανοικτό κράνος. Από την άλλη λόγω της επίπεδης ποδιάς μπορείς να μεταφέρεις μικροαντικείμενα ανάμεσα στα πόδια σου με τη βοήθεια του χρήσιμου πλαστικού γάντζου.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΕΝΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Ο γνώριμος ήχος από το γνωστό κινητήρα δεν σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να συμβεί όταν ανοίξεις το γκάζι του Street. Το μοτεράκι κινητήρας είναι “πιστόλι”, κι επιταχύνει δυναμικά στο άνοιγμα του γκαζιού. Απόλαυση γίνονται τα φανάρια που σε πιάνουν στο δρόμο, καθώς κατηφορίζεις την πόλη. Απολαμβάνεις τα καλά φρένα και το καλής συμπεριφοράς μπροστινό σύστημα, καθώς φρενάρεις δυνατά, με τους δύο – παρακαλώ – δίσκους μπροστά να κρατούν την ζητούμενη ισορροπία του μπροστινού τροχού.

Όταν ανάβει πράσινο εσύ “ξεκολλάς” από τη γραμμή εκκίνησης του φαναριού σαν σε αγώνα. Δεν ξέρω αν ισχύει σε όλα τα Street 300, αλλά το δικό μας σκούτερ άφηνε σκασίματα να ξεφύγουν από το μεγάλο τελικό της εξάτμισης, κατά την επιβράδυνση. Μπορεί να ήθελε κάποια ρύθμιση ο ψεκασμός, αλλά από την άλλη αυτό το χαρακτηριστικό μαζί με το σύνολο του “στησίματος” του σκούτερ σε έκανε να νομίζεις ότι οδηγείς το “σουπερμοτάρ” των σκούτερ. Το γράψαμε και στον πρόλογο εξ άλλου…

Με το τιμόνι να βρίσκεται χαμηλά και τον αναβάτη να βλέπει μπροστά του το δρόμο, χωρίς το παραμικρό εμπόδιο (ζελατίνα, τιμόνι, παρμπρίζ, ποδιά, κ.λπ.) εισπράττει την πλήρη αίσθηση της ταχύτητας που αναπτύσσει, κι έτσι αντίστοιχα ελέγχει το δίτροχό του. Απολαυστικές είναι οι ρεπρίζ, οι επιταχύνσεις από τα 40 μέχρι τα 80 χιλιόμετρα την ώρα, όπου κινητήρας και μετάδοση αποδεικνύονται απολαυστικά. Πάνω από τα 80 η επιτάχυνση έρχεται πιο αργά και πάνω από τα 100 ακόμα πιο αργά, μέχρι να δείξει το κοντέρ τα 138+, ενώ η πραγματική ταχύτητα μετριέται στα 127 χ.α.ω.

Οι κραδασμοί που εμφανίζονται στο ρελαντί – πατήστε το πίσω φρένο στα φανάρια, για να κάνετε μικρομασάζ στα χέρια – δεν επιστρέφουν σε καμία άλλη περιοχή, ενώ η μετάδοση μετά από ένα γερό μποτιλιάρισμα και μπόλικη θερμοκρασία άρχισε να σφυρίζει, παραπονούμενη.

Από πλευράς κρατήματος το Street είναι σταθερό και ασφαλές αρκεί να υπάρχει καλή άσφαλτος – στην πιο μέτριας ποιότητα επιφάνεια, τα λάστιχα το προδίδουν – και οι ταχύτητες να μην ξεπερνούν τα 90. Από κει και πάνω το scooter εμφανίζεται λίγο πιο νευρικό, αφού σε αυτό συμβάλλουν οι μαλακές πλέον αναρτήσεις.

