Απ’ τα καλύτερα του κόσμου;
Ένα θεωρητικό πόνημα είναι το σημερινό, αφού το σκούτερ που παρουσιάζουμε σήμερα έχει χαθεί πλέον στο παρελθόν, κι έτσι η αναφορά μας θα είναι μάλλον πληροφοριακή και μόνον. Γιατί; Γιατί αν το CPI GTR 50– GTR 150 κατασκευαζόταν από μια γνωστή, μεγάλη εταιρία θα ήταν ένα από τα σημαντικότερα σκούτερ όλων των εποχών…
Με καλύτερη ποιότητα κατασκευής, αλλά και ένα δυνατό, γνωστό λογότυπο στα πλαστικά του το CPI GTR θα έκανε την αίσθηση στο κοινό που του άξιζε.
Αυτά έλλειπαν από τούτο εδώ το όμορφο σπορ και αξιόλογο σκούτερ, που έκανε ένα σύντομο πέρασμα την προηγούμενη δεκαετία – σαν 50άρι – και από την ελληνική αγορά.
Από την άλλη τίποτε δεν το σταματά το CPI GTR 50–GTR 150 από το να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία των σκούτερ, αφού σαν σχεδίαση είναι ίσως από τα πιο προχωρημένα και αρτιότερα που έχουμε δει ποτέ! Απίστευτο έτσι;
Και να φανταστείτε ότι το Ταϊβανέζικο σκουτεράκι πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από τα μέρη μας.
Παρουσιάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σαν μοντέλο της εταιρίας CPI Motor Company από την Ταϊβάν, μια εταιρία με εργοστάσια στην Κίνα και την Ινδονησία η οποία στο επίσημο site της αναφέρει ότι έχει ετήσια παραγωγή 600.000 σκούτερ, μοτοσυκλετών και ATV.
Το πενηντάρι GTR έχει υγρόψυκτο δίχρονο κινητήρα και αποδίδει 4,4 ίππους και τροφοδοτείται από καρμπυρατέρ, ενώ το 150άρι που έχει τετράχρονο, υγρόψυκτο κινητήρα αποδίδει 9,4 ίππους. Δεν είναι όμως οι κινητήρες που κάνουν τα GTR να διαφέρουν.
Ξεκινάμε από το πλαίσιο που σε αντίθεση με ότι έχετε δει μέχρι σήμερα πάνω σε σκούτερ είναι σωληνωτό, περιμετρικό τύπου χωροδικτύωματος, ναι όπως τα Ducati εκτός των άλλων.
Ένα καλοσχεδιασμένο πλαίσιο με δυο εξωτερικές “δοκούς” (του οποίου οι κολλήσεις θα μπορούσαν να είναι καλύτερες) στήνει ένα πολύ σωστό σύνολο που δένει άριστα τα δυο σημεία που δέχονται τα μεγαλύτερα φορτία και δυνάμεις από το δρόμο. Αυτά τα σημεία είναι ο λαιμός του τηλεσκοπικού πιρουνιού με το σημείο έδρασης του ψαλιδιού.
Πολλά σκούτερ με παραδοσιακό “σκουτερίστικο” πλαίσιο θα εμφανίσουν ταλαντώσεις και στρεβλώσεις στην περιοχή του πιρουνιού, αφού η κεντρική ραχοκοκκαλιά ή ραχοκοκκαλιές συνήθως περνούν κάτω από το δάπεδο ή ανάμεσα στα πόδια του αναβάτη (αν υπάρχει τούνελ στην περιοχή τότε η ραχοκοκκαλιά περνάει ψηλά για περισσότερη ακαμψία).
Η ευθεία γραμμή-“δέσιμο” του πλαισίου των CPI είναι θεωρητικά και πρακτικά η καλύτερη λύση.
Στην πράξη, στο δρόμο δεν γνωρίζουμε βεβαίως τι έκανε το σκούτερ της CPI.
Οι τροχοί των CPI GTR 50–GTR 150 είναι 17άρηδες (!) όπως μόνο το Honda Integra 750 κάνει σήμερα στο χώρο των σκούτερ και τα δύο αμορτισέρ πίσω είναι λαδιού-αερίου με ξεχωριστά ρεζερβουάρ.
Τα δυο ξεχωριστά σελάκια, η καλίγραμμη ουρά και το σπορ “μούτρο” με τους δυο μεγάλους σφηνοειδείς προβολείς συμπληρώνουν την “αθλητική” διάθεση του σκούτερ.
Σημαντικό είναι ότι στα CPI GTR 50–GTR 150 υπάρχουν δισκόφρενα μπροστά και πίσω, ότι αναβάτης και συνεπιβάτης πατούν πάνω σε αλουμινένια μαρσπιέ και ότι το μισό ψαλίδι στη δεξιά πλευρά της ανάρτησης είναι και αυτό φτιαγμένο από σωλήνες, όπως το πλαίσιο. Δείτε και τα “σπαστά” μπράτσα της πίσω ζάντας.
Κι όλα αυτά πρίν απο 10 χρόνια!
Και μετά από όλα αυτά η λήθη της ιστορίας των σκούτερ μπορεί να αναλάβει να σβήσει και αυτό το ξεχωριστό, τεχνολογικά προχωρημένο σκούτερ, όπως έχει συμβεί ξανά και ξανά στο παρελθόν σε πολλές περιπτώσεις.
Μόνο τους νικητές θυμάται ο κόσμος, κι όχι τους δευτεραθλητές, όσα προσόντα κι αν είχαν, όσο καλοί κι αν ήταν…
