Μια φθηνή και έξυπνη Βέσπα…
Οι μοντέρνες Vespa, με το μικρό μεταλλικό πλαίσιο είναι γνωστές στην Ευρώπη σαν ET4 και LX, ενώ γύρω τους έχουν δημιουργηθεί μικρές οικογένειες, με διαφορετικά σε λεπτομέρειες σημεία. Για την Ινδία όμως – για την τεράστια αυτή ασιατική αγορά – η “νέα Vespa”, που δεν έχει καμία σχέση με τις “παλιές, καλές PX” που ήξεραν οι Ινδοί από διάφορες παραλλαγές που είχαν κατασκευαστεί εκεί, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα καινοτομία.
Αρκετές και ουσιαστικές διαφορές έχει η ινδική Βέσπα από την ευρωπαϊκή LX 125
Διαβάζοντας ένα δελτίο τύπου που δημοσιεύεται από μια εταιρία, πολλές φορές υπάρχουν γενικότητες που μπορεί να λένε την αλήθεια, αλλά δεν μπαίνουν σε λεπτομέρειες. Λίγες μέρες νωρίτερα είχαμε δημοσιεύσει το νέο της παρουσίασης της νέας Vespa στην Ινδία (πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε την είδηση).
To νέο αυτό έχει μεγάλη σημασία για την τοπική αγορά. Σκεφτείτε ότι στην Ινδία η Vespa που γνωρίζει ο κόσμος είναι η κλασική ΡΧ, φτιαγμένη “under licence” από διάφορες τοπικές εταιρίες, με τις οποίες συνεργαζόταν κατά περιόδους η Piaggio. H Βajaj κατασκεύαζε εκτός από Βέσπα και τα τρίκυκλα Ape (που λέγονται rickshaw στην Ασία) από το 1959 μέχρι το 1971 και αργότερα ανέλαβε αυτή την συνεργασία η LML, από το 1983 μέχρι το 1999.
Όπως και να έχει οι Ινδοί γνωρίζουν τη Vespa σαν δίχρονη με ταχύτητες στο χέρι και όχι σαν τετράχρονη με αυτόματο κιβώτιο. Τα τελευταία δυο στοιχεία είναι που την κάνουν ελκυστική πλέον, όπως και το γεγονός ότι είναι μεταλλικό το πλαίσιο/σασί της, κάτι που προβάλλεται στην Ινδία, λόγω του ότι γενικά το “σίδερο” σημαίνει αντοχή, ανθεκτικότητα…
To μαύρο χρώμα της Vespa παραείναι σοβαρό για τα γούστα των Ινδών
Διαβάζουμε λοιπόν την ανακοίνωση τύπου, όπου αναφέρεται ότι ο καινούργιος 125άρης τριβάλβιδος κινητήρας της Piaggio, είναι προσαρμοσμένος στην ινδική αγορά. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι ο νέος κινητήρας – που θα αποτελεί την “αιχμή του δόρατος” για την Piaggio στη μάχη για το “παγκόσμιο οικονομικό σκούτερ” των αγορών του κόσμου, απέναντι στα Honda Vision 110 και Kymco People One 125, κ.α. – φτιάχτηκε ειδικά για τη συγκεκριμένη χώρα.
Απλά ο κινητήρας, λόγω χαμηλής ποιότητας καυσίμων που κυκλοφορούν στη χώρα, χρησιμοποιεί καρμπυρατέρ στην τροφοδοσία του και αν διακρίνουμε καλά, από τις φωτογραφίες, αριστερά από το τιμόνι υπάρχει χειροκίνητο choke (αέρας). Αν παρατηρήσετε μάλιστα, στην αριστερή πλευρά του κινητήρα υπάρχει σιδερένια (και όχι αλουμινένια) μακριά μανιβέλα, η οποία πρέπει να είναι και λειτουργική εκτός από διακοσμητική.
Ταμπούρο μπροστά για την Ινδία, αντί για δισκόφρενο
Επίσης από τις πρώτες φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα φαίνεται ότι ο μπροστινός τροχός της “LX-India” δεν διαθέτει δισκόφρενο, όπως κάνουν οι Βέσπες εδώ και δεκαετίες, αλλά μηχανικά κινούμενο ταμπούρο.
Η δικαιολογία είναι ότι οι Ινδοί δικυκλιστές δεν έχουν συνηθίσει ακόμα τα δισκόφρενα (χμ, πείτε το “κόστος” καλύτερα…).
Τρίμπρατση και διαιρούμενη ζάντα για τις σκασμένες σαμπρέλες…
Όμως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της νέας ινδικής Vespa είναι οι τροχοί της, οι ζάντες της. Τα περισσότερα περιοδικά και blog ανά τον κόσμο, δεν έγραψαν τίποτε, λίγα μίλησαν για τις, νέας σχεδίασης, ζάντες με τρία μπράτσα.
Η Piaggio μιλούσε από την άλλη για “ειδικά σχεδιασμένους τροχούς, που ταιριάζουν στους δρόμους της Ινδίας”, να λοιπόν η είδηση, την οποία “ψαρέψαμε”, αφού πρώτα είδαμε προσεκτικά τις φωτογραφίες: Τα τρία μπράτσα της ζάντας συνδέονται με βίδες πάνω στη ζάντα, το στεφάνι της οποίας είναι διαιρούμενο!
Μικρές αλλαγές σε εξαρτήματα και σημεία διαφοροποιούν την Ινδική Vespa
Έτσι λοιπόν εν έτει 2012 – κάτι που ίσχυε παραδοσιακά σε όλες τις Vespa, μέχρι την έλευση των ΕΤ4 το 1996 – επανέρχεται η ευκολία και η έξυπνη λύση: αν τρυπήσει η σαμπρέλα ο ιδιοκτήτης μπορεί να ξεβιδώσει το στεφάνι της ζάντας από τα μπράτσα της, να λύσει το στεφάνι στα δύο και να αλλάζει ή να επισκευάζει την σαμπρέλα στην άκρη του δρόμου!
Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτιά για αυτόματο, μοντέρνο σκούτερ. Για αυτό το λόγο τα λάστιχα της ινδικής LX θυμίζουν τα, των κλασικών Vespa. Σίγουρα ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπα σκούτερ σε περίπτωση κλαταρίσματος, που θα ψάχνουν είτε για κιτ επισκευής tubeless, είτε για βουλκανιζατέρ. Εντάξει, μπορεί “βουλκανιζατέρ”-παράγκες και παραπήγματα να υπάρχουν κάθε 100 μέτρα σε αυτές τις χώρες, αλλά από την άλλη είναι πολύ φθηνότερο να επισκευάζεις το λάστιχο μόνος σου.
Η σχεδίαση των ελαστικών μοιάζει να έρχεται από τη δεκαετία του ’70…
Και μια και πιάσαμε τον τομέα “ενημέρωση, ταξίδια, πολιτισμός” ας πιάσουμε και λίγο τον οικονομικό παράγοντα. Η τιμή της ινδικής Vespa LX 125 έχει ανακοινωθεί στις 55.000 ρουπίες Ινδίας… ήτοι κάτω από τα 800 ευρώ. Καθόλου άσχημα, γιατί κατά την άποψή μας οι Vespa θα έπρεπε να είναι φθηνές και προσιτές, όπως παλιά, για όλο τον κόσμο… πάμε καμιά βόλτα προς Βομβάη;