Το τελευταίο χαρακτηριστικό είναι που έχει αλλάξει και διαφοροποιεί το Street, από τα Rambla και τα Cube. Τα δύο τελευταία μπορεί να διατηρούσαν τη σταθερότητά τους μέχρι τελικής, αλλά στο 90% της χρήσης τους χαρακτηρίζονταν “σκληρά” και καθόλου άνετα στις λακκούβες και κακοτεχνίες των δρόμων. Τώρα με τις νέες σκληρότητες των ελατηρίων, που έχουν επιλεχθεί από τους μηχανικούς της Aprilia, το Street είναι φανερά πιο άνετο, αλλά έχει μια ελαφριά τάση “πλεύσης” στις ψηλές ταχύτητες. Καθόλου άσχημα, όπως είπαμε και πριν, αφού οι μαλακότερες αναρτήσεις είναι ευπρόσδεκτες σε μια χώρα σαν τη δική μας με τους τριτοκοσμικούς της δρόμους.

Παράλληλα, έχεις να κάνεις με ένα καλό πιρούνι (με προοδευτική βύθιση) που και καλή διαδρομή έχει και καλά “δεσίματα”, ώστε να προσφέρει σωστές ελαστικότητες και να προειδοποιεί. Τα αμορτισέρ στα αλλεπάλληλα χτυπήματα “ταράζονται” καμιά φορά, λόγω της μέτριας απόσβεσης συμπίεσης που εμφανίζουν.

Αλουμινένιο χυτό ψαλίδι και μεταλλικό σωληνάκι στο φρένο

Όμως και στην επιβράδυνση το 300αράκι τα πηγαίνει περίφημα, αφού έχει γίνει σωστή δουλειά και εδώ, με αξιόλογες δαγκάνες και τρόμπες, αλλά και μεταλλικά σωληνάκια και δίσκους. Τα δύο δισκόφρενα μπροστά (260άρια!) έχουν καλή αίσθηση από την αρχή της μανέτας, αλλά και δύναμη και αποτελεσματικότητα. Το ίδιο ισχύει και για το πίσω φρένο, το οποίο ακόμα κι αν πατήσεις με δύναμη δεν θα μπλοκάρει, κάνοντας το έτσι χρήσιμο, αφού το χρησιμοποιείς άφοβα.

Μια παρατήρηση εδώ: λόγω των δύο δίσκων μπροστά, η Piaggio θα μπορούσε πολύ εύκολα και με μικρό κόστος να “γεφυρώσει” τον πίσω δίσκο, με τον ένα από τους δύο δίσκους – όπως συνηθίζει σε άλλα μοντέλα – βελτιώνοντας κατά ένα 20% το φρενάρισμα και μειώνοντας κατά πολύ την ανάγκη για χρησιμοποίηση συστήματος ABS στα φρένα.

ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΗΣ: Δεν θα το συνιστούσαμε το συγκεκριμένο σκούτερ για τουρισμό, μόνο και μόνο γιατί και τις διαστάσεις και το μεταξόνιο δεν έχει και γρήγορο τιμόνι έχει, αλλά κυρίως γιατί αφήνει εκτεθειμένο τον αναβάτη του να κάθεται όρθιος στη σχετικά σκληρή σέλα. Όχι ότι για μικρά ταξιδάκια “θα πει όχι”, αφού ο κινητήρας του είναι απολαυστικός ειδικά σε διαδρομές με στροφές.

Άρα… παίρνεις ένα φίλο μαζί για παρέα, ντύνεσαι σωστά και αφού πρώτα βρεις μια “στριφτερή” διαδρομή με λίγη κίνηση κάνεις το ταξίδι… προπόνηση. Ναι, αν είναι για τέτοιο ταξίδι, το Street είναι “μανούλα”.

Λίγος ο χώρος και στο μπροστινό ντουλαπάκι

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ: Με μικτή οδήγηση πόλης, αργά-γρήγορα, ο κινητήρας του Street μας “έδωσε” 22 χιλιόμετρα στο λίτρο, δηλαδή ζήτησε 4,5 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Με ήπια οδήγηση και σφιχτό δεξί χέρι, η κατανάλωση μπορεί να πέσει στα 3,7 λίτρα, μια καθόλου κακή επίδοση, αφού με αυτό τον τρόπο το μεσαίας χωρητικότητας ντεπόζιτο των 8,5 λίτρων θα προσφέρει αυτονομία της τάξης των 230 χιλιομέτρων.

