Παραδέξου το…
Μια δημοφιλής μπύρα που μονοπωλούσε στο παρελθόν την αγορά της Αθήνας τρέχει μια “εμπνευσμένη” διαφημιστική καμπάνια που έχει, λέει, να κάνει με την “αλήθεια”, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας βεβαίως. Κολλημένη πάνω στο πίσω τζάμι του λεωφορείου διαβάζω φευγαλέα μια από τις “έξυπνες” ατάκες τους. “Πήρες γρήγορο αμάξι, αλλά πάλι κόλλησες πίσω από το λεωφορείο” ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
Για πείτε μας ρε τζιμάνια; Ας πούμε ότι συμφωνούμε, πες ότι λέει αλήθεια λέει διαφήμισή σας, η λύση ποια είναι; Πιες μια μπύρα; Ή μήπως πάρε ένα σκούτερ να μην ξαναδείς την πλάτη του λεωφορείου και να ξεχάσεις το γρήγορο αμάξι; Ωρε σκούτερ πάνω απ’ όλα, εμείς ξέρουμε ποια είναι αλήθεια. Θα μπορούσε να ήταν ατάκα από την επικής γελοιότητας ελληνική ταινία “Χούλιγκανς” εκεί που ο δήθεν νεανίας με το σώβρακο λέει στον ιερέα πατέρα του “Η αλήθεια πατέρα… βρίσκεται στους Sex Pistols, γκέγκε”. “Η αλήθεια παιδί μου βρίσκεται στα σκούτερ, γκέγκε”…
Με λύπη έμαθα ότι κάποιοι “μοτοσυκλετιστές” συνεχίζουν να βρίζουν, να υποτιμούν και να βάζουν σε δεύτερη μοίρα τα σκούτερ και διαδικτυακά, συνεχίζοντας μια παντελώς ανόητη και ανούσια κόντρα για το ποιος είναι πιο μάγκας από τον άλλον. “Μοτοσυκλέτα εναντίον σκούτερ”, πόσο αστείο είναι να αναλώνεσαι σε τέτοια θέματα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Το έχουμε δει πολλές φορές το έργο. Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι αν ρωτήσεις έναν από τους πολέμιους αν έχουν οδηγήσει σκούτερ έστω και μια φορά θα σου απαντήσουν πως όχι ή ότι είχαν οδηγήσει μια παλιά Βέσπα κάποτε, που τους είχε φανεί επικίνδυνη.
Κι εγώ είχα ένα φίλο κάποτε που είχε οδηγήσει το ’80 ένα ποδήλατο του ’50 και πονέσανε τα γόνατά του και του βγήκε η αλυσίδα. Α, και οι νεορετρό μοντέρνες δικύλινδρες μοτοσυκλέτες είναι αερόψυκτες και δεν πιάνουν 200 χιλιόμετρα την ώρα. Επίσης μπορούμε να δημιουργήσουμε δεκάδες κόντρες και αντιμαχίες σε όλο το φάσμα των δύο τροχών. Με αυτό το σκεπτικό έχουμε να προτείνουμε κι άλλους πολύ “δημιουργικούς” διαλόγους για παράδειγμα.
Να βάλουμε τους ασφάλτινους supersport να μαλώνουν με τους αυτούς που οδηγούν στο χώμα, ό ένας στρίβει με 220 κι ο άλλος κάνει άλματα 10 μέτρα. Να βάλουμε τους μοτοκροσάδες να μαλώνουν με τους εντουράδες, τους εντουράδες με τους τραϊαλάδες και τους νεόκοπους cafe racer με τους κλασικούς. Έχει κι άλλα: τους νέους εναντίον των γέρων, τους μαλιάδες εναντίον των καραφλών, τους χοντρούς εναντίον των αδυνάτων, αυτών που έχουν σκούτερ Honda εναντίον αυτών που έχουν Piaggio, των Αθηναίων του κέντρου εναντίον των Αθηναίων του Νότου και των περιχώρων και πάει λέγοντας. H αλήθεια – για να κάνουμε και τη γέφυρα με το πρώτο σχόλιο – είναι μία: ο ρατσισμός έχει πολλά πρόσωπα και στο χώρο μας. Άσχετα αν όλοι ισορροπούν πάνω σε δυο τροχούς, αναπνέουν τον ίδιο αέρα και κυλάνε πάνω στον τον ίδιο ευλογημένο μας δρόμο.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ
