AΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ MODS, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Μod on the road

Για να γίνει κανείς Mod τη δεκαετία του ’60 έπρεπε αρχικά να αγοράσει μια Vespa GS ή μια Lambretta TV. Χρειαζόταν μια μικρή προκαταβολή της τάξης των 20 λιρών και τα υπόλοιπα ήταν θέμα δόσεων που μπορεί να έφταναν και τα τρία χρόνια σε διάρκεια, με υψηλό βέβαια επιτόκιο. Ο έμπορος αναλάμβανε τις υπόλοιπες διατυπώσεις (τέλη κυκλοφορίας, άδειες, πινακίδες, ασφάλειες και τα ρέστα) όχι όμως και την πατρική συγκατάθεση. ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

Παρά τον φρενήρη ρυθμό ζωής τους οι Mods κινιόντουσαν το πολύ με 40 χαω συχνά σε σχηματισμούς των 10-25 σκούτερ. Σε μια τέτοια ταχύτητα είχαν κάθε άνεση να κοιτάζονται στους δεκάδες καθρέφτες, οι οποίοι δεν ήταν στραμμένοι πίσω αλλά πάνω τους.

Υπήρχε βέβαια ο γαλλικός μπερές για το μαλλί, αλλά όσο να ‘ναι, το ιταλικό κούρεμα απαιτούσε συνεχή έλεγχο. Κρεμούσαν έξω τα πόδια τους και ο συνεπιβάτης στηριζόταν πίσω και ξάπλωνε κανονικά.

Κάποια Σαββατιάτικα πρωινά και ιδιαίτερα στις αργίες (τις λεγόμενες Bank Holidays, όποτε δηλαδή οι τράπεζες είναι κλειστές) οι εποχούμενοι Mods κατέβαιναν στις παραλίες του Brighton και του Clacton όπου πλακώνονταν χωρίς αποχρώντα λόγο στο ξύλο με τους Rockers (τα παιδιά της εργατικής τάξης που άκουγαν rock ‘n’ roll, ντύνονταν με μαύρα πέτσινα, οδηγούσαν café racers και σύχναζαν στα καφέ των αυτοκινητοδρόμων).

Τα επεισόδια αυτά έγιναν παράδοση στα μέσα των 60s και κατάντησαν γραφικά, παρόλο που ούτε οι ζημιές, ούτε τα θύματα της κλωτσοπατινάδας ήταν ευκαταφρόνητα. Κάποια στιγμή ειπώθηκε ότι δεν συμμετείχαν γνήσιοι Mods, αλλά μεταμφιεσμένοι Rockers, μια και ένας πραγματικός Mod δεν θα λέρωνε ποτά τα χέρια του, ακόμη χειρότερα, δεν θα τσαλάκωνε ποτέ τα ρούχα του για τους άξεστους Rockers… Το σημαντικό στην υπόθεση αυτή πάντως είναι ότι στους τίτλους των εφημερίδων ως πρωταγωνιστές και υπαίτιοι φέρονταν οι Mods ως “Scooter Boys”.

Oι κληρονόμοι

Έως το τέλος της δεκαετίας του ’60 οι Mods αυτοί καθαυτοί είχαν εξαφανιστεί. Πίσω τους άφησαν κάποιους τελείως διαφορετικής νοοτροπίας κληρονόμους. Όσοι έδιναν προτεραιότητα στην εξερεύνηση των δυνατοτήτων τους μέσω των αναβολικών ακολούθησαν την ψυχεδέλεια και τους hippies που βυθίζονταν σταθερά στο LSD.

Άλλοι πάλι διατήρησαν κάποια στοιχεία από την ενδυματική καλαισθησία των Mods και περιφέρονταν ως “Suede Heads” κυοφορώντας τους Skinheads. Αυτοί οι τελευταίοι είχαν σαφή προτίμηση στα επεισόδια κάθε είδους και έστρωσαν το δρόμο στους Boot Boys τα παιδιά με τα Doc Martins άρβυλα που ειδικεύτηκαν στον ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό.

Τα λιμνάζοντα ύδατα της βρετανικής συντηρητικής κοινωνίας αλλά και του rock της εποχής, αντάριασαν από τη θύελλα του punk το 1976. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η ανατρεπτικότητα αυτού του ρεύματος εκφυλίστηκε εξαιτίας της άμεσης εμπορευματοποίησής του. Ως αντίδραση ίσως η μόδα επανήλθε στον φιλάρεσκο, νεανικό καθωσπρεπισμό των Mods.

Οι Jam του “Suede head” Paul Weller ήταν το γκρουπ που επανέφερε και επέβαλλε δυναμικά το ξεχασμένο στιλ Mod γύρω στα 1978. Στους δρόμους ξαναφάνηκαν οι Vespa, βαρυφορτωμένες με τα γνωστά στολίδια, τα ίδια σκούτερ των ‘60s που ανασύρθηκαν από την σκουριά και την καταφρόνια για να υπηρετήσουν τους αναγεννημένους Mods. To γεγονός όμως που έστειλε τους νεο-Mods στα ουράνια και τους έκανε παγκόσμια μόδα ήταν η ταινία “Quadrophenia” που προβλήθηκε το 1979.

Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο άλμπουμ των Who και περιέγραφε μέσα από τη ζωή ενός teenager τις περιπέτειες ολόκληρου του Mod “κινήματος”. Η ταινία έγινε αμέσως επιτυχία, θεωρήθηκε cult και παρόλο που η Vespa GS του Jimmy πνιγόταν στο τέλος, πολλοί ήταν αυτοί που την επομένη της προβολής έδωσαν προκαταβολή για μια παρόμοια. Ήταν και πάλι η μουσική που έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο. Οι πρώτοι Mods άκουγαν μετά μανίας μαύρη αμερικάνικη μουσική και έψαχναν όλο και πιο βαθιά στο θησαυρό του rhythm & blues. Από τα αγγλικά γκρουπ αγνόησαν καθ’ ολοκληρίαν τους Beatles, ακριβώς λόγω μαζικής επιτυχίας και αγκάλιασαν συγκροτήματα όπως οι Rolling Stones, οι Yardbirds και οι Small Faces που είχαν έντονες αμερικάνικες επιρροές.

Οι πιο Mods απ’ όλους όμως θεωρήθηκαν οι Who και το “My Generation” τους του 1965, ο απόλυτος Mod ύμνος. Οι Who πρωταγωνίστησαν έτσι στην μετα-punk αναβίωση του Mod στιλ και της μουσικής που άκουγαν εκείνοι, μαζί φυσικά με τα καινούργια συγκροτήματα (The Purple Hearts, The Mods, The Chords και περισσότερο από όλα βέβαια τους Jam).

Mαζί με την αναβίωση των Mods υπήρξε και μια αντίστοιχη των Skinheads οι οποίοι έδειξαν προτίμηση στη ska μουσική και ανέδειξαν συγκροτήματα όπως οι Specials, οι Madness και οι Bad Manners. Ένα παρακλάδι των Skinheads, οι Scooter Skins, άρχισε να κυκλοφορεί με γυμνά σκούτερ. Οι αυτοαποκαλούμενοι Scooter Boys εμφανίστηκαν επίσημα το 1982 και προήλθαν από την συσπείρωση ατόμων που ανήκαν μουσικά και στους Mods και στους Skinheads αλλά που είχαν ως κοινό άξονα αναφοράς το σκούτερ.

Τα πράγματα από εκεί και πέρα οδηγήθηκαν σε διαζύγιο Mods και Scooter Boys με πρωτοβουλία των δεύτερων, καθώς ήθελαν να συγκεντρώσουν όλους τους σκουτερ-μανιακούς ανεξαρτήτως στιλ και μουσικών προτιμήσεων. Τα ράλλυ των Scooter Boys μαζεύουν χιλιάδες κόσμο δύο δεκαετίες τώρα, πράγμα που χωρίς τους Mods δεν θα συνέβαινε ποτέ, ειδικά στην Αγγλία.

Πάντα επίκαιροι

Ξαφνικά, πριν από δύο περίπου χρόνια, όλοι έμοιαζαν να ασχολούνται με μια κάποια υποτιθέμενη αναβίωση ενός “στιλ Mod”. Τα αγγλικά (μουσικά κυρίως) έντυπα, εκτός του ότι λιβάνιζαν κάποια “νεο-Mod” συγκροτήματα τύπου Blur, Pulp, Menswear και τα όμοια, ανέτεμναν παντοιοτρόπως για άλλη μια φορά το “κίνημα” των Mod. Τον “φάκελο Mods” παρέλαβαν όπως ήταν φυσικό και τα κατά τόπους έντυπα, τον οποίο και διεκπεραίωσαν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Όσοι δεν πρόλαβαν να παρακολουθήσουν αυτή την δεύτερη αναζωπύρωση της υπόθεσης Mods μια και διήρκεσε ελάχιστα, ίσως δεν έχασαν για πάντα το συρμό. Κι αυτό όχι γιατί “οι μόδες έρχονται, παρέρχονται και επανέρχονται” -πιο κοινότοπη διαπίστωση απ’ αυτή δεν υπάρχει- αλλά γιατί η Mod μόδα είναι τόσο εκκεντρικά κομψή ή αν προτιμάτε τόσο κομψά εκκεντρική ώστε είναι πάντοτε σε ετοιμότητα να αναλάβει τα ηνία.

Αυτοί οι νεαροί των sixties που μασούσαν μερόνυχτα τσίκλα για να μην μασήσουν την ίδια τους τη γλώσσα καθώς η ενέργεια που έπαιρναν από τα χάπια ήταν ανεξέλεγκτη, αυτοί που μιλούσαν, χόρευαν, κινιόντουσαν ασταμάτητα σαν τρελοί έκαναν πολύ περισσότερα από το να σώσουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο το σκούτερ. Κατάφεραν να κάνουν την καλαισθησία ειδοποιό διαφορά, να υποσκάψουν τα θεμέλια της κλασικής καθωσπρέπει εμφάνισης, φυτεύοντας το σπόρο της ανατροπής. Το κρυφτούλι της Mod ψυχής με την ιστορία, δεν υπάρχει νομίζω καλύτερη λέξη να το χαρακτηρίσει εκτός από την “πανουργία”.

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΟD

Οι μόνες οδηγίες που οφείλεις να ακολουθείς είναι αυτες που αφορούν το πλύσιμο στην ετικέτα της μπλούζας σου.
Το τελευταίο κουμπί στο τρίκουμπο σακάκι σου δεν θα πρέπει να είναι κουμπωμένο.
Ζήσε εφτά μέρες σε μία.
Τα κορίτσια είναι πιο σκληρά από τους άνδρες.
Μην είσαι θύμα
Αν είσαι θύμα μη το δείχνεις.
Μη χάνεσαι.
Το καλό είναι το μικρό.
Έκφραζε τα πράγματα με στιλ
Η καταστροφή είναι η μητέρα της δημιουργίας.

MOD ΥΜΝΟΙ