Όπως είπαμε και πριν η τελική φτάνει τα 127 χ.α.ω, ενώ τα 400 μέτρα διανύονται σε χρόνο 17,90 δευτερολέπτων, επίδοση που κάνει το Street ένα από τα πιο γρήγορα 300άρια σκούτερ. Όπως έχουμε ξαναπεί ο κινητήρας Quasar της Piaggio “κατεβάζει” στον τροχό 16,5 περίπου ίππους και 1,80 kgm ροπής. Στο φρενάρισμα για να ακινητοποιηθεί το Street από τα 90 χ.α.ω, θα χρειαστεί 39,5 μέτρα.

ΤΕΛΙΚΑ…

Το Aprilia Street 300 είναι φθηνό στα “πάρα κάτι”, 3,4 χιλιάρικα ευρώ. Από την άλλη όμως μιλάμε για ένα ιδιαίτερο σκούτερ, αφού είναι σαφής ο σπορ προορισμός του και περιορισμένες οι διαστάσεις του. Ευτυχώς οι αναρτήσεις έχουν μαλακώσει σε αυτή την έκδοση, κι έτσι όποιος το πάρει δεν θα πρέπει να βασανίζεται καθημερινά, ειδικά αν η διαδρομή του δεν είναι τέλεια από πλευράς οδοστρώματος.

Οι κόμπακτ διαστάσεις του και το ζωντανό του μοτεράκι σε κάνουν να ευχαριστιέσαι τις διαδρομές, με τη διαφορά πως αν χρησιμοποιείς διαρκώς την εκρηκτικότητά του θα την πληρώνεις κιόλας σε παραπάνω βενζίνη. Αν θέλεις πάντως να πηγαίνεις γρήγορα στη δουλειά σου… τότε ναι, το Street σου ταιριάζει.

ΟΡΓΑΝΑ: Καλαίσθητα, πλήρη, απλά και ευανάγνωστα. Με μια απλή διάταξη που είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν στο Derbi Rambla 300, η Aprilia έλυσε τη σπαζοκεφαλιά των οργάνων: ένα μεγάλο αναλογικό κοντέρ και μια επίσης μεγάλη οθόνη υγρών κρυστάλλων για τις ψηφιακές ενδείξεις. Μπαρίτσες, ενδείξεις και λυχνίες (από πάνω) πληροφορούν τον αναβάτη όλα αυτά τα “χρήσιμα πραγματάκια” που κάνουν τη ζωή του πιο εύκολη.

ΦΩΤΑ: Έχουν δυναμη μεν, αλλά η δέσμη εμφανίζει κάποιες σκοτεινές κηλίδες. Έντονη η δέσμη και στα δεξιά-αριστερά χαμηλά τμήματα του δρόμου. Καλή είναι η μεγάλη δέσμη φώτων.

Ένα αναλογικό κοντέρ κι ένα ψηφιακό πολυ-όργανο στον πίνακα οργάνων

ΚΟΡΝΑ: Μέτριας απόδοσης. Θα μπορούσε να μην είναι τόσο υποτονική

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ: Όχι ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση ο ανεφοδιασμός. Βγάζεις το κλειδί, ψάχνεις για την κλειδαριά της σέλας, τη βρίσκεις αφού πρώτα σκύψεις, ανοίγεις τη σέλα και φτάνεις στην πλαστική τάπα που βρίσκεται πίσω από τον αποθηκευτικό χώρο.

ΣΤΑΝΤ: Υπάρχει μόνο κεντρικό σταντ το οποίο είναι μέτριας ευκολίας στη χρησιμοποίησή του

ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ: Μεγάλοι, απλής σχεδίασης και “γωνιώδεις” διακόπτες, πολύ λειτουργικοί, με εξτρά σινιάλο, αλλά χωρίς οn-off φώτων

ΣΧΑΡΑ-ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ: Η σχάρα είναι διακοσμητική σχεδόν για μικρά βάρη και πηγαίνει σετάκι μαζί με τις χειρολαβές

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ: Με αρκετά ψηλά μπράτσα, αλλά τέτοιου σχήματος που “κόβει” τις εξωτερικές γωνίες του καθρέφτη